Even mijn verhaal: op 1/3 ben ik aan 36+6w bevallen van onze tweeling. Helaas was Anoa op 26w overleden. Geen vruchtwater meer. Ze had daardoor een groeiachterstand, hersenschade, een vergroot hartje & beginnende schade aan de darmen. Het verdriet was immens, maar ik moest door voor haar zusje. Na de bevalling gevraagd of ik ze mocht zien: dit mocht maar enkel een handje & voetje. Na 10w dood in mijn buik te hebben gezeten, had ze te veel afgezien. Ze konden met moeite afdrukjes nemen van haar handjes & voetjes. Al die tijd zijn we bijgestaan door psychologe. Maar ik merk nu pas hoe moeilijk ik het echt heb, alsof alles nu pas doordringt . Ik mis haar ongelooflijk, ook al is haar zusje er. Zijn hier nog mensen die dit meemaakten? Wat zijn jullie ervaringen?
Groetjes muriel
Mine twin
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 31 gasten