Beslissen om traject te stoppen

[Ivdb]

Hallo
Ik start even met mijn verhaal te vertellen.
Drie jaar geleden heeft mijn vrouw ons een zoontje geschonken. Toen hij 1 jaar werd vonden we het tijd voor een broertje of zusje. Deze keer zou ik het kindje dragen, maar dat verliep helemaal niet zoals verwacht. Mijn vrouw was bij de eerste IUI poging zwanger, maar beviel op 16 weken van ons eerste zoontje, een immens verdriet. Na enkele weken was zij opnieuw bij de eerste IUI zwanger, deze keer met een gezond zoontje.
Natuurlijk wisten we dat dit niet altijd en bij iedereen zo loopt. Maar na meer dan twee jaar, 7 keer IUI en 4 ICSI terugplaatsingen bij mij en twee miskramen, is het voor mijn vrouw genoeg geweest. Zij wil dat ik stop met proberen zwanger geraken en zij wil het traject opnieuw overnemen.
Ik heb het hier enorm moeilijk mee. Ik heb altijd gedroomd van zelf zwanger te zijn, een kindje dragen, borstvoeding geven, alles wat erbij hoort..
Ik voel me heel schuldig voor deze gevoelens omdat ik wel al een zoontje heb en mijn vrouw me waarschijnlijk nog een kindje zal kunnen geven. Maar toch vind ik het aanvaarden enorm moeilijk dat ik zelf nooit een kindje zal kunnen dragen.
Zijn er mensen die zich hier in herkennen?

[mich75]

Zelf heb ik hier niet echt ervaring mee, enkel een grote kinderwens en niet willen opgeven.

Er is misschien nog een optie voor jullie maar geen idee of jullie hiervoor openstaan.

Je vrouw zou haar eicellen kunnen doneren aan jou. Zij ondergaat dan de stimulatie en pu en jij krijgt de tp's.
Het is dan genetisch niet jouw kindje, maar je ervaart de zwangerschap, bevalling,...eigenlijk alles.
Aangezien je vrouw zo snel zwanger werd is de kans groot dat ze goede eicellen heeft en daardoor ook goede en meerdere embryo's.

Ik weet niet of jij al een verklaring hebt gekregen waarom het niet lukt. Het kan aan jouw eicelkwaliteit liggen, maar misschien is er lichamelijk iets niet in orde, bv met de baarmoeder of het bms. In dat geval gaan de eitjes van je vrouw ook niet helpen.

[Ivdb]

Ik heb zelf met ICSI 10 goede embryo’s kunnen maken. Er zijn er 4 van terug geplaatst. De dokters zeggen dat de embryo’s zeker van goeie kwaliteit zijn dus dat is niet het probleem.
Ze hebben deze zomer een biopt genomen van m’n baarmoeder, daaruit kwam een endomitritis. Daar heb ik antibiotica voor genomen. Maar nadien dus maar 1 keer geprobeerd en nu ziet mijn vrouw het niet meer zitten…

[mich75]

Er was dus wel degelijk iets mis bij jou en het is aangepakt, maar je hebt dus maar 1 echte kans gehad, misschien toch belangrijk om mee te nemen in een gesprek.

Begrijp ik het goed dat je nog 6 cryo's hebt? Dan zou ik toch proberen dat je vrouw akkoord gaat om deze nog te laten terugplaatsen. Los van het feit dat je het zelf wil meemaken gaat het toch blijven knagen als je weet dat er nog 6 in de diepvries zitten.

In het beste geval ben je vrij snel zwanger aangezien je al 2 van de 4 tp's zwanger was. In het slechtste geval ben je een half jaar bezig of langer als er nog eens een mk zou komen.

Eventueel dat je niet alle embryo's laat terugplaatsen, maar ik zou toch een compromis proberen te vinden, bv nog 3 of 6 maanden proberen en daarna krijgt zij haar zin.

Als ik het verkeerd begrepen heb en je hebt geen cryo's meer, dan is het een ander verhaal.

Belangrijk is dat jullie blijven communiceren.

[Ivdb]

Klopt, ik heb nog 6 goeie embryo’s.. mijn vrouw zou die nu gebruiken.
Feit is dat er geen discussie meer mogelijk is.. er zijn er al veel aan vooraf gegaan. Mijn wens is zo groot, ik zou nooit zelf die beslissing kunnen nemen. Dus ik moet er nu wel in mee gaan.. maar ik weet me geen raad met hoe ik hier mee om moet, nu en in de toekomst wanneer zij zwanger zou zijn.

