vroeg miskraam

[Lindsey]

Hallo Sardientje,
mijn miskraam was in augustus 2009. De dag na de echo had ik dan een curretage. Wel problemen gehad achteraf. Een paar dagen na de curretage verloor ik veel bloed, slijm en grote brokken (sorry voor de details). Er was nog weefsel achtergebleven. Ik heb toen pilletjes moeten nemen. Alles is vanzelf afgekomen. Zoniet had ik een 2de curretage moeten ondergaan. Het was een moeilijke periode. De week van mijn curretage zijn we naar het reisbureau geweest, een paar weken nadien zaten we in de bergen. Dat heeft ons alletwee heel veel deugd gedaan.
Momenteel doe ik geen behandelingen meer, wel nog pickup in natuurlijke cyclus. Dat is je ene eicel die er zit oppikken en dan icsi op toepassen. Ik heb dit 2maal gedaan dit jaar, 1e maal geen eicel, 2de maal goede eicel, maar niet genoeg gedeeld om terug te plaatsen. In juni probeer ik misschien opnieuw, we zullen zien.
Op die manier hoef ik al die medicatie niet meer te nemen, kans is natuurlijk wel klein, maar hij is er wel. Helemaal opgeven kan ik nog niet.Ik blijf toch nog altijd een beetje hopen.Ik weet soms ook niet waar ik de moed blijf halen. Ik ben wel van nature positief ingesteld. In de tussenperiodes probeer ik ook veel te genieten van de andere mooie dingen in het leven.
Hopelijk wordt 2011 toch nog een jaar met goed nieuws he.
Groetjes, Lindsey

[Zabbie]

Mss hoor ik hier niet echt thuis, omdat we inmiddels 3 kindjes hebben, maar ik heb me vandaag gerealiseerd dat we - als alles goed was gelopen - 6 kindjes zouden gehad hebben. Ik heb 3 keer een miskraam gehad: 1 keer op 7,5 weken, 1 keer was ik zwanger van een drieling, waarvan eentje het niet gehaald heeft, en de laatste keer was ik ook 6 of 7 weken. De pijn is minder intens dan de eerste keer, maar toch voel ik me "leeg", zeker omdat de laatste keer een echt mirakel was dat ik zwanger was, zomaar spontaan, terwijl we er helemaal niet mee bezig waren. Afgelopen vrijdag heb ik afscheid genomen van ons wondertje, dat met een curettage moest gebeuren. Volgens gyn was er geen hartslag, ik heb er wel eentje gezien, maar véél te traag, en ook de vruchtzak was helemaal vervormd. Dus we wisten dat het helemaal niet goed zat. Verdorie toch, en dan begint het ellendige wachten op het vreselijke moment. Stevige bloeding gehad, maar vruchtje was niet meegekomen.
Pfff, ik heb het ontzettend moeilijk nu, en probeer me op te trekken aan wat we wél hebben, maar stiekem blijf ik hopen op toch nog een 4de kindje, voorafgegaan door een superzwangerschap (de vorige zwangerschappen waren alles behalve zonder problemen).
Sorry als ik hier iemand kwets, dat is niet de bedoeling.

[cimoca]

Zabbie, jij hebt ook recht op het uiten van je verdriet hé !!!

En ook al heb je 3 kindjes , je hebt ook 3 keer de pijn van een miskraam gedragen. Natuurlijk besef je dat het krijgen van een miskraam als je nog geen kindjes hebt ergens zwaarder ligt maar jij hebt dit kindje ook gewild, gewenst, jij had ook al dromen,...

Dat je zegt dat je je leeg voelt, herken ik. Ik heb maar één miskraam gehad en ik had op dat moment al 2 kindjes nadien heb ik er nog eentje gekregen. Ik was 12 weken, stond op 't punt van 't van de daken te schreeuwen en dan kwam de klap. Ik voelde me ook leeg en zo verschrikkelijk koud. 't was 32 ° en ik liep constant te rillen, net of er alleen maar kou en leegte was.

Ik wens je heel veel sterkte, voor jou en je man. trek je op aan je drie schatjes en geniet van hen.

Cinne

[nogeenkeer]

Mag ik ook nog eens even mijn beklag doen? Ondanks dat er op mijn vorig berichtje (één of vijf) niet gereageerd is, hoop ik op dit bericht toch enige reactie te krijgen, want ik zit weer met een hoop twijfels. Gisteren mocht ik eindelijk bellen (na zes weken) voor de uitslagen van het bloedonderzoek dat ze gedaan hebben nav mogelijke erfelijke oorzaken voor mijn miskramen, blijkt mn gynaecoloog toch wel met verlof! Uiteraard hebben die mensen ook recht op vakantie, maar ik dacht dat ik onnozel ging worden. Zat daar al gans het week-end mee in mijn hoofd en die spanning was dus voor niks want nu moet ik nog wachten. Bovendien wou ik haar dringend ook een vraag stellen waar ik nu mee blijf zitten. Misschien dat jullie - uit ervaring - kunnen helpen? Ik zat vorige zaterdag nog maar aan dag 22 van mijn cyclus toen ik plots een beetje bruin bloed begon te verliezen. Dat heeft geduurd tot gisteren. Ik heb nog NOOIT mijn regels op minder dan 28-29 dagen gehad en kon hier dan ook niet aan uit. Nu las ik dat dit de "perfecte timing" zou kunnen zijn voor een innestelingsbloeding, maar ik wil hier niet te veel hoop aan hechten want de vorige twee miskramen verloor ik ook telkens een beetje bruin bloed vooraleer het misliep (ook al was dat later in mijn cyclus). Ik zit dus weer met veel vragen en geen antwoorden en wordt er stilaan horendol van. Dit zou mijn vierde zwangerschap op een jaar tijd zijn, telkens liep het mis... Ik hoop zo dat aan al die miserie stilaan eens een eind mag komen, want mentaal is het zo belastend, zeker met de ene baby na de andere in onze vriendenkring!

[Lindsey]

Hallo nogeenkeer,
vervelend zeg dat je op die resulaten moet wachten.
Misschien zou het een innestelingsbloeding kunnen zijn. Die ene keer toen ik zwanger was, had ik ook bruinverlies en zelfs bloedverlies,dat was wel op de dag dat ik mijn maandstonden moest krijgen;Later is het jammer genoeg mislopen, maar dat had niets met die bloeding te maken. In jette zeiden ze dat veel mensen zo'n innestelingsbloeding hebben.
Ik hoop voor je dat het een innesteling mag zijn.
Veel moed en sterkte.
Groetjes, Lindsey