Veel vragen, geen antwoorden...

[Mi]

Hallo,

ook ik blijf met heel veel vragen achter...zonder antwoord...
Twee jaar geleden liet ik mijn implantaat verwijderen. Na heel wat jaren kwam ik toch nog die man tegen waarmee ik gelukkig was. Mijn dochter (toen 11) was degene die ons het duwtje in de rug gaf.
Ik bleek na twee maand al zwanger te zijn...ons geluk kon niet op. De eerste echo op 8 weken doorprikte onze droom. Het was foutgelopen ergens rond 6,5 weken.
Curettage, wrang gevoel nadien, volgens de gynaecoloog pech gehad. Het duurde 6 weken eer ik terug ongesteld was. De maanden gingen voorbij en in september bleek ik weer zwanger. Zelfde ritueel, zelfde gevolg. Slecht nieuws dus bij de eerste echo op 8 weken bleek het te gaan om een leeg vruchtzakje.
Weer curettage, groter wrang gevoel...weer ongeveer 6 weken geduurd eer ik ongesteld werd.
De maanden gingen weer verder, en verder... Mijn dochter (intussen een echte puber) bleef samen met ons hopen. Eindelijk...een jaar nadien bleek ik toch terug zwanger. Dit keer met de nodige zwangerschapskwaaltjes (maar die nam ik er graag bij).
Dit keer hadden we niets gezegd aan onze puber voor de eerste echo. Die zag er prima uit, duidelijke hartslag gezien en gehoord. De eerste weken van bang afwachten leken voorbij..nu konden we genieten. Op Sinterklaas meldden we het goede nieuws aan onze dochter. Haar eerste koele reactie bracht me weer met beide voeten op de grond. "Mama, ik wil me nog niet teveel hechten want als het dan weer foutloopt..."
Dat was voor ons echter geen optie meer. We hadden gezien dat het goed was, mijn lichaam gaf duidelijk aan dat het goed liep. De tweede echo op 11 weken en 4 dagen gaf ons een slag in het gezicht. Weer was het foutgelopen. Wanneer, waarom, daar kregen we geen antwoord op...Weer curettage, nog grotere leegte dan de vorige keren... Dit kon niet...
Intussen zijn we 12 weken verder, ben ik nog steeds niet ongesteld, hebben we een chromosomentest laten doen waarvan de gynaecoloog me gisteren het "goede" nieuws bracht dat er niets aan de hand is.
Maar WAT gaat er dan wel FOUT???
Ik blijf met mezelf in de knoop zitten, mijn dochter wil er niet over praten met mij (waarschijnlijk uit bescherming)en mijn man heeft vroeger ook nooit geleerd over gevoelens te praten...
Mijn man zei me dat ik weer niets anders deed dan werken. Dat is mijn manier om me af te reageren...
Waarschijnlijk niet de juiste manier...
Ik faal, schiet tekort, blijf leeg achter...
Waarom???

[kathleenchris]

Lieve Mi,

Falen doen we zeker niet !!!! Daar moeten we duidelijk in zijn. Waarom?? Nog iedere dag stel ik me die vraag, en we weten allemaal dat het antwoord uitblijft. En ja, als koppel (en bij jullie de grote dochter erbij) verwerk je zoiets anders. En geloof me, wij zijn ook al door wat dalletjes gegaan, maar er zijn ook wel heel positieve momenten hoor. Soms kruip ik ook in m'n werk, een beetje als bescherming hoor. Niet moeten stilstaan ... Maar als dat je manier van verwerken is, is daar ook niets mis mee. Natuurlijk hoort er wel de ontspanning achteraf bij hé. Maar hoe je ooit draait of keert, het blijft moeilijk hé. Aanvaarden zal ik nooit, wel zal ik het met de tijd een beter plaatsje kunnen geven.

Heel veel liefs

Kathleen
mama van een bengel, Inke* en Jelle*

[kenza]

hallo!
amai als ik hier uw verhaal lees krijg ik dirikt terug de traanen in mijn oogen!
ik begrijp en voel momenteel juist het zelfde of u!
ik heb ook juist mijn 3 de misval achter de rug!
nu bij mij altijd op 8 weken!
ik heb ook nog altijd een antwoorden op mijn vraagen!
mijn vruchtje of (kindje) zouden ze onderzoeken maar vandaag krijg ik te hooren dat ze het niet hebben kunnen onderzoeken voor 1 of andere reeden!
ik kan je echter geen goeie raad geven over hoe je hier uit komt want zit momenteel zelf seruis in de put! schrik voor een volgende zwangerschap want wat al het terug slecht loopt en verdried voor de 3 kindjes die ik al had kunnen hebben! ik kan je juist maar veel sterkte wensen en een dikke knuffel geven!
en hopelijk zullen we ooit aletwee nog het geluk hebben van ons kindje in onze armen te kunnen nemen
veel groetjes xxx