moeke zijn; gelukkig en triest tegelijk

[cara]

Ook van ons een hele dikke knuffel voor jullie allebei! x

[Noa09]

Lieve Liezeke,

Zodra ik weer een kaarsje ga branden steek ik, net als vorige keer, ook een kaarsje aan voor jouw flinke kereltje, Matéo.
Jullie zijn in mijn gedachten.

Knuf,

Noa09

[liezeke]

dag lieverds,

ik post mijn horror-trouwfeestverhaal liever hier dan op het zwanger-topicje en ook omdat ik niet meer op met lege handen binnenkan (IT-probs).
zaterdag dus dat gevreesde trouwfeest van mijn schoonbroer. om half zes opgestaan want ventje wou zijn broer gaan halen bij hem thuis (lief hé, zo'n broederliefde;)). ikke met eigen auto nr thuis bruid. ventje superzenuwachtig, zo schattig;) net alsof hij zelf daar voor de deur van zijn bruid stond...
wat volgde was een hete, zomperige dag vol emoties van opeenvolgend de wettelijke en kerkelijke trouw. vooral dat laatste, ik verdenk de kerk ervan zulke vieringen vol traantriggers te stoppen. tranen die op dat moment (bij mij toch) nt van ontroering maar wel van ongelooflijk veel verdriet zouden zijn. en ja, een trouwviering is geen begrafenis, hé;)
maaaaaar ons liezebies sterk, joehoe! alles goed doorstaan met een glimlach en oneindig veel tellen van de kerkraampjes (trust me dat waren er veeeeel). dan receptie. confrontatie met mensen hun ocharme-dat-is-liesje-die-haar-kind-kwijt-is. maaaaaaaar liesje deed het allemaal goed en alhoewel helemaal verbrand op haar schouders vond ik het plezant om met mijn neefjes en nichtjes te spelen, om te lachen, te babbelen met mensen... ik genoot. nog geen triggers, nog geen bolle buiken, oef.
dit ging lukken.
te vroeg victorie gekraaid.
daar kwam al het schoon zwanger volk van het avondfeest af. maar met een beetje bijten lukte het wel al voelde ik de weerslag van de vermoeidheid en de hitte, had me veilig aan de 'water'bar gesetteld:) voila se, dacht ik, dat heb eens goed gedaan. tot ik die baby-kreet hoorde, op één meter van me af. een mini-mini-kindje (ik herkende de mama die twee weken geleden op het vrijgezellefeestje nog hoogzwanger was).
ik brak.
ik zag onze Matéo.
ik moest weg.
nu.
meteen.
ben naar buiten gelopen (enfin), buiten-buiten en heb tussen de bomen van het bos mijn ontzagelijk diep verdriet gestort. wel tien keer diep in en uit geademd (per minuut wel te verstaan) en na een tijdje teruggegaan. de rest van het feest mijn ijzeren madam gezicht opgezet. geen schoon zicht.
ik heb het overleefd, maar mijn bed nadien doornat gemaakt van tranen.
de volgende dag nr matéo's grafje gereden, en heel raar, net op het moment dat ik toekwam was er op de radio 'everybody hurts' van REM. merci lieve kleine man van me, dat je dat ff aan je moeke kwam zeggen!

moeke liesje

[K'tje]

Liesje,

een hele dikke knuffel! Je bent echt sterk geweest, en dat je op het moment van de confrontatie met dat piepkleine baby'tje gebroken bent, is volledig normaal. Ik heb het nu nog moeilijk met pasgeborenen en moet ook altijd weer aan Laura denken, zelfs al ben ik nu hoogzwanger...

Knuffel meid, ik ben blij dat Matéo je zo lief getroost heeft!

[Glenys]

Het grijpt me naar de keel. Je verdriet is voor mij voelbaar.

Prachtig dat Matéo weer van zich liet horen. Als ik me heel slecht voel en naar het graf van mijn moeder ga, overkomt me dikwijls ook zo iets.
Ze zijn nog bij ons hé?

Een heel dikke knuffel.

[Loeki]

Met traantjes in de ogen je verhaal gelezen Liezeke. Je hebt dat schitterend gedaan!

Superflink van Matéo ook!

[logost]

Liezeke,

WOorden schieten nu echt wel tekort hoor. Ik kan je verdriet een heel klein beetje voelen door wat je schrijft en het is voor mij al een ondenkbaar hartverscheurend verdriet. Ik kan me alleen maar proberen inbeelden hoe moeilijk het moet geweest zijn.
Je bent zo'n sterke vrouw, maar niemand blijft altijd sterk. Het is een eeuwig gevecht om toch maar die lach op je gezicht te toveren, een onmogelijkheid om ook maar één minuut niet aan Matéo te denken. Als er dan een mini baby'tje naast je huilt, dan kan je bleitmonsterke echt niet meer vechten hoor, dan moet het eruit.
Een mens wou soms dat hij 'GOD' was want dan had ik ervoor gezorgd dat niemand dit ooit moest meemaken, dat er geen kindjes zouden weggaan voor de ouders, dat niemand het verdriet zou moeten kennen dat jij kent. Dat jij nu hoogzwanger was van je Matéo... Ik zou het je schenken Liesje echt waar. Hoewel ik je niet ken vind ik het zo oneerlijk dat je dit moest meemaken en hoop ik dat je jouw lieve Matéo snel een brusje kan geven. Gewoon uit beloning omdat hij zo voor je zorgt.

Een dikke dikke knuffel meid.

[MA]

Liesje, een dikke knuffel meid..je hebt je geweldig gehouden...!!! Ik heb mij zo eens een uur in het toilet opgesloten op het werk, toen ik net terug was en er een collega met haar nieuwbakken baby op de vloer verscheen en ik ook dat huiltje hoorde...weten dat je zelf nooit dat geluid van je kindje mocht horen, daar breek je van he...Ik ben toen opgevangen geweest door een collega wiens dochter hetzelfde had meegemaakt en die toevallig het toilet in kwam toen ik trachtte de sporen te wissen.
Dappere meid, ik hoop dat je ook een troostende arm (zei het best mentaal want als ze dat fysiek doen begin je opnieuw te snotteren) om je had.

[Kimzie]

Liezeke, ook hier met tranen in de ogen gelezen hoe sterk jij wel bent! En ongelooflijk hoe jouw kleine man je zo gepast kwam troosten en kwam zeggen dat je pijn helemaal ok is.

[sahra]

Liezeke,
ik kan me niet inbeelden wat je meemaakt, maar ik vind je verdikke echt sterk, misschien té... Je sterk houden is één ding, maar je omgeving moet ook kunnen accepteren dat je er bent zoals je voelt. Gemakkelijk gezegd van mij, maar ik hoop echt dat je in je persoonlijke omgeving veel mensen hebt waarbij je kan zijn zoals je bent: sterk, realistisch, triestig, hoopvol, fier op je mateo,...

Dikke knuffel!
Sahra

[liezeke]

dag lieverds,

vandaag weer een gelukkig-en-triest-moment tegelijk.

deze middag vertelde het poetsvrouwke (die mijn vaste poetsvrouw vervangt en dus niet weet van matéo) dat ze haar tanden allemaal moest laten wegnemen. ik vertelde dat ze moest ze geen last hebben van de verdoving ze misschein wel liever thuis zou zijn nadien, in zh overnachten is ook maar niets...
ze zei daarop dat ik dan beter maar niet moest bevallen.
zucht.
ik zat in een dilemma, dit deed te veel pijn om niets over te zeggen en verder te gaan met de 'small-talk'.
heb haar verteld, heel kort, van onze matéo. ze reageerde heel lief en niet echt 'maar da's niets meiske, maakt er maar een nieuw' -manier.ze luisterde echt deed deugd en pijn tegelijk!

liesje

[MA]

In het begin herleef je de pijn als je het vertelt...maar er komt een moment waarop die ook vervaagt. Dat is ook de moment dat je er minder behoefte aan zal hebben om erover te vertellen. Maar hoedanook, ik vermeld ons Renéetje toch ook altijd. 't zou voelen als haar verloochenen als ik dat niet zou doen.
Lief dat ze echt naar je luisterde en zich er niet van afmaakte met die typische gemeenplaatsen. Heb al ervaren dat je dat soms makkelijker kan meemaken met onbekenden dan met bekenden.

[liezeke]

22/9

voelt voor mij aan als 9/11.

ksta ff stil, adem in, adem uit en voel dat je er bent.

zoen,

moeke liesje

[Repelsteeltje]

Liesje,

Ik heb de afgelopen dagen vaak aan je gedacht, wetende dat dit een heel moeilijke dag voor je moet zijn.
Meer dan je een megadikke virtuele knuffel sturen kan ik niet doen.

Ik hoop dat Matéo vandaag heel dicht bij je is...

Liefs,

Repelsteeltje

[Wendel]

Liesje,

Ook van mij een dikke knuffel..