Curretage

[vera10]

Ik heb spijtig genoeg ook een curettage gehad in december... Het was onder volledige verdoving en heb daarna geen lichamelijk last ondervonden. Ik heb een 3 tal weken wat bloedverlies gehad en na exact 5 weken heb ik mijn maandstonden doorgekregen.
Mijn gynae heeft mij ook aangeraden om in januari een maand de pil te nemen en dit vooral om weer snel baarmoederslijmvlies aan te maken.
Ondertussen zit ik bijna aan het einde van mijn strip en in februari gaan we aan een nieuwe poging KI beginnen Dat geeft me wel opnieuw hoop, want heb enorm afgezien van het miskraam en de maanden december en januari leken nooit voorbij te gaan...
Het is echt hard dit te moeten meemaken en nog steeds vraag ik me af "waarom ik"? We waren zo gelukkig met de zwangerschap en daar kwam zo abrupt een einde aan... Ik ben blij dat we volgend maand opnieuw met de KI kunnen starten, maar tegelijkertijd heb ik zoveel schrik dat dit me nog eens zou overkomen...

In het begin kon ik me sussen met de gedachte dat ik nu zeker weet dat ik kan zwanger geraken, maar onlangs heb ik gelezen op deze site dat zwanger kunnen worden op zich niet voldoende is maar er ook problemen kunnen zijn bij het voldragen van een zwangerschap en een miskraam hier geen uitsluitsel voor is?? Misschien mogen we er allemaal niet teveel bij nadenken...

Alvast veel moed aan iedereen!!

Vera*

[fee]

hallo Vera,

Spijtig te lezen dat jij dit ook hebt moeten meemaken.
Hoe ver was je trouwens?
Heb jij ook druppeltjes Methergin moeten nemen na de curretage?
Mocht jij onmiddellijk de pil slikken na de curretage? Ik ben vergeten te vragen (of niet goed geluisterd aan mijn gyn of ik eerst mijn druppels moest uitnemen vooraleer met de pil te beginnen.
Bij ons gingen ze biopsie doen van het vruchtje en de moederkoek. Normaal vinden ze geen oorzaak maar je weet natuurlijk nooit é.
Ik voel me stukken beter na de curretage maar misschien moet ik nog mijn naklap krijgen.

Groetjes!

[vera10]

Dag Fee,

Ik ben pas op 13 weken te weten gekomen dat ik een miskraam heb gehad de maand daarvoor. Aangezien ik geen spontaan miskraam heb gehad en dus geen bloed heb verloren en ook niets van pijn heb gemerkt, dacht ik dat ik nog steeds zwanger was toen we op 13 weken nog eens naar de gynae zijn geweest...Maar niets was minder waar...
Na de curettage heb ik geen druppeltjes moeten nemen. Ik moest gewoon afwachten op mijn volgende maandstonden (gekregen na 5 weken)en dan op dag 3 van mijn maandstonden met de pil beginnen voor 1 maand.
Ondertussen is het morgen reeds mijn laatste pil:) en zou ik volgende week opnieuw mijn maandstonden moeten krijgen en dan de week daarop opnieuw de start van de inseminatieprocedure Het kan niet snel genoeg gaan...!
Bij ons hebben ze ook het vruchtje en moederkoek onderzocht en dit vooral om te zien of er geen baarmoederkanker is, want niet het geval was...

Goed om te horen dat je je klop nog niet hebt gekregen en ik hoop voor jou dat je ervan mag bespaard blijven!

Hoe ver was jij toen je je miskraam hebt gekregen? Is het ook via KI dat jullie proberen?

Vele groetjes!!

[fee]

Hallo vera10,

Je vruchtje was dus ook maar 8 weken oud. Blijkbaar is dat echt wel een cruciaal moment.

Ik dacht 10 weken zwanger te zijn, maar de echo liet iets anders zien. Het vruchtje had maar de grootte van 8 weken.
Ik zie nog altijd die 'stillaande' echo voor mij.
De gyn. hopeloos zoeken naar een kloppend hartje maar tevergeefs.

Ah jij moet 1 maand wachten om te pillen?
Ik heb net gebeld naar mijn gyn en ik moet er onmiddellijk mee starten. In de laatste strip mag ik bellen om een nieuwe afspraak te maken en om te zien of we opnieuw kunnen starten. Jipeee.
Oh ja bij mij was het IVF (5 terugplaatsingen)

Oei ze onderzoeken je ook op baarmoederkanker. Wist ik niet. Ik begin al schrik te krijgen.


Groetjes en succes met de volgende poging.

[laguna]

Hallo fee,

tot hiertoe nog steeds miniem bloedverlies. Heb wel last van mijn darmen.

De dokter heeft bij voorgesteld om de pil te nemen omdat je baarmoeder dan sneller geneest en je normale ritme dan sneller terug komt.
Ik ben dus dinsdag begonnen met de pil. Eigenlijk wou ik het niet doen maar die eerste maand speelt dat toch geen rol, je hebt dan toch waarschijnlijk geen kans om zwanger te geraken wegens geen eisprong.

Mijn curretage was ook onder volledige verdoving, wel een heel lichte verdoving.

Hoe gaat het nu met jou?

groetjes,
Bianca

[fee]

hallo Laguna,

Met mij gaat het al heel wat beter. Het klinkt misschien raar maar die curretage heeft me deugd gedaan.
Ik kan het hoofdstuk beginnen afsluiten.
Het bloedverlies is bij mij echt minimaal tot bijna niets.

Dit betekent Laguna, dat we samen terug kunnen beginnen aftellen naar een nieuwe poging met deze keer een goede afloop!

groetjes

[wat is er mis?]

Vera, voor mij lijkt de tijd nu ook stil te staan. De curettage is nu een dikke week geleden en het lijkt al een eeuwigheid. Ik kan niet anders doen dan denken, oh "waren de russen er al maar terug" en ik zit nog met bloedverlies. Dus ja, ....
En ja je vraagt je idd af "waarom ik?" maar niemand weet daar jammer genoeg een antwoord op. "pech" zeggen ze. Maar ja de "pech" is wel bij ons gevallen hé.
Ja er zijn zeldzame gevallen die herhaalde miskramen hebben, en dus dat het voldragen van een zwangerschap een probleem is. Maar probeer daar aub niet te veel bij stil te staan. Probeer te denken aan de statistieken van hoe vaak een miskraam niet voorkomt en dat je dus idd "pech" hebt. Ik heb al een zoontje, dus ja ik heb wel gemakkelijker praten want ik weet dat ik een zw kan voldragen, maar toch hé.

Fee, ik moet ook geen druppeltjes nemen. Helemaal niets, geen pil, geen druppeltjes, niets. Een maand een rustcyclus inlassen.
Ik had het in het begin ook hoor dat ik me best wel ok voelde na de curettage. Maar de dag voor ik terug ging gaan werken was ik al kregelig en de dag nadien kreeg ik mijn naklop. Toeval dat het net de dag was dat ik ging werken of niet? Geen idee. Nu gaat het weer wat beter. Het is wel zo wat met ups en downs, maar ergens kan het niet snel genoeg voorbij zijn deze maand en kan ik terug eraan beginnen.
Het vruchtje gingen ze bij mij ook onderzoeken, van de baarmoeder zelf hbb ze me ook niets gezegd. Ze hbb wel gezegd dat ze zelden iets gevonden wordt. Maar ik probeer me wel gewoon te troosten met het idee dat er vast iets mis was met het vruchtje en dat de natuur het daarom hft "losgelaten".

Hier ook nog altijd miniem bloedverlies met soms iets iets feller, maar nog steeds weinig. Dus ik hoop dat het gaat afbouwen verder en dat we dus sneller verder knn.

[Loeki]

Ik hoop mee Bokje...

[Anneleen]

Dames,

ik vind 't heel erg jammer voor jullie dat jullie zwangerschap fout liep, dat jullie dit moeten doormaken.
En dan duikt bij ieder van ons dan weer de vraag op 'waarom ik?' ... Al is er soms wel een medische oorzaak, rechtvaardig is het nooit.
Ik leef telkens mee als ik zulke berichten lees, maar de volgende zin heeft me eigenlijk érg gekwetst.
"Ja er zijn zeldzame gevallen die herhaalde miskramen hebben, en dus dat het voldragen van een zwangerschap een probleem is."

Ik ben namelijk zelf één van die 'zeldzame gevallen', met 3 miskramen en een doodgeboorte. Ik heb hier zelf niet voor gekozen en wens ook liever niet als een 'geval' bestempeld te worden omdat al die tegenslagen of pech me zijn overkomen. Het doet me ontzettend veel pijn om als een rariteit te worden bekeken.
Ik hoop dat jullie me hierin een beetje begrijpen. En ik ga er dan ook 't liefst van uit dat het gewoon een ongelukkige verwoording was.

Verder wens ik jullie nog veel sterkte. Want een kindje verliezen, op welke termijn in de zwangerschap dan ook, is altijd heel pijnlijk.

[wat is er mis?]

Lieve Anneleen,

Ik wil oprecht zeggen dat die bewoording idd ongelukkig is gekozen en dat ik hiermee absoluut niemand wilde kwetsen. Integendeel, ik vind het gewoon super jammer dat sommige mensen dit lot zijn bedeeld. Ik bedoelde met "zeldzame gevallen" (mijn excuses voor de bewoording) enkel als troost naar Vera toe, dat ze nog niet hoeft te panikeren bij 1 miskraam.
Ik vind het oprecht jammer voor jou dat jij al meerdere miskramen en nog eens een doodgeboorte (dat moet echt super vreselijk zijn om mee te maken) hebt meegemaakt. Ik beschouw jou zeker niet als een rariteit. Jammer genoeg ken ik nog mensen die dat meemaken. Het doet me stilstaan bij het leven, bij het geluk dat mij is toebedeeld en doet mijn leed relativeren. Ik hoop dat je dat begrijpt. En daarmee bedoel ik zeker niet dat jij "abnormaal" bent of wat dan ook. En tuurlijk hft niemand die dat meemaakt voor gekozen, net zoals niemand ervoor kiest om verminderd vruchtbaar te zijn.

Ik duim echt voor jou en wil jou super veel sterkte wensen en een dikke knuffel geven!

[laguna]

Hallo dames,

we zitten spijtig genoeg allemaal in hetzelfde schuitje of je nu 1 of meerdere miskramen gehad hebt.
Ik hoop echt dat 2011 voor ons allemaal een beter jaar mag worden.

door mijn curretage heb ik inderdaad ook het gevoel dat ik dit hoofdstuk kan afsluiten.
ik heb eigenlijk ook zo goed als geen bloedverlies. Waar ik wel last van heb zijn mijn darmen. Als ik grote boodschap moet doen (sorry hé) doet dit wel redelijk pijn, ook de lucht in mijn darmen is gevoelig. Zijn er nog dames die dit probleem hebben?

Fee, ik hoop inderdaad dat we samen terug zo snel mogelijk kunnen starten met een positief resultaat!
Ik neem deze maand braafjes mijn pil maar zodra ik mijn regels terug doorkrijg, begin ik er met volle moed terug aan.


groetjes,

Laguna

[liezeke]

heejheej,

anneleen; je wordt gevoeliger voor uitspraken mbt. miskraam en doodgeboorte, zeker als er veralgemenende uitspraken in voorkomen. het is alsof rondom topic 'zwangerschap en verlies van zwangerschap' in ons hersenen niets van bescherming is... een beetje stripped down voelt het aan.
krijg ook soms de vraag als ik vertel over onze matéo* waarom ik niet gewoon een ander maak. zucht.
no wonder dat we 'grumpy' worden en onszelf sociaal isoleren. soms roept heel mijn zieltje 'da's lief zunnu, maar laat mij nu met rust, please...'
omdat net die dingen je feller pijn doen dan andere uitspraken. bvb. iemand die een kind verloren is in het verkeer zal veel gevoeliger zijn voor het woord 'ongeval' en op zulke momenten het gevoel hebben weer helemaal stripped down te zijn.

bokje; ben ervan overtuigd dat je niemand wou kwetsen. ben nog altijd content dat de meeste mensen én makkelijk zwanger raken én makkelijk zwanger blijven... en oh ja, dat op postnataal alles goed verloopt (ook al niet zo evident, hé)

zoen,

liesje

[josie]

Hey allemaal,
Eind december ook curretage gehad, dus lees hier al een tijdje mee. Ik heb nadien ook geen pil of druppeltjes of niks moeten nemen. Vond dat wel prettig, even zonder medicatie en zorgen...
Leef met jullie allemaal mee, het is niet makkelijk he... Nu na een dikke maand ben ik er grotendeels over, al zijn er nog confronterende momenten, die zullen er wel altijd blijven denk ik. Maar ik kijk al volop uit naar de cryopoging die er hopelijk als ze goed ontdooien al eind volgende week zal zijn. Al ben ik ook wel bang, na dit hele avontuur, wat als het weer misgaat???

[Anneleen]

Bokje,

Ik vind 't heel lief dat je je excuseert. Bedankt voor je PB. En ja, ik ging er ook wel van uit dat het voornamelijk mijn eigen gevoeligheid rond dit thema is, die aangewakkerd werd. Zoals Liesje het al een beetje beschreef.
Er zijn dagen dat ik het wat meer over mijn schouders kan gooien, dat ik mijn harnas aantrek en 't me niet zo fel raakt. . Maar op hele donkere , voor mij slechte, dagen komt de rauwe pijn weer erg naar boven. En dan slaag ik er niet in om te relativeren of mild te zijn, niet voor mezelf noch voor anderen.
Al 6 jaar loop ik met die intense kinderwens, en gedurende die 6 jaar hebben we niets anders dan tegenslagen te verwerken gekregen op dat gebied. Mensen durven ons vaak niet meer aan te spreken, lopen in een boogje om ons heen .. 'want dat is die vrouw die niet zwanger kan worden, die altijd maar miskramen heeft, daar moet toch iets mis mee zijn'. Zeker na de doodgeboorte van mijn zoontjes had ik 't gevoel dat mensen mij beschouwden als iemand waar iets mis mee was.
En dan nog de bijhorende, jullie welbekende vragen en adviezen "ge moet er niet zoveel mee bezig zijn/bij wie van jullie beiden ligt het probleem eigenlijk /wees maar blij dat ge geen gehandicapt kindje gekregen hebt, dan zou je pas ongelukkig zijn / waarom ga je niet gewoon adopteren ? ..."
En als ik dan op dit forum een glimp lijk op te vangen van de boze onwetende buitenwereld (terwijl dat absoluut niet de intentie was) , nét op een moeilijke dag ... tja, dan staan mijn stekels al eens wat sneller omhoog hé.

Inderdaad, 1 miskraam is volgens de medische wereld niet 'uitzonderlijk'. Al gaan die stomme statistieken compleet voorbij aan welke impact het kan hebben op een persoon. Maar goed, dat is misschien iets voor een ander onderwerp.

Aan diegenen die nu wachten op een nieuwe poging, een flinke dosis goeie moed en hoop toegewenst !
Ik vind het bewonderenswaardig hoe positief jullie er tegenaan kijken.

Liefs,

Anneleen

[fee]

Anneleen, ik hoop dat jij ook het geluk eens in handen zal hebben.
Hebben ze trouwens een oorzaak gevonden voor de herhaaldelijke miskramen? Als je geen zin hebt om hierop te antwoorden, dan hoef je dit ook niet te doen.

Groetjes