[Luna2206]

graag zou ik hier ook nog eventjes op willen reageren als lesbische vrouw. Mijn partner heeft al kinderen gedragen en momenteel zijn we bezig met een traject bij mij... De gyneacoloog heeft toen heel duidelijk uitgesproken dat er een verschil is tussen een kinderwens (wat jullie beide hebben) en een zwangerschapswens (wat jullie ook beide hebben, maar waarbij die wens bij jouw vrouw al in vervulling is gegaan).
Zeker aangezien jullie beide vrouwen zijn met een zwangerschaps- en kinderwens zou ik de situatie heel duidelijk bespreken. Als jij niet zwanger geraakt, maar jouw vrouw wel, zal je je zwangerschapswens een plaats moeten geven en actief om moeten rouwen. Onderschat dit niet.

Zelf zou ik ook nog eventjes proberen volhouden.. Zeker omdat het stoppen en jouw vrouw zwanger laten worden voor heel veel extra emoties zal zorgen.

Aangezien dit topic al een tijdje geleden is aangemaakt, ben ik wel benieuwd hoe het nu met je gaat?

[Ivdb]

Mijn vrouw heeft ondertussen twee terugplaatsingen gehad met mijn embryo’s en is nu bijna 20 weken zwanger.

Ik zelf heb het er nog steeds moeilijk mee. Het vooruitzicht naar nieuw leven geeft wel moed en hoop. Maar het is tegelijkertijd zeer confronterend om mijn vrouw zwanger te zien..
Het rouwproces is zeker nog zwaar aanwezig. Ik kan alleen maar hopen dat ik hier ooit vrede mee kan nemen.

graag zou ik hier ook nog eventjes op willen reageren als lesbische vrouw. Mijn partner heeft al kinderen gedragen en momenteel zijn we bezig met een traject bij mij... De gyneacoloog heeft toen heel duidelijk uitgesproken dat er een verschil is tussen een kinderwens (wat jullie beide hebben) en een zwangerschapswens (wat jullie ook beide hebben, maar waarbij die wens bij jouw vrouw al in vervulling is gegaan).
Zeker aangezien jullie beide vrouwen zijn met een zwangerschaps- en kinderwens zou ik de situatie heel duidelijk bespreken. Als jij niet zwanger geraakt, maar jouw vrouw wel, zal je je zwangerschapswens een plaats moeten geven en actief om moeten rouwen. Onderschat dit niet.

Zelf zou ik ook nog eventjes proberen volhouden.. Zeker omdat het stoppen en jouw vrouw zwanger laten worden voor heel veel extra emoties zal zorgen.

Aangezien dit topic al een tijdje geleden is aangemaakt, ben ik wel benieuwd hoe het nu met je gaat?

[mich75]

Zou het een optie zijn dat jij borstvoeding gaat geven? Ik weet niet of jij en je vrouw dit zien zitten.

Voor jou is het misschien raar zonder zwangerschap, maar je zou het dan wel kunnen ervaren.

Geen idee of jullie nog voor een derde kindje willen gaan, indien wel kan je misschien binnenkort al starten. Het is dan even rekening houden hoe kort op elkaar zouden kunnen volgen, maar er kan evengoed een langere tijd tussenzitten. De druk zal alleszins minder zijn.

Als je dat wil doen is de bv dan geen optie.

[Luna2206]

Mijn vrouw heeft ondertussen twee terugplaatsingen gehad met mijn embryo’s en is nu bijna 20 weken zwanger.

Ik zelf heb het er nog steeds moeilijk mee. Het vooruitzicht naar nieuw leven geeft wel moed en hoop. Maar het is tegelijkertijd zeer confronterend om mijn vrouw zwanger te zien..
Het rouwproces is zeker nog zwaar aanwezig. Ik kan alleen maar hopen dat ik hier ooit vrede mee kan nemen.

graag zou ik hier ook nog eventjes op willen reageren als lesbische vrouw. Mijn partner heeft al kinderen gedragen en momenteel zijn we bezig met een traject bij mij... De gyneacoloog heeft toen heel duidelijk uitgesproken dat er een verschil is tussen een kinderwens (wat jullie beide hebben) en een zwangerschapswens (wat jullie ook beide hebben, maar waarbij die wens bij jouw vrouw al in vervulling is gegaan).
Zeker aangezien jullie beide vrouwen zijn met een zwangerschaps- en kinderwens zou ik de situatie heel duidelijk bespreken. Als jij niet zwanger geraakt, maar jouw vrouw wel, zal je je zwangerschapswens een plaats moeten geven en actief om moeten rouwen. Onderschat dit niet.

Zelf zou ik ook nog eventjes proberen volhouden.. Zeker omdat het stoppen en jouw vrouw zwanger laten worden voor heel veel extra emoties zal zorgen.

Aangezien dit topic al een tijdje geleden is aangemaakt, ben ik wel benieuwd hoe het nu met je gaat?

Hmm, ik merk bij mijn omgeving dat een rouwproces rond onvervulde zwangerschapswens wel zwaar is en mss wel professionele hulp kan bijdragen bij dit moeilijk moment. Sterkte! Knuffel! En ook proficiat!