Soms kan het zo hard zijn...

Plaats reactie
Gertie1981
Berichten: 2
Lid geworden op: 21 augustus 2017, 23:19

Soms kan het zo hard zijn...

Bericht door Gertie1981 » 22 augustus 2017, 14:04

Hey,

Sinds enkele maanden kom ik tijdens het googlen geregeld op deze site terecht en al de verhalen die ik online tegenkom geven me vaak toch de nodige steun en hoop! Reageren op berichten deed ik nog niet maar nu voel ik toch de behoefte om wat van me af te schrijven.

Sinds april 2017 vol enthousiasme gestart met IVF, elke stap ( bloedname, inspuitingen, pick-up, terugplaatsing,...) ervaarde ik met plezier en hoopvol, steeds een stapje dichter naar onze droom toe!
Bleek dat ik enorm veel chance had en ook direct zwanger was, perfecte HCG waardes, 'heerlijke' zwangerschapskwaaltjes! ( mss gek maar was blij om vanalles te voelen ook al was het misselijkheid). Je blijft wel realistisch maar stiekem begin je toch al te dromen! (36 jaar en voor het eerst zwanger). Helaas met de 8 weken echo bruusk van een beginnende roze wolk gedonderd! Geen hartslag, vruchtje zag er perfect uit voor eentje van 6 weken maar niet voor eentje van 8 weken - missed abortion.
De moment zelf nog bloednuchter gereageerd toen de arts zei dat miskraam zo vroeg vaak genetische oorzaken heeft. Hier kon ik me perfect in vinden. Van het ziekenhuis ineens naar mijn werk gereden om ze daar in te lichten en gewoon mijn shift te doen! Het was ok voor mij ( maakte ik mezelf wijs). Een dag later ook nog moedig aan de late shift begonnen maar toen sloeg de schrik me om het lijf, wanneer het vruchtje zou afkomen ik echt niet op mijn werk wilde zijn. 2 dagen later terug een echo, vruchtje was reeds gekrompen maar bleek nog een verrassing te zijn want toen zagen ze dat het er 2 waren. :o ! Pilletjes meegekregen om thuis op te steken zodat het uitdrijven kon beginnen. Het duurde meer dan een uur eer het lukte ze op te steken.... Want ook al was er geen levend vruchtje, ik wilde het ook niet kwijt, ik wilde het nog even bij mij houden! Me opgepept met de woorden hoe sneller dit eruit is hoe sneller ik terug zou kunnen starten. .... Begin van 5 fysiek zeer pijnlijke dagen... Geen idee hoe een bevalling voelt maar denk dat ik toen een 4 dagen durende bevalling heb gehad... Geen tijd voor de emotionele pijn, daar ging ik niet teveel tijd aan verliezen. 1,5 week thuis geweest en terug aan het werk. (Achteraf gezien veel te vroeg gestart toen) wanneer je begint te merken dat je begint te huilen bij elk mooi liedje in de auto ..... of woest wordt van brute en ongeschikte ouders met een hele nest kinderen.... Het emotionele kwam echt wel achterna

Live goes on ... dolgelukkig met mijn maandstonden begin juli! Ik kon terug starten met een nieuwe poging! Deze keer een cryotje :D ! En jawel wonder boven wonder ook weer direct zwanger! Eerste bloedname wel veel te lage waarden, waardoor we nog een weekje langer in spanning werden gehouden! Maar jawel na een week spectaculair gestegen! Ook weer vrij snel zwangerschapskwaaltjes... Wat je toch weer gerust stelt. Jezelf wijsmaken dat je maar 1 keer zoveel pech kunt hebben dus deze keer is het zeker een goede keer! Kwa timing ook ideaal in verband met vakantie, geboorte verwacht in de lente! Kon allemaal niet beter.
Helaas gisteren, na een zorgeloos weekje Frankrijk, beginnen bloeden.... Direct gebeld met de fertiliteitsafdeling en mag vrijdag i.p.v volgende week woensdag voor een echo.... De hoop heb ik nog niet volledig opgegeven maar bereid me psychisch wel weer voor op weer een miskraam... Bloeden is er vandaag zeker niet minder op geworden en krampen beginnen te komen .... Je blijft wel een beetje realistisch. Sommige mensen ook maar al verwittigd...
Tijdens heel de ivf procedure en ook met de vorige miskraam ervoor gekozen om hier open en eerlijk over te communiceren tegenover iedereen (collega's, werkgever, familie, vrienden, ..)! Er heerst nog zoveel taboe over deze onderwerpen en wilde het toch meer bespreekbaar maken! Ook om op soms pijnlijke vragen gewoon te kunnen antwoorden! Anderzijds blijkt dat er dan toch meer lotgenoten zijn in je buurt dan je denkt, en het zijn net die mensen waar je echt wat aan hebt..
Want helaas krijg je goedbedoeld maar soms zo'n foute en pijnlijke reacties en raadgevingen.... en die maken het wel erg zwaar!
Net zoals het vele wachten, de onzekerheid, de tegenslagen, .... En ja ik weet nu dat ik zwanger kan worden ( schrale troost)... nu nog het zwanger blijven en dan eindelijk ook een gezond wondertje mogen verwelkomen!

Wanneer ik andere casussen lees, weet ik ook dat ik nog niet te hard mag klagen... Dat het allemaal nog veel erger kan! Net daar trek ik me aan op! Vroeg of laat moet het gewoon lukken.. maar nu is er nog zo die onzekerheid!
Maart 2017 start ifv
April 2017 terugplaatsing vers vruchtje -zwanger - miskraam op 8 weken
Eind Juli 2017 terugplaatsing cryo - zwanger - bloeding 6,5 week - miskraam

dahlia
Berichten: 88
Lid geworden op: 18 september 2016, 13:15

Re: Soms kan het zo hard zijn...

Bericht door dahlia » 23 augustus 2017, 13:58

Heel veel sterkte, Gertie! Hopelijk ben je snel uit je onzekerheid verlost. Ik duim dat alles toch nog goedkomt <3
08/2016: intake fertiliteitscentrum - 3 x IUI - negatief
01/2017: ICSI 1 - TP 1 en 2 negatief
06/2017: ICSI 2 - TP 3, 4, 5, 6 negatief, TP 7 biochemische zwangerschap
06/2018: ICSI 3 - freeze-all van 4 cryo's vanwege overstimulatie

Gertie1981
Berichten: 2
Lid geworden op: 21 augustus 2017, 23:19

Re: Soms kan het zo hard zijn...

Bericht door Gertie1981 » 24 augustus 2017, 20:20

En jawel hoor, moest mezelf al geen blaasjes meer wijsmaken. Na enkele vreselijke uren van pijnlijke krampen, waardoor ik op het punt stond naar spoed te rijden.
Vandaag bevestigd idd weer een miskraam! Was al geen vruchtje meer te zien..... niet te zien wanneer het juist fout is gelopen. Dikke vette pech....
Weer zo raar..... De emoties blijven uit.... Precies of ik er echt al op voorbereid was! Mss door het feit dat het al gestart was met zo'n lage waarden? ... Of zitten de emoties nog FF diep verscholen en komt het 1 deze tot uitbarsten..... ????
Maar we geven de moed niet op! We kunnen weer in blijde verwachting uitkijken naar maandstonden (1 van de weinige keren uit mijn leven)

3DE keer goede keer?¿??
Maart 2017 start ifv
April 2017 terugplaatsing vers vruchtje -zwanger - miskraam op 8 weken
Eind Juli 2017 terugplaatsing cryo - zwanger - bloeding 6,5 week - miskraam

Phaar
Berichten: 7
Lid geworden op: 17 april 2017, 12:19

Re: Soms kan het zo hard zijn...

Bericht door Phaar » 25 augustus 2017, 10:29

Hoi Gertie,

Eerst wil ik je ongelofelijk veel sterkte wensen en een dikke knuffel geven!
Die onzekerheid, dat bang afwachten, ik ken het allemaal... Er komen zoveel gevoelens bij te pas, dat ik het sommige dagen ook ff niet meer aankan. We blijven proberen, tot dat ene wondertje in onze armen ligt e, daar zou je alles voor doen e!
Wij gaan nu ook voor de derde keer, goede keer. Na een miskraam op 6 weken (augustus '16) en een vroeggeboorte op 18 weken, wegens spina bifida... (April '17) zijn we nu goedgekeurd om terug te beginnen.
Ik hoop dat je snel terug zwanger gaat zijn en dat het deze keer allemaal goed gaat verlopen!

weblijveneringeloven
Berichten: 61
Lid geworden op: 11 augustus 2017, 8:45

Re: Soms kan het zo hard zijn...

Bericht door weblijveneringeloven » 7 september 2017, 15:04

Hoi Gertie,

Ik heb - helaas voor jou en mij- een wat gelijkaardig verhaal...

On maart 16 zijn we begonnen met 6 opeenvolgende IUI's. Geen van al succesvol. Echter, in een rustmaand (ik had een cyste en de dokter zei dat het onmogelijk zou zijn om die maand zwanger te worden) werd ik zwanger. Ik helemaal blij. Echter bij de eerste echo was er geen hartslag te bespeuren. Ik moest een week later terugkomen, voor dubbele check, maar de dokter zie dat ik geen hoop moest hebben. Ik ben ook direct terug gaan werken... De week erna helaas geen hartslag. Heb dan medicatie moeten nemen om een miskraam op te wekken. Zowel fysiek als mentaal, erg pijnlijk :-( en ben dan 1 dag thuisgebleven (=slecht plan!)

In febr 17 zijn we met IVF begonnen (Imelda Bonheiden / UZ Leuven). Opnieuw een hele resem testen doorlopen, allemaal gelukkig positief.
Van de 9 follikels bleken er slechts 4 eitjes te bevatten (ik dacht dat er in elke follikel standaard een eitje zat!! - weer een illusie minder ;-). Van de 4 zijn er 3 bevrucht. Eentje is direct teruggeplaatst en de andere 2 in de vriezer. Bleek ik direct zwanger te zijn. Uiteraard veel stress voor de eerste echo, na de nare ervaring van vorige keer, en helaas ook deze keer, geen goed nieuws: een lege vruchtzak. Opnieuw medicatie gekregen om miskraam op te wekken. Deze keer had ik me wel voorbereid - in de mate dat dat kan - op slecht nieuws en kon ik het vrij goed plaatsten. Was wel fysiek heel pijnlijk en ben enkele dagen in bed meten blijven - ik kon amper bewegen.

In juni 17 2de terugplaatsing, helaas geen succes.
In juli 17 was het labo toe en dus geen terugplaatsing. Wonderbaarlijk natuurlijk zwanger geworden, maar helaas, na enkele dagen bloed beginnen te verliezen en dalende HCG waardes. Heb dan een natuurlijk miskraam gehad, en ongeveer 2 weken gebloed (zucht!!!)

Na 3 miskramen (waarvan 2 natuurlijke zwangerschappen?!) is er nu een bijkomend bloedonderzoek gepland. Binnen 2 weken de uitslag. Ondertussen proberen we de moed erin te houden. Uiteraard hoop je op positief nieuws, maar anderzijds zou het toch ook el eens fijn zijn om te achterhalen waarom het nu eigenlijk niet lukt!

Ik heb ook de boek gekocht "Innestelling - zwanger worden & blijven - met allerlei voedingstips en yoga oefn - baadt het niet dan schaadt het niet :-)

heel veel succes!!!
2015: stop pil
2016 : 9*IUI --> mk 8 weken in rustmnd
2017 : 1ste IVF 3 "top" embryo's --> lege vruchtzak 1ste TP, gn innesteling 2de TP, biochemische zw bij rustmnd, zwanger bij 3de TP
2019: 2de ivf 2 top embryo's, zwanger bij 1ste TP

tengeltje
Berichten: 76
Lid geworden op: 27 september 2016, 15:37

Re: Soms kan het zo hard zijn...

Bericht door tengeltje » 13 september 2017, 19:55

heel veel sterkte alvast!
ik hoop voor jou dat je er zo positief in kan blijven staan,dat helpt je gewoon echt vooruit.

hier nu bv voor de 10de keer zwanger....we hebben 2 kindjes,hopen op een 3de,maar de miskramen zijn dus al veel meer voorbij gekomen dan voldragen zwangerschappen....
ook hier snap ik je gevoel dus volledig.

bij mij is ook al vanalles onderzocht,ook de foetusjes(want bv ook al 2x op 16 weken en 1x op 13 weken een miskraam gehad) onderzocht,maar daar kwam nooit iets uit,ook bloedonderzoek ed niets,'heel veel pech' zegt de gyn dan....

daar heb je natuurlijk niets aan,maar vind ik nog altijd beter dan een afwijking wat je kans op een goeie zwangerschap drastisch reduceert.....

dus zo'n pech kan echt wel.

de volhouder wint.....
blijf het positief bekijken en ga ervoor!

Edna
DVO Lid
DVO Lid
Berichten: 19
Lid geworden op: 29 april 2013, 16:23

Re: Soms kan het zo hard zijn...

Bericht door Edna » 11 oktober 2017, 14:49

Hoi Gertie,

Hier een verhaal met positieve afloop na meerdere miskramen.

Voor onze dochter heb ik 2 miskramen gehad. Omdat wij in een fertiliteitstraject zaten (sterk verminderde vruchtbaarheid van mijn man) is er snel verder onderzoek gedaan. Daar is echter niets abnormaal uitgekomen.
Voor een brusje (dat momenteel onderweg is) heb ik opnieuw 2 miskramen gehad.
Vaak gebeurde dit volgens hetzelfde stramien. Heel snel zwanger, maar bij een 1ste echo bleek het vruchtje gestopt met groeien op 5 à 6 weken.

Helaas kan de medische wereld nog veel niet verklaren. Waarom hebben sommige vrouwen zoveel miskramen? (1 of 2 komt
regelmatig voor, maar 3, 4 of meer is eerder zeldzaam). Maar als ik je een hart onder de riem mag steken: er zijn veel verhalen waarbij vrouwen na meerdere miskramen toch een gezonde baby ter wereld zetten.

Ik duim mee voor een volgende goede keer!

Groetjes
Edna

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 gasten