hoe gaan anderen hiermee om

[tobber]

Ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt. Na 2 zware operaties aan endometriose en na jaren proberen natuurlijk zwanger te worden lukte dit in 2006. We zijn super blij met onze zoon. 3 maanden later was plots terug zwanger en zo kwam er ook een tweede zoon. Nooit gedacht dat dit zou lukken. Ik droomde altijd van een groot gezin en in 2009 beslisten we om te gaan voor een derde kind. Na iets meer dan een jaar was ik zwanger. Super blij, maar de 12 weken echo bleek niet goed te zijn, onderzoeken in Leuven volgden en kindje bleek niet levensvatbaar. Augustus 2010 beslisten we om de zwangerschap te onderbreken. Het was zwaar, maar we slaagden ons erdoor. Mei 2011 bleek ik terug zwanger te zijn. Super blij en alles leek goed te gaan. 16 weken echo was mooi, alles leek vlot te lopen, ik kon terug genieten van mijn zwangerschap. Nu 1,5 week geleden stortte onze droom in bij de 21 weken echo... Het hartje klopte niet meer. Ik ben 2 dagen later 'bevallen' en sindsdien huil ik, voel ik me doodop, en zo schuldig. Wat is er misgegaan? Niemand weet voorlopig een antwoord. Hoe gaan jullie om met dit verlies? Ik keek er zo naaruit en het leek zo dichtbij? Wil ik nu nog terug zwanger worden? Helpt dit om dit verlies te plaatsen?Ben zo bang voor alles..

[valentijn]

dag tobber,

Proficiat met de geboorte van jullie kindje.
Het moet verschrikkelijk zijn, alles wat je meemaakt, voelt, beleefd.
Woorden schieten gewoon tekort.

Alhoewel wij helemaal iets anders hebben meegemaakt herken ik het gevoel van er zo dicht bij te zijn en dan zo immens ontgoocheld te worden.
Ik herken je angst rond een eventuele nieuwe zwangerschap.
Maar misschien is het wel een goed idee om al die vragen even te laten rusten, om even tijd te nemen voor afscheid en dit eerst allemaal even te plaatsen, als dat al enigszins kan.
Dit advies heb ik hier ook gekregen, en ik geloof dat het mij een beetje geholpen heeft.

een dikke steunknuffel

[tobber]

Dankjewel valentijn voor je steunende woorden.
Het valt me allemaal toch wel erg zwaar. Het is nu 2 weken geleden allemaal. Ik ben nu 2 weken thuis geweest van het werk en voel me echt leeg en zo energieloos. Terwijl dit echt niet van mijn gewoonten is... Ik twijfel of ik maandag terug zal starten met werken of toch nog een weekje extra rust bij de dokter ga vragen. Op mijn werk hebben ze alle begrip, ik werk in de zorgsector dus kan rekenen op sociaal voelende mensen. Anderzijds denk ik dat de