Buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Plaats reactie
Shanavdj
Berichten: 4
Lid geworden op: 1 april 2017, 11:12

Buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Bericht door Shanavdj » 1 april 2017, 11:27

Hallo, hierbij schrijf ik mijn verhaal neer.
Ik heb 4 jaar geleden samen met mijn vorige partner via kunstmatige inseminatie 2 x een miskraam gehad 1x op 3 maand en 1x op 2maand. Ondertussen zijn we een aantal jaar verder en heeft mijn relatie niet stand gehouden. Maar heb sinds 1j5 weer een nieuwe vriend, nu was ik zo blij als ik deze maand een test deed en die positief was op de natuurlijke manier. Nu ging ik dinsdag bloed trekken bij de huisdokter, uitslag heel goed 3900 hcg nou moest ik donderdag opnieuw bloed laten prikken.
Toen kreeg ik telefoon en had ik nog maar 3770 hcg, de huisarts zij ja het vruchtje zal aan het afsterven zijn maak eens een afspraak bij gyn ma dat moet niet direct zij ze. Ik was toch zo ongerust dat ik een afspraak maakte met iemand die me gisteren kon ontvangen. Ik kwam er natuurlijk toe met een bang hartje, en ja het was nog erger dan de huisdokter zij, het zat midden in mijn eileider. Het hartje klopte nog heel goed ik was 2 maand, maar helaas is daar niets meer aan te doen zelf zeer gevaarlijk voor mij. Nu alsvolgt dat ik dinsdag binnen moet en ik ook een stukje van mijn eileider kwijt ben. Heb een goed telefoontje gedaan naar de huisarts want dit vond ik echt niet kunnen ! Dat die zo lax te werk ging en zeker als je weet dat dit zelf een gyn is geweest!
Nu ben ik wel zeer teleurgesteld en verdrietig. Ik hoop dat ik ooit wel een normale zwangerschap zal kunnen hebben... want het vertrouwen is ver zoek nu. :(

Carlijne80
Berichten: 16
Lid geworden op: 6 maart 2017, 9:24

Re: Buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Bericht door Carlijne80 » 2 april 2017, 10:33

Hoi Shanavdj

Wat een vreselijk verhaal... dit moet niet alleen lichamelijk heel zwaar zijn voor jou, maar ook emotioneel. Nu is het wel zo dat een vruchtje nooit kan voldragen worden buiten de baarmoeder, dus een kans op een goede afloop was er in feite nooit. En dan blijft er natuurlijk nog de onzekerheid of je nog zwanger zal kunnen worden. Normaal gezien zou dit geen probleem moeten zijn, maar het kan wel gebeuren dat dit wat langer zal duren omdat je maar een eileider meer hebt die goed werkt. Ik zou je wel aanraden bij een volgende zwangerschap meteen te laten checken of het vruchtje wel op de goede plaats zit, want een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kan inderdaad voor de moeder ook gevaarlijk zijn. Ik wens je heel veel succes en goede moed toe.

Shanavdj
Berichten: 4
Lid geworden op: 1 april 2017, 11:12

Re: Buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Bericht door Shanavdj » 3 april 2017, 19:33

Bedankt voor jouw reactie,
Morgen moet ik binnen en dan weten we meer
Hoop op goed nieuws naar later toe. Grtjs

clau
Berichten: 1171
Lid geworden op: 9 april 2010, 13:00

Re: Buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Bericht door clau » 10 april 2017, 13:37

Hoi Shana

Hoe gaat het ondertussen met je?
Hopelijk lukt het een beetje om alles een plekje te geven en deze ervaring te verwerken.

Ik reageer omdat ik mijn verhaal met je wil delen.

Iets meer dan 5 jaar na de geboorte van ons dochtertje waren we spontaan zwanger geraakt in september. Test was licht positief en de hcg waarde was laag. Voor mijn gevoel klopte dit gewoon niet en dat gevoel is gebleven. Op iets meer dan 5w had ik bruinverlies en heb ik in paniek naar de gyné gebeld. Vanwege een MK 3jaar geleden zijn we dan gelijk de volgende dag mogen gaan. Op echo was iets te zien maar niet duidelijk. 1.5w later moesten we terug gaan.
Die dag woensdag 19oktober zullen we nooit vergeten. VV deed de echo en ze moest even zoeken, maar daar was het dan, een prachtig mini mensje, alles erop en eraan, en een flink kloppend hartje. Daarna stortte onze wereld in, het zat in mijn eileider. Direct naar het ziekenhuis moeten gaan en wachten op een plaats in het OK. De wetenschap dat ze een "levend embryo" hebben weggehaald doet pijn, nog steeds trouwens. Maar ik weet ook dat als het niet tijdig was opgemerkt dat het veel erger had kunnen zijn. Tijdens de operatie hebben ze dan het vruchtje en de eileider weggenomen, 1 week erna ook de andere eileider omdat ze tijdens de vorige operatie gezien hadden dat die ook heel erg beschadigd was.

Ondertussen zijn we een half jaar verder en ben ik 10w zwanger van ons regenboogkindje. Wel via ivf, geen andere keuze gehad maar kijk het kan dus nog.
Met momenten heb ik het nog steeds moeilijk, zeker nu de uitgerekende datum dichterbij komt van de vorige zwangerschap. De nieuwe zwangerschap verzacht de pijn, maar het verdriet zal er toch altijd zijn.
2009 Start clomid, daarna IUI
2010 Start IVF
2011 Een dochtertje geboren!
2013 Miskraam op 6 weken
2016 BBZ + verwijdering beide eileiders
2017 Feb Start IVF -> Zwanger! Uitgerekend november
31/10/2017 ♡ bevallen!

Shanavdj
Berichten: 4
Lid geworden op: 1 april 2017, 11:12

Re: Buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Bericht door Shanavdj » 12 april 2017, 18:03

Bedankt voor jouw verhaal ook even te delen, zo voelt het toch een beetje dat je niet alleen bent. We zijn nu 1week verder het gaat wel al beter juist dat je dan weer perioden hebt dat je weer even instort en denkt waarom. En dan laat ik mijn tranen de vrije loop, dat lucht even op. Hoop in de toenkomst eens beter nieuws te mogen melden. Ik wens jou heel veel scc6 met jouw wondertje dat heel goed zal verwent worden neem ik aan en geniet er maar van! X

clau
Berichten: 1171
Lid geworden op: 9 april 2010, 13:00

Re: Buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Bericht door clau » 12 april 2017, 21:07

Heel normaal, het is ook allemaal heel heftig he.
Praat erover met je partner, evt met een psychologe. Is misschien even een grote stap maar het heeft mij ontzettend geholpen met de verwerking.
Dikke knuffel en neem vooral je tijd, niks overhaaste.
2009 Start clomid, daarna IUI
2010 Start IVF
2011 Een dochtertje geboren!
2013 Miskraam op 6 weken
2016 BBZ + verwijdering beide eileiders
2017 Feb Start IVF -> Zwanger! Uitgerekend november
31/10/2017 ♡ bevallen!

AnH
Berichten: 2
Lid geworden op: 18 april 2017, 21:01

Re: Buitenbaarmoederlijke zwangerschap

Bericht door AnH » 21 april 2017, 22:07

Hallo,

Ik wil graag ook even mijn verhaal kwijt.
2013 waren we klaar voor de grote stap te zetten. Er mocht een klein wondertje komen in ons leven.
We moesten er nog maar aan denken en we waren zwanger.
In juli 2014 kregen we na een droomzwangerschap en bevalling een prachtige dochter.
Twee jaar later waren we klaar voor nog een nieuw wondertje. Omdat het vorige keer allemaal zo snel en vlot ging, dachten we dat het voor een tweede ook zo snel zou gaan.
Niets was minder waar.

De laatste dag van de paasvakantie, 11 april 2016, ik zal het nooit vergeten.
Enkele dagen geleden was ik bij mijn huisarts langs geweest omdat ik aan de linkerkant een zeurende pijn had. Een zwangerschapstest wees eerder al uit dat ik niet zwanger was, en de huisarts stelde mij gerust dat mijn darmen wat gevoelig waren maar dat er verder niets aan de hand was.
Tot ik die zondag toch maar even naar de huisartsenwachtpost ben gegaan omdat de pijn bleef duren, en zelfs niet overging met pijnstillers. En nu werd de pijn toch wel harder en harder.
De arts stuurde me meteen door naar spoed, want het zou toch iets ernstig kunnen zijn.
Op spoed aangekomen hebben ze me meteen helemaal onderzocht. De gynaecoloog van wacht had jammer genoeg geen goed nieuws. Ze zei dat ik zwanger was, maar dat het geen positieve zwangerschap was. Ik moest meteen worden geopereerd. Dit was een grote schok. Eerst moesten we het nieuws verwerken dat we zwanger waren, en daarna dat ik een operatie moest ondergaan. Voor ik het wist werd ik naar de operatiekamer gerold en werd ik wakker met het nieuws dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb gehad. Het vruchtje was i n mijn linker eileider blijven vastzitten, is daar beginnen groeien, maar had geen plaats meer om verder te groeien. Ze waren er net op tijd bij voor het zou openbarsten. Ze hebben het stukje er tussen uit gehaald en dicht gemaakt
Ik heb nadien een goed gesprek gehad met de gynaecoloog. Ze stelde me gerust dat dit niet veel voorkomt en al helemaal geen 2de keer.
Ik heb dit toen enkel aan onze ouders verteld omdat we vol goede moed voor een goede zwangerschap wilde gaan. Zodat we later konden zeggen: "We hebben eerst wat pech gehad, maar nu hebben we goed nieuws".
Ook voelde ik me een beetje gefaald. Mijn lichaam heeft niet gedaan wat het moest doen....

Na één cyclus voorbij te laten gaan, waren we er weer helemaal klaar voor.
En een maand later had ik meteen al een positieve zwangerschapstest. We waren echt in de wolken.
Maar net voor de grote vakantie begon (26 juni 2016, ik was 5 weken zwanger) ben ik opgestaan met een helse stekende buikpijn.
Gelukkig kon ik meteen terecht bij mijn gynaecoloog. Ze kon niet meteen iets vinden en stuurde me naar huis met de kans dat ik een natuurlijke miskraam zou doen.
Thuis gekomen werd het alleen maar erger. Ik kreeg oorsuizingen, ik viel flauw en kon niet meer van de pijn. Toch maar even terug naar spoed.
Daar aangekomen hebben ze me net kunnen opvangen en meteen een spoed operatie opgestart.
Toen ik daarna wakker werd, is er toch iets in mij gebroken.
Ik kreeg te horen dat ik een 2de buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Dit keer had het vruchtje zich genesteld op het litteken van de eerste operatie. Dat vruchtje was afgescheurd en ik had een zware inwendige bloeding.
Dit keer duurde het herstel toch veel langer, omdat het echt op het nippertje was. Maar ook mentaal had ik deze keer iets meer tijd nodig.

In november 2016 won het vertrouwen van de angst om er toch weer terug voor te gaan.
Ook dit keer waren de gynaecologen weer heel positief. En dat gaf ook weer zelfvertrouwen.
Ondertussen zijn we april 2017 en we zijn nog steeds niet zwanger geraakt.
Gynaecologen denken nu dat ik een dominante linker eierstok heb. Dat ik dus enkele maanden na elkaar een eisprong heb langs de linker kant. Het ziet er ook naar uit dat mijn rechter eileider het eicelletje niet wil oppikken.
Voor het eerst is er nu het woord IVF gevallen. Eind april hebben we een intake gesprek over hoe alles in zo'n werk gaat.
We zitten met heel veel vragen en er komt heel veel nieuws op ons af nu.
Ook vind ik het heel frustrerend dat we eerst zo'n gemakkelijke eerste zwangerschap hebben gehad en nu in dit verhaal terecht zijn gekomen.
Vele zeggen dat ik blij mag zijn dat ik al zo'n prachtige dochter heb rondlopen. En ze hebben ook gelijk natuurlijk. Maar toch willen we super graag nog zo'n klein wondertje. We voelen dat ons gezin nog niet compleet is.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten