Dag lieve mensen,
ik voel me wat onwennig hier, want als ik de topics lees die hier al staan, jammer genoeg, dan besef ik wel dat er mensen zijn die het zwaarder en lastiger hebben dan ik.
Na 2,5 jaar in de mmm te zitten waren we na pick up 2 eindelijk zwanger.
Helaas kreeg ik nogal op een brute manier te horen op fertiliteit dat het op niets zou uitdraaien toen ik 5 weken zwanger was.
Ik moest terug voor een bloedafname 3 dagen later en kreeg toen te horen dat 'alles normaal en goed was, mijn HCG terug op 0 stond'. Ik stond aan de grond genageld en heb maar 'bedankt' gemompeld en heb de telefoon toegegooid.
Oké, misschien best wel onbeschoft van me, maar op zo'n manier mensen het nieuws brengen, pft !
Mijn man en ik hadden het in het begin heel moeilijk ermee en ik heb nu het gevoel dat we het beiden proberen vergeten.
Erover praten doet enkel pijn; ik voel me mislukt, denk steeds 'wat als ik die dag niet ging werken en die stress niet had,... ' en zoveel andere dingen. Ik moet nog naar de gyn op gesprek, ergens waar ik tegenop zie.
De boodschap horen 'oh jammer, terug nieuwe pick up nodig' ken ik al vanbuiten.
Ik dacht wat troost te vinden in het boek 'als je een prille zwangerschap verliest' maar moet toegeven dat het niet is wat ik er van verwacht had.
miskraam
-
Jana F
- Berichten: 43
- Lid geworden op: 17 januari 2014, 16:55
Re: miskraam
Hey Blinkertje,
Ontzeg jezelf je eigen verdriet niet (klinkt misschien raar, maar wil gewoon zeggen dat het volledig gerechtvaardigd is) omdat er anderen zijn die iets meemaken dat je als iets erger beschouwt. Misschien kan je er wel troost uithalen, uit het feit dat je niet alleen bent. Het is hard, zeker als je al zolang wacht, je wachten eindelijk beloond lijkt te worden en je toch een licht gevoel van euforie ervaart hoewel je weet dat je nog voorzichtig moet zijn. En het contrast is zo groot tussen immense blijdschap en de eenzaamheid en het verdriet dat daarna volgt.
En dan zeggen ze dat je het als een goed teken moet zien, maar je kan alleen maar denken dat je ondertussen wel met lege handen achterblijft...En hoe pril ook, het is altijd een afscheid, afscheid van zoveel leuke gedachten in je hoofd. Je had wellicht de vermoedelijke bevallingsdatum uitgerekend en misschien al ideeën hoe je het zou vertellen aan je ouders en gedacht aan wie er nog zwanger was, dan schelen jullie kindjes niet zo veel....je hangt er al vanalles aan in je hoofd ook al wilde je dat misschien niet.
Het is natuurlijk extra hard als er dan wat naar jou aanvoelen gevoelloos over wordt gecommuniceerd vanuit het ziekenhuis. Da's alles behalve fijn en ondertussen zakt de grond alleen maar onder je voeten weg. Ik begrijp het dan ook niet zo goed van de mensen in het ziekenhuis.
Feit dat je het hier kwijt wil, wil misschien zeggen dat je toch net wel de behoefte hebt erover te praten, ook al is dat moeilijk en als dat alleen maar hier lukt, ook goed.
Maar in elk geval je kan jezelf niets verwijten. Da's echt niet gerechtvaardigd en ik geloof er echt niet in dat een dag niet gaan werken een ander resultaat had gegeven. Zoveel controle heb je er (eigenlijk jammer genoeg) niet over. Dan mag je nog alles 'juist' doen, dan is er nog steeds de mogelijkheid dat het fout loopt. Da's menselijk, dat je een verklaring zoekt, tuurlijk, heb ik ook genoeg gedaan en doe ik nog steeds hoor...maar hier sta je machteloos tegenover. Bij mij is na mijn laatste miskraam gebleken dat mijn schildklier niet goed meewerkt, wat een mogelijke oorzaak zou kunnen zijn van het miskraam, maar nu ik daar medicatie voor neem, is er nog steeds geen garantie dat een mogelijk volgende zwangerschap wel doorgaand zou zijn.
Ik weet niet wat er in dat boek staat, misschien wat ik ook schrijf en heb je hier dus ook niets aan...waar heb jij behoefte aan?
Veel liefs
Ontzeg jezelf je eigen verdriet niet (klinkt misschien raar, maar wil gewoon zeggen dat het volledig gerechtvaardigd is) omdat er anderen zijn die iets meemaken dat je als iets erger beschouwt. Misschien kan je er wel troost uithalen, uit het feit dat je niet alleen bent. Het is hard, zeker als je al zolang wacht, je wachten eindelijk beloond lijkt te worden en je toch een licht gevoel van euforie ervaart hoewel je weet dat je nog voorzichtig moet zijn. En het contrast is zo groot tussen immense blijdschap en de eenzaamheid en het verdriet dat daarna volgt.
