Alles zag er zo goed uit, we zouden op kerstavond het grote nieuws aan onze ouders vertellen. Wat zouden zij blij zijn, maar ... het lot besliste weer eens anders.
Op 17 oktober onze zesde icsi poging (tweede in Jette). Na veertien lange dagen, goed nieuws! Maar we weten ondertussen al dat we met onze twee voetjes op de grond moeten blijven. Twee jaar geleden liep een icsi poging uit op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. We hebben ons lesje dus wel geleerd.
Nu was het steeds bang afwachten tot de volgende echo. Gelukkig bleek snel dat het deze keer wel op de juiste plaats zat, een zucht van verluchting. Op een kleine tien weken kregen we in Jette onze laatste echo, waarop het vruchtje goed gegroeid was en het hartje duidelijk klopte. De bloedwaarden waren heel goed in orde, dus voor hen mocht ons dossier afgesloten worden en zouden ze ons volgend jaar met een babytje terug zien. Eindelijk waren we iets geruster en keken we uit naar maandag 22 december, de volgende echo op 11 weken en vier dagen. Dan zouden we het eindelijk vertellen. Maandagochtend netjes bloed laten trekken (zoals elke voorbije week)en om 18,30u naar de eigen gynaecoloog. Toen we binnenkwamen werd het snel duidelijk dat er iets mis was, de bloedwaarden waren onrustwekkend gedaald. Maar ik voelde me nog steeds zwanger, had geen bloedverlies, geen krampen ... Op de echo bleek dat het hartje gestopt was met kloppen, geen teken van leven meer. Onze wereld stortte in, ik kwam in een soort shock terecht, terwijl mijn echtgenoot heel goed besefte wat er gebeurde. Omdat de feestdagen eraan kwamen, hebben we besloten om dinsdag naar het ziekenhuis te gaan om ons vruchtje te laten wegnemen. Er is geen kerstavond gevierd, we hebben maandagavond aan onze ouders het "slechte" nieuws verteld, twee weken later aan onze vrienden. We zijn nu meer dan drie weken verder, van de huisarts heb ik nog tot morgen om thuis te blijven. Maandag probeer ik terug te starten, maar ik ben bang. Ik sta namelijk in het onderwijs, werk op een basisschool en sta dus elke dag tussen de kinderen van 2,5 tot 12jaar. Word elke dag geconfronteerd met zwangere mama's op de speelplaats en in mijn functie wordt er verwacht dat je elke dag tegen iedereen vriendelijk bent, interesse toont voor grote en kleine dingen. Ondertussen zijn er enkele mama's bevallen en zij komen met heel veel trots die kleine spruit tonen. Blijven lachten is dan de boodschap, terwijl ik vanbinnen heel veel tranen laat. In onze functie wordt zo veel verwacht, maar we zijn ook maar mensen.
Ik heb zo'n schrik voor de toekomst. Komt er nog een volgende zwangerschap? Ook al staat onze wereld stil, de rest draait wel verder en de klok telt ook verder. Ik ben er 36; wat is het volgende dat boven ons hoofd hangt? Zoveel pijn, zoveel verdriet dat een plaatsje moet krijgen. En ik weet dat ik verder moet, maar het doet zo verdomd veel pijn!
Waarom, waarom...
miskraam op net geen drie maand na 6de icsi poging
-
esli
- Berichten: 8
- Lid geworden op: 29 oktober 2008, 16:34
-
MA
- Berichten: 3552
- Lid geworden op: 27 oktober 2008, 17:29
Esli,
Een dikke dikke knuffel voor jou en je engeltje. Ik voel met je mee. Je ben in een klap je kindje en je droom kwijt he. Neem de tijd voor je verdriet en probeer toch even de zwangere mama's en die met pasgeboren kindjes te ontlopen want dat doet inderdaad pijn. Heb je misschien een collega met wie je dit kan bespreken en die je hierbij wat kan helpen? 'k Zal maandag aan je denken, ik start dan ook opnieuw.
Knuffel, Audrey
Mama van Renéetje*
Een dikke dikke knuffel voor jou en je engeltje. Ik voel met je mee. Je ben in een klap je kindje en je droom kwijt he. Neem de tijd voor je verdriet en probeer toch even de zwangere mama's en die met pasgeboren kindjes te ontlopen want dat doet inderdaad pijn. Heb je misschien een collega met wie je dit kan bespreken en die je hierbij wat kan helpen? 'k Zal maandag aan je denken, ik start dan ook opnieuw.
Knuffel, Audrey
Mama van Renéetje*
-
Anneleen
- Berichten: 203
- Lid geworden op: 14 juni 2007, 22:52
Esli,
Ik vind het vreselijk wat jullie nu overkomt. Na zovele pogingen, dan eindelijk gelukt. En 't zag er dan nog allemaal zo goed uit. Zo'n nieuws slaat in als een bom, verlamt je compleet.Je wereld staat stil, lijkt niet meer te mee te draaien, of draait toch anders dan bij anderen.
En steeds stel je jezelf de vraag: Waarom ? Waarom bij ons ? Wat is er mis gelopen ?
Ik vind persoonlijk dat jij al snel terug aan 't werk gaat. Wilde je dit zelf of is dat op aanraden van de dokter ? 't Is echt niet niks hoor, wat je nu moet verwerken. Neem er zeker voldoende tijd voor. Niemand kan in jouw plaats beoordelen of jij daar klaar voor bent. Soms moet je echt even in je verdriet gaan staan en er zeker niet van weglopen.
Confrontaties met zwangeren en baby's zijn nu bijzonder pijnlijk. Die kan je missen als kiespijn. Je hoeft jezelf niet nog meer te kwellen.
Jullie toekomstdroom ligt aan diggelen. En daar moet je echt even je tijd voor nemen om erboven op te komen.
Hebben jullie jullie engeltje een naam gegeven ? Misschien vind je dat nu nog te moeilijk. Maar ik kan je alleen maar aanraden om 't toch te doen. Je hebt 't hartje zien en horen kloppen. Er groeide nieuw leven in je buik. 't Maakt 't vaak makkelijker om over te praten als je het prille leventje kan benoemen.
Ik wens jullie veel warmte en veel steun toe.
Liefs,
Anneleen
mama van engeltjes Tibbe en Sietse
Ik vind het vreselijk wat jullie nu overkomt. Na zovele pogingen, dan eindelijk gelukt. En 't zag er dan nog allemaal zo goed uit. Zo'n nieuws slaat in als een bom, verlamt je compleet.Je wereld staat stil, lijkt niet meer te mee te draaien, of draait toch anders dan bij anderen.
En steeds stel je jezelf de vraag: Waarom ? Waarom bij ons ? Wat is er mis gelopen ?
Ik vind persoonlijk dat jij al snel terug aan 't werk gaat. Wilde je dit zelf of is dat op aanraden van de dokter ? 't Is echt niet niks hoor, wat je nu moet verwerken. Neem er zeker voldoende tijd voor. Niemand kan in jouw plaats beoordelen of jij daar klaar voor bent. Soms moet je echt even in je verdriet gaan staan en er zeker niet van weglopen.
Confrontaties met zwangeren en baby's zijn nu bijzonder pijnlijk. Die kan je missen als kiespijn. Je hoeft jezelf niet nog meer te kwellen.
Jullie toekomstdroom ligt aan diggelen. En daar moet je echt even je tijd voor nemen om erboven op te komen.
Hebben jullie jullie engeltje een naam gegeven ? Misschien vind je dat nu nog te moeilijk. Maar ik kan je alleen maar aanraden om 't toch te doen. Je hebt 't hartje zien en horen kloppen. Er groeide nieuw leven in je buik. 't Maakt 't vaak makkelijker om over te praten als je het prille leventje kan benoemen.
Ik wens jullie veel warmte en veel steun toe.
Liefs,
Anneleen
mama van engeltjes Tibbe en Sietse
-
esli
- Berichten: 8
- Lid geworden op: 29 oktober 2008, 16:34
Dankjewel voor het begrip!
De collega's op school zijn op de hoogte, maar als directie moet je je sterk houden. Het is als directie ook niet makkelijk om die kleintjes en de zwangere mama's uit de weg te gaan, want je staat bij het begin en einde van de schooldag aan de schoolpoort. Mijn huisarts heeft me toen twee weken geschreven en ook al vrees ik dat het ontzettend zwaar zal zijn, ik weet niet wat ik moet doen. Ik kreeg dan deze morgen dan ook nog eens controle van de arbeidsgeneesheer.("Dit zijn lukrake steekproeven, hoor mevrouw.U bent nu de gelukkige. Niets om u zorgen over te maken.")Zit er dankzij dit bezoek weer helemaal door. Deze arts vond dat ik niet langer moet weglopen van de realiteit en dat ik er nu eenmaal door moet, hoe moeilijk ook. Dus proberen we maandag maar weer, hé!
Ik wou dat ik kan slapen en pas weer wakker worden als er alles weer prima uit zag, maar ja...
liefs
Esli
De collega's op school zijn op de hoogte, maar als directie moet je je sterk houden. Het is als directie ook niet makkelijk om die kleintjes en de zwangere mama's uit de weg te gaan, want je staat bij het begin en einde van de schooldag aan de schoolpoort. Mijn huisarts heeft me toen twee weken geschreven en ook al vrees ik dat het ontzettend zwaar zal zijn, ik weet niet wat ik moet doen. Ik kreeg dan deze morgen dan ook nog eens controle van de arbeidsgeneesheer.("Dit zijn lukrake steekproeven, hoor mevrouw.U bent nu de gelukkige. Niets om u zorgen over te maken.")Zit er dankzij dit bezoek weer helemaal door. Deze arts vond dat ik niet langer moet weglopen van de realiteit en dat ik er nu eenmaal door moet, hoe moeilijk ook. Dus proberen we maandag maar weer, hé!
Ik wou dat ik kan slapen en pas weer wakker worden als er alles weer prima uit zag, maar ja...
liefs
Esli
-
tanja
Esli,
Kan best aannemen dat je er terug wat door zit na zo'n "leuk" (supersarcastische toon) bezoek.
Je moet de realiteit niet ontlopen, dat is juist...vroeg of laat kom je die inderdaad tegen... maar ik zou toch wel dan antwoorden dat ik die realiteit tegemoet wil gaan op een moment dat ik mijn verdriet toch wel iets of wat geplaatst heb, en dat is nou toch echt wel niet op 1-2-3; alleen jij voelt dat aan wanneer jij terug in staat bent om dat alles wat aan te kunnen ...
die realiteit gecombineerd met jouw immens verlies is immers niet te onderschatten : héél véél sterkte voor maandag (ook aan MA trouwens) !
dikke knuf
Tanja
Kan best aannemen dat je er terug wat door zit na zo'n "leuk" (supersarcastische toon) bezoek.
Je moet de realiteit niet ontlopen, dat is juist...vroeg of laat kom je die inderdaad tegen... maar ik zou toch wel dan antwoorden dat ik die realiteit tegemoet wil gaan op een moment dat ik mijn verdriet toch wel iets of wat geplaatst heb, en dat is nou toch echt wel niet op 1-2-3; alleen jij voelt dat aan wanneer jij terug in staat bent om dat alles wat aan te kunnen ...
die realiteit gecombineerd met jouw immens verlies is immers niet te onderschatten : héél véél sterkte voor maandag (ook aan MA trouwens) !
dikke knuf
Tanja
-
MA
- Berichten: 3552
- Lid geworden op: 27 oktober 2008, 17:29
Esli,
Zoals Tanja hier schrijft, jij alleen kan voelen of je er klaar voor bent. Die man heeft vast niet meegemaakt wat jij hebt meegemaakt en kan daar dus ook niet over oordelen. Ik ben 2 maand thuis geweest na het overlijden van Renéetje en ik heb daar elke dag van nodig gehad.
