ik wil later grote zus worden

[hasna]

Dag iedereen,

Ik wil even mijn verhaal kwijt na deze moeilijke dag. Onze dochter (spontaan gelukt) is nu 5 jaar. Nadat ze 1 jaar was, werd ik opnieuw zwanger (ongepland)en kreeg een miskraam in de 11de week. Dit was moeilijk, maar kon snel verder. Ik wou pas aan een tweede beginnen als onze dochter drie zou zijn. Na 1 jaar gewoon proberen, niks. Behandelingen dan maar. KI voor ons, eerst zonder hormonen, dan met hormonen. Na de vierde keer lukte het, maar opnieuw een miskraam in de 11de week. Geen curretage, gezien het risico op verklevingen. Was een heel moeilijke en zware periode. Toch weer snel begonnen met KI. Net 5de poging achter de rug en het leek er even op dat het gelukt was (6dagen overtijd). Voelde ook zo, want na 2 jaar ken je uw lichaamssignalen vanbuiten. Maar helaas. Nog 1 poging en dan schakelen we over op IVF, waar ik altijd voor gevreesd had. Het moeilijke is elke maand opnieuw in de twijfelfase komen, schipperen tussen hoop en mislukking. Ik probeer dit mijn leven niet te laten beïnvloeden en doe nog allemaal leuke activiteiten met mijn gezin en vrienden. Het wordt na 2 jaar moeilijker om hier nog energie voor te vinden. Ik begin het somber in te zien. Alle feestdagen, weer een verjaardag van mijn dochter zonder broer of zus, weer een nieuwjaar zonder,...Ik wil mijn gezin gewoon compleet maken en kunnen verder leven zonder slapeloze en stresserende nachten. Ik ben zo moe van alles en het moet nog beginnen. Ik zal pas gerust zijn als ik een gezonde baby ter wereld kan brengen. En dan nog hopen dat de hormonen je geen permanente schade berokkenen. Ik heb zo al genoeg migraine. Nog een jaar en dan stop ik ermee. Ik wil mijn leven niet slijten aan medische procedures en ziekenhuizen als een wetenschappelijk object. Wens jullie allemaal veel sterkte en geluk! Ik ga proberen om eindelijk weer wat slaap in te halen. Veel liefs,

[Dreaming Mom]

Dag Hasna,

Wat erg dat je 5e poging niet gelukt is! Ik begrijp je volledig en weet hoeveel pijn dit doet en hoe emotioneel zwaar je het hebt. Maar ik wil je toch graag wat moed geven, de stap naar IVF is inderdaad niet gemakkelijk maar het is niet onoverkomelijk, zeker als je zo'n grote wens hebt voor een 2e kindje. Ik heb een dochter van 13 jaar (spontane zwangerschap) en heb ook jaren moeten proberen en uiteindelijk via 2e IVF-poging zwanger geraakt. Vorig jaar in oktober ben ik dan bevallen van mijn 2e dochtertje. Het leeftijdsverschil tussen mijn 2 meisjes is groot, maar het is ook super leuk. Mijn oudste heeft lang op haar zusje moeten wachten, ze vroeg dit altijd voor Sinterklaas, Pasen... en nu, na 12 jaar is haar droom, en ook de onze, eindelijk in vervulling gegaan. Ze weet wat het is om alleenstaand kind te zijn en ze is dan ook supergelukkig met haar zusje. Je mag de moed zeker niet opgeven, blijf vechten voor je droom. De IVF-periode was geen lachertje, maar achteraf weet je dat het het allemaal waard was.
Ik wens je nog heel veel geluk en ik hoop dat je droom zal uitkomen!!

[lindz]

Dag Hasna,

Hier ook een meisje van 4,5jaar dat dolgraag grote zus wil worden. In september hebben we haar kunnen zeggen dat er een baby in mama's buik zat, wat was ze blij!
We waren uitgeteld dus voor eind april '12, vanaf de paasvakantie ongeveer zou ik kunnen thuisblijven van 't werk, we gingen een fantastische zomer tegemoet met 2 kindjes, samen thuis ipv overuren te draaien!
Helaas heb ik 2 weken geleden een miskraam gehad...
Dat moeten vertellen aan m'n meisje, was heel zwaar maar in eerste instantie nam ze 't luchtig op. Toch heeft ze nu al enkele keren gehuild maar ze tekent nog steeds "mama met baby in de buik". Als ik erop wijs dat de baby nu in de hemel is, niet meer in de buik, dan zegt ze rotsvast overtuigd dat er weer een nieuwe baby komt, "een andere maar toch dezelfde".
Hartverscheurend want natuurlijk hopen wij daar ook op, alleen is dé vraag wanneer he... Wij hebben geen vruchtbaarheidsproblemen maar de angst voor een volgende mk zit er wel stevig in
Hadden jullie het al aan grote zus verteld? Hoe was haar reactie toen het mis ging? Beginnen jullie soms zelf erover of laat je beter haar uit zichzelf vertellen?? Vind dit echt heel moeilijk...

Wens jullie verder wel alle moed en liefde toe hasna,
en hoop dat het snel in orde komt voor jullie, dikke knuffel x