Hoop na miskraam

[Amy]

Hallo,

'Kort' even samengevat wat ik al doorlopen heb:
Ongeveer 2 jaar geleden stopte ik met de pil. Ik kreeg mijn menstruatie niet, en was niet zwanger.
Blijkbaar had ik iets wat erg leek op PCO, maar niet echt helemaal zo was.
Daarna gestart met Clomid, tot 3 pilletjes per dag, maar geen enkel effect.
Ik onderging een ovariële drilling, die wel wat veranderingen teweeg bracht: mijn eicellen plakten niet meer zo tegen de wand.
Dan gestart met spuiten Menopur, wel effect!
Zwanger na de tweede keer inspuiten (wel 18 spuiten moeten krijgen ... dus lange periode).
10 weken zwanger geweest, alles prima in orde, dan een miskraam gehad ...
En nu dus, terug van bij het begin: begonnen met Menopur.
Het verdriet, de angst, de teleurstelling, is niet te omschrijven!
Nu dus hopelijk de hoop niet verliezen ...

[new]

Dikke knuffel Amy niet leuk hé om miskraam te hebben
Ik heb er dit jaar 2 gehad
Eentje in maart dit jaar aan 10weken en eentje 5weken geleden aan 5weken.
Je moet positief blijven en ervoor blijven gaan.
Wij zijn nu al bijna 3jaar bezig.... maar we geven niet op.
Nu heb ik wel de stap gezet om naar Jette over te gaan.
Ik duim voor jullie en hoop dat het snel terug prijs is.
Blijf positief en geef de moed niet op hé

[Emmake]

Allemaal zeer herkenbaar.
Véél sterkte!!!

[logost]

Ik begrijp jullie angst heel goed. Emmake, ik kreeg in juli dit jaar een eerste miskraam. Ik dacht dat ik het best dacht dat mijn regels gewoon iets later waren en dat ik vergat dat ik echt wel zwanger was geweest (echo + bloed). Zo heb ik dat één cyclus kunnen volhouden omdat ik hoopte dat het nu (met de hoogste dosis Clomid) nog wel eens zou lukken... Niet dus. Ik ben enorm gecrashed. Ik heb toen de crash meegemaakt zoals velen hem meemaken maar veel later. Ik besefte ineens dat ik in de club (mensen met vruchtbaarheidsproblemen) hoorde en dat ik jaloers was op andere zwangeren en dat ik constant dacht: nu had ik zover moeten zijn. Normaal zou ik in februari (BINNEN 3 MAANDEN) mama geworden zijn... Niet dus. Ik voel hier nog steeds pijn van, als ik eraan denk. Ik weet sinds gisteren dat ik opnieuw zwanger ben. Ik hoop dat alles goed gaat deze keer en dat ik je zo hoop kan geven dat het gewoon PUUR toeval is en dat je makkelijker zwanger blijft dan zwanger wordt. Maar geloof me het lukt me ook niet om zo positief te denken. Sommige mensen mogen roken, drinken, drugs spuiten en krijgen ondanks dat een perfecte zwangerschap... Ik denk soms dat het komt omdat ik niet chistelijk ben, dat ik het niet verdien om een baby'tje te krijgen omdat ik het niet zou dopen... Ik besef ook dat dit een stomme gedachte is en toch betrap ik me erop...