Nu kunnen de mensen er meestal nog begrip voor opbrengen, maar als je binnen een paar maanden eronder door zit, is iedereen het al lang vergeten. dus meid, als je je echt nog niet goed voelt, ga dan morgen terug naar je huisarts en vraag verlenging. Je moet even tijd nemen voor jezelf, tijd om te rouwen en het verlies van je engeltje een plaats te geven. Je moet hier even door voor je weer verder kan. en je moet nu even aan jezelf denken.
Groetjes, Audrey
Zoals Tanja hier schrijft, jij alleen kan voelen of je er klaar voor bent. Die man heeft vast niet meegemaakt wat jij hebt meegemaakt en kan daar dus ook niet over oordelen. Ik ben 2 maand thuis geweest na het overlijden van Renéetje en ik heb daar elke dag van nodig gehad.
Nu kunnen de mensen er meestal nog begrip voor opbrengen, maar als je binnen een paar maanden eronder door zit, is iedereen het al lang vergeten. dus meid, als je je echt nog niet goed voelt, ga dan morgen terug naar je huisarts en vraag verlenging. Je moet even tijd nemen voor jezelf, tijd om te rouwen en het verlies van je engeltje een plaats te geven. Je moet hier even door voor je weer verder kan. en je moet nu even aan jezelf denken.
Groetjes, Audrey
-
kathleenchris
- Berichten: 371
- Lid geworden op: 8 februari 2007, 10:59
Lieve Esli,
Steeds hoop je dat er geen nieuwe berichtjes bijkomen over nieuwe engeltjes ... helaas.
Ik wil je veel moed toewensen, veel vertrouwen in de toekomst al weten we nog niet hoe die eruit zal zien, maar toch ...
Probeer open te zijn met je gevoelens, maar ik begrijp volkomen de problematiek bij je job en de onmacht na zovele behandelingen. Je kan niet tegen iedereen open reageren. Maar als het hoog zit, moet je sowieso een uilaatklep vinden. Maar die weg ligt niet dadelijk klaar. Die moet je helaas zelf een beetje zoeken. Dat dit tijd vraagt is meer als normaal ... en vooral gun jezelf en je partner die tijd !
Mmm de feestdagen zullen nooit meer zijn zoals ze waren. Op 1 januari had ik bloedverlies, op 5 januari is m'n zoon geboren. Voor de tweede keer werd ik mama van een engeltje. Meer dan drie jaar geleden verloor ik m'n dochtertje. Toch weet ik dat we verder moeten, maar ik neem wel even tijd om alles te verwerken en alles een beter plaatsje te geven. Aanvaarden zullen we nooit hé. In ieder geval wens ik je wel heel veel sterkte en probeer achter je keuzes te staan wat die ook mogen zijn of worden.
Heel veel liefs en dikke vlinderkusjes !!!
Kathleen mama van Lars, Inke* en Jelle*
Steeds hoop je dat er geen nieuwe berichtjes bijkomen over nieuwe engeltjes ... helaas.
Ik wil je veel moed toewensen, veel vertrouwen in de toekomst al weten we nog niet hoe die eruit zal zien, maar toch ...
Probeer open te zijn met je gevoelens, maar ik begrijp volkomen de problematiek bij je job en de onmacht na zovele behandelingen. Je kan niet tegen iedereen open reageren. Maar als het hoog zit, moet je sowieso een uilaatklep vinden. Maar die weg ligt niet dadelijk klaar. Die moet je helaas zelf een beetje zoeken. Dat dit tijd vraagt is meer als normaal ... en vooral gun jezelf en je partner die tijd !
Mmm de feestdagen zullen nooit meer zijn zoals ze waren. Op 1 januari had ik bloedverlies, op 5 januari is m'n zoon geboren. Voor de tweede keer werd ik mama van een engeltje. Meer dan drie jaar geleden verloor ik m'n dochtertje. Toch weet ik dat we verder moeten, maar ik neem wel even tijd om alles te verwerken en alles een beter plaatsje te geven. Aanvaarden zullen we nooit hé. In ieder geval wens ik je wel heel veel sterkte en probeer achter je keuzes te staan wat die ook mogen zijn of worden.
Heel veel liefs en dikke vlinderkusjes !!!
Kathleen mama van Lars, Inke* en Jelle*
-
Triene
- Berichten: 62
- Lid geworden op: 16 oktober 2008, 11:04
Hey Esli,
Ben erg geraakt door jouw berichtje, de tranen sprongen in mijn ogen. Je houdt je toch altijd voor dat als je die twaalf weken haalt, dat de kans dan groot is dat het allemaal goed komt. Als het dan juist op dat cruciale moment foutloopt, is het echt balen. En dan nog met de feestdagen... Ik denk aan jou!
Heel veel liefs,
Triene
Ben erg geraakt door jouw berichtje, de tranen sprongen in mijn ogen. Je houdt je toch altijd voor dat als je die twaalf weken haalt, dat de kans dan groot is dat het allemaal goed komt. Als het dan juist op dat cruciale moment foutloopt, is het echt balen. En dan nog met de feestdagen... Ik denk aan jou!
Heel veel liefs,
Triene
-
kathleenchris
- Berichten: 371
- Lid geworden op: 8 februari 2007, 10:59
-
kathleenchris
- Berichten: 371
- Lid geworden op: 8 februari 2007, 10:59
-
LEE
- Berichten: 5
- Lid geworden op: 18 maart 2009, 20:11
Hoi Esli,
Je uitlaatklep vinden in je werk, kan deugd doen he!? Maar die dikke bolle zwangere buiken er bij nemen vind ik zelf ook alles behalve gemakkelijk.
Moeten toekijken dat iemand anders mag meemaken wat je zelf ook zo heel graag wilt, gemakkelijk is anders.
ik zou je willen zeggen dat ik hoop dat alles snel terug beter wordt, maar ik voel bij mezelf dat het niet zo simpel is. Ik vraag mezelf ook vaak af of en wanneer het terug goed komt... ik probeer wel maar ik voel in mezelf dat ik nooit meer 'die van vroeger' ga zijn.
toch het allerbeste voor je...erover praten kan deugd doen en gelukkig zijn er forums zoals deze waar we dat kunnen met lotgenoten!
knuffel
LEE
mama van een engeltje en drie sterretjes
Je uitlaatklep vinden in je werk, kan deugd doen he!? Maar die dikke bolle zwangere buiken er bij nemen vind ik zelf ook alles behalve gemakkelijk.
Moeten toekijken dat iemand anders mag meemaken wat je zelf ook zo heel graag wilt, gemakkelijk is anders.
ik zou je willen zeggen dat ik hoop dat alles snel terug beter wordt, maar ik voel bij mezelf dat het niet zo simpel is. Ik vraag mezelf ook vaak af of en wanneer het terug goed komt... ik probeer wel maar ik voel in mezelf dat ik nooit meer 'die van vroeger' ga zijn.
toch het allerbeste voor je...erover praten kan deugd doen en gelukkig zijn er forums zoals deze waar we dat kunnen met lotgenoten!
knuffel
LEE
mama van een engeltje en drie sterretjes
-
kathleenchris
- Berichten: 371
- Lid geworden op: 8 februari 2007, 10:59
Hoi Lee,
Eén ding weet ik wel. Ik zal niet meer de oude worden. Maar slecht is dat ook niet. We zijn gewoon veranderd door wat we meemaakten. Ik zie het meer als een rugzakje dat we meedragen. De ene dag al wat lichter dan de andere dag, maar we kunnen het nooit afdoen. Zelfs niet in m'n slaap, want ik droom nog vaak van onze engeltjes, in bad zie ik dat m'n lichaam de sporen van de zwangerschappen draagt. Maar zo weet ik ook dat ik ze nooit zal vergeten ...
Liefs
Kathleen
Eén ding weet ik wel. Ik zal niet meer de oude worden. Maar slecht is dat ook niet. We zijn gewoon veranderd door wat we meemaakten. Ik zie het meer als een rugzakje dat we meedragen. De ene dag al wat lichter dan de andere dag, maar we kunnen het nooit afdoen. Zelfs niet in m'n slaap, want ik droom nog vaak van onze engeltjes, in bad zie ik dat m'n lichaam de sporen van de zwangerschappen draagt. Maar zo weet ik ook dat ik ze nooit zal vergeten ...
Liefs
Kathleen
-
esli
- Berichten: 8
- Lid geworden op: 29 oktober 2008, 16:34
hallo
Hier zijn we weer, omdat het potje weer eens overloopt. Het is vandaag weer eens moeilijk. Ik heb dit weekend een mooie doos gekocht om alle herinneringen aan ons kleine engeltje in op te bergen. Gewoon omdat we er binnenkort weer voor willen gaan en ik eerst deze stap wou zetten. De doos heeft een plaatsje gekregen, waar ik bij kan als het nodig is. Heb dus dit weekend op deze manier weer wat moed verzameld om binnenkort nog eens een poging te wagen. Maar daar ging mijn moed vanavond, bij het leeghalen van de brievenbus, vond ik maar liefst twee geboortekaartjes! Ik weet niet hoe jullie het doen, maar dat was echt wat van het goede te veel. Ik ben blij dat het volgende week vakantie is en ik een beetje kan bekomen, want ook op het werk is het tanden bijten. Elke dag weer die 275 kapoenen verwelkomen aan de schoolpoort en in de gangen. En dan nog eens die zwangere mama's die graag vertellen hoe fijn het leven toch wel is! Ach, ik ben misschien weer te negatief, maar ik moest het even kwijt.
groetjes en veel sterkte aan ieder die het kan gebruiken!
Esli
Hier zijn we weer, omdat het potje weer eens overloopt. Het is vandaag weer eens moeilijk. Ik heb dit weekend een mooie doos gekocht om alle herinneringen aan ons kleine engeltje in op te bergen. Gewoon omdat we er binnenkort weer voor willen gaan en ik eerst deze stap wou zetten. De doos heeft een plaatsje gekregen, waar ik bij kan als het nodig is. Heb dus dit weekend op deze manier weer wat moed verzameld om binnenkort nog eens een poging te wagen. Maar daar ging mijn moed vanavond, bij het leeghalen van de brievenbus, vond ik maar liefst twee geboortekaartjes! Ik weet niet hoe jullie het doen, maar dat was echt wat van het goede te veel. Ik ben blij dat het volgende week vakantie is en ik een beetje kan bekomen, want ook op het werk is het tanden bijten. Elke dag weer die 275 kapoenen verwelkomen aan de schoolpoort en in de gangen. En dan nog eens die zwangere mama's die graag vertellen hoe fijn het leven toch wel is! Ach, ik ben misschien weer te negatief, maar ik moest het even kwijt.
groetjes en veel sterkte aan ieder die het kan gebruiken!
Esli
-
kathleenchris
- Berichten: 371
- Lid geworden op: 8 februari 2007, 10:59
Hallo Esli,
Het is allemaal zo herkenbaar. Neen, je moet je hiervoor niet schamen. Geboortekaartjes? Hier heb ik mee moeten leren omgaan. Het voelt steeds dubbel aan en dat zal niet meer voorbijgaan. Toch heb ik leren omgaan met nieuwe baby's. Zwangerschappen, dat is iets anders. Daar blijf ik het ongelooflijk moeilijk mee hebben, maar dan leg ik het ook uit dat ik het moeilijk vind. Tenslotte is dan 'maar' 6 maanden elkaar niet zien. Ik bel dan eens wat meer, of ik schrijf eens een extra mailtje. Eens de kindjes geboren zijn, gaat het beter. Nu ik heb een kapoen van zes, en deze zal ons natuurlijk hierbij helpen om alles zo te zien. Maar je gevoelens zijn zeker heel herkenbaar.
Fijn dat je terug aan behandelen begint. Zeker geen gemakkelijke beslissing. Wij staan nog voor deze keuze. Ik moet eerst nog bijkomende testen ondergaan. Maar ik bekijk alles van dag tot dag. Plan zeker geen zwangerschappen in de toekomst. Neem nog vakantieplannen aan, en stiekem hoop ik dat we niet kunnen gaan omwille van een zwangerschap. Ik zit ook niet meer alles te plannen. Het is iets dat ik heb moeten leren, dat zeker. Want eens bij behandelen ben je sowieso aan 't tellen. Ik wens je heeeel veel succes en vooral veel moed.
Laat je maar eens goed gaan in de paasvakantie. het lijkt me inderdaad reuze moeilijk om iedere dag met kinderen om te gaan. Maar als ik zie hoe m'n zoontje hiermee omgaat dan heb ik heel veel respect voor die gastjes. Ze hebben heel veel respect. Natuurlijk weten ze het niet van je behandelingen en van je kindje, maar toch, mochten ze het weten, ik sta versteld wat zo'n kind begrijpt en voelt.
liefs
kathleen
Het is allemaal zo herkenbaar. Neen, je moet je hiervoor niet schamen. Geboortekaartjes? Hier heb ik mee moeten leren omgaan. Het voelt steeds dubbel aan en dat zal niet meer voorbijgaan. Toch heb ik leren omgaan met nieuwe baby's. Zwangerschappen, dat is iets anders. Daar blijf ik het ongelooflijk moeilijk mee hebben, maar dan leg ik het ook uit dat ik het moeilijk vind. Tenslotte is dan 'maar' 6 maanden elkaar niet zien. Ik bel dan eens wat meer, of ik schrijf eens een extra mailtje. Eens de kindjes geboren zijn, gaat het beter. Nu ik heb een kapoen van zes, en deze zal ons natuurlijk hierbij helpen om alles zo te zien. Maar je gevoelens zijn zeker heel herkenbaar.
Fijn dat je terug aan behandelen begint. Zeker geen gemakkelijke beslissing. Wij staan nog voor deze keuze. Ik moet eerst nog bijkomende testen ondergaan. Maar ik bekijk alles van dag tot dag. Plan zeker geen zwangerschappen in de toekomst. Neem nog vakantieplannen aan, en stiekem hoop ik dat we niet kunnen gaan omwille van een zwangerschap. Ik zit ook niet meer alles te plannen. Het is iets dat ik heb moeten leren, dat zeker. Want eens bij behandelen ben je sowieso aan 't tellen. Ik wens je heeeel veel succes en vooral veel moed.
Laat je maar eens goed gaan in de paasvakantie. het lijkt me inderdaad reuze moeilijk om iedere dag met kinderen om te gaan. Maar als ik zie hoe m'n zoontje hiermee omgaat dan heb ik heel veel respect voor die gastjes. Ze hebben heel veel respect. Natuurlijk weten ze het niet van je behandelingen en van je kindje, maar toch, mochten ze het weten, ik sta versteld wat zo'n kind begrijpt en voelt.
liefs
kathleen
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 27 gasten