IVF na miskraam op 16 wk

[sara85]

Ik wil even mijn verdriet van mijn schrijven door mijn verhaal te vertellen.
Wij zijn zwanger geraakt naar 6 IUI en 1 IVF.
We waren dolgelukkig dat er maar 1 IVF nodig was om zwanger te geraken maar bij de eerste echo op 7 wk was het toch even verschieten dat het om een tweeling ging.
Maar we waren gelukkig ook al ging het om een eeneiige tweeling, 1 moederkoek, 1 vruchtzak maar wel een tussenschot. Het was een risico dat zwangerschap maar alles zag er perfect uit.
2de echo op 10 weken was perfect, beide baby’s even groot. Alles was perfect. Ik had 2x bloedingen gehad op 7 wk en op 12 wk maar bloedingen hadden geen bekende oorzaak.
Door de speciale aard van de zwangerschap wou mijn gynaecoloog mij regelmatig zijn. Dus op 12 wk gingen we terug met een gerust hart want ik had van niets geen last.
Maar toen sloeg het nieuws in als een bom, 1 van baby had zware chromosomale afwijkingen. In werd dan doorgestuurd naar gent om verder onderzoek maar daar kwamen ze tot dezelfde conclusie 1 baby gezond en 1 baby met zware afwijkingen die niet levensvatbaar zouden zijn voor hem.
Hij was ook een bedreiging tot de gezonde baby omdat hij wel een goeie hartritme had en dus nog doorgroeide. Als hij natuurlijk zou sterven zou hij zijn afvalstoffen naar de moederkoek sturen en zou dit fatale invloed kunnen hebben op de gezonde baby.
Ik werd doorverwezen naar Leuven, naar de beste professoren. Zij gingen de bloed toevoeren afbranden van de ongezonde baby om de gezonde baby te redden. Een ingreep dat ze al veel gedaan hadden en ze gaven ons hoop voor 1 baby.
Dus ik ging naar Leuven voor de ingreep, doodsbang. Ik werd half verdoofd, dus was tijdens de ingreep bij bewustzijn. De ingreep was zeer stresserend maar verliep perfect volgens de dokters. De ingreep was de maandag morgen en alles daarna verliep goed. Geen contracties, geen gebroken vliezen, geen bloedingen en ik voelde me goed. De dinsdag morgen bloed getrokken en de dokter op bezoeken en alles de echo om 13 uur goed was mocht ik ’s avond naar huis.
Ik was in de wolken, ik voelde me goed en mijn bloedresultaten waren goed. Mijn partner en moeder gingen om 16 uur komen (2 uur rijden van bij mij thuis). Maar ik was er gerust in want dan kon ik mee naar huis.
De echo om 1 uur zal ik nooit vergeten. De dokter zweeg en keek. En keek dan naar mij en zei dat de gezonde baby niet meer leefde. Dan stortte mijn wereld in. De dokter wisten ook niet waarom.
En dan begon het wachten, mijn vriend en moeder waren onderweg dus ik wou hen niet bellen met het nieuws in de auto. Dus ik heb met mijn verdriet gewacht tot 16 uur. Ik ben dan onmiddellijk meegegaan naar huis, ik wou daar geen minuut langer blijven.
De dag nadien ben ik dan naar mijn gynaecoloog geweest en heeft hij uitgelegd met dat ik al 16 wk was dat ik moest bevallen. Nog iets waar we door moesten.
Hij stelde voor nog eventjes te wachten tot dat ik het nieuws een beetje had verwerkt en dus de zondag avond ben ik terug binnen gegaan om te bevallen van mijn tweeling op 16 weken.
Gelukkig is alles zeer snel gegaan, om 9 en 12 uur een pilletje en om 1.00 is de eerste baby geboren. De 2de baby is geboren om 3 uur en alles was gedaan om 4 uur. Ik was niet meer zwanger en was bevallen van mijn tweeling.
De volgende 2 dagen waren een waas. Ik had veel bloed verloren en verloor het bewustzijn als ik recht stond. Na 4 dagen voelde ik mij beter en begon het besef wat er de laatste weken is gebeurd.
Nu moeten we het verwerken en denken aan de toekomst.
Afwachten tot mijn eerste maandstonden, en dan terug beginnen met IVF.

Maar ik ben bang, om terug zwanger te worden, dingen te plannen. Alle onzekerheid begint terug en het afscheid van mijn tweeling valt zwaar ……

[nogeenkeer]

Dag Sara,

ik vind de juiste woorden niet, dus wil gewoon laten weten dat ik heel erg met je meeleef en hoop dat het helpt dat je het van je af kan schrijven. Veel sterkte voor de komende periode!

Knuf,
noeenkeer.

[valentijn]

Dag Sara,

Het is echt verschrikkelijk wat je hebt moeten doormaken. Hopelijk helpt het om hier je verhaal te kunnen doen. Heel veel sterkte met het verwerken van je enorme verdriet.
Weet dat je niet de enige bent die angstig is om wat komen gaat of juist niet wil komen.

dikke steunknuffel

[sunshine]

Lieve Sarah,

Ik heb met kippevel je verhaal gelezen. Net als jij was ik zwanger van een één eiige tweeling, maar ook van een eenling erbij (dus drieling). Ik had 2 cryos laten terugplaatsen en werd zwanger van een drieling. De tweeling had ook 1 moederkoek, een vruchtzak en een tussenschot. De eenling had alles apart.

Meteen kreeg ik de stempel risicozwangerschap. Sowieso owv drieling, maar nog meer owv de één eiige tweeling erbij. De tweeling kon TTS ontwikkelen, vroegtijdig geboren worden, gehandicapt zijn... Soit, je zal het zelf ook allemaal wel weten. we zijn naar alle bekende profs geweest (Foulon in Jette en De Catte in leuven). Allemaal zeiden ze hetzelfde: de tweeling moest weg. Wij hebben dus een reductie "moeten" laten doen van de tweeling (op 13 weken). Er klopten toen 3 stevige hartjes en alles zag er prima uit. Ik heb tranen met tuiten geweend, want er was gewoon geen goede oplossing. De kans op 3 gehandicapte kinderen door extreme vroeggeboorte, TTS verwikkelingen, of 3 kindjes die zouden sterven was groot (meer dan 60 %). Op 12 juli ben ik bevallen van het derde kindje, een zoontje, maar er gaat geen dag voorbij dat ik aan onze tweeling denk...Ik voelde dat het meisjes waren, mijn 2 lieve kleine schatjes die niet bij me konden blijven. Ben weer aan het wenen...tis niet makkelijk om te aanvaarden. Soms wou ik dat ik de klok kon terugdraaien en ik anders had beslist. maar dan was mss ook ons zoontje er niet...

Veel sterkte meid. Hopelijk slijt het verdriet.

x