En plots is het ... voorbij

lynn1209
Berichten: 477
Lid geworden op: 4 mei 2009, 22:55

Bericht door lynn1209 » 6 augustus 2011, 10:21

Hey sara,

bij mij duurde het ook even voor die pilletjes hun werk deden. K heb er eerst 4 gehad (nog op spoed), dan twee dagen later nog eens twee en nog eens twee dagen later terug twee. Die laatsten hebben er uiteindelijk voor gezorgd dat het vruchtje afkwam. Van die allerlaatste heb ik niets meer gevoeld maar ze deden toch hun werk. K ben dan nog twee maand na een op controle gemoeten om er zeker van te zijn dat alles weg was.
Nog even geduld en hopelijk komt alles inorde zonder curretage.

Veel sterkte!

sara 888
Berichten: 22
Lid geworden op: 28 april 2011, 15:20

Bericht door sara 888 » 9 augustus 2011, 14:01

Hallo lieve mensen,
Nog steeds geen reactie op de pillekes. Ik ga ervan uit dat het niet meer zal gebeuren. Dan is het donderdag binnen gaan voor een curettage... Het is toch echt een raar idee dat het vruchtje dat zo HARD je baby moest worden nu al langer als een week dood in je buik zit. Ik word er zo trist van. Ik weet eigenlijk echt niet hoe ik me bij elkaar moet rapen ... Mijn vriend is werken en in de avond hebben we wel wat momenten samen maar ik ... Ik moest direct thuis blijven aangezien ik een risico beroep heb. Ik zie mezelf echt niet terug in de maatschappij stappen. Voor het goede nieuws was het al zo moeilijk om mijn hoofd boven water te houden in deze wereld vol zwangere en baby's ... en nu ... Ik ben zo boos op de wereld. Wil niemand zien/horen. Ben bang voor wat ze zullen zeggen. Ik wil niets horen. Ik wil gewoon verdwijnen, en enkel terug komen als ik zekerheid heb over een betere toekomst. Deze avond een afspraak bij de Gynaecoloog. De toekomst bespreken ... Zucht, nog twee pogingen en dan ?? Moet ik dan werkelijk het leven verder aangaan als ongewenst kinderloos? Dat lukt me nooit !! Ik kan toch niet heel mijn leven verdrietig/boos blijven bij al het geluk dat ik rond mij zie? Ik verdraag het niet, het doet zo een pijn ...

nogeenkeer
Berichten: 1443
Lid geworden op: 6 juli 2011, 11:49

Bericht door nogeenkeer » 9 augustus 2011, 14:08

Ooooh Sara, ik leef met je mee! Toen ik mijn eerste miskraam kreeg, heb ik mijn man laten beloven dat als het niet zou lukken dat hij met mee een kindje wilden adopteren omdat ik me ook mijn leven zonder kinderen in de verste verte niet kon indenken. Maar da's natuurlijk niet wat ik écht wou, ik wou écht kinderen van ons twee. Ik ben heel dankbaar dat het bij ons alleszins één keer gelukt is en hoop uit de grond van mijn hart dat jullie dat geluk ook nog gegund mag zijn. Laat je maar een beetje gaan nu, je mag verdrietig zijn, het moet zelfs. Maar probeer toch ook een keer met een vriendin (neem er een zonder kinderen die daar ook totaal niet mee bezig is!) of met je ma of je man of eender wie er ff tussenuit te knijpen: ga winkelen, iets eten, op week-end, eender wat. Je moet je gedachten kunnen verzetten. Dikke dikke knuf om je te steunen!

sara 888
Berichten: 22
Lid geworden op: 28 april 2011, 15:20

Bericht door sara 888 » 9 augustus 2011, 15:15

hey nog een keer, ik heb op 2 na geen enkele vriendin meer zonder kinderen dat maakt het DUBBEL zo moeilijk !! Ik kan bijna niemand meer zien zonder pijn te hebben. De twee 'veilige vriendinnen' doen wel hun best maar ... de een heeft geen lief en heeft echt geen idee wat mijn verhaal inhoud en de andere staat als assistent op fertiliteit en is dus meer dokter dan vriendin ... snappie ... mijn sociale context is echt geen cadeau op dit moment. Tja
Laatst gewijzigd door sara 888 op 10 augustus 2011, 11:28, 1 keer totaal gewijzigd.

nogeenkeer
Berichten: 1443
Lid geworden op: 6 juli 2011, 11:49

Bericht door nogeenkeer » 10 augustus 2011, 9:48

Hoi Sara,

dat is idd heel lastig. Het is zo frustrerend ook dat je er in de buitenwereld steeds mee geconfronteerd wordt hé. Ga dan misschien iets fijn doen met je man. De laatste keer dat ik een miskraam had wou ik graag thuis in een holletje wegkruipen en zitten huilen maar mijn man kent me op dat vlak al goed en zij "we gaan niet naar huis, ik neem je mee naar Antwerpen". We zijn gaan shoppen en lekker uit gaan eten. Uiteraard voelde ik me op het einde van die dag nog niet "on top of the world" maar het deed me toch echt wel deugd. Ik weet niet of iets wat ik zeg je helpt hoor, maar ik probeer maar uit eigen ervaring mee te geven wat mij voorthielp in de hoop je er zo wat mee door te sleuren...

Dikke knuf,
nogeenkeer.

sara 888
Berichten: 22
Lid geworden op: 28 april 2011, 15:20

Bericht door sara 888 » 10 augustus 2011, 21:19

Hey !! morgenvroeg is het zover. Om 7u moet ik binnen gaan op spoed. Om 12u ben je weer buiten zeiden ze ...
Het is een raar gevoel wetende dat de laatste uren ingaan. De laatste uren dat er iets van ons twee in mij zit. Misschien is het de eerste en de laatste keer. Ik heb het gevoel dat ik het kwijt wil en langs de andere kant wil ik het precies koesteren?? Raar. Naar het schijnt gebeurd het ook op het bevallingskwartier. Dus terwijl jij daar voor een curettage ligt is er in het bed naast u een vrouw aan het bevallen ... Echt niet leuk. Ik ga vragen of ik niet mag ontwaken en bijkomen op de fertiliteitafdeling? Zeg dat zouden ze nu toch moeten weten dat dat erg pijnlijk kan zijn hé ... We zien wel zeker. Ik heb gisteren een afspraak gehad voor de toekomst te bekijken, zucht, amaai. Eind december zouden wij pas aan het eind zitten van onze e IVF poging... Ik heb geen idee hoe ik die maanden ga opvullen. Elk uur, elke dag tikt zo traag voorbij. Alles lijkt zo zinloos. Ik weet wat ik nodig heb, wat k wil ... Ik wil een gezin, ik wil opvoeden, liefhebben. Ik wil niet gaan werken, eten maken, wassen, strijken en af en toe eens weg gaan. Ik wil ook een leven hebben zo als zo veel. Een leven met mijn man en ons kindje ... Alles blijft bij verlangen ...

valentijn
Berichten: 559
Lid geworden op: 29 juli 2011, 18:54

Bericht door valentijn » 11 augustus 2011, 8:25

Sara,
hopelijk verloopt alles vandaag zo vlot mogelijk.
weet dat er veel mensen zijn die je steunen en aan je denken, ook al lijkt dit nu geen troost te bieden, probeer er toch wat kracht uit te halen.

Heel veel sterkte.

framboos
Berichten: 237
Lid geworden op: 7 juni 2011, 16:38

Bericht door framboos » 14 augustus 2011, 0:38

Hey Sara, terug uit vakantie, lees ik nu pas je hele verhaal. Mijn hart bloedt als ik het lees, alsof ik het ook weer herbeleef...ik voel zo met je mee! Het is heel oneerlijk, het is niet te verwoorden hoeveel pijn dit allemaal doet en wat we niet allemaal moeten aankunnen!

Je curettage is ondertussen waarschijnlijk gepasseerd. Ook al ken ik het antwoord op de vraag al, gaat het wat met je?

Maar het is oké om te huilen, met niemand te willen praten en een ganse dag niets te doen. Dat is het verwerkingsproces en ook al gaat het traag, plots raap je weer de moed bijeen en zul je er stilletjesaan weer tegenaan kunnen!

Ik lees dat je ook op verlof gaat, dat zal goed doen, je gedachten kunnen verzetten helpt al veel.

Ik moest normaal gezien twee weken na de curettage op controle, maar kon pas na 3,5 week gaan en dat was geen probleem, dus zo nauw steekt het niet... je mag er echt je vakantie niet voor laten, tenzij je echt te lang pijn zou voelen of zo...

Ik hoop dat je de tijd en ruimte vindt om het een plaatsje te geven. Geloof me, het komt goed! Weet dat je hier altijd terechtkunt en dat wij jou steunen!!! Dikke knuf, framboosje

mietje
Berichten: 521
Lid geworden op: 30 juli 2010, 12:32

Bericht door mietje » 14 augustus 2011, 11:39

Hey Sara,

Ik kan best begrijpen hoe je je nu moet voelen, want ik moet het hélaas ook opnieuw meemaken,2de miskraam na 6weken zwangerschap.. :cry: En het is nog maar geleden van begin mei...
Gelukkig moet ik géén currettage ondergaan,want dat zou ik zeker niet zien zitten,bloedingen zijn bij mij spontaan op gang gekomen.. :oops:
Het verwerken,aanvaarden en verderop kijken in de toekomst dat is iets dat niet alle dagen even vlot gaat bij mij..maar net als jij trek ik me op aan de gedachte en het doel dat ik verlang naar een gezinnetje,leven in huis... :)

Sterkte gewenst!

fee
Berichten: 1470
Lid geworden op: 20 september 2009, 15:23

Bericht door fee » 16 augustus 2011, 11:38

hallo Sara888,

precies of ik mijn eigen verhaal lees.
Ik ben ons kindje verloren op 8 weken vastgesteld op 9 wekenecho. Ik wist meteen dat er iets niet klopte. Gyn bleef maar zoeken naar kloppend hartje.
Ook met pilletjes wou het niet komen, het zat te goed ingenesteld, dan maar curretage. Ik heb anderhalve week mijn mond tegen niemand opengedaan. Ik zat tussen mijn 4 muren en ik zat daar goed.Had niemand nodig. Veel met de echo van 6 weken in mijn handen gezeten. Af en toe haal ik het nog eens uit en dan komen de tranen.
Bij mij was het gelukt bij de 2de IVF-poging van een laatste cryo. Ik was uitgerekend voor 22 augustus, binnenkort dus.
Het doet wel nog pijn maar geloof me het slijt. Maar ik ben net zoals jij bang dat het maar bij die enige keer zal blijven. Want stel dat dit echt een lucky shot was, de enige.
Ondertussen ben ik gestart met IVF 4. Hopelijk hebben we deze weer het geluk, maar dit keer dat het bij ons wil blijven.

Ohja als ik je 1 tip mag geven, begin niet te snel een nieuwe verse poging. Heb ik wel gedaan ( 1 maand tussengelaten). Achteraf gezien veel te vroeg want ik had te pas en ten onpas bloedingen.

Hou je vast aan het feit dat het al 1 keer gelukt is. Het zal wel nog eens lukken. Het moet gewoon!

Dikke knuffel

Noa09
Berichten: 3487
Lid geworden op: 5 mei 2009, 12:46

Bericht door Noa09 » 22 augustus 2011, 10:13

Vandaag had jij geboren kunnen worden, ik had eindelijk mama kunnen worden, je zou me zo gelukkig gemaakt hebben...

Ik denk aan jou, mijn lieve kleine schat, mijn dapper vechtertje...

Noa09

petoetje
Berichten: 18
Lid geworden op: 26 maart 2010, 10:51

Bericht door petoetje » 22 augustus 2011, 18:34

hallo iedereen,
als ik jullie verhalen hoor krijg ik een krop in mijn keel. ik heb op 16 maart ook een miskraam gehad.
ze hadden op de 7 weken echo gezien dat er 2 vruchtzakjes waren maar geen hartje of een vruchtje.
een week later heb ik ze moeten laten wegehalen.
en jullie verhalen zijn zo herkenbaar.
ik moet zeggen het verdriet slijt inderdaad maar we zijn er helemaal nog niet klaar om opnieuw te starten. we nemen nu eerst terug de tijd voor ons als koppel. en het is zeker niet gemakkelijk. heb het nog regelmatig moeilijk. maar ik weet, ooit komt er een dag dat we er terug klaar voor zijn en dan hoop ik dat er bij ons ook een klein wondertje mag komen.

valentijn
Berichten: 559
Lid geworden op: 29 juli 2011, 18:54

Bericht door valentijn » 22 augustus 2011, 19:32

Lieve Noa,
Heel veel sterkte vandaag.
Niet gemakkelijk.
Mijn eerste engeltje was uitgerekend voor 7 oktober en ik weet nog niet hoe ik deze dag zal doorkomen, maar ik weet wel al dat het een moeilijke dag zal worden.
Ik weet dat niets je echt kan helpen, maar toch stuur ik je een lieve steunknuffel.

Noa09
Berichten: 3487
Lid geworden op: 5 mei 2009, 12:46

Bericht door Noa09 » 22 augustus 2011, 19:50

Dag Valentijn,

Bedankt voor je lieve berichtje.
Meteen toen ik wakker werd vanmorgen moest ik er aan denken...
Ik heb vorige week enorm afgezien, kon het idee niet aan dat de uitgerekende datum naderde en dat er nog steeds geen nieuwe zwangerschap was, niet dat die mijn 2de sterretje ooit zou kunnen vervangen maar je begrijpt wel wat ik bedoel he...
Mijn eerste sterretje was uitgerekend voor 18 oktober vorig jaar. Ik heb me die dag geïsoleerd, veel gehuild, naar rustige muziek geluisterd, en in bad liggen snikken...
Ik weet nog steeds niet hoe ik er stilaan een beetje doorgeraakt ben...
Intussen zijn we bijna een jaar verder, en is het rauwe van het verdriet een beetje verdwenen, maar ik kan heel vaak van het ene op het andere moment triest worden, omdat ik denk 'nu zou hij/zij zo oud geweest zijn', 'nu zou hij/zij erbij geweest zijn'...
Bij elk vuurwerk dat ik zie doe ik een wens, en ik heb echt het gevoel dat mijn sterretjes dan heel even wat dichter bij me zijn...

Op de een of andere manier ga je verder met je leven, maar het zal nooit meer hetzelfde zijn.

Dikke knuffel voor jou en alle andere sterretjes-mama's xx

Noa09

liezeke
Berichten: 2798
Lid geworden op: 14 juli 2009, 7:23

Bericht door liezeke » 22 augustus 2011, 21:39

Dikke,dikke knuf, Noa,

Die uitgerekende datum... Zo 'thrilling'.

Denk aan je sterretjes.

liesje

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten