Dag iedereen,
Ik ben nieuw op dit forum en moet even mijn verhaal kwijt.
Na anderhalf jaar proberen om zwanger te worden, bleek uit sperma-onderzoek van mijn man dat de vorm en beweeglijkheid wel goed waren, maar het aantal nogal weinig. Er werd meteen beslist om met iui te starten.
Bij de derde poging (met het minst goeie staal van de drie) bleek ik zwanger te zijn. Dolgelukkig waren we! Op de echo van 7 weken bleek echter dat het vruchtzakje leeg was. Omdat we het eerst niet konden geloven, zijn we een weekje later terug op controle geweest. Helaas klopte wat de gynae had vastgesteld… ik zou een miskraam krijgen. Omdat ik nog steeds geen tekenen van een komende mk had, besloten we eerst met Cytotec–tabletten te proberen. Veel krampen en niet zoveel bloed later, bleek dat het vruchtzakje nog steeds aanwezig was.
Vorige week (ondertussen 9,5 week) dan maar een curettage laten doen en sinds die dag zie ik het allemaal zo goed niet meer zitten. Precies alsof het besef nu pas gekomen is. Over twee weken moet ik terug op controle en daarna moet ik opnieuw twee cyclussen wachten om weer van start te kunnen gaan.
Wie zit er nog in hetzelfde schuitje? Ik hoop dat de tijd wat sneller voorbijgaat als ik er over kan praten…
Hebben jullie ook zo’n dubbel gevoel: hopen om snel terug zwanger te zijn (tegelijkertijd beseffen dat alleen dat al een gelukslag wordt) en eens we daar zijn, opnieuw die vrees hebben dat het weer kan mis gaan? Op dit moment weet ik echt niet hoe ik hiermee om moet gaan…
Ik besef wel dat het (zoals de gynae zegt) een goed teken is dat we met de juiste techniek bezig zijn, dus dat we al één stap ver zijn, maar toch geeft dat me niet zoveel hoop…
De ene dag kan ik alles wel relativeren, maar soms heb ik zo’n baaldag!
Hoelang duurde het bloeden bij jullie na de curettage? De eerste dagen had ik er bijna geen last van, maar nu, vijf dagen verder, neemt dit echt toe. Is dit normaal?
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Groetjes,
framboos
Wie nog miskraam / curettage?
-
josie
- Berichten: 314
- Lid geworden op: 18 augustus 2010, 8:32
Hey framboos. Verschrikkelijk om mee te maken he... Na 6 mislukte IUI was ik zwanger van de 1e IVF maar bij de echo op 7 weken klopte het hartje te traag en 2 weken later was het helemaal gestopt. Heb toen direct een curretage gekregen. Had zowat hetzelfde als jij, eerste paar dagen amper bloedverlies en dan ineens na enkele dagen (op kerstavond nog wel) zware krampen en weer veel meer bloedverlies, maar het is dan wel weer gestopt de volgende dag.
Ik mocht weer starten na 1 maand rust en had nog 2 cryootjes over, ik ben nu 15 weken zwanger van het 2e daarvan. Ik kan je verzekeren dat de eerste weken hels waren maar toch was ik minder bang dan vorige keer, heel vreemd. Je blijft ook ongeruster natuurlijk, als ik dan zoals deze week een artikel lees in Humo over mensen die hun kindje voor de bevalling zijn verloren...
Ik wou gewoon zeggen dat je er zeker over moet praten, zoveel als je zelf nodig vindt. Ik heb in mijn omgeving veel steun gevonden bij vriendinnen die hetzelfde hebben meegemaakt. Je moet jezelf tijd gunnen...
Ik mocht weer starten na 1 maand rust en had nog 2 cryootjes over, ik ben nu 15 weken zwanger van het 2e daarvan. Ik kan je verzekeren dat de eerste weken hels waren maar toch was ik minder bang dan vorige keer, heel vreemd. Je blijft ook ongeruster natuurlijk, als ik dan zoals deze week een artikel lees in Humo over mensen die hun kindje voor de bevalling zijn verloren...
Ik wou gewoon zeggen dat je er zeker over moet praten, zoveel als je zelf nodig vindt. Ik heb in mijn omgeving veel steun gevonden bij vriendinnen die hetzelfde hebben meegemaakt. Je moet jezelf tijd gunnen...
-
wat is er mis?
- Berichten: 8877
- Lid geworden op: 13 mei 2008, 16:56
Framboos,
Eerst en vooral een megaknuf voor wat je hebt meegemaakt. Ik heb ook een curretage ondergaan op 8 weken zwangerschap. Ook in het begin had ik weinig bloedverlies. Ik vond het zelfs vreemd, want de gyn had gezegd dat ik bloedverlies zou hbb zoals bij mijn maandstonden. Maar drie dagen na de curretage kreeg ik enorm veel krampen en pijn. Ik heb toen ook enorm veel bloed verloren (veel meer dan bij mijn maandstonden). De gyn had wel gezegd dat het lang kon duren mijn bloedverlies (zelfs blijven doordruppelen tot de volgende regels). Het hft ongeveer 14dagen geduurd.
Wij moesten één maand rustpauze nemen om de baarmoeder herstel te gunnen. Na 23 dagen had ik al mijn regels, dus ik dacht dat we terug konden beginnen. Maar nee hoor, ik bleef terug bloed verliezen gedurende 14 dagen. Omdat ik dacht dat het miss dan toch mijn regels niet waren heb ik nog gewacht. Maar terug na 25 dagen had ik terug mijn regels en opnieuw duurde het heel lang. Na 13 dagen besloot ik terug mijn gyn te contacteren en liet ze me op controle komen. Alles was normaal en er waren ook geen restaten vh vruchtje meer te zien. Maar ze zag wel het bloed in mijn baarmoeder zitten. Ze hft dan ook bloed laten prikken want ze vermoedde dat mijn hormonen id war waren en ik dus anovulatore cycli had. Dat komt soms voor na een miskraam of een bevalling (kmoest er natuurlijk weer bij zijn). Dus moest ik Lutenyl slikken. Na een kleine maand was alles terug normaal.
Vrijdag gaan we terug op gesprek naar Jette en hopen we dat we in juli terug kunnen starten.
En ja je hebt ergens de hoop om snel zwanger te worden. Had ik in het begin zeker. Ik hoopte toch op zijn minst zwanger te zijn tegen de datum dat ik uitgerekend was. Maar door de problemen na mijn miskraam denk ik dat het heel krap zal worden. Ik hoop het nog steeds, maar zoals je zegt is beangstigd zwanger worden me ook. Ik was al zo ongerust, hoe gaat het nu zijn? Ik ga doodsangsten uitslaan de eerste weken. Maar ja er is geen andere optie hé.
Eerst en vooral een megaknuf voor wat je hebt meegemaakt. Ik heb ook een curretage ondergaan op 8 weken zwangerschap. Ook in het begin had ik weinig bloedverlies. Ik vond het zelfs vreemd, want de gyn had gezegd dat ik bloedverlies zou hbb zoals bij mijn maandstonden. Maar drie dagen na de curretage kreeg ik enorm veel krampen en pijn. Ik heb toen ook enorm veel bloed verloren (veel meer dan bij mijn maandstonden). De gyn had wel gezegd dat het lang kon duren mijn bloedverlies (zelfs blijven doordruppelen tot de volgende regels). Het hft ongeveer 14dagen geduurd.
Wij moesten één maand rustpauze nemen om de baarmoeder herstel te gunnen. Na 23 dagen had ik al mijn regels, dus ik dacht dat we terug konden beginnen. Maar nee hoor, ik bleef terug bloed verliezen gedurende 14 dagen. Omdat ik dacht dat het miss dan toch mijn regels niet waren heb ik nog gewacht. Maar terug na 25 dagen had ik terug mijn regels en opnieuw duurde het heel lang. Na 13 dagen besloot ik terug mijn gyn te contacteren en liet ze me op controle komen. Alles was normaal en er waren ook geen restaten vh vruchtje meer te zien. Maar ze zag wel het bloed in mijn baarmoeder zitten. Ze hft dan ook bloed laten prikken want ze vermoedde dat mijn hormonen id war waren en ik dus anovulatore cycli had. Dat komt soms voor na een miskraam of een bevalling (kmoest er natuurlijk weer bij zijn). Dus moest ik Lutenyl slikken. Na een kleine maand was alles terug normaal.
Vrijdag gaan we terug op gesprek naar Jette en hopen we dat we in juli terug kunnen starten.
En ja je hebt ergens de hoop om snel zwanger te worden. Had ik in het begin zeker. Ik hoopte toch op zijn minst zwanger te zijn tegen de datum dat ik uitgerekend was. Maar door de problemen na mijn miskraam denk ik dat het heel krap zal worden. Ik hoop het nog steeds, maar zoals je zegt is beangstigd zwanger worden me ook. Ik was al zo ongerust, hoe gaat het nu zijn? Ik ga doodsangsten uitslaan de eerste weken. Maar ja er is geen andere optie hé.
-
framboos
- Berichten: 237
- Lid geworden op: 7 juni 2011, 16:38
Hey Josie, wat doet dat deugd om te lezen dat je zo snel weer "goed nieuws" kreeg na de mk. Ik wil je alvast een dikke proficiat wensen en hoop dat je echt kunt genieten van je zwangerschap!
Ergens hou je daar altijd wel rekening mee dat het kan mislopen, zeker die eerste weken, als het later misloopt, is dat inderdaad nog veel erger.
Omdat mijn hcg eerst maar heel traag steeg, moest ik vaak teruggaan voor bn. Toen dat op pijl was, had de gyne me gezegd dat er nog 15% kans was dat het zou misgaan. Ik was met een gerust gevoel buiten gegaan, had echt zoiets van: ik zal toch wel bij die 85% zitten zeker... (eigenlijk vind ik 15% nochtans een zeer hoog aantal, maar ik was verblind door die 85
) Nadien zei hij dat het eigenlijk eerder 20 Ã 25% kan zijn als je met vruchtbaarheidsbehandelingen werkt. Maar ze moeten ook wel een beetje positief nieuws geven natuurlijk...
Maar eigenlijk mogen we daar niet teveel aan denken, hé, anders kunnen we het zwanger zijn nooit "vieren"
Misschien dat je jezelf toch beschermt als je opnieuw zwanger bent en er iets nuchterder in wordt. Ik hoop het alvast. Ik wens je een stralende zorgeloze zwangerschap en een schat van een baby'tje toe!!
Wat is er mis, bedankt voor je lieve antwoord. Gelukkig dat het nu is opgelost. De assistente van de gyne zei me aan telefoon dat wanneer het bloedverlies tegen het einde van de week nog niet zou gestopt zijn, ik best zou terugbellen, dus wellicht komt het inderdaad nog voor dat het wat langer duurt.
Maar het einde is dus in zicht voor jou, hoeveel tijd is er bij jou intussen gepasseerd sinds de mk?
Hopelijk krijg je vrijdag groen licht om weer verder te gaan. Is dat ivf van jou?
En we moeten positief blijven hé: we moeten geloven dat we zoals josie binnen een paar maand opnieuw zullen lachen en misschien toch geen doodsangsten zullen moeten uitstaan, want ja, je hebt gelijk, we kunnen niet anders
ik duim voor je vrijdag!! Laat zeker iets weten!
Ergens hou je daar altijd wel rekening mee dat het kan mislopen, zeker die eerste weken, als het later misloopt, is dat inderdaad nog veel erger.
Omdat mijn hcg eerst maar heel traag steeg, moest ik vaak teruggaan voor bn. Toen dat op pijl was, had de gyne me gezegd dat er nog 15% kans was dat het zou misgaan. Ik was met een gerust gevoel buiten gegaan, had echt zoiets van: ik zal toch wel bij die 85% zitten zeker... (eigenlijk vind ik 15% nochtans een zeer hoog aantal, maar ik was verblind door die 85
) Nadien zei hij dat het eigenlijk eerder 20 à 25% kan zijn als je met vruchtbaarheidsbehandelingen werkt. Maar ze moeten ook wel een beetje positief nieuws geven natuurlijk...Maar eigenlijk mogen we daar niet teveel aan denken, hé, anders kunnen we het zwanger zijn nooit "vieren"
Misschien dat je jezelf toch beschermt als je opnieuw zwanger bent en er iets nuchterder in wordt. Ik hoop het alvast. Ik wens je een stralende zorgeloze zwangerschap en een schat van een baby'tje toe!!
Wat is er mis, bedankt voor je lieve antwoord. Gelukkig dat het nu is opgelost. De assistente van de gyne zei me aan telefoon dat wanneer het bloedverlies tegen het einde van de week nog niet zou gestopt zijn, ik best zou terugbellen, dus wellicht komt het inderdaad nog voor dat het wat langer duurt.
Maar het einde is dus in zicht voor jou, hoeveel tijd is er bij jou intussen gepasseerd sinds de mk?
Hopelijk krijg je vrijdag groen licht om weer verder te gaan. Is dat ivf van jou?
En we moeten positief blijven hé: we moeten geloven dat we zoals josie binnen een paar maand opnieuw zullen lachen en misschien toch geen doodsangsten zullen moeten uitstaan, want ja, je hebt gelijk, we kunnen niet anders
ik duim voor je vrijdag!! Laat zeker iets weten!
-
wat is er mis?
- Berichten: 8877
- Lid geworden op: 13 mei 2008, 16:56
Framboos,
Ik hoop in juli terug te kunnen starten met IUI. Ik moet wel zeggen dat ik al een kindje heb, dankzij IUI. Dus dat maakt het nu wel gemakkelijker.
Mijn curettage dateert van januari. Dus we zijn bijna 5 maanden verder. Ik heb ondertss wel twee "normale" cycli achter de rug. Dus de miserie hft 3 maanden geduurd (zonder de zwangerschap gerekend, want voor mij is dat ook verloren tijd; al mag ik dat miss niet zo zien).
Ik duim voor jou dat je sneller hersteld bent dan ik en dat je ook snel kan starten.
Ik hoop in juli terug te kunnen starten met IUI. Ik moet wel zeggen dat ik al een kindje heb, dankzij IUI. Dus dat maakt het nu wel gemakkelijker.
Mijn curettage dateert van januari. Dus we zijn bijna 5 maanden verder. Ik heb ondertss wel twee "normale" cycli achter de rug. Dus de miserie hft 3 maanden geduurd (zonder de zwangerschap gerekend, want voor mij is dat ook verloren tijd; al mag ik dat miss niet zo zien).
Ik duim voor jou dat je sneller hersteld bent dan ik en dat je ook snel kan starten.
-
framboos
- Berichten: 237
- Lid geworden op: 7 juni 2011, 16:38
En, goed nieuws gekregen in Jette vandaag?
Ik begrijp dat je het als 'verloren tijd' ziet. Dat denk ik nu al... je ziet de maanden zo voorbijvliegen (ondertussen al meer dan twee) en er dan nog eens zoveel bij... en als het dan nog niet helemaal loopt zoals het moet, ja, zo kom je snel aan de uitgerekende datum natuurlijk!
Ik heb de indruk dat het bloedverlies al wat afneemt, dus ik hoop dat dat betekent dat ik snel weer een 'normale' cyclus zal hebben...
Ik begrijp dat je het als 'verloren tijd' ziet. Dat denk ik nu al... je ziet de maanden zo voorbijvliegen (ondertussen al meer dan twee) en er dan nog eens zoveel bij... en als het dan nog niet helemaal loopt zoals het moet, ja, zo kom je snel aan de uitgerekende datum natuurlijk!
Ik heb de indruk dat het bloedverlies al wat afneemt, dus ik hoop dat dat betekent dat ik snel weer een 'normale' cyclus zal hebben...
-
wat is er mis?
- Berichten: 8877
- Lid geworden op: 13 mei 2008, 16:56
-
mietje
- Berichten: 521
- Lid geworden op: 30 juli 2010, 12:32
Dag Framboos,
Ik weet het,het is géén troost maar je bent jammer genoeg niet de enigste die dit moet meemaken hoor...
Ikzelf ben van vorig jaar bezig met IUI d.m.v. donor en na de 2de IUI was het al raak! Maar helaas het is op 9weken ook verkeerd gegaan bij mij,je denkt nooit dat dit je zou kunnen overkomen hé,maar ja het was zo, bij de 2de echo is gebleken dat het vruchtje te klein was volgens het aantal weken zwangerschap en dat er géén leven in zat...ik was niet zo euforisch toen ik wist dat ik zwanger was want onbewust wou ik toch voorzichtig zijn met dit nieuws,mijn voorgevoel zat ook niet zo juist meer,en dat werd inderdaad bevestigd bij de 2de echo,4dagen later zijn de bloedingen spontaan op gang gekomen,daar was ik blij om want een currettage zag ik niet echt zitten..
Mentaal is het ook niet zo gemakkelijk geweest,maar vandaag voel ik me weer 100% ok om er terug in te vliegen,de schrik dat het opnieuw zou kunnen gebeuren zit er ook in hoor bij mij,maar ik wil geloven dat het wel eens allemaal goed zal gaan!!!
Véél sterkte meid!
Ik weet het,het is géén troost maar je bent jammer genoeg niet de enigste die dit moet meemaken hoor...
Ikzelf ben van vorig jaar bezig met IUI d.m.v. donor en na de 2de IUI was het al raak! Maar helaas het is op 9weken ook verkeerd gegaan bij mij,je denkt nooit dat dit je zou kunnen overkomen hé,maar ja het was zo, bij de 2de echo is gebleken dat het vruchtje te klein was volgens het aantal weken zwangerschap en dat er géén leven in zat...ik was niet zo euforisch toen ik wist dat ik zwanger was want onbewust wou ik toch voorzichtig zijn met dit nieuws,mijn voorgevoel zat ook niet zo juist meer,en dat werd inderdaad bevestigd bij de 2de echo,4dagen later zijn de bloedingen spontaan op gang gekomen,daar was ik blij om want een currettage zag ik niet echt zitten..
Mentaal is het ook niet zo gemakkelijk geweest,maar vandaag voel ik me weer 100% ok om er terug in te vliegen,de schrik dat het opnieuw zou kunnen gebeuren zit er ook in hoor bij mij,maar ik wil geloven dat het wel eens allemaal goed zal gaan!!!
Véél sterkte meid!
-
umm_nora
- Berichten: 129
- Lid geworden op: 3 december 2010, 18:54
veel sterkte aan iedereen
ik heb ook een miskraam gehad. Vorige maand, na 7 weken zwangerschap. op de eerste echo was er een vruchtje te zien en het hartje klopte, maar traag. en het vruchtje was ook te klein voor het aantal weken dat ik zwanger was. moest 1 week later terug en toen was het hartje gestopt. heb dan een zuigcurettage gekregen. pas na de curettage besefte ik het echt en kreeg ik mijn klop. na 6 stimulatierondes, 5 mislukte iui en een kijkoperatie was ik zwanger van mijn eerste ivf maar het heeft niet mogen zijn. ik heb zo goed als niet gebloed na mijn curettage. we gaan nu beginnen met terugplaatsing van cryo (als het lukt want we hebben er maar 2), als het mislukt gaan we pas in september weer verder voor ivf 2
aan iedereen nog veel sterkte en succes voor het vervolg van die zenuwslopende behandelingen.
ik heb ook een miskraam gehad. Vorige maand, na 7 weken zwangerschap. op de eerste echo was er een vruchtje te zien en het hartje klopte, maar traag. en het vruchtje was ook te klein voor het aantal weken dat ik zwanger was. moest 1 week later terug en toen was het hartje gestopt. heb dan een zuigcurettage gekregen. pas na de curettage besefte ik het echt en kreeg ik mijn klop. na 6 stimulatierondes, 5 mislukte iui en een kijkoperatie was ik zwanger van mijn eerste ivf maar het heeft niet mogen zijn. ik heb zo goed als niet gebloed na mijn curettage. we gaan nu beginnen met terugplaatsing van cryo (als het lukt want we hebben er maar 2), als het mislukt gaan we pas in september weer verder voor ivf 2
aan iedereen nog veel sterkte en succes voor het vervolg van die zenuwslopende behandelingen.
-
framboos
- Berichten: 237
- Lid geworden op: 7 juni 2011, 16:38
Hey mietje en umm_nora, bedankt voor jullie reacties! Je kunt niet geloven hoe dit forum mij er al heeft bovenop geholpen. Gewoon eens je verhaal kunnen doen en je niet meer zo'n uitzondering voelen, werkt blijkbaar! Ik zal wel nog dipjes hebben, dat weet ik zeker, maar het feit dat ik weer kan geloven dat het ook snel weer goed kan gaan, is al een hele stap.
Ik denk nu ook wel dat ik de volgende keer niet meer zo euforisch zal zijn.
Umm_nora, net als jou, kwam die klop maar na de curettage, ook al wist ik al bijna twee weken ervoor dat het niet goed was. Ik vermoed dat dat ook wel te maken heeft met je hormonen die weer helemaal door elkaar worden geschud...
Het bloeden is van mij nu pas gestopt (en we zijn bijna drie weken verder), dus ik hoop maar dat dat geen slecht nieuws is. Maar ik denk dat ik nu wel een beetje meer "voorbereid" ben op onverwachtse dingen. Donderdag op controle, dus dan weet ik meer.
Goed dat je alweer opnieuw mag beginnen! Alvast veel succes met de cryootjes.
En jij bent er ook bijna hé mietje! Nog een klein maandje zeker en dan kun je er weer vol goeie moed in vliegen!
Veel succes iedereen!
Ik denk nu ook wel dat ik de volgende keer niet meer zo euforisch zal zijn.
Umm_nora, net als jou, kwam die klop maar na de curettage, ook al wist ik al bijna twee weken ervoor dat het niet goed was. Ik vermoed dat dat ook wel te maken heeft met je hormonen die weer helemaal door elkaar worden geschud...
Het bloeden is van mij nu pas gestopt (en we zijn bijna drie weken verder), dus ik hoop maar dat dat geen slecht nieuws is. Maar ik denk dat ik nu wel een beetje meer "voorbereid" ben op onverwachtse dingen. Donderdag op controle, dus dan weet ik meer.
Goed dat je alweer opnieuw mag beginnen! Alvast veel succes met de cryootjes.
En jij bent er ook bijna hé mietje! Nog een klein maandje zeker en dan kun je er weer vol goeie moed in vliegen!
Veel succes iedereen!
-
Zabbie
- Berichten: 551
- Lid geworden op: 20 april 2009, 17:00
Hey iedereen, wij hebben op 10 juni een curettage moeten ondergaan, omdat het vruchtje niet spontaan wou afkomen. We waren ongeveer 7 weken zwanger. Na 2 keer een lange weg van behandelingen, waren we nu ineens spontaan zwanger, we konden het niet geloven. Maar zoals jullie weten, kan de natuur ontzettend wreed zijn, en werd dit geluk ons terug ontnomen. Vorige zaterdag had ik enorme weeën, en ook meer bloedverlies dan de dagen ervoor. Binnen gegaan via spoed, en opnieuw een curettage moeten krijgen, want er waren nog resten weefsel achtergebleven, en ipv dat mijn baarmoeder die afgestoten had, waren die opnieuw beginnen woekeren, met als gevolg hevige bloedingen. Nu moet ik antibiotica nemen, en ook druppels die de baarmoeder doen samentrekken, om te voorkomen dat dit nog eens gebeurt. Ik hoop dat het nu echt opgelost is, zodat we verder kunnen met ons leven, want op deze manier worden we elke keer opnieuw geconfronteerd met het verlies van ons vruchtje.
-
framboos
- Berichten: 237
- Lid geworden op: 7 juni 2011, 16:38
Hey Zabbie,
Dat is echt balen!! Dat je dat er ook nog moet bijnemen!! Zo blijf je er inderdaad telkens mee geconfronteerd worden. Een hele dikke knuffel, meid!!
Wel ongelooflijk dat het toch natuurlijk gelukt is, na al die behandelingen!! Dat betekent dat jullie toch de hoop nog niet mogen opgeven!!!
Is het ondertussen al wat beter met je? Hebben de antibiotica geholpen?
Bij mijn controle bleek dat alles weg was na de curettage. Alleen was mijn bms blijkbaar nog zeer dun, wat betekende dat het traag herstelde. De gyne zag ook nog geen follikel rijpen, dus zou ik volgens hem een heel lange cyclus krijgen, wat normaal was. Als dat niet zo was, zou dit betekenen dat er geen of een slechte eisprong was geweest.
Dit weekend kwamen mijn ms er door, wel pijnlijker dan vroeger (misschien is dat ook nog een gevolg van de curettage?), dus zal ik wellicht geen (goeie) eisprong gehad hebben...
Nu vind ik dat niet zo erg, zolang het tegen de volgende keer maar weer op punt staat, vind ik het goed Door mijn ms, krijg ik weer een beetje motivatie bij om door te gaan! Je ziet, eigenlijk kom je er altijd wel weer bovenop... maar makkelijk is het toch niet hoor.
Gaan jullie weer verder met de behandelingen van zodra alles in orde is? Of nemen jullie eventjes een pauze?
Dat is echt balen!! Dat je dat er ook nog moet bijnemen!! Zo blijf je er inderdaad telkens mee geconfronteerd worden. Een hele dikke knuffel, meid!!
Wel ongelooflijk dat het toch natuurlijk gelukt is, na al die behandelingen!! Dat betekent dat jullie toch de hoop nog niet mogen opgeven!!!
Is het ondertussen al wat beter met je? Hebben de antibiotica geholpen?
Bij mijn controle bleek dat alles weg was na de curettage. Alleen was mijn bms blijkbaar nog zeer dun, wat betekende dat het traag herstelde. De gyne zag ook nog geen follikel rijpen, dus zou ik volgens hem een heel lange cyclus krijgen, wat normaal was. Als dat niet zo was, zou dit betekenen dat er geen of een slechte eisprong was geweest.
Dit weekend kwamen mijn ms er door, wel pijnlijker dan vroeger (misschien is dat ook nog een gevolg van de curettage?), dus zal ik wellicht geen (goeie) eisprong gehad hebben...
Nu vind ik dat niet zo erg, zolang het tegen de volgende keer maar weer op punt staat, vind ik het goed
Door mijn ms, krijg ik weer een beetje motivatie bij om door te gaan! Je ziet, eigenlijk kom je er altijd wel weer bovenop... maar makkelijk is het toch niet hoor.Gaan jullie weer verder met de behandelingen van zodra alles in orde is? Of nemen jullie eventjes een pauze?
-
Zabbie
- Berichten: 551
- Lid geworden op: 20 april 2009, 17:00
Hey Framboos,
we zijn verplicht om 5 à 6 maanden (ten minste) pauze te nemen, want we hebben vrijdag vernomen dat ik een partiële mola-zwangerschap heb. De hele uitleg staat onder HCG daalt veel te traag, maar ik blijf HCG produceren, omdat ik een placenta had met blaasjes. Die blaasjes zijn een soort van goedaardige kanker, zeg maar, maar kunnen wel omslaan naar kwaadaardig. Gelukkig komt dit niet zo vaak voor, maar de schrik zit er wel in, omdat een partiële mola ook maar 1 keer op 2000 voorkomt, en dat hebben we ook! voorlopig is het elke week bloedname om het hcg te bepalen, en zolang het daalt, is alles positief, als het stijgt, zal ik chemo moeten krijgen om alles te vernietigen. Of we daarna nog voor een kindje gaan, weten we voorlopig nog niet. Mijn kinderwens is nog niet vervuld, die van mijn man (op dit ogenblik) wel.
Nog veel succes met de behandelingen, ik hoop dat jullie weldra een positieve test in handen mogen hebben!
we zijn verplicht om 5 à 6 maanden (ten minste) pauze te nemen, want we hebben vrijdag vernomen dat ik een partiële mola-zwangerschap heb. De hele uitleg staat onder HCG daalt veel te traag, maar ik blijf HCG produceren, omdat ik een placenta had met blaasjes. Die blaasjes zijn een soort van goedaardige kanker, zeg maar, maar kunnen wel omslaan naar kwaadaardig. Gelukkig komt dit niet zo vaak voor, maar de schrik zit er wel in, omdat een partiële mola ook maar 1 keer op 2000 voorkomt, en dat hebben we ook! voorlopig is het elke week bloedname om het hcg te bepalen, en zolang het daalt, is alles positief, als het stijgt, zal ik chemo moeten krijgen om alles te vernietigen. Of we daarna nog voor een kindje gaan, weten we voorlopig nog niet. Mijn kinderwens is nog niet vervuld, die van mijn man (op dit ogenblik) wel.
Nog veel succes met de behandelingen, ik hoop dat jullie weldra een positieve test in handen mogen hebben!
-
Rose
- Berichten: 404
- Lid geworden op: 1 mei 2010, 15:59
Dag dames,
Na 4 icsi pogingen leek het geluk eindelijk aan onze kant te staan en hadden we die langverwachtte positieve test. Op 7w was op de echo in Jette alles inorde en hebben we het hartje horen kloppen. Op 8w bij de eigen gyn nog steeds alles perfect in orde. Maar op de echo op 10w4d bleek dat ons engeltje het had opgegeven. Had nog geen bloedverlies of krampen. De gyn zei een missed abortion ( wat een vreselijke naam) Ik had wel een vreemd slecht voorgevoel. Alsof ik wist dat het fout zou lopen. Maar toch blijf je hopen en jezelf proberen doen geloven dat alles inorde is. Maar dat was niet zo...
Afwachten tot het vanzelf zou komen zag ik emotioneel niet zitten en we hebben daarom gekozen om 2 dagen later een curettage te doen. Ondertussen is er een week voorbij gegaan en lichamelijk heb ik bijna geen last meer. Emotioneel daarentegen… Het is zoo hard, zooo vreselijk oneerlijk. En dan die vreselijke angst, van zal het ooit nog lukken?, en dan? Gaat het dan wel goed blijven gaan?
Veel sterkte !!!!
Rose
Na 4 icsi pogingen leek het geluk eindelijk aan onze kant te staan en hadden we die langverwachtte positieve test. Op 7w was op de echo in Jette alles inorde en hebben we het hartje horen kloppen. Op 8w bij de eigen gyn nog steeds alles perfect in orde. Maar op de echo op 10w4d bleek dat ons engeltje het had opgegeven. Had nog geen bloedverlies of krampen. De gyn zei een missed abortion ( wat een vreselijke naam) Ik had wel een vreemd slecht voorgevoel. Alsof ik wist dat het fout zou lopen. Maar toch blijf je hopen en jezelf proberen doen geloven dat alles inorde is. Maar dat was niet zo...
Afwachten tot het vanzelf zou komen zag ik emotioneel niet zitten en we hebben daarom gekozen om 2 dagen later een curettage te doen. Ondertussen is er een week voorbij gegaan en lichamelijk heb ik bijna geen last meer. Emotioneel daarentegen… Het is zoo hard, zooo vreselijk oneerlijk. En dan die vreselijke angst, van zal het ooit nog lukken?, en dan? Gaat het dan wel goed blijven gaan?
Veel sterkte !!!!
Rose
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 11 gasten