Ongerust na twee miskramen
Geplaatst: 23 november 2021, 18:59
Dag iedereen,
Ik ben enorm onzeker en ik ben op zoek naar enkele succesverhalen om mijn gemoederen te bedaren.
Wij zijn dit jaar in mei gestart met proberen. Ik ben 30 en ik nam de pil al jaren niet meer. Ik ging ervan uit dat alles vlotjes zou gaan. Iedereen in mijn omgeving heeft immers een probleemloze en zeer vlotte zwangerschap gehad.
In juni was het raak, maar na een week begon ik te bloeden en verloor ik het vruchtje. Ik was triest, maar omdat we nog niet zo lang aan het proberen waren, was ik er nog gerust in.
Begin september testte ik opnieuw positief. Ik was buiten mijn zinnen van geluk en maakte meteen een afspraak bij de gynaecoloog. Het eerstvolgende vrije plekje was pas eind september, wat betekende dat ik ondertussen al 9 weken ver zou zijn.
Vol verwachting zaten mijn vriend en ik die bewuste septemberdag bij de gynaecoloog, we konden bijna niet wachten om het hartje te zien kloppen. Maar toen de gynaecologe de echo nam, stortte mijn wereld ineen. "Een leeg vruchtzakje", was het verdict. Het vruchtje was gestopt met groeien op 5 weken. Ze deed er nogal luchtig over. Ik moest wachten op een miskraam dat niet kwam.
Na twee pillenrondes verspreid over twee weken en wat extra hulp van de gynaecologe die het lege zakje er uiteindelijk uitgetrokken heeft, zat het er eindelijk op. Ik moest hierna een maand de pil nemen, om mijn cyclus weer regelmatig te krijgen.
Nu ben ik bang: zwanger worden is moeilijker dan zwanger blijven, zeggen ze. Maar wat als je niet zwanger blijft? Wat zeggen twee opeenvolgende miskramen over mijn kansen om een gezond kindje te krijgen?
Ik ben bang dat ik niet meer zal kunnen genieten van een eventuele zwangerschap, omdat ik constant met de angst leef dat er altijd iets kan misgaan.
Mensen die zich in dit verhaal herkennen? Ik voel me erg alleen op dit moment. Vorige week alleen al hebben twee vriendinnen aangekondigd dat ze zwanger geraakt zijn 'tijdens de eerste poging', en ik heb moeite om blij te zijn voor een ander omdat mijn eigen verdriet zo overheersend is. "Jouw tijd komt nog wel" kan ik inmiddels niet meer horen, alsof ik het minder verdien dan anderen om 'nu al' mama te worden.
Alvast bedankt voor jullie tijd om dit bericht te lezen!
Ik ben enorm onzeker en ik ben op zoek naar enkele succesverhalen om mijn gemoederen te bedaren.
Wij zijn dit jaar in mei gestart met proberen. Ik ben 30 en ik nam de pil al jaren niet meer. Ik ging ervan uit dat alles vlotjes zou gaan. Iedereen in mijn omgeving heeft immers een probleemloze en zeer vlotte zwangerschap gehad.
In juni was het raak, maar na een week begon ik te bloeden en verloor ik het vruchtje. Ik was triest, maar omdat we nog niet zo lang aan het proberen waren, was ik er nog gerust in.
Begin september testte ik opnieuw positief. Ik was buiten mijn zinnen van geluk en maakte meteen een afspraak bij de gynaecoloog. Het eerstvolgende vrije plekje was pas eind september, wat betekende dat ik ondertussen al 9 weken ver zou zijn.
Vol verwachting zaten mijn vriend en ik die bewuste septemberdag bij de gynaecoloog, we konden bijna niet wachten om het hartje te zien kloppen. Maar toen de gynaecologe de echo nam, stortte mijn wereld ineen. "Een leeg vruchtzakje", was het verdict. Het vruchtje was gestopt met groeien op 5 weken. Ze deed er nogal luchtig over. Ik moest wachten op een miskraam dat niet kwam.
Na twee pillenrondes verspreid over twee weken en wat extra hulp van de gynaecologe die het lege zakje er uiteindelijk uitgetrokken heeft, zat het er eindelijk op. Ik moest hierna een maand de pil nemen, om mijn cyclus weer regelmatig te krijgen.
Nu ben ik bang: zwanger worden is moeilijker dan zwanger blijven, zeggen ze. Maar wat als je niet zwanger blijft? Wat zeggen twee opeenvolgende miskramen over mijn kansen om een gezond kindje te krijgen?
Ik ben bang dat ik niet meer zal kunnen genieten van een eventuele zwangerschap, omdat ik constant met de angst leef dat er altijd iets kan misgaan.
Mensen die zich in dit verhaal herkennen? Ik voel me erg alleen op dit moment. Vorige week alleen al hebben twee vriendinnen aangekondigd dat ze zwanger geraakt zijn 'tijdens de eerste poging', en ik heb moeite om blij te zijn voor een ander omdat mijn eigen verdriet zo overheersend is. "Jouw tijd komt nog wel" kan ik inmiddels niet meer horen, alsof ik het minder verdien dan anderen om 'nu al' mama te worden.
Alvast bedankt voor jullie tijd om dit bericht te lezen!