Na zoveel maanden...
Geplaatst: 7 augustus 2016, 22:47
Hallo,
Dit is de eerste keer dat ik iets op een forum schrijf maar ik heb het gevoel dat ik na zoveel maanden toch nog ergens mijn verhaal kwijt moet want naar mijn gevoel kan ik er niet meer mee terecht bij vrienden of familie. Voor hun is dit allemaal voorbij, verwerkt en moet ik maar niet meer teveel over zeuren maar verder gaan met de toekomst. Gelukkig heb ik steeds heel veel steun bij mijn man.
Ik heb een gezonde dochter van 19 maanden. Deze zwangerschap is goed verlopen. Vorig jaar augustus beslisten we om met een tweede kindje te starten. Al snel bleek ik opnieuw zwanger, namelijk half oktober. Dit heeft niet lang geduurd want een goede week later had ik al bloedverlies (rond 5 à 6 weken). Ik heb naar de gyn gebeld en mocht nog bij haar langsgaan. Op de echo was er geen vruchtje te zien dus heeft ze bloed genomen en 3 dagen later opnieuw. Hieruit bleek dat mijn hcg waarden waren gedaald en dat het dus om een miskraam ging.
Daarna hebben we tot eind december moeten wachten en toen mochten we opnieuw zwanger worden. Als snel was ik opnieuw zwanger begin maart. Ik voelde me heel zwanger en was blij dat de periode van 6 weken voorbij was en ik geen bloedverlies heb gehad. Bij de controle van 8 weken was er echter geen hartslag en de groei bedroeg 7 weken. Dit had ik totaal niet zien aankomen want ik voelde mij nog steeds heel zwanger en had geen bloedverlies gehad. Om heel zeker te zijn, stelde de gyn voor om nog een week te wachten. Deze week duurde echter superlang en ik voelde me verschrikkelijk. Een week later werd bevestigd dat er nog steeds geen hartslag was en er ook geen groei meer was. Nu was de gyn 100% zeker. Nog een week nadien heb ik een curretage laten doen omdat het voor mij dan ook helemaal voorbij was en ik het idee had, dat het dan ook was afgesloten.
Nu ik heb een gezonde dochter dus het is wel mogelijk zegt de gyn tegen mij om opnieuw een goede zwangerschap te hebben. Volgens haar is het gewoon pech gehad en volgende keer beter. Pas bij 3 opeenvolgende miskramen worden er onderzoeken gedaan maar ze verwacht dat er hier maar weinig uitkomt omdat ik al een gezonde dochter heb en deze zwangerschap is goed verlopen.
Psychologisch blijf ik het er zeer moeilijk mee hebben. Ik heb het gevoel dat ik met niemand over kan praten. Aan het begin vroegen vrienden en familie wel hoe het ging maar als ik nu een mindere dag heb dan kan ik het aan niemand meer kwijt. Er is ook niemand bij mijn vrienden, kennissen of familie die hetzelfde heeft meegemaakt en me begrijpt. Hoe hebben jullie dit verwerkt? Mijn man geeft me de raad om eens te gaan praten met een psycholoog. Hij steunt me en vindt het ook allemaal heel erg. Wij kunnen er met mekaar wel goed over praten.
We proberen nu weer opnieuw zwanger te worden maar ik ben hier enorm gespannen om. Ik wil zo snel mogelijk terug zwanger worden maar ben hier aan de andere kant ook heel bang voor. Wat als ik nu opnieuw zwanger ben, dan kan het weer mislopen. Hoe zijn jullie ervaring hiermee? Kan je nog genieten van een nieuwe zwangerschap?
Groetjes
Dit is de eerste keer dat ik iets op een forum schrijf maar ik heb het gevoel dat ik na zoveel maanden toch nog ergens mijn verhaal kwijt moet want naar mijn gevoel kan ik er niet meer mee terecht bij vrienden of familie. Voor hun is dit allemaal voorbij, verwerkt en moet ik maar niet meer teveel over zeuren maar verder gaan met de toekomst. Gelukkig heb ik steeds heel veel steun bij mijn man.
Ik heb een gezonde dochter van 19 maanden. Deze zwangerschap is goed verlopen. Vorig jaar augustus beslisten we om met een tweede kindje te starten. Al snel bleek ik opnieuw zwanger, namelijk half oktober. Dit heeft niet lang geduurd want een goede week later had ik al bloedverlies (rond 5 à 6 weken). Ik heb naar de gyn gebeld en mocht nog bij haar langsgaan. Op de echo was er geen vruchtje te zien dus heeft ze bloed genomen en 3 dagen later opnieuw. Hieruit bleek dat mijn hcg waarden waren gedaald en dat het dus om een miskraam ging.
Daarna hebben we tot eind december moeten wachten en toen mochten we opnieuw zwanger worden. Als snel was ik opnieuw zwanger begin maart. Ik voelde me heel zwanger en was blij dat de periode van 6 weken voorbij was en ik geen bloedverlies heb gehad. Bij de controle van 8 weken was er echter geen hartslag en de groei bedroeg 7 weken. Dit had ik totaal niet zien aankomen want ik voelde mij nog steeds heel zwanger en had geen bloedverlies gehad. Om heel zeker te zijn, stelde de gyn voor om nog een week te wachten. Deze week duurde echter superlang en ik voelde me verschrikkelijk. Een week later werd bevestigd dat er nog steeds geen hartslag was en er ook geen groei meer was. Nu was de gyn 100% zeker. Nog een week nadien heb ik een curretage laten doen omdat het voor mij dan ook helemaal voorbij was en ik het idee had, dat het dan ook was afgesloten.
Nu ik heb een gezonde dochter dus het is wel mogelijk zegt de gyn tegen mij om opnieuw een goede zwangerschap te hebben. Volgens haar is het gewoon pech gehad en volgende keer beter. Pas bij 3 opeenvolgende miskramen worden er onderzoeken gedaan maar ze verwacht dat er hier maar weinig uitkomt omdat ik al een gezonde dochter heb en deze zwangerschap is goed verlopen.
Psychologisch blijf ik het er zeer moeilijk mee hebben. Ik heb het gevoel dat ik met niemand over kan praten. Aan het begin vroegen vrienden en familie wel hoe het ging maar als ik nu een mindere dag heb dan kan ik het aan niemand meer kwijt. Er is ook niemand bij mijn vrienden, kennissen of familie die hetzelfde heeft meegemaakt en me begrijpt. Hoe hebben jullie dit verwerkt? Mijn man geeft me de raad om eens te gaan praten met een psycholoog. Hij steunt me en vindt het ook allemaal heel erg. Wij kunnen er met mekaar wel goed over praten.
We proberen nu weer opnieuw zwanger te worden maar ik ben hier enorm gespannen om. Ik wil zo snel mogelijk terug zwanger worden maar ben hier aan de andere kant ook heel bang voor. Wat als ik nu opnieuw zwanger ben, dan kan het weer mislopen. Hoe zijn jullie ervaring hiermee? Kan je nog genieten van een nieuwe zwangerschap?
Groetjes