Ons vechtertje

[Nessatje]

****

[Ster_]

Liefste nessatje, ik denk zo vaak aan jou en jullie vechtertje. Ik word er stil van, tranen prikken achter mijn ogen.

Jouw tweestrijd lijkt me heel normaal, is zo begrijpelijk. Alleen in jouw buik kan jullie mannetje leven. Maar jammer genoeg moet hij daar ooit uit. En dan is jullie beslissing in dit geval de enige juiste denk ik. Maar het moet verdomd pijn doen.

Woorden kunnen nooit jullie verdriet vatten. Maar misschien kunnen ze een klein sprankje troost bieden. Laat je omringen door warme en lieve mensen.

Hier zal 12 augustus een kaarsje branden voor jullie klein wonder.

Dikke knuffel x

[muur]

Lieve Nessa

Ik denk veel aan jullie. Dit is zo oneerlijk.

Een afscheid plannen terwijl je nog leven voelt in je buik, het klopt niet hé.

We hebben ons 10w kunnen voorbereiden op het afscheid nemen en toen het zover was, waren we er nog niet klaar voor. Jullie krijgen alles in sneltreintempo te slikken.
Ik heb nachten opgezeten op zoek naar een mooie urne, zitten nadenken over kaartjes. Na een tijdje gaf het mij wat rust, wetende dat ik haar een mooi afscheid kon geven. Maar het geregel heeft mijn man gedaan, dat was een stap te ver voor mij.

Mijn gedachten zijn bij jullie & ook hier zal op 12/8 een kaarsje branden.

Dikke knuffel,
Muriël

[Nessatje]

****

[Ster_]

Het is hartsverscheurend wat jullie moeten doormaken.

Niemand hoort de begrafenis van zijn eigen kind te regelen. Maar het is ook mooi dat jullie hem het mooiste welkom en tegelijk afscheid geven dat maar kan.

Hier wordt sowieso veel aan jullie gedacht. Woensdag en de dagen erna.

[DVO pixi]

Das zeker dat...hier ook al veel aan jullie gedacht...kaarsje brandt ook.

[Nessatje]

Ons kleintje zal de warmte van die kaarsjes zeker voelen, en voor ons een steun te weten dat er zoveel mensen aan ons denken.

[Amarillo]

Nessatje, geen woorden voor... Dit is zooo hard! Ik hoop dat je die mooie momenten met je kleine man kan koesteren en deze je hart kunnen blijven verwarmen wanneer het nodig is! Ik wens jullie heel veel sterkte toe... Dikke knuffel

[JAV75]

Nessatje, ongelooflijk jullie verhaal, hier wil je echt niet doorgaan...
Wij verloren ons zoontje op bijna 20 weken, een ander verhaal, maar het verdriet, de ontkenning, het ongeloof van het regelen van een begrafenis... Zo herkenbaar...
ik wil jullie gewoon meegeven dat ook wij hier aan jullie denken, kaarsje branden, en zoveel steun willen doorgeven als mogelijk. een knuffel van mij en kushandje van ons sterrenzoontje

[Valaki]

Ik vind jou echt ongelofelijk sterk in deze verschrikkelijke dagen.
Niemand zou zoiets mogen meemaken.
Heel veel sterkte, en chapeau voor al die moeilijke beslissingen die jullie voor jullie vechtertje maken. Hij had het gewoon niet beter kunnen treffen dan bij jullie. Het wordt ongetwijfeld het beste welkom en afscheid dat ook maar mogelijk is in deze situatie. Veel sterkte!

[Nessatje]

Maandag 30 weken zwanger... Wat hadden we ernaar uitgekeken want tegen 30 weken zou ik al een serieus buikje hebben om mee te pronken. Tegen 30 weken moesten we wel al heel wat verder beginnen plannen. Tegen 30 weken zou ik ons ventje volop voelen en konden we genieten. Tegen 30 weken konden we zelfs al een beetje aftellen tot oktober. We durfden vooruit blikken en zagen alles reeds voor ons.

Maar die 30 weken worden helemaal anders. Geen plannen, geen aftellen, geen pronken, geen uitkijken naar...
Maar iedere dag na weer een korte nacht opstaan met lood in de schoenen, tranen in de ogen en verschrikkelijk veel pijn in het hart. Wetende dat de dag nu wel heel dichtbij komt en geen afscheid willen nemen.

Lieve kleine jongen, jij maakt van ons mama en papa. Jij bent en blijft ons kereltje waar we nu al enorm trots op zijn!
Wat houden we ontzettend veel van je.

[Leniemienie]

@nessatje, misschien moet je proberen om die bewegingen van je buik nog op video vast te leggen en ook nog wat foto's te nemen van je buik. Dan kan je dat gevoel dat je nu hebt van hem te koesteren in je buik op een of andere manier bewaren.

[pralientje]

Jullie kleintje had geen betere mama en papa kunnen wensen.
De beslissing die jullie nemen is erg moedig. Het welzijn van je kleintje laten primeren verdient tonnen respect.
Waarom kan het leven soms zo oneerlijk zijn?
Ook hier zal de 12de een kaarsje branden. Ik denk aan jullie.

[JAV75]

Nessatje,
Voortgaand over wat ze hier al zeiden over buikfoto's maken, wil ik je nog een belangrijke raad geven. Als jullie ervoor kiezen om jullie kindje te zien (wij hebben dat gedaan en ik kan het je alleen maar aanraden, zo'n fijn gevoel want hij maakt je mama en papa), probeer dan zoveel mogelijk foto's te nemen. Jullie gedachten zullen er niet naar zijn maar toch, probeer het. Het lijkt misschien vreemd om daar nu aan te denken, en misschien ga je er in het begin niet naar kunnen kijken maar later worden deze van onschatbare waarde. Wij hebben een aantal foto's van ons zoontje en soms denk ik nu nog: veel te weinig... Ook hebben we maar 1 foto van ons drieën samen, genomen door de Vroedvrouw vlak na de bevalling en daar heb ik nu spijt van. Ik heb redelijk wat foto's van mezelf met hem en van hem alleen, maar die foto met ons drieën koester ik het meeste. Wij hebben bijvoorbeeld ook geen foto van mijn man met hem en dat vinden we nu ook jammer. Maar dat komt door omstandigheden. Ik heb ons zoontje steeds vastgenomen, mijn man durfde niet. Later had hij hier spijt van maar ja kan je niets aan doen.
Besluit: ga volledig met jullie gevoel mee in wat jullie al dan niet willen doen, maar als je jullie kindje wil ontmoeten, raak hem zoveel mogelijk aan, neem foto's, geniet, koester en neem met volle aandacht afscheid. Dat hebben wij ook gedaan. We hebben hem zoveel als we wilden bij ons gehad tot we zelf zeiden: en nu zeggen we 'dag kleine vriend'. en dat is het moment dat eigenlijk het mooiste is, want hij is jullie kindje en maakt jullie mama en papa...
Liefs in deze moeilijke tijd

[muur]

Lieve Nessa,

Heel veel sterkte & moed toegewenst voor de volgende dagen. Zoals anderen hiervoor al zeiden, hoe moeilijk ook, probeer bewust met alles om te springen zodat je achteraf inderdaad niet denkt van "had ik dat toch maar...". Knuffel jullie mannetje, neem tonnen foto's ( als je het zelf niet kan, doet de verpleging dit wel), neem alle tijd en vooral probeer even met jullie drietjes te zijn.

Ik vond het ontzettend jammer dat we geen gipsen afdrukjes konden laten maken van Anoa's handjes & voetjes. Ik had zo graag iets tastbaar gehad van haar, maar de omstandigheden lieten dit niet toe. Dus als jullie zoiets willen, zeker aan de verpleegkundigen vragen of ze dit willen doen.

Ik denk aan jullie.

Muriël