De Verdwaalde Ooievaar

Een kaars, een vlam,
Het kan alles in vuur en vlam zetten,
zoals de liefde tussen man en vrouw,
de liefde tussen ouder en kind.

Tegelijk kan het zo teder en fragiel zijn,
een zucht, een traan,
de vlam van de kaars is uit, definitief.

Maar maak tijd.
Neem een stoel, maak het stil en duister om je.
Steek een kaars aan en kijk .......

KRACHT : het licht schijnt op iedereen die aanwezig is
RUST : je kan er uren naar kijken
WARMTE : letterlijk en figuurlijk .... een thuis
SPEELS : iedere seconde is weer anders,
net zoals bij een KIND

Verdwijnt de vlam,
een geur blijft achter,
een rook maakt verschillende onvoorspelbare figuren
ze is nog steeds aanwezig !
Je staat op,
je gezicht naar de toekomst gericht,
vol goede moed en nieuwe hoop.

Afscheid van Inke*
21 November 2005

Beste Kathleen,

ik las via dit forum van jullie verlies, maar ook jullie hoop... Ik las ook jou afscheidstekst van Inke met tranen in mijn ogen. Zoals ik nog zo vaak ween bij de herinnering aan mijn engeltjes van de voorbije 5 jaar.
Ik kan me inbeelden dat het verlies van Inke nooit weggaat... ik voel dat soms ook, zonder dat een mens daar iets van weet of meevoelt. ...
kortom, ik wou je maar laten weten dat ik jouw tekst heel mooi vond en vaak hetzelfde voel.

Tiny

Lieve Tiny,

bedankt voor je lief berichtje. Wat er bijna drie jaar geleden gebeurd heeft, heeft ons leven letterlijk omgegooid. Niets is meer zoals het was. MAAR het wil niet zeggen dat we met dat eeuwige, eindeloze verdriet blijven rondlopen. Het gaat veel beter met ons ondertussen, hoewel we blijven hopen op een derde. Het verdriet heeft een plaats gevonden. Het is er nog, maar niet dominant.
Dus ja, ik heb hoop op een toekomst. Hoe deze verder zal verlopen weet ik niet, we zien wel. Maar we blijven niet bij de pakken zitten, en af en toe mogen dan ook weer onze gedachten afdwalen naar ons engeltje.

Lieve groetjes
Kathleen