De Verdwaalde Ooievaar

In afwachting van mijn 2de miskraam ben ik beginnen schrijven. Het helpt me.
Misschien herkennen zich wel mensen in deze gevoelens...

Verscheurd verlangen, overspoeld door verdriet,
en niemand, nee niemand die de leegte in me ziet.
Die voortdurend aanwezige knagende pijn,
gevolgd door de rotopmerking dat je sterk moet zijn.
Mensen beseffen niet welke onrust het achter laat,
en dat je alleen maar angstiger wordt voor wat komen gaat.
Je veracht je lichaam, het is alsof je faalt,
omdat nu net die ene droom heel je leven bepaalt.
Ik hoef geen raad van anderen, ze begrijpen het niet,
dat je met een miskraam niet enkel een litteken, maar ook een kind achterliet!

Veel sterkte voor alle vrouwen die delen in dezelfde pijn!

Groetjes,

Vanessa

Heb je mooi verwoord Vanessa!
Jammer genoeg is die pijn enkel herkenbaar als je het zelf hebt meegemaakt..

Tessamike, het is inderdaad enkel herkenbaar als je het zelf al hebt meegemaakt.
De meeste steun komt dan ook van lotgenoten...

Bedankt voor jouw reactie!