Feestdagen met mijn vrouwtje, ik en ons sterretje

Plaats reactie
Thijs
Berichten: 24
Lid geworden op: 11 juli 2014, 8:34

Feestdagen met mijn vrouwtje, ik en ons sterretje

Bericht door Thijs » 23 december 2015, 19:39

Hoi,

Het is een hele tijd geleden dat ik me nog aanmeldde op DVO. Misschien vooral omdat ik mijn verdriet en het verdriet van mijn lief vrouwtje een plaats moest geven. Maar deze periode is elke stilte oorverdovend. Daarom dit berichtje aan ons boeleke, ons sterretje.

Boeleke,

De Kerst- en Nieuwjaarsperiode geeft me een vreemd gevoel. Echt in feeststemming geraak ik niet, want ik blijf me maar bedenken dat dit het moment was dat we onze eerste Kerst zouden vieren onder ons drietjes, jij, je mama en ik. Jij zou nu ons wondertje zijn, van om en bij de 6 weken. Maar het lot besliste er in april helemaal anders over. Ondanks dat we al jaren naar jou komst uitkeken, ben je nu een sterretje aan de hemel. En op die manier "vieren" we Kerst misschien wel onder ons drietjes. Zonder een wiegje, zonder een kinderkamer, zonder gehuil, zonder pampers en zonder boertjes. Maar wel met jou, als een fonkelend sterretje aan de hemel en in ons hart.

We missen je, ook al hebben we je maar heel kort gekend, je blijft ons zoontje!

Groetjes van je papa!

onzeker-mevrouwtje
Berichten: 635
Lid geworden op: 8 april 2014, 23:29

Re: Feestdagen met mijn vrouwtje, ik en ons sterretje

Bericht door onzeker-mevrouwtje » 23 december 2015, 23:13

Dag Thijs!

Wat mooi dat je dit berichtje richtte aan jullie engeltje!
kerstperiodes en de dagen rond de datum dat jullie engeltje gestorven is, zijn de moeilijkste van allemaal!
Ik zelf ben vorig jaar op 12 oktober trotse en fiere mama geworden van een flinke zoon aan 38 weken zwangerschap..
Wat de mooiste dag van ons leven moest worden, is geëindigd in een ware nachtmerrie, toen we na een lange dag zonder schopjes en bewegingen op controle gingen naar materniteit en toen te horen kregen dat onze zoon zijn hartje plots niet meer klopte.. de dag nadien (12/10 dus) zijn we van hem stil bevallen..
Dit jaar, was dan ook de eerste herdenking van hem..
Wat een dag vol taart en cadeautjes moest worden bij zijn eerste verjaardag, werd een dag vol verdriet en kaarsjes in de kerk.. een herdenking dus..
die dagen én de kerstdagen (nu 2de kerstdag na zijn dood) zijn en blijven verschrikkelijk om te dragen!
Het is dan ook belangrijk om deze dagen dicht bij je partner te zijn..
Ik zelf kom deze dagen het best door met mijn man.. dicht bij hem.. (bijna plakkend aan hem!)

Het is ontzettend mooi dat je dan ook dit berichtje aan je sterretje (was het een meisje of een jongen?) richt!
Sterkte en veel liefs!

Anneleen xx
Afbeelding

Afbeelding

Thijs
Berichten: 24
Lid geworden op: 11 juli 2014, 8:34

Re: Feestdagen met mijn vrouwtje, ik en ons sterretje

Bericht door Thijs » 24 december 2015, 16:57

Bedankt, het was een jongetje. We gaan af en toe eens op bezoek in de Sterretjestuin in Leuven. Het is moeilijk uit te schakelen in de dagen dat er "verwacht" wordt om blij, vrolijk en gezellig te doen. Het gemis lijkt op die momenten gewoon veel aangrijpender, veel intenser, omdat het net die gelukkige momenten zijn, waar je naar uitkeek om samen met dat wondertje te beleven.

onzeker-mevrouwtje
Berichten: 635
Lid geworden op: 8 april 2014, 23:29

Re: Feestdagen met mijn vrouwtje, ik en ons sterretje

Bericht door onzeker-mevrouwtje » 25 december 2015, 1:22

Jammer dat hij niet bij jullie thuis is?
Bij ons staat onze zoon op de dressoirkast in een lantaarn met al zijn "dingetjes" en foto's van hem!
Afbeelding

Afbeelding

Nette
Berichten: 1
Lid geworden op: 1 januari 2016, 20:59

Re: Feestdagen met mijn vrouwtje, ik en ons sterretje

Bericht door Nette » 1 januari 2016, 21:14

Dag Thijs,

Ik ben nieuw hier, maar heb ook wel behoefte om mijn gevoelens van de voorbije feestdagen met jullie te delen.
Het is niet gemakkelijk. Onze dochter is vlot geboren op 19.11.2015. (38/4 weken). Op de 20 weken echo kregen we reeds het nieuws dat ze hypoplastisch rechterhart had (onderontwikkeld hartje) maar was na 3 operaties goed te behandelen.
Hoewel ik erg verdrietig was om de zwangerschap verder te zetten, ben ik nu toch heel blij dat ik ze 'leven' heb gegeven. Ze heeft uiteindelijk 22u geleefd, maar de operaties konden niet starten, bloedvaten en ductus waren te klein. Ze is in onze armen gestorven.
Met Kerst en gisteren met Oudjaar heb ik gehuild, je voelt je zo leeg.... Ze had een moeilijk, waarschijnlijk kunstmatig leven gehad, dat weet ik wel, maar het gedacht dat je normaal met 4 zou zijn (heb al een zoon van 4.5j). De terugblik van miskraam, deze zwangerschap, het overlijden te Leuven, allemaal niet hoe ik het had gewild.
Gisteren bij het vuurwerk keek ik naar buiten en zag aan de hemel een ster die echt heel erg twinkelde, dit was Nette, onze mooie dochter. Ben ik zeker van.
Vandaag bij Nieuwjaar hele tijd aan haar gedacht, dat ze dit nooit mag meemaken, waarom toch ?
Maar !!!! 2016, ook een nieuw begin, nieuwe kansen, we mogen ons hoofd niet laten hangen, dat zouden onze sterretjes niet hebben gewild, toch ?
Veel liefst en moed,

Nette

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten