Volhouden...

Plaats reactie
Drizzel
Berichten: 2
Lid geworden op: 3 september 2019, 21:31

Volhouden...

Bericht door Drizzel » 12 september 2019, 19:14

Hallo iedereen,

ons verhaal:
In 2017 namen we de beslissing om te proberen zwanger te worden. Op dat moment nog vol spanning en zonder al te veel bedenkingen, we gingen er van uit dat het wel snel zover zou zijn.
Dat bleek helaas niet zo te lopen. Eind 2017 werd er een tussenschot in mijn baarmoeder weggehaald tijdens een operatie. Nadien probeerden we nog een tijdje verder. Halverwege 2018 kregen we dan de uitslag van fertiliteitsonderzoeken: er is eigenlijk niets ernstigs aan de hand, behalve dat ik een onregelmatige cyclus heb en het dus moeilijk te voorspellen is wanneer de eisprong valt. De dokter liet ons de keuze: natuurlijk verder proberen of met een fertiliteitsprogramma.
We startten met coitustiming met pregnyl-inspuitingen. Dit was na de 4e keer een succes: zwanger! Het verhaal mocht echter niet blijven duren: bij de 2e echo kregen we slecht nieuws, het vruchtje leefde niet meer...
De verwerking hiervan nam wel wat tijd in beslag.

Gezien het gelukt was om op de natuurlijke manier zwanger te worden, beslisten we er verder op deze manier voor te gaan. Nu ben ik 6 cyclussen verder. Bij de laatste cyclus was ik ervan overtuigd dat ik zwanger was, m'n vriend overigens ook. Er waren heel wat herkenbare symptomen van mijn vorige zwangerschap (vergrote borsten, vermoeidheid, het zeer warm hebben, enz.) en samen met het uitblijven van mijn menstruatie leken we op goed nieuws af te stevenen.

Na negatieve urinetests en een afspraak bij de dokter zijn deze avond m'n regels doorgekomen. Met deze timing denk ik dat het een mislukte innesteling zou kunnen zijn. Het voelt alleszins alsof er deze keer wel 'iets' was.

Jullie zullen je vast kunnen inbeelden dat dit een schok teweeg heeft gebracht. Ik voel me verschrikkelijk slecht en begin weer overal aan te twijfelen: gaat het ooit lukken om een kindje te krijgen? (Ik ben intussen 32.) Hoe houden we dit vol?? 'Bedriegt' mijn lichaam me met deze zwangerschapssymptomen? ...

Ik wou dit verhaal even uitschrijven. Dat het op papier staat doet al goed op zich. Ik denk erover om naar een psycholoog te gaan om te zien hoe ik/we hiermee kunnen omgaan.

Ik ben benieuwd hoe jullie hiermee omgaan. Hoe houden jullie het vol?

Bedankt voor het lezen.

Jido
Berichten: 714
Lid geworden op: 7 februari 2018, 11:25

Re: Volhouden...

Bericht door Jido » 16 september 2019, 9:45

Drizzel schreef:
12 september 2019, 19:14
Hallo iedereen,

ons verhaal:
In 2017 namen we de beslissing om te proberen zwanger te worden. Op dat moment nog vol spanning en zonder al te veel bedenkingen, we gingen er van uit dat het wel snel zover zou zijn.
Dat bleek helaas niet zo te lopen. Eind 2017 werd er een tussenschot in mijn baarmoeder weggehaald tijdens een operatie. Nadien probeerden we nog een tijdje verder. Halverwege 2018 kregen we dan de uitslag van fertiliteitsonderzoeken: er is eigenlijk niets ernstigs aan de hand, behalve dat ik een onregelmatige cyclus heb en het dus moeilijk te voorspellen is wanneer de eisprong valt. De dokter liet ons de keuze: natuurlijk verder proberen of met een fertiliteitsprogramma.
We startten met coitustiming met pregnyl-inspuitingen. Dit was na de 4e keer een succes: zwanger! Het verhaal mocht echter niet blijven duren: bij de 2e echo kregen we slecht nieuws, het vruchtje leefde niet meer...
De verwerking hiervan nam wel wat tijd in beslag.

Gezien het gelukt was om op de natuurlijke manier zwanger te worden, beslisten we er verder op deze manier voor te gaan. Nu ben ik 6 cyclussen verder. Bij de laatste cyclus was ik ervan overtuigd dat ik zwanger was, m'n vriend overigens ook. Er waren heel wat herkenbare symptomen van mijn vorige zwangerschap (vergrote borsten, vermoeidheid, het zeer warm hebben, enz.) en samen met het uitblijven van mijn menstruatie leken we op goed nieuws af te stevenen.

Na negatieve urinetests en een afspraak bij de dokter zijn deze avond m'n regels doorgekomen. Met deze timing denk ik dat het een mislukte innesteling zou kunnen zijn. Het voelt alleszins alsof er deze keer wel 'iets' was.

Jullie zullen je vast kunnen inbeelden dat dit een schok teweeg heeft gebracht. Ik voel me verschrikkelijk slecht en begin weer overal aan te twijfelen: gaat het ooit lukken om een kindje te krijgen? (Ik ben intussen 32.) Hoe houden we dit vol?? 'Bedriegt' mijn lichaam me met deze zwangerschapssymptomen? ...

Ik wou dit verhaal even uitschrijven. Dat het op papier staat doet al goed op zich. Ik denk erover om naar een psycholoog te gaan om te zien hoe ik/we hiermee kunnen omgaan.

Ik ben benieuwd hoe jullie hiermee omgaan. Hoe houden jullie het vol?

Bedankt voor het lezen.

Dag Drizzel

Goed dat je uw weg gevonden hebt naar het forum, het kan inderdaad opluchten om je verhaal eens te kunnen doen.
Wij hebben reeds een dochtertje, waarvoor we 2j bezig geweest zijn met kunstmatige inseminatie. Er waren eigenlijk ook geen aanwijsbare redenen waarom het niet lukte en we werken met donorzaad (lesbisch koppel) waarvan de kwaliteit sowieso in orde is.
De positieve test was daar plots, zeer onverwacht, want we zaten met onze gedachten al bij ivf/icsi.
Sinds halfweg 2017, toen ons dochter een jaar oud was, hebben we beslist om terug te beginnen voor een brusje en ondertussen zitten we nog op deze weg, maar nu sinds een goed jaar via ICSI.

Hoe ga je ermee om...? Dat is een goeie vraag... De ene keer beter dan de ander en soms ook helemaal niet. Iedere poging zit je weer vol van hoop en met een negatief resultaat wordt deze hoop dan weer helemaal kapot geslagen. Dan is het huilen, intens verdriet en af en toe ook heel erg kwaad op de wereld en hoe oneerlijk het allemaal is!
Daarna kijk je weer uit naar die volgende poging en kan je bijna niet meer wachten tot het zover is, zodat er weer een kans is op dit grote geluk en begint alles terug opnieuw....

Wij praten er regelmatig over, niet té veel. Maar we hebben er dan ook steeds goeie, diepe gesprekken over. Daarna proberen we om 'het gewone leven' wat zijn gangetje te laten gaan. Ook hebben we nu duidelijke afspraken met elkaar dat het haalbaar/leefbaar moet blijven voor allebei. Zolang we het zien zitten gaan we verder, want die wens is er. Ondertussen proberen we zo normaal mogelijk verder te leven en zijn we aan het rondkijken naar alternatieve manieren om extra kinderen in ons gezin toe te laten/op te vangen.

Vraag gerust aan uw arts om extra onderzoeken als je u nog zorgen maakt om bepaalde dingen. Bloedonderzoeken voor vitamines, mineralen, schildklier e.d. kunnen dingen aan het licht brengen. Ook zijn er bepaalde gynaecologische onderzoeken of genetische testen die eventueel ook kunnen mochten er meerdere miskramen zijn. Aarzel niet om dit in een professioneel centrum te laten onderzoeken, want zoals je zegt, de tijd gaat vooruit en je leeftijd dus ook.

Een psycholoog kan inderdaad ook helpen. Die kan u handvaten aanreiken om met bepaalde zaken beter te leren omgaan.

Veel succes in uw verder weg!
Jido
Start KID voor brusje: juli '17
KID 1-11 -neg
ICSI1 09-11/'18 - neg (1TP)
ICSI2 01/'19 canc.
Overstap gyn
ICSI2.1 4-6-8-9/'19 - neg (4TP)
Hysteroscopie 11/'19 - OK
ICSI3 nov 19 - TP (2 em.)- neg - gn cryo
ICSI4 feb '20 -neg
4.2 mei '20 - 🤰🏻17/02/21 💙

Drizzel
Berichten: 2
Lid geworden op: 3 september 2019, 21:31

Re: Volhouden...

Bericht door Drizzel » 20 september 2019, 14:16

Ik ben inderdaad blij dat ik hier op dit forum mijn verhaal heb kunnen doen. In onze omgeving praten we er niet zoveel over, enkel met een paar familieleden en vrienden maar die zien we niet heel regelmatig en dus kun je niet altijd 'het ei kwijt'.

Bedankt voor je reactie. Het is inderdaad vervelend als er geen aanwijsbare reden is waarom het niet lukt. Dan kun je niet veel anders doen dan volhouden en hopen, en dat lukt idd de ene dag al beter dan de andere :wink: . Fijn om te horen dat het bij jullie toch ook gelukt is om een dochtertje te krijgen!

We proberen een evenwicht te vinden tussen erover praten en er bewust mee bezig zijn en anderzijds niet teveel bezorgdheid en stress. Dat is soms wel moeilijk met twee drukke jobs en alle andere zaken waar we mee bezig zijn.
Maar het lukt ons beter dan een tijd geleden.

Bloedonderzoeken zijn al een paar keer en ook nog vorige week gebeurd en daar komt altijd uit dat alles in orde is. Ik ben eigenlijk heel gezond volgens de dokters.. 8) Ik probeer ook gezond te eten, voldoende te bewegen etc. zodat dat zeker het zwanger worden niet in de weg kan staan. En het voelt ook goed natuurlijk.

We hebben nu beslist opnieuw te starten met ovulatietesten om de timing goed te krijgen.
Ik hoop natuurlijk dat het binnenkort lukt. Mocht ik ooit nog een miskraam krijgen ga ik inderdaad vragen voor bijkomende onderzoeken naar de reden hiervoor. Bij één miskraam doen ze dat nog niet, zo is mij gezegd.

Succes met jullie behandelingen! Hopelijk leidt het snel tot resultaat, en zijn die diepe dalen verleden tijd!

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten