Rouwen,erkening op een of andere manier,verwerken verdriet

[Skael]

Lieve personen hier,
er is een heel lieve vrouw die een boekje heeft geschreven over verlies voor kindjes vanaf 4 jaar.
nl. Benjamin. Haar eigen verhaal. Schrijfster is Elfi Nijssen.Naar aanleiding van het boekje is er nog iets speciaals gebeurd.

"Ik zal je nooit meer vergeten".

Ken je dat gevoel in je hart wanneer iemand je erg warm en fijn gaat vinden?
Als iemand lief tegen je doet?
Of hij maakt iets speciaal voor je?

Dan gaat je hartje sneller kloppen en soms krijg je zelfs traantjes van geluk?
En ook wel een beetje het bange gevoel dat je dit nooit meer kwijt wil?

Dat is eigenlijk het moment dat iemand een plaatsje in je hart krijgt.
Echt "houden van".

Mama's en papa's voelen die liefde héél erg diep.
Zelfs als de kindjes nog in een knusse buik van de mama zitten.
Het is het mooiste en warmste gevoel dat bestaat.
De liefde voor een kindje.

Als zo een kindje naar de sterren reist; dan hebben de ouders veel verdriet.
Ze hebben veel traantjes en soms echt wel pijn aan hun hartje.
En eigenlijk zijn ze ook niet meer zo gelukkig.. of toch voor een tijdje.

Mama's en papa's kunnen dan allerlei dingen doen om het verdriet wat minder te maken.
Soms hangen ze een fotootje in de huiskamer.
Of ze branden een kaarsje op de schouw.
En 's avonds; als het donker wordt; zoeken ze de mooiste ster die schittert aan de hemel.
Dàt is het huisje van hun kindje.
Ze willen dat kindje nooit meer vergeten.

Er zijn echt wel veel mama's en papa's die een sterrenkindje hebben.
Voor die mensen heeft de Stad Hasselt nu een speciaal plekje gemaakt.

Een monumentje; een kunstwerkje.

Peggy, de mevrouw die het kunstwerkje heeft gemaakt, dacht diep na.
Want een monumentje; daar moet je even tijd voor maken.

Peggy vond dat het kunstwerkje een "huisje" moest zijn.
Of een cocon.
Zodat de sterrekindjes het gevoel krijgen dat ze lekker warm en knus wonen.
Het gevoel dat je hebt, wanneer je in een tentje kruipt.

Peggy boetseerde een grote, dikke bol klei. Een écht huisje; een beetje zoals het huisje in mama's buik.
Of misschien wel zoals het kamertje in haar hart.
De binnenkant van de bol is knus. Gezellig.
Een echt mooi plaatsje voor de sterrekindjes.
De buitenkant van de bol werd een beetje geverfd.
Een beetje groen, een beetje bruin; de kleuren van de natuur en de aarde.

Peggy maakte een kleine opening; een poortje voor de kindjes.

Zo kunnen de kindjes in het huisje binnen.

En in een knus huisje horen leuke stoeltjes.
Ze maakte mooie gouden stoeltjes. Een beetje zoals de stoel van een prinsje of prinsesje.
Sterke, glanzende stoeltjes.

En dan.. dan boetseerde Peggy de kindjes.
Alleen... hun hoofdje is speciaal.
Hun hoofdje heeft de vorm van een sterretje.

En elk hoofdje heeft een andere kleur; maar ze schitteren van geluk.

Sommige kindjes zitten al op een stoeltje
Sommige kindjes kruipen op een stoeltje
En sommige kindjes hebben al een stoeltje; maar ze moeten er nog op klimmen.

De kindjes met een gekleurd hoofdje en een stoeltje zijn echt wel gelukkig.
Omdat ze een plaatsje hebben, omdat hun sterretje een plaatsje heeft in het mooie huisje.

Aan de buitenkant van de mooie bol zie je ook kindjes.
Sommigen kruipen er bijnà in; anderen moeten nog een heel eindje klimmen.
Zij hebben nog geen gekleurd hoofdje.
Omdat de kindjes nog geen plaatsje hebben op een mooi stoeltje.
En eigenlijk willen we dan vertellen dat de mama en de papa dit sterrekindje nog een plaatsje proberen te geven.
Het vergt nog wat tijd, maar de mama's en de papa's zoeken gewoon het beste plaatsje voor hun kindje.
Het heeft nog geen kleur.

Uiteindelijk krijgen àlle sterrekindjes een plaatsje.
En dan komt er weer kleur in het leven van de papa en de mama.

Al de mensen die een sterrekindje hebben; kunnen naar het monumentje komen kijken.
Het is ook een beetje "hun plekje".

En dankzij het monumentje zal niemand de prachtige sterrekindjes vergeten.
Dat is écht "houden van".

groetjes
Elfi

Het stambeeldje is geplaats in Hasselt.Ben eventjes kwijt waar. Denk dat betrokken persoon het me niet kwalijk gaat nemen dat ik dit op deze site zet, misschien had ik het toch eerst moeten vragen maar eigenlijk vind ik het heel speciaal en ben ik haar zo enorm dankbaar ervoor, en misschien is het ook een troost voor andere personen hier, daarmee heb ik mijn stoute schoenen aangedaan.
Geef je eerlijk toe het is een heel mooi kunstwerkje geworden, ik krijg er koud en warm van gelijkertijd.
Ok het brengt onze kindjes niet terug, maar het kan wel helpen in het verwerken van het verlies van onze kindjes. Groetjes

Skael (mama van Thomas* en Tjörven,Lys)

[kathleenchris]

Hallo Skael,

Ik heb het boekje bijna … het is besteld. Maar het kunstwerkje is prachtig omschreven, en ga het zeker nog eens proberen te zoeken, daar Hasselt niet ver van ons vandaan is. Maar echt gewoon prachtig.
Ik hoop stiekem dat het onze hartjes niet alleen opwarmt, maar dat de boodschap ook blijft hangen bij de buitenstaanders. Dat de boodschap begrepen wordt en dat het iets is waar we iedere dag opnieuw doormoeten, en ja wij kunnen die door het gaatje meer kruipen …

Bedankt Skael

[MA]

He Skael, ik heb het boekje ook al besteld...ben heel benieuwd...Hoe gaat het met jou ? knuffel Audrey

[kathleenchris]

In het belang heeft in de krant gestaan. Als je googled komt het wel tevoorschijn. Echt een lief beeldje, maa de betekenis is ontzettend mooi.
Knuffel
Lukt het meid ?

[K'tje]

Ik heb het artikel en een foto gevonden op nieuwsblad.be:

http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail ... tCode=3500

Ook ik vind het een prachtig monument, ik ga het boekje zeker ook aanschaffen, misschien ga ik naar de boekenbeurs op 07/11, als ik het goed heb dan signeert Elfi daar.

[Skael]

Het boekje is prachtig,

vandaag is mijn tweede exemplaar aangekomen,
ik had op twee winkels gegokt, om het toch zo
vlug mogelijk te kunnen bekomen.
Het is gewoon prachtig en om eerlijk te zijn
ben zo fier als n'otter, het doet me iets om onze kindjes te zien staan, aan de andere kant doet
het me dan ook weer pijn, spijtig genoeg staan ze
vermeld op die bladzijde en hebben we spijtig genoeg
niet levend bij ons.
Misschien klinkt het raar, maar het is ook weer een
stukje van mijn eigen verdriet verwerking.

het gaat jullie allemaal goed,
groetjes

Skael

[MA]

He Skael,

Is denk ik heel normaal dat dit weer een stapje in het verwerkingsproces is. En dat het even heel raar doet om je schatten daar te zien staan..langs de ene kant ben je vast heel trots, en langs de andere kant doet het pijn. Ik kijk verwachtingsvol uit naar mijn exemplaar. Dikke knuffel Audrey

[kathleenchris]

mmm ben ook wel echt benieuwd nu ...
Het ligt al bij m'n ouders, maar ik zie ze pas de zondag !
groetjes