"Hoe gaat het?"

Plaats reactie
sassie2
Berichten: 1203
Lid geworden op: 10 mei 2010, 14:41

"Hoe gaat het?"

Bericht door sassie2 » 18 november 2010, 8:05

Gisteren te horen gekregen dat er enkel een leeg vruchtzakje in mijn baarmoeder zit (8 weken zwanger). Niemand wist van onze "zwangerschap". Uiteindelijk heeft mijn man het toch verteld aan zijn pa (hij ging komen werken in ons huis zaterdag, en gezien ik het vruchtje nog moet laten afkomen, vonden we dat geen goed idee). Die heeft dat dan doorgezegd aan mijn schoonmoeder, die iedere donderdag voor onze kleinste zoon zorgt, dus, die komt vanmorgen hem halen, en vraagt: "Hoe gaat het?", ik zeg "niet goed", en ze begint over iets anders.

Waarom vragen mensen eigenlijk "hoe gaat het?". Je moet toch "goed" antwoorden, of ze weten er geen blijf mee ... Het is waarschijnlijk ook haast de eerste keer in heel mijn leven dat ik niet gewoon "goed" antwoord ...

kathleenchris
Berichten: 371
Lid geworden op: 8 februari 2007, 10:59

Bericht door kathleenchris » 18 november 2010, 15:52

Een hele simpele vraag, waar ik automatisch "goed" op zeg, en de vraag terugstel en niet luister naar het antwoord. En binnenin wil je iets helemaal anders uitschreeuwen.
Knuufel meid !
Kathleen

Anneleen
Berichten: 203
Lid geworden op: 14 juni 2007, 22:52

Bericht door Anneleen » 18 november 2010, 18:15

Sassie,

Alvast en dikke knuffel ! Het is een zware dobber die je te verwerken krijgt. En te veel mensen gaan te licht over dit verlies heen.
Ik heb ook zo'n hekel aan die stomme vraag. Tegenwoordig antwoord ik net als Kathleen 'goed' . Omdat ik weet dat ik anders toch maar teleurgesteld en gefrustreerd raak door de reactie of net de 'niet-reactie'. En 't resultaat is hetzelfde want jij blijft zitten met je slecht gevoel en de andere gaat gewoon verder.
En als ik in een ambetante bui ben zeg ik soms al wel eens : "wil je een eerlijk antwoord of een sociaal wenselijk ?". Maar dat werkt ook niet bij iedereen.
Ik blijf het een heel zwak excuus vinden als anderen zich excuseren met 'ja maar, dat is toch zo moeilijk hé, wat moet je zeggen of vragen?".

Liefs !

sassie2
Berichten: 1203
Lid geworden op: 10 mei 2010, 14:41

Bericht door sassie2 » 20 november 2010, 16:35

Gisteren met mijn beste vriendin gaan praten. Zij is net bevallen, maar heeft vorig jaar in augustus zelf moeten beslissen om een kindje te laten wegnemen op 11 weken (ze had CMV, en na een aantal testen bleek de baby meer dan 50 % kans te hebben op een handicap, doof of blind of iets anders). Dus, mijn situatie was niets vergeleken met wat zij heeft meegemaakt.

Maar ik heb tenminste een luisterend oor gevonden. Ze zei dat ze nu alles wel kan relativeren, maar tot ze weer zwanger was, helemaal niet, dat ze ook iedere maand weer helemaal op was omdat ze nog niet zwanger was, soms cyclussen van opeens 6-7 weken. Het enige doel dat ze had was zeker zwanger zijn tegen de uitgerekende datum, en dat is haar net gelukt ...
Dus, ik ga er ook voor, zeker terug zwanger tegen 1 juli, al lijkt me dat super lang, en wil ik eigenlijk in januari al terug zwanger zijn (eerste IUI zal voor begin januari zijn).

klavertje4
Berichten: 290
Lid geworden op: 19 januari 2010, 15:15

Bericht door klavertje4 » 20 november 2010, 18:29

sassie2...

"hoe gaat het..." is bij veel mensen een automatisme geworden...een tik...maar ze beseffen de betekenis van die zin precies niet meer...laat staan het automatische antwoord goed dat dan plots een pijnlijke slecht wordt...

ze bedoelen het niet altijd slecht...ma ja...we zijn daar niet echt veel mee he op zo een momenten...

ik hoop dat je het op je tempo een plaatsje kunt geven...en ben blij dat je een vriendin hebt met een luisterend oor...het helpt enorm er te kunnen over praten...

en dikke knuffel meid x en veel sterkte!

elske x

liezeke
Berichten: 2798
Lid geworden op: 14 juli 2009, 7:23

Bericht door liezeke » 20 november 2010, 19:50

sassie,

echt rot dat je nr dit deel van het forum komt afgezakt. dat mag niet. dat is er nét dat beetje over.
zo'n nieuws ontvangen en verwerken is heel erg. en die vraag, tja, meestal antwoord ik met 'op en af' maar soms kunnen mensen zelfs dat niet goed aan. op een bepaald moment zijn veel mensen rondom het ook grondig 'beu' dat je aant verwerken bent. het moet maar eens gedaan zijn met bleiten...
weet dat je hier altijd kan zijn wie je bent mét je verdriet en met je geluk.

zoen,

liesje

Babs01
Berichten: 99
Lid geworden op: 26 juli 2010, 16:31

Bericht door Babs01 » 20 november 2010, 23:56

Lieve Sassie,

eerst en vooral een hele dikke virtuele knuffel bij je verlies. Het is vreselijk om mee te maken... Ik wens je echt veel sterkte...

De reacties van de omgeving zijn inderdaad niet altijd makkelijk. Vaak denk ik ook dat ze het enkel moeilijker maken. Mensen kunnen het zo moeilijk hebben met negatieve dingen he. Terwijl dat gewoon - helaas- bij het leven hoort. Er zal toch wel niemand zijn die nooit eens iets shitty meemaakt!? Maar toch moeten we altijd zeggen dat het goed gaat. En als je bij hoge uitzondering eens zegt dat het niet zo is, zullen de meeste mensen inderdaad heel ongemakkelijk reageren. Spijtig, want begrip en aanvaarding van al die rottigheid en miserie, kunnen zoveel betekenen en zoveel doen.
Ik hoop dat het je veel deugd gedaan heeft om met je vriendin te babbelen. Ik hoop ook heel erg voor jou dat je je doel kan bereiken en dat je terug zwanger bent voor je uitgerekende datum. Bij mij gaat dat alleszins niet lukken en dat doet me veel verdriet. Het enige dat ik je kan zeggen daardoor, is dat je je tegelijk ook echt niet teveel druk mag opleggen om tegen dan zwanger te worden. Geef jezelf genoeg tijd om het te verwerken. Ikzelf voel dat de behandelingen psychisch veel zwaarder zijn geworden dan voorheen, en dat ik daardoor gewoon amper tijd heb om de miskraam te verwerken, ook al wilde ik persee na 2 maanden terug beginnen. Daar sta ik nog altijd achter. Ik had dat toen nodig. Maar soms denk ik dat het te snel is gegaan en dat het daardoor nu allemaal zo zwaar doorweegt. Zorg dus goed voor jezelf, luister naar wat je nodig hebt. Ieder moet dat voor zich uitmaken en voelen.

En wat ik je ook zou willen zeggen, is dat je je toch zeker niet mag forceren om toch maar te zeggen dat het goed gaat. Want het gaat NIET goed! Respecteer jezelf daar maar in. Het is een ander z'n probleem als die daar echt niet mee om kan. Dat is makkelijk gezegd, ik weet het wel. Mij stellen zulke reacties ook teleur, zeker als ze van je naasten komen. Dat is vaak zo pijnlijk, want net van hen verwacht je begrip en troost. Maar helaas, het hoort erbij zeker, dat we moeten omgaan met onbegrip van anderen...
Wees gewoon eerlijk met jezelf. Gaat het niet, dan gaat het niet.

Heel heel veel sterkte en een hele dikke knuffel!
Liefs,

Babs
xxx

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten