Ons vechtertje

[WeHope]

Proficiat Nessatje met de geboorte van jullie zoontje Mats*. Een sterretje aan de hemel dat waakt over jullie en dat nooit vergeten zal worden.

Heel veel sterkte!

[Nessatje]

Jullie reacties geven ons steun. Het zijn helse dagen waarin we als in een roes allerlei 'moetjes' in orde brengen.
De drang om ons ventje dicht bij me te houden, te knuffelen, ervoor te zorgen. Hij heeft zijn mama nodig en er was en is niets meer wat ik kan doen. Hoop iedere dag dat hij ergens een plekje heeft, omringd door liefde en warme mensen.
We houden zielsveel van jou lieve jongen...

[Ster_]

Lieve nessatje, gisteren al las ik je berichtje maar ik weet gewoon niet wat zeggen. Al wat ik wil zeggen, is direct zo banaal naast jullie verdriet.

Weet gewoon dat ik vaak aan jullie denk en dat er morgen weer een kaarsje zal branden voor Mats*.

Liefs x

[pralientje]

Ik heb er over getwijfeld of ik het tekstje wel hier zou posten of niet. Ik had het gevonden op het internet en vond het net zoals Ster heel ontroerend. Langs de andere kant hoopte ik dat je er wat troost uit kon halen omdat het zo goed jouw situatie beschrijft.
Jullie zijn ook morgen in mijn gedachten. Ik ben er van overtuigd dat Mats* het goed heeft nu.
Dikke knuffel

[tita25]

Nessatje,

Ik wil je veel moed sturen voor de herdenkingsdienst morgen die ongetwijfeld heel mooi zal zijn! En onthou dat je je zeker niet sterker moet voordoen dan dat je je voelt!

Jouw lieve kleine Mats* is zeker ook op een warm plekje vol liefde! Hij zal hierboven zeker niet alleen zijn. Als hij al niet liefdevol zal omringd zijn door reeds overleden familieleden dan zal hij zeker ook omringd zijn door al zijn kleine sterrenvriendjes!! Daar geloof ik allezins heel hard in dat zoals wij sterrenmama's er hier voor elkaar zijn, onze kindjes hierboven er ook voor elkaar zijn!! Hopelijk kunnen jullie in deze gedachte ook wat rust vinden!

Hele hele dikke knuffel!

Ook hier denken we veel aan jullie!

[E-ke84]

Nessatje,

ook via deze weg heel veel sterkte voor vandaag.
Jullie lieve Mats* heeft voor altijd een plekje in jullie hart en zal van hierboven jullie beschermengel zijn!

Dikke knuffel!
E-ke

[Dromer87]

Heel veel sterkte voor vandaag!

[muur]

Veel sterkte!

[Nessatje]

@ Tita25: ik geloof heel graag dat ons ventje bij al die andere sterrenkindjes is. Al lukt me dat het ene moment beter dan het andere. Sterrenkindje, vlindertje...

Eigenlijk wil ik hem gewoon dicht bij me houden, koesteren, verzorgen, vertroetelen zoals 'het zou moeten'. Het doet ook fysiek pijn, die lege buik maar geen lieverd dicht bij ons om voor te zorgen. Stilletjes aan begint het ook dag per dag meer door te dringen dat onze schat er echt niet meer is. De voorbije week van voorbereidingen gingen als in een waas, we bleven bezig. Maar nu...de afgrijselijke leegte en stilte. Valt met geen woorden te beschrijven.
Iedere minuut van de dag aan hem denken, beelden zien van zijn lieve snoetje, ogen sluiten en gevoel om hem te knuffelen terug naar boven halen, de geur in zijn dekentje, ieder detail terug oproepen.
Met mekaar hier over hem vertellen, dromen over hoe het zou geweest zijn, weten dat we deden wat voor hem best was en daar eventjes rust in vinden. Heel eventjes want even later slaat het gemis terug in als een bom. Gemis, verdriet maar intense liefde voor onze Mats.

[Ster_]

Oh lieve nessatje toch, de tranen rollen over mijn wangen. Het is zo oneerlijk. Zowel jullie als Mats verdienden het zo hard om bij elkaar te mogen zijn. Het is echt hartsverscheurend.

Dikke dikke dikke knuffel X

[Sloebertje]

Dag Nessatje,

ik lees nu pas je verhaal.. Hartverscheurend, oneerlijk, zo vreselijk triest.
Die mooie kleine Mats* moeten afgeven nog voor jullie met hem konden kennismaken, waarom toch? Ook al heeft hij het nu goed, het gemis en de leegte moeten ondraaglijk zijn.
Ik hoop dat jullie veel steun vinden bij elkaar en jullie naaste omgeving.
Hoop ook dat jullie troost kunnen putten aan de kleine aandenkens die jullie van jullie zoontje hebben.

Ik wens jullie enorm veel sterkte toe.

Sloebertje,
x

[DVO pixi]

Ook hier tranen over mijn wangen...
Zo te lezen was het een integer en intens afscheid en JP kennende met veel zachtheid en respect verzorgd. En heel bijzonder dat zelfgemaakte kruisje, moet voor T ook wat geweest zijn...het kruisje van je zoon maken, hoe onmenselijk maar wel zeer moedig en mooi. En Matsje is dus niet alleen emotioneel heel dicht bij jullie maar ook fysiek, wat toch wel ook zeer waardevol is.
Samen praten over Mats, samen huilen, samen peinzen en dromen...het zal elkaar helpen dit verdriet en verlies te dragen.
Hier vind je ook altijd een luisterd oor, dat weet je.
Dikke knuffel, mijn moedige, lieve buurtjes!

[Nessatje]

Soms denk ik: is dit wel normaal? Dus sterrenmama'tjes...help.
Daarnet nog vriendin over de vloer gehad, veel verteld over Mats, hele verhaal van ziekenhuis - geboorte... En weer maar eens zonder tranen. Foto's gekeken - zonder tranen. Zij huilde maar bij mij - geen traan.
Zo bang dat dit echt niet normaal is. Momenten van huilen zijn er wel, maar die komen dan heel intens in momenten van paniek bijna. Maar voor de rest lijkt het alsof ik verdoofd - in een roes rondloop.
En dat maakt me bang dat die gevoelens toch niet zijn zoals het zou moeten en dat het echte besef nog moet komen...

[Paula]

Dag Nessatje

Ik voel heel erg met jou en je man mee, en er brandt hier nu ook een extra kaarsje voor jullie kleine Mats*. Vraag je maar niet af welk gevoel, welk gedrag, welke reactie wel of niet normaal is. Jij maakt op dit moment het ergste mee wat er bestaat, en elke dag zal vanaf nu anders zijn. Wat mij geholpen heeft (en nu nog steeds helpt) is een lijstje opstellen van dingen die je een heel klein beetje gelukkig maken en zo veel mogelijk dingen doen waar je zin in hebt en waar je je 'goed' bij voelt. Ik ondervond veel steun van lotgenotencontact (praatgroep Met lege handen en Berrefonds), van de gesprekken met de psycholoog en van hulp van een nichtje dat ook een kindje verloren heeft tijdens de zwangerschap.
Vandaag 8 maand geleden is ons zoontje A* in mijn buik gestorven, na net geen 24w zwangerschap, na een zwangerschapsonderbreking (slechte diagnose op 21w). Ik lees je verhaal en alles is herkenbaar, gelijkaardig... moeilijk.
De sterrenkindjes zullen goed voor jullie Mats* zorgen, en hij zal mee met hen naar jullie kijken en jullie helpen,

Warme groetjes
Paula

[tita25]

Nassatje,

Wat doet het goed om te kezen dat de viering zo mooi was en dat jullie alles kunnen doen hebben wat jullie wouden doen. Ook het zelfgemaakte kruisje is zo mooi! Het zijn die herinneringen die je voor altijd zal koesteren! Ook moet het wel geruststellend zijn dat jullie kleine Mats* zo dicht bij jullie begraven is. Weten dat je hem altijd kan bezoeken wanneer je er nood aan hebt.

Over dat huilen. De eerste weken heb ik ook niet veel gehuild. Sowieso de eerste week na je bevalling zit je met die gelukshormonen in je lichaam die elke pas bevallen vrouw heeft. En je bent dan nog met zoveel bezig. Ik heb echt mijn klop maar 2 maand later ofzo echt gekregen. En dan ben ik heel diep gezakt. Dan ben ik naar een psychologe beginnen gaan en de eerste maanden dat ik ging waren dat gewoon huiluurtjes. Daar kon ik huilen een uur aan een stuk terwijl bij anderen dat niet zo gemakkelijk ging. Maar elke persoon is anders en iedereen verwerkt het ook anders. Maar abnormaal is het zeker niet! Maar zoals Paula hiervoor al zei probeer niet te veel ermee bezig te zijn of het normaal is of niet. Gewoon laten gebeuren wat komt. Wil je huilen dan huil je, wil je gewoon praten dan praat je... Wat jouw gevoel zegt dat je moet doen is hetgeen je moet doen en niet wat anderen mss zeggen dat je moet doen.

Hele dikke knuffel!!