En dan zeggen ze dat je het als een goed teken moet zien, maar je kan alleen maar denken dat je ondertussen wel met lege handen achterblijft...En hoe pril ook, het is altijd een afscheid, afscheid van zoveel leuke gedachten in je hoofd. Je had wellicht de vermoedelijke bevallingsdatum uitgerekend en misschien al ideeën hoe je het zou vertellen aan je ouders en gedacht aan wie er nog zwanger was, dan schelen jullie kindjes niet zo veel....je hangt er al vanalles aan in je hoofd ook al wilde je dat misschien niet.
Het is natuurlijk extra hard als er dan wat naar jou aanvoelen gevoelloos over wordt gecommuniceerd vanuit het ziekenhuis. Da's alles behalve fijn en ondertussen zakt de grond alleen maar onder je voeten weg. Ik begrijp het dan ook niet zo goed van de mensen in het ziekenhuis.
Feit dat je het hier kwijt wil, wil misschien zeggen dat je toch net wel de behoefte hebt erover te praten, ook al is dat moeilijk en als dat alleen maar hier lukt, ook goed.
Maar in elk geval je kan jezelf niets verwijten. Da's echt niet gerechtvaardigd en ik geloof er echt niet in dat een dag niet gaan werken een ander resultaat had gegeven. Zoveel controle heb je er (eigenlijk jammer genoeg) niet over. Dan mag je nog alles 'juist' doen, dan is er nog steeds de mogelijkheid dat het fout loopt. Da's menselijk, dat je een verklaring zoekt, tuurlijk, heb ik ook genoeg gedaan en doe ik nog steeds hoor...maar hier sta je machteloos tegenover. Bij mij is na mijn laatste miskraam gebleken dat mijn schildklier niet goed meewerkt, wat een mogelijke oorzaak zou kunnen zijn van het miskraam, maar nu ik daar medicatie voor neem, is er nog steeds geen garantie dat een mogelijk volgende zwangerschap wel doorgaand zou zijn.
Ik weet niet wat er in dat boek staat, misschien wat ik ook schrijf en heb je hier dus ook niets aan...waar heb jij behoefte aan?
Veel liefs
PCO, mk 10 w, dochter °2012 - IVF1 (2014): neg, 1.1 mk 5wk, 1.2 en IVF2: neg, 2.1 mk 7 w, 2.2, IVF3 en 3.1:neg, - Van Middelheim naar Jette IVF 4: neg (voor t eerst geen cryo's) - pauze - spontaan zwanger °25/6/16 zoon
-
Blinkertje
- Berichten: 20
- Lid geworden op: 30 oktober 2013, 12:45
Re: miskraam
dankjewel voor de reactie 
Ik heb gewoon schrik dat als ik nog eens zwanger ben, het terug misgaat. Ik weet, mag me daar niet op vastpinnen, maar ik denk dat de meeste dames hier wel weten wat ik bedoel.
Het is ook zo moeilijk om erover te praten met iemand; mensen begrijpen het niet altijd (of willen het niet begrijpen) omdat ze het zelf niet meegemaakt hebben, en dan nog. Ik ken iemand die zelf enkele jaren terug een miskraam had en als ik erover wil praten, dan zegt ze zelf dat het zo is en je er niets kan aan veranderen. Ja dat klopt, maar neemt niet weg dat je afscheid van iets moet nemen dat ik je hoofd en hart al jaren welkom, gepland en gewild is.
Het is soms ook zo jammer, op fertiliteit zelf, de wachtzaal zit propvol maar niemand die praat.
Ik weet, de ene wil erover praten, de andere niet, maar je gaat me niet vertellen dat er niemand behoefte aan heeft é
Ik heb gewoon schrik dat als ik nog eens zwanger ben, het terug misgaat. Ik weet, mag me daar niet op vastpinnen, maar ik denk dat de meeste dames hier wel weten wat ik bedoel.
Het is ook zo moeilijk om erover te praten met iemand; mensen begrijpen het niet altijd (of willen het niet begrijpen) omdat ze het zelf niet meegemaakt hebben, en dan nog. Ik ken iemand die zelf enkele jaren terug een miskraam had en als ik erover wil praten, dan zegt ze zelf dat het zo is en je er niets kan aan veranderen. Ja dat klopt, maar neemt niet weg dat je afscheid van iets moet nemen dat ik je hoofd en hart al jaren welkom, gepland en gewild is.
Het is soms ook zo jammer, op fertiliteit zelf, de wachtzaal zit propvol maar niemand die praat.
Ik weet, de ene wil erover praten, de andere niet, maar je gaat me niet vertellen dat er niemand behoefte aan heeft é
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 21 gasten