al tweemaal misgegaan, wat nu?
Geplaatst: 16 augustus 2016, 22:05
Goeienavond
Ik wil hier mijn verhaal eens kwijt... Vorig jaar in december werd ik zwanger na 9 'natuurlijke' pogingen.
Ik mocht naar de gynaecoloog op 6weken, want ik was een beetje bloed verloren. Ze zag een grote vruchtzak met (bloed?)slierten ofzo... Ik weet het niet meer goed. Als men dit zag, was er meer kans op een miskraam dan normaal.
De groei was ook niet optimaal, men zag wel een hartje kloppen. Dit zag er dus niet goed uit.
We kregen de raad de week erop terug te komen. Wat we vrezen werd toen waar..., het hartje klopte niet meer en de ontwikkeling was niet verder gegaan. Ik was toen 7weken en een paar dagen zwanger. Op 8weken werd ik geopereerd en werd alles uitgehaald. Allé ja alles... op een controleonderzoek zag ze dat nog niet alles weg was. Ik had toen de pech nog eens een curettage te moeten ondergaan. We waren toen weer een paar maanden verder, want ik moest na iedere operatie terug een maand aan de pil....*zucht* .
Ik dacht na de eerste poging na de pil dat ik zwanger was. Uiteindelijk waren het alleen maar 'ontpilling'symptomen. Daarna had ik ook tweemaal ovulatietesten gebruikt, maar er was geen eisprong te bespeuren.
Komt dit door die curettage, waardoor nog niet alles was hersteld? Geen idee?
Maar dus bij die vijfde poging (met behulp van ovulatietest die wel aangaf dat er een eisprong was) deze maand had ik het gevoel nog voor ik overtijd was, dat ik zwanger was. Eerst nog geen positieve test in mijn handen, maar wel op dag 33. Maar op dag 34 (4weken en 4 dagen) mocht het dus niet zijn, ik had bloedverlies.
Nu vraag ik me af wat ik moet doen?
-Bel ik naar de gynaecologe om een afspraak te maken om te checken of het na een paar weken allemaal weg is? Ik heb wel een afspraak eind september, maar vind dit wel nog lang...
-Zijn er hier vrouwen die ook twee miskramen hebben gehad? Gaat men dan verder met onderzoeken? Of zeggen ze gewoon dat het brute pech is? Ik zou graag verder gaan met onderzoeken, want word volgend jaar 35.
Bij mijn volgende zwangerschap zal ik zoiezo terug bang zijn en niet blij kunnen zijn totdat ik weet dat alles in orde is...
Alvast bedankt voor de reacties.
groeten
Grietjeuuh**
Ik wil hier mijn verhaal eens kwijt... Vorig jaar in december werd ik zwanger na 9 'natuurlijke' pogingen.
Ik mocht naar de gynaecoloog op 6weken, want ik was een beetje bloed verloren. Ze zag een grote vruchtzak met (bloed?)slierten ofzo... Ik weet het niet meer goed. Als men dit zag, was er meer kans op een miskraam dan normaal.
De groei was ook niet optimaal, men zag wel een hartje kloppen. Dit zag er dus niet goed uit.
We kregen de raad de week erop terug te komen. Wat we vrezen werd toen waar..., het hartje klopte niet meer en de ontwikkeling was niet verder gegaan. Ik was toen 7weken en een paar dagen zwanger. Op 8weken werd ik geopereerd en werd alles uitgehaald. Allé ja alles... op een controleonderzoek zag ze dat nog niet alles weg was. Ik had toen de pech nog eens een curettage te moeten ondergaan. We waren toen weer een paar maanden verder, want ik moest na iedere operatie terug een maand aan de pil....*zucht* .
Ik dacht na de eerste poging na de pil dat ik zwanger was. Uiteindelijk waren het alleen maar 'ontpilling'symptomen. Daarna had ik ook tweemaal ovulatietesten gebruikt, maar er was geen eisprong te bespeuren.
Komt dit door die curettage, waardoor nog niet alles was hersteld? Geen idee?
Maar dus bij die vijfde poging (met behulp van ovulatietest die wel aangaf dat er een eisprong was) deze maand had ik het gevoel nog voor ik overtijd was, dat ik zwanger was. Eerst nog geen positieve test in mijn handen, maar wel op dag 33. Maar op dag 34 (4weken en 4 dagen) mocht het dus niet zijn, ik had bloedverlies.
Nu vraag ik me af wat ik moet doen?
-Bel ik naar de gynaecologe om een afspraak te maken om te checken of het na een paar weken allemaal weg is? Ik heb wel een afspraak eind september, maar vind dit wel nog lang...
-Zijn er hier vrouwen die ook twee miskramen hebben gehad? Gaat men dan verder met onderzoeken? Of zeggen ze gewoon dat het brute pech is? Ik zou graag verder gaan met onderzoeken, want word volgend jaar 35.
Bij mijn volgende zwangerschap zal ik zoiezo terug bang zijn en niet blij kunnen zijn totdat ik weet dat alles in orde is...
Alvast bedankt voor de reacties.
groeten
Grietjeuuh**