Eenzaam......

Plaats reactie
Lacta
Berichten: 188
Lid geworden op: 21 augustus 2010, 13:51

Eenzaam......

Bericht door Lacta » 21 augustus 2010, 21:21

Voelen jullie je ook zo énorm eenzaam in dit verdriet????

Ik merk dat vrienden/familie/collega's niet goed weten hoe ze erop moeten reageren.....en dus maar niks doen. Het enige wat ik hoor is via mail/hyves/sms.
Op mn ouders en zus (die nu net 2 weken op vakantie is) na, zie ik dus niemand!
Er is 1 vriendin die af en toe eens belt.....en 1 die regelmatig via msn vraagt hoe het gaat. Verder hoor of zie ik dus niemand.
Omdat ik alleen woon, wil dat dus zeggen dat ik bijna 24/7 alleen zit......voel me naast alle pijn en verdriet zó énorm eenzaam.....

Wie herkent dit???

x Lacta
Laatst gewijzigd door Lacta op 26 augustus 2011, 11:36, 1 keer totaal gewijzigd.

Noa09
Berichten: 3487
Lid geworden op: 5 mei 2009, 12:46

Bericht door Noa09 » 21 augustus 2010, 21:46

Lieve Lacta,

Ik wil bewust BAM worden en woon ook alleen.
In maart heb ik een miskraam gehad.
De leegte en de eenzaamheid die je ervaart achteraf is verschrikkelijk.
De hele wereld draait gewoon door, terwijl het lijkt alsof je amper de tijd mag nemen om stil te staan bij je verdriet.
Mijn ouders hebben nooit over de miskraam gepraat, als ik er huilend over begin weten ze niet hoe reageren en switchen ze van onderwerp, hetgeen heel pijnlijk is.
Ik heb twee goede vriendinnen en een goede vriend bij wie ik met mijn verdriet terechtkan, maar het is alsof je verondersteld wordt er snel 'over' te zijn.
Miskraam is toch nog een taboe heb ik gemerkt.
Een miskraam krijgen na langdurige behandelingen is dubbel zo pijnlijk.
Ik heb heel veel steun gevonden bij lotgenoten hier op het forum, en heb ook een tijdje mijn gevoelens neergeschreven in een klein boekje.
Ik kan je alleen maar aanraden je verdriet toe te laten, na verloop van tijd wordt het verdriet echt minder rauw, maar je weet vooraf niet hoelang die intense pijn gaat duren.
Veel sterkte.

Noa09

Lacta
Berichten: 188
Lid geworden op: 21 augustus 2010, 13:51

Bericht door Lacta » 22 augustus 2010, 10:42

Hoi Noa,

Wat wrang zeg dat je juist bij je ouders niet terecht kunt. Bij mij zijn het juist mn ouders die énorm voor me klaar staan.
Van vriendinnen hoor ik juist amper wat.....

Vind het soms moeilijk te verkroppen dat werkelijk níemand even langskomt (op mn ouders en zus na) en ook bijna niemand belt.
Heb de neiging om dan zelf ook niemand meer te bellen ed, maar ik weet dat ik mezelf daarmee in de vingers snij, want dan is de kans dat ik niemand meer overhou zeg maar.
Ik moet er maar van uitgaan dat het echt zo is dat mensen niet weten hoe ze moeten reageren en dáárom maar niks doen.

Heb dan wel lieve reacties via mail,hyves,post gekregen gelukkig en daaruit merk ik ook wel dat mensen zich heel goed realiseren hoe moeilijk dit is (zeker ook omdat ik er 14,5 jaar op gewacht heb), maar zou het zo fijn vinden als mensen eens langs zouden komen bijv.
Zelfs 2 vriendinnen tegen wie ik ook heb aangegeven dat ik het alleen zijn heel moeilijk vind en het fijn zou vinden als ze langs zouden komen......zelfs die komen niet......en dat zijn dan mn 2 beste vriendinnen :?

Ben jij trouwens alweer bezig met de behandelingen? Ik wil over 2 à 3 maanden weer verder......weet nu nóg zekerder dat ik dit wil!!!

x Lacta

Noa09
Berichten: 3487
Lid geworden op: 5 mei 2009, 12:46

Bericht door Noa09 » 22 augustus 2010, 11:03

Lacta,

Daar zit ik dus ook mee in, dat als ik niet zelf de stap zet en naar mijn vriend/vriendinnen ga ze er over enige tijd helemaal niet meer voor me gaan zijn.
Vlak na de miskraam heb ik niemand buitengesloten, maar ik heb intussen een cryopoging (poging met ingevroren embryootjes) en een verse poging achter de rug, en na het mislukken van de laatste poging heb ik iedereen toch buitengesloten, ik was op, leeg vanbinnen, echte vrienden begrijpen dat wel hoor.
Ik moet nu van de prof verplicht 1 rustcyclus ertussenlaten, maar missschien gaan het er 2 worden, want ik heb er niet genoeg hoop (meer) in nu.
De volgende poging zal dus wsch pas in oktober zijn...

Noa09

Lacta
Berichten: 188
Lid geworden op: 21 augustus 2010, 13:51

Bericht door Lacta » 22 augustus 2010, 11:19

Hey Noa,

Ik kan me goed voorstellen dat je even rust neemt! Het is ook niet niks.....zeker niet als je het dus alleen doet.

Het is bij mij niet zo dat ik mensen buiten sluit (al ben ook weer niet iemand die mn emoties goed kan delen) en dat ik daarom de neiging heb om mensen niet te bellen. Maar heb bij sommige echt zoiets van....je weet dat ik de miskraam heb gehad (heb er bijna 2 weken op moeten wachten) waarom informeer je dan niet naar hoe het met me gaat. Vind dat die ander aan zet is zeg maar....soort principekwestie.
Ik weet dat het niet slim is (heb gisteren zelf maar gebeld, alleen namen ze niet op :? ), maar zo voelt het niet.

Als ik dit alles lees van mezelf is het net alsof ik een verbitterde zeur ben.....maar dat ben ik niet hoor. De reden dat ik dit hier zo uitgebreid post, is juist omdat ik niet verbitterd wil worden!!


Noa, de kans is groot dat we dan ongeveer gelijk weer verder gaan.....voor nu......neem je rust!!

x Lacta

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten