BBZ lotgenootjes

[Ruby]

Hallo BBZ lotgenootjes,

Even mijn verhaal kort schetsen:
- kinderwens sinds eind 2008
- endometriose st 4: laparascopie nr1
- sperma: weinig beweeglijk
-> 3IUI's
-> 1e IVF/ICSI zonder succes (geen cryo's overleefd)
-> zwanger in wachtmaand voor de 2e IVF/ICSI, maar...

4 weken geleden heb ik een BBZ gehad, met laparascopie nr2 en verwijdering van eileider tot gevolg. Na een week vol verdriet, vond ik de nodige afleiding op het werk en vandaag gaat het al een stuk beter met me. Ik lijk ons vruchtbaarheidsprobleem (vreemd genoeg?) beter te relativeren, en voel me vrij rustig. We wachten momenteel op onze 1e afspraak in Jette, begin mei en ik hoop natuurlijk dat we snel zullen kunnen starten met IVF 2.

Nu zit ik met een vraag: De cyclus na de BBZ heb je geen idee hoe lang die gaat duren, en dus heb ik mij ovulatietestjes aangeschaft. Ik heb vorige donderdag een positieve ovu-test gedaan (en dus was ik in de veronderstelling dat ik op ongeveer 14 dagen van mijn cyclus zat), maar gisteren kreeg ik plots mijn regels door. Ben helemaal in de war. Ik weet dat ik klokvast ben ivm mijn cycli (28 dagen). Nu is het 30 dagen na de laparascopie (toen stond HCG op +3000) .... Maar ruim een week na de laparascopie stond mijn HCG nog op 25, en dus dacht ik dat ik pas na ongeveer 1,5 weken de cyclus pas op gang zou komen.

Daarom twijfelde ik gisteren of dit wel mijn regels zijn, of misschien een ovulatiebloeding? De bloeding is wel hevig (te vergelijken met ms, en dus ook helderrood).

Iemand raad of gelijkaardige ervaring?

Alvast bedankt!
Ruby

[*nat*]

Hoi Ruby, ik had je vraag gezien maar kan je niet echt helpen. Ik heb net het andere gehad: ik heb na de BBZ mijn MS een keer overgeslagen en mijn cyclus is vanzelf terug begonnen (mijn hCG stond toen nog op 3 dus blijkbaar moet het niet helemaal op 0 staan). Mijn regels kwamen daarna ook wel wat sneller door dan anders (21 ipv 28 dagen als ik goed geteld heb).

Op basis van wat je vertelt denk ik dat het toch je MS zijn en dat je cyclus nog wat overhoop ligt, als je het echt zeker wil weten kan je misschien bloed laten nemen?

Veel sterkte nog, het blijft een zware beproeving, maar hopelijk kan een nieuwe poging je wat nieuwe hoop geven...

[Ruby]

Dank je voor je reactie, Nat.

[snoopy86]

Even kort mn verhaal vertellen:
juli 2009 start kinderwens
juli 2010 onderzoeken bij de gyneacoloog. Uit de onderzoeken blijkt dat de zaadkwaliteit van mijn man niet zo goed is. Als we er klaar voor zijn mogen we starten met iui.
september 2010: start iui, 4 keer iui gehad, maar telkens zonder resultaat.
januari 2011: laparascopie, alles was inorde.
We zijn nu aangewezen op ivf.
April 2011: start ivf nr 1, negatief en geen cryo's
juli 2011: ivf nr 2, terugplaatsing van een embryo van goede kwaliteit en van matige kwaliteit, negatief, geen cryo's
september 2011: ivf nr 3, terugplaatsing van een embryo van zeer goede kwaliteit en goede kwaliteit, negatief, geen cryo's
oktober 2011: ivf nr 4, terugplaatsing van een embryo van goede kwaliteit en matige kwaliteit.
di 8 nov: hcg van 14, wat heel laag is
do 10 nov: hcg van 20
ma 14 nov: hcg van 103 en bloedverlies, dit zou een innestelingsbloeding zyn. We zijn zo blij, maar tegelijk kan ik er precies niet van genieten. Ik zal blij zijn met de 1ste echo op 5dec en dan kan het echte genieten beginnen.
wo 16 nov: 270 en stop bloedverlies
di 22 nov: hcg van 1500
donderdag 1 dec ineens een zware druk in mn baarmoeder en bloedverlies, vrijdagmorgend naar gyneacoloog gebeld en mocht direct gaan. Op de echo niks te zien, ze ziet wel dat mn rechter eierstok wat gezwollen is, maar kan ook door ivf nog komen. Mn bloed laten trekken en mocht het ziekenhuis niet meer verlaten. 1 uur en 30 min later hadden we de uitslag: hcg van 4000. Nog eens een echo gehad en niks te zien. De operatie wordt vastgelegd, die avond rond 17 uur moet ik onder het mes. By de operatie hebben ze mn rechter eileider opengesneden en het vruchtje eruit geduwd en terug dichtgenaaid. Tegen de avond was ik terug op de kamer, nog goed suf. Zaterdagmiddag mag ik naar huis met gemengde gevoelens. binnen 2 weken bloedafname, om te kijken of het hcg uit mijn bloed verdwenen is. Het eene moment voel ik me verdrietig, het andere moment gaat het beter. Nu beginnen de twijfels op te komen, toch verder gaan met ivf of gewoon zo nog wat proberen. Er gaat geen seconde voorbij dat ik eraan denk. Ik weet echt niet meer wat te doen. We zijn wel nog relatief jong, maar dat is een magere troost

[nogeenkeer]

Hoi Snoopy,

ik heb één keer een bbz gehad, nl in september vorig jaar. Het was mijn derde zwangerschap. De eerste liep mis na 12weken, uit de tweede kregen we een fantastisch zoontje dat intussen twee is geworden. Met mijn bbz wist ik helemaal niet dat ik zwanger was. Ik had gewoon mijn regels gekregen zoals anders. Twee weken later (ik was toe 6wkn) kreeg ik 's avonds onvoorstelbaar veel buikpijn, niet normaal. Ben naar de spoed gegaan en ze hebben me die nacht nog geopereerd en mijn eileider moeten verwijderen. Vruchtje zat perfet op schema alleen niet op de juiste plaats. Frustrerend hé. En ik kan me indenken dat je in jouw geval nog erger gefrustreerd bent omdat je nog niet de vreugde hebt mogen voelen van op zijn minst één kindje. Ik kan je niet zeggen wat je moet doen, dat moet je zelf uitmaken. Maar voor mezelf heb ik niet willen opgeven. ik ben intussen nog twee keer zwanger geweest en het is twee keer misgelopen (8 wkn en 6 wkn) maar die droom van een extra kindje is bij ons gewoon zo groot. Maar nogmaals, jij moet zelf uitmaken wanneer het bij jou genoeg geweest is. De gynae zei de laatste keer tegen ons: "wat mij betreft mogen jullie er direct terug aan beginnen, maar je moet ff denken dat het een volgende keer terug mis zou gaan. Kan je dat nog aan?" En dat antwoord is voor iedereen persoonlijk...

[bieke01]

hey snoopy

zelf hebben wij 3 icsi's gedaan in brugge, zonder resultaat, nooit geen cryo's
dan zijn we naar jette geweest en daar 2 icsi's gedaan waarvan de laatste een bbz was, wij hadden nog probleempje erbij met endometriose en daarom zijn we gestopt met behandelen, anders hadden we toch nog poging 6 gedaan

gun jezelf en je lichaam wat de tijd om zich te herstellen en herop te laden voor een nieuwe poging
zoals je zegt, jullie zijn nog jong, misschien kan je een 6-tal maanden of zo 'pauze' nemen en alles even op zijn beloop laten gaan om er dan met volle kracht weer tegenaan te gaan
maar k zou ook niet te lang wachten wij hebben tussen poging 1 en 2 een lange pauze ingelast, we hadden het gewoon nodig denk ik, duurde wel 2 jaar... iedereen in de omgeving zei: "mo ge zijt nog jong, wie weet"... en dat hadden we beter niet gedaan want ondertussen had ik endometriose ontwikkeld en dat verminderde onze kansen enorm, eierstok weggehaald en zo...

dus mijn boodschap is : neem efkes pauze, herlaad de batterijen maar niet te lang

[*nat*]

Sorry Snoopy, ik had dit berichtje nog niet gezien.

Hopelijk gaat het ondertussen wat met je. Een BBZ is zeer frustrerend, bij ons zat het vruchtje echt nét aan de ingang van de baarmoeder, dus een paar centimeter opzij en dan had het misschien wel goed gekomen... dat zijn gedachten waar je niks mee bent, maar die natuurlijk wel door je hoofd blijven spoken. Het moeilijkste vond ik nog dat iedereen in de omgeving het zo snel vergeten lijkt te zijn, terwijl het nog regelmatig door mijn hoofd gaat.

Ik ben het verder wel eens met Bieke: geef jezelf wat tijd, en je voelt meestal vanzelf wanneer je er weer klaar voor bent. Hoe meer pogingen je doet, hoe moeilijker het wordt om je op te peppen, maar uiteindelijk is het bij ons toch altijd opnieuw beginnen te kriebelen (wij hadden geen andere optie dan ICSI). Ik ben ondertussen al wel 36 dus dat speelde natuurlijk ook mee.

En niet om het erin te wrijven, maar hopelijk kan het je wat moed geven: ik ben nu 11w zwanger van onze 6e ICSI-poging...

Veel sterkte nog!

[snoopy86]

Het gaat al veel beter met mij, ondertussen al 2 weken aan het werk. En daar kan ik mijn zinnen goed verzetten. We gaan toch nog even wachten om verder te doen met ivf, mijn lichaam wat rust geven. En hopelijk binnenkort weer met volle moed eraan beginnen.
Bedankt voor de reacties en fijne feesten