Hcg daalt veel te traag...

[V'ke]

Wie heeft hier ervaring mee?

Begin februari waren we dolgelukkig met een positief telefoontje : zwanger. Alles was ok (mooie hoge waarden, prima echo op 7 weken en op 8 weken stond het hartje stil). Onze wereld stortte in... Wat we nadien meemaakten, kunnen maar weinig mensen geloven en begrijpen. Ik vertel het in een notendop :

Eerst werd geprobeerd om het af te drijven met cytotec-pillen, wat gedeeltelijk lukte (ben hiermee het vruchtzakje verloren). Op echo bleek dat het endometrium nog veel te dik was, dus een week later alsnog curettage. Na een controle-echo was nog niet alles weg, heb dan een week lang druppels moeten slikken en nu blijkt de baarmoeder zo goed als leeg.

Hiermee leek het eind in zicht, maar nu kreeg ik te horen dat de hcg-waarde te traag daalt en zou ik een inspuiting moeten krijgen... Wat nog en wanneer stopt dit? Weet er iemand iets over zo'n inspuiting of herkent iemand zich geheel of gedeeltelijk in dit verhaal? Sinds de vaststelling van het miskraam ben ik nu een maand verder en er dus nog niet vanaf, ik begin hier echt bang van te worden...

V'ke

[koekie]

Dag V'ke,
Nooit geweten dat ik ooit in dit deel van het forum zou komen schrijven ..., maar nu dus toch, jammergenoeg. Ik herken mijn eigen verhaal helemaal in het jouwe. Ik ben afgelopen weekend mijn kindje verloren op 9 weken zwangerschap. Ondertussen ben ik thuis om te herstellen van de curretage en de kijkoperatie. Ook bij mij daalde het hcg heel slecht. Daarom moest ik langer in het ziekenhuis blijven. Bij mij hebben ze ook over die inspuiting gepraat, maar ze doen dit niet zo gauw, omdat het een soort "chemo" is, straf spul dus. Een tweede mogelijkheid was een tweede kijkoperatie. Gelukkig daalde mijn hcg uiteindelijk toch en mocht ik onder voorwaarden naar huis. Bij hevige buikpijn moest ik direct terugkomen en maandag moet ik opnieuw bloed laten afnemen.
Ik wil jou nog veel sterkte toewensen met de verwerking. Liefs xxx

[V'ke]

Dag koekie,

Voor jou ook heel veel sterkte, ik vind het heel zwaar, gewoon ook omdat je geen antwoord krijgt op de waarom-vraag. Pas nu begint het bij mij emotioneel wat te beteren (na een maand). Heb echo gekregen en ze hebben vastgesteld dat er toch nog weefsel is achtergebleven in de baarmoeder... (heb nochtans een curettage gehad). Ik moet nu gelukkig toch geen inspuiting krijgen (voorlopig toch niet), maar wel een tweede curettage. Het hcg zou dus blijven komen van het nog aanwezige weefsel, als het dan volledig zou verdwijnen, zou ook het hcg verder moeten dalen. Hopelijk toch, want ik begin het meer dan moe te worden...

Ik hoop dat je goed herstelt en geef het zijn tijd, want het is niet te onderschatten wat het allemaal met zich meebrengt...

Knuffel x

[fleur19]

koekie en v'ke,
ik wil jullie alletwee sterkte toewensen en ik hoop dat jullie lichaam zich stilletjes aan weer herstelt.Ik heb jammergenoeg ook al twee miskramen meegemaakt ( de laatste was op 19 februari)Ik heb deze week beseft dat ik nooit meer dezelfde zal zijn ,mijn onbezorgdheid is verdwenen.

Ik vind het heel erg voor jullie dat je bovenop het verlies ook nog eens zorgen hebben ivm je herstel van het miskraam( alsof je al niet genoeg aan je hoofd hebt)

De meeste mensen gaan ook zo licht over het gegeven miskraam dat vond ik nog het meest frusterend ipv te knuffelen gaan ze porren om terug te proberen en er vooral niet mee bezig zijn hé.Alsof dat mogelijk is...
Liefs,

Fleur

[koekie]

Dag V'ke en Fleur,
Het neemt de pijn niet weg, maar het doet me wel iets om hier iets te kunnen schrijven en iets te lezen van jullie.
@V'ke: gelukkig hoef je geen spuit ! maar een tweede curretage, pff, meisje toch, das toch ook sneu hé. Inderdaad, je wilt er een streep onder trekken en het kan niet hé. Gisteren is mijn hcg geprikt en het houdt hier ook niet op, stond nog op 58. Volgende week weer prikken. Het moet echt op 0 staan om een nieuwe poging te mogen doen.
@ Fleur: ik heb het ook al vaak gedacht, ik word nooit meer de oude, onbezorgde ik. Ik leef nu meer van dag op dag, zonder veel plannen te maken, heel raar. ik zie wel hoe het komt. en het verdriet dat draag je me, de rest van je leven. Ik wil jou ook veel sterkte wensen !

Het is allemaal zeer zwaar, ook omdat wij al een lange weg hebben afgelegd om zwanger te worden. Deze zwangerschap is ontstaan uit onze vierde poging IUI. Zwanger worden is voor ons niet gemakkelijk , en nu hebben we het ook nog eens moeten afgeven.

[Babs01]

Hej V'ke en Koekie,

een heel dikke knuffel voor jullie. Wat een verhalen ook zeg. Dat het zo moet aanslepen is echt wel heel erg rot. Het is al verschrikkelijk genoeg, en het helpt niet om dit alles te kunnen verwerken als het dan ook nog eens allemaal blijft duren... En het is zo, als je dan al zoveel moeite hebt moeten doen om zwanger te raken, is het echt vreselijk dat het je dan ook nog eens afgenomen wordt... Ikzelf heb ook eem miskraam gehad vorige zomer na 12 weken zwangerschap, en dat na een pakweg 9 maanden behandelingen. Heel pijnlijk allemaal... Ik begrijp dus heel goed wat jullie meemaken, en wens jullie echt heeeeeeeeeeel veel sterkte en moed toe. Alles wat na zo'n miskraam komt, wordt toch heel anders. Je beleving van behandelingen, en zeker een nieuwe zwangerschap ook... Geef jezelf zeker genoeg tijd ook om dit alles te verwerken... En intussen hoop ik echt met heel m'n hart dat het niet te lang zal moeten duren eer het geluk jullie kant op mag komen...

Fleur, wij kennen mekaar al van een ander topic he... Toch nog eens hier ook een dikke knuffel voor jou. Je weet het he, ik leef echt heel erg mee met je. 2 keer dit moeten meemaken, nee, dat gaat m'n petje te boven hoor. Ik vind het dus echt knap hoe je 't nu allemaal doet als ik dat daarnet las op het andere topic... Ook voor jou hoop ik natuurlijk superhard op een nieuw wonder, en het is niet meer dan heel normaal dat je daar nu heel anders tegenaan kijkt... Ik heb ook net gezien dat je me een pb'tje had gestuurd. Sorry dat ik nog niet geantwoord heb! Ik doe m'n best om daar binnenkort een keertje tijd voor te maken...

Intussen wens ik jullie allemaal heel veel moed toe... Hou vol he dames...

Dikke knuffel
Babs
xxx

[V'ke]

Hey iedereen,

Heb ondertussen mijn tweede curettage gehad (heel anders of de vorige, veel meer gevoeld...). Morgen bloedprik om te zien of het hcg (nu hopelijk) in elkaar stuikt. Vorig weekend stond het nog rond de 5500. Wat een ellende toch allemaal, ... Wel 'blij' dat ik de inspuiting niet moest krijgen (als ik dan iets positiefs uit dit verhaal moet halen).

Koekie , hoe is het met jou nu? Staat het bij jou al op 0 en hopelijk goed aan het herstellen?

Fleur, babs, bedankt om jullie verhaal te willen delen. Het is zoals jullie schrijven, het wordt nooit meer hetzelfde. Wij laten nu ook alles bezinken, gaan eens op reis en daarna starten we opnieuw. De wens is bij ons zo groot dat ik het niet zomaar naast me neer kan leggen. Ik probeer kracht te putten uit het feit dat er een zwangerschap ontstaan is, dat het dus kan en wil niet opgeven, langs de andere kant besef ik ook dat ik mijn grenzen altijd maar verleg en vraag me soms af of ik niet teveel van mijn lichaam vraag. Hoe gaan jullie daar mee om?

[fleur19]

Dag V'ke,

hoe waren de bloedwaarden vandaag?Ik hoop dat ze vlug dalen zodat je het eindelijk kan laten bezinken en een plaats geven.
Ik had ook zoiets van na ons miskraam nu even niet proberen.Maar na een week of twee begin je al minder stoer te praten en extra te letten op je lichaam of je toch niet rond je eisprong zou zitten.Ik heb dat gehad toen ik voor het eerst weer naar de gyneacoloog ging na ons miskraam en we 2 rijpe follikels zagen zitten, ik was euforisch , de natuur gaf me een tweede kans.
Maar de dag erna was ik aan het bloeden, ik had een doorbraakbloeding.Ik was toen heel teleurgesteld terwijl ik toch beweerd had dat we in maart niet gingen proberen.
Die kinderwens overwint het gezond verstand, het is niet redelijk.Ik noem het een oergevoel, dat verlangen naar een kindje van jullie twee gaat je helemaal inpalmen.
Dat maakt ook dat je je grenzen alsmaar meer gaat verleggen zoals je zegt.
Ik zeg altijd tegen mijn ventje: we zijn nu al goede ouders want we hebben er alles voor over
Ik ben aan het twijfelen of ik eens moet aankloppen bij een accupuncturist om mijn lichaam weer in balans te brengen maar ik twijfel nog , ik ben geen believer
Geniet van jullie reis V'ke en van elkaar want daar is alles mee begonnen
Fleur

P.S:Ik hoop dat we allemaal niet lang meer moeten dromen en dat onze allerliefste wens in vervulling mag gaan en blijven gaan want ik ben niet bang dat ik niet zwanger zal worden , ik ben bang dat ik het weer verlies.Het vertrouwen in je lichaam is weg

[koekie]

Dag iedereen! Wat fijn dat er weer wat geschreven is door jullie. Het geeft me echt steun, jullie begrijpen echt wat ieder van ons nu doormaakt. Hier gaat het weer véél minder . Sinds maandag ben ik terug aan het werk en oh wat valt het me zwaar. Het is weer een hele aanpassing en iedereen lijkt wel bang van me. Ze weten niet wat zeggen of zeggen iets verkeerd. Ik kan dat niet aan. Het speelt constant door m'n hoofd, ik ben lijfelijk wel aanwezig maar voor de rest dringt er maar weinig tot me door. Heel raar, ik hoop dat deze fase van het rouwen echt snel voorbij gaat. Ik ben ook boos, op de mensen die het niet begrijpen. Hebben jullie dat ook?
Mijn hcg stond maandag op 5 ... volgende week dus wéér bloed trekken, het moet echt op 0 staan. Pffff. Deze hel mag gaan stoppen. Ik kan veel aan, maar ben nu echt wel aan het einde. Ik denk ook veel aan jullie hoor. Gelukkig hebben we elkaar en zijn er mensen die ons begrijpen. En zoals Fleur zegt, ik ben ook niet bang om niet zwanger te worden, maar om het weer te verliezen. Liefs xxx

[fleur19]

koekie,

het is zo herkenbaar wat je schrijft.Ik heb het nog altijd moeilijk op mijn werk, ik kon niet tegen sociale contacten , ik wilde in mijn cocoon blijven juist omdat die reacties op een miskraam heel confronterend zijn de een heeft iets van hop op naar de volgende, de ander durft je niet aan te kijken alsof hij bang is dat je gaat huilen en nog een ander doet gewoon alsof er niets gebeurd is.

Sommige mensen doen me voelen alsof ik een aanstelster ben omdat ik mààr zoveel weken zwanger was mag ik niet te lang rouwen.
Laat je niet doen hé koekie, wij zijn sterk kijk maar naar al de miserie die we moeten overleven en kijk we kunnen al gaan werken dus trek je daaraan op.Samen met je ventje ben je sterk, ik heb gisteren een mooi liedje gehoord pieces of you van Katie Melua.Dat beschrijft mooi wat wij verloren hebben en dat anderen dat niet kunnen verstaan.

Sterkte koekie, ik zal aan je denken en duimen dat het eindelijk op 0 staat.Ik moet morgen naar de dokter om te kijken of de clomid heeft gewerkt fingers crossed
Fleur

[V'ke]

Hey, ik vind ook veel steun in jullie berichtjes. Herkenning in verhalen en vooral begrip en wederzijdse steun, is iets wat je helpt verwerken. Ook ik ben een paar weken terug aan het werken, en het eerste wat ik gedaan heb toen ik terug startte, was wenen. Het gevoel bekroop me helemaal en was zelfs niet machtig om mijn tranen te bedwingen. Het voelde ineens allemaal te confronterend en alle vragen, opmerkingen, mensen die niets zeggen, mensen die teveel zeggen,... Afschuwelijk gevoel was het Daarna heb ik me erover gezet, maar nog steeds in bepaalde situaties krijg ik het moeilijk. Eigenlijk vond ik het 3 x een grote confrontatie : de vaststelling en schok van het miskraam zelf, het dan 'moeten' afgeven of verliezen en dan als laatste je gewone leventje weer heropstarten alsof er niets is gebeurd... En inderdaad, zoals julllie schrijven... de schrik om er opnieuw aan te beginnen wordt de volgende grote confrontatie. Ben gewoon opgelucht te lezen dat jullie het ook zo ervaren.

Vandaag kreeg ik dan toch ook het 'goede' nieuws dat het hcg eindelijk aan het zakken is, van een goeie 5000 naar ongeveer 1000. Ik ben er dus belange nog niet. maar wel op goede weg. Koekie, je bent er bijna (ik begrijp je frustratie maar al te goed, hier is het ook van dat, waarom al die ellende, waarom moet het zolang duren...)

Fleur, hopelijk een mooie reactie bij de gyne

[fleur19]

Hey allemaal,

hoe gaat het met jullie op deze zonnige zondag.Ik ben donderdag naar de gyneacoloog en daar zaten 2 follikels klaar dus ik reageer op clomid ! (dankzij mijn operatie)Ik heb pregnyl gekregen en nu is het 2 weken wachten hé.Spannend maar ook verwarrend soms ben ik bang om zwanger te worden terwijl ik dat ook zo graag zou willen.


Dikke knuffel aan iedereen
Fleur

[koekie]

Hallootjes! Hier gaat het heel erg op en af. Maar ik moet zeggen, het zonnetje doet wel deugd. Heel af en toe kijk ik de toekomst weer een beetje zonniger tegemoet. Het terug gaan werken gaat al een beetje beter en doet nu zelfs deugd. De eerste dagen waren een hel, maar nu durven de collegaatjes er al iets over te vragen en ik voel dat het deugd doet om iets te vertellen. Het is nog wankel en broos, en plots kan ik weer beginnen huilen of boos zijn, dus het zal nog wel tijd vragen. Maar ons kleintje zit in ons hart en ik voel dat het overal mee naartoe gaat met ons.
Hé dat is fijn nieuws hoor Fleur ! En laat die spanningen toch maar niet te veel overheersen hé. V'ke hoe is het met jou?
Ik hoop dat jullie net als ik een beetje kunnen genieten van het zonnetje, en met onze kindjes in onze harten toch weer onze weg verder kunnen gaan. Liefs xxx

[koekie]

Hier een beetje positief nieuws, mijn hcg staat op nul ! Eindelijk ... maar ook wel weer dubbel, alles van ons boeleke is nu écht weg ...

[fleur19]

Dikke knuffel koekie,
al wat ons rest is hoop en de liefde voor ons ventje en dat is toch al heel wat dat we een lief ventje hebben die ons steunt sommige mensen hebben dan wel kinderen maar de liefde van hun leven hebben ze nooit leren kennen....

Ik ben aan het wachten en dat lukt me eigenlijk niet zo goed want ik zou zo graag weten wat er in die buik gebeurt

groetjes Fleur