anderen zwanger terwijl het niet voor ons zal zijn

[floddertje]

ik start maar een eigen treath omdat ik het niet aankan om te lezen hoe iedereen na (al is het herhaald) miskraam terug zwanger wordt, terwijl al onze hoop op een gezonde zwangerschap ontnomen is. zelf heb ik 2 miskramen gehad (mei en juli 2010) en eind augustus kregen we de boodschap dat we niet meer moeten proberen. ik ben besmet met een virus dat alle embryonale cellen afbreekt. zwanger blijven zal dus nooit lukken. er is een behandeling, maar die is experimenteel, erg duur en biedt geen garantie. de dokter zegt dat we misschien over 2à3 jaar terug kunnen proberen, als de medicatie aanslaat. maar die hoop hebben we al opgegeven. ondertussen hebben we onze zinnen op adoptie gezet. ik dacht dat het al wel wet verwerkt was, maar vanavond blijkt maar weer eens van niet. vanavond kreeg ik weer het bericht dat een goede vriendin van mij zwanger is! dat is al de derde sinds wij ons slecht nieuws kregen eind augustus. dit slaat in als een bom! mijn vriend kan er ook totaal niet mee om, ik weet echt niet meer wat ik moet doen. ik zit hier maar te wenen, en hij ziet het ook helemaal niet meer zitten. wat nu?

[liezeke]

floddertje,

eerst en vooral; dikke,dikke knuffel, meid!

en dan; helemaal normale gevoelens. verliesverwerken kan heel rauw zijn. wat jullie beleven is ook echt existentieel verlies. een droom die pats-boem weg is...
als anderen wel lukt dan word je weer eens geconfronteerd met dat verlies. en kunnen de poortjes van verdriet opengezet worden.
en dat kan voor echte overstromingen zorgen.
je bent niet alleen. die poortjes staan hier ook vaak open als weer een vriendin vertelt dat er een kindje op komst is.

weet dat dit een periode is, dat het waarschijnlijk pijn zal blijven doen en over gaat het nooit maar het rauwste gaat voorbij.
en weet ook dat je niet alleen bent die dit meemaakt. het is een allesomvattend verdriet. en ook dat mag.

zoen,

liesje

[Hanne.lore]

Geef jezelf veel, veel tijd om het te verwerken. Liezeke heeft gelijk.

De kinderwens is iets dat in de meeste mensen is ingebakken. Je kan het knopje niet omdraaien, anders had bijna iedereen hier dat al wel gedaan.

Sterkte!

[Anneleen]

Floddertje,

Ook ik begrijp je heel goed. Soms zou je zo graag willen dat de hele wereld even stopt met zwanger worden hé.
Ik stel me dan ook die zinloze vragen: waarom wij niet en die anderen wel ? waarom kom ik toch weer zoveel zwangeren tegen?
Zelf heb ik 3 miskramen en de doodgeboorte van onze zoontjes (tweeling) ondergaan. En eerlijk gezegd valt het mij heel erg zwaar om nog blij te zijn voor anderen die zwanger worden. Dat heeft dan helemaal niks te maken met anderen iets gunnen. 't Doet gewoon ontzettend veel pijn dat 't ons niet meer gegund is, terwijl net dat ons grootste verlangen is.
Ik voel me daar ook vaak heel eenzaam in, alsof ik de enige ben die geen levende kindjes meer krijgt (ook al weet ik er jammer genoeg nog vele anderen dit verdriet en gemis met zich meedragen).
Laat je tranen maar stromen. En als het je helpt, schrijf dan hier maar even alles van je af.
Jullie hebben een hele zware tegenslag te verwerken gekregen.

een hele dikke troostknuffel !

[Ive36]

Beste floddertje,

Ik wens je om te beginnen héél veel sterkte in deze moeilijke tijden. Je zult misschien raar opkijken om dit van een man te horen, maar ook wij hebben onze gevoelens en weten niet altijd daar mee om te gaan.

Daarom raad ik jullie nu echt aan om in de eerste plaats steun en sterkte bij mekaar te zoeken, en er vooral héél véél over te praten. Gedeelde smart is halve smart en door het samen te verwerken komen jullie als koppel ook dichter bij mekaar.

Ik denk dat het nog een beetje te vroeg is om al over adoptie te gaan denken. Eerst moeten jullie dit drama samen zien te verwerken, een plaats geven.

Ik kan natuurlijk wel goed praten, maar zelf draag ik ook mijn zware rugzak. (mijn onderwerp staat hier ook ergens op het forum) en ik weet hoe belangrijk verwerken is.

De pijn die je voelt waneer weer eens iemand zwanger is, gaat door merg en been, maar daar moeten we ons proberen over te zetten. Iedereen heeft recht op geluk, dus waarom zouden jullie dat recht niet hebben?

Troost je dat de wetenschap niet stil staat en dat er elke dag professoren over de hele wereld werken aan ons geluk, dus wie weet op een dag kan je toch je eigen kindje in je armen houden.

Ik wil als laatste nog ff benadrukken dat het héél belangrijk is dat jullie dit drama samen met twee verwerken, iets dat mij ni gelukt is.

Héél véél sterkte nog, groetjes, Ive36

[amélise]

Beste Floddertje,

Wat een verhaal!!! Vreselijk gewoon! Hier zijn geen woorden voor, dit verdient niemand. Ik hoop echt dat jullie de kracht en de moed vinden om uit dit diepe dal te kruipen en dat het adoptiebureau snel goed nieuws kan brengen.

Wat jullie nu meemaken is een echt rouwproces. Jullie hebben dan wel niemand echt fysiek moeten begraven, maar jullie moeten wel afscheid nemen van jullie "geplande" toekomst, van datgene wat jullie kost wat kost willen. En dat is ook heel hard, zeker omdat de buitenwereld geen verlies "ziet". Op een rouwproces staat geen tijd, niemand kan voorspellen hoe lang dit duurt. En soms gaat het wel eens wat beter, en daarna val je weer in een gat. Je zit in een soort golfbeweging, het gaat steeds weer op en neer.

Ik kan mij zo hard voorstellen hoe hartverscheurend het voor jullie moet zijn als er mensen uit je omgeving wel zwanger worden. Dan komt steeds weer de vraag: waarom zij wel en wij niet. En soms voel je ook gewoon pure jaloezie, of ben je boos terwijl ze niks verkeerd gedaan hebben.

Ik weet dat je hier waarschijnlijk geen boodschap aan hebt, maar ik ben zelf mama van een tweeling die doodgeboren is na 36 weken zwangerschap. Nu willen we ook graag terug een kindje, maar ook nu zijn we sowiezo op IVF aangewezen, en dat lukt niet altijd natuurlijk. Dat is allemaal totaal niet te vergelijken met jouw situatie, maar ik herken als geen ander je gevoelens als er weer maar eens iemand bevalt of zwanger wordt. Hier vloeien dan ook steeds traantjes, en begint het gepieker weer. De wereld is gewoon niet eerlijk...

Ik wou dat ik je op een of andere manier kon helpen...
Veel sterkte, de mama van Louise en Amélie

[floddertje]

bedankt voor de lieve woorden en de vele steun. dat deed deugd!
ondertussen gisteren een zeer bemoedigende adoptie-informatie-avond gehad. heel lieve en begripvolle mensen, ook net wat ik nodig had. we kruipen stilaan weer uit onze put...

[Babs01]

Hej Floddertje,

ik denk dat iedereen hierboven al wel gezegd heeft wat er gezegd kan worden, maar toch wil ik je ook zelf nog even zeggen dat ik het echt vreselijk vind wat je overkomt. Er zijn gewoon geen woorden voor. Alle andere zwangeren rondom je doen er zeker geen deugd aan. Ik zit nog helemaal niet in jouw situatie, maar heb het er al heel lastig mee. Wat moet dat dan zijn voor jou...
Ik wens jullie echt heel veel sterkte toe. Eigenlijk moet je afscheid nemen van zoveel dingen, rouwen om zoveel dingen. een kinderwens is zo fundamenteel... Geef jezelf de tijd, laat dat verdriet er zijn, wat anderen ook zeggen en hoe anderen er ook over denken.

Ik ben blij te horen dat je stilaan uit je put kruipt. Het is aangenaam om te voelen dat je temidden van de miserie toch nog 'goede' dagen kunt hebben. Dat maakt de moeilijke dagen toch wat draaglijker.

Heel veel sterkte en moed...

Veel liefs en een hele dikke knuffel
Babs
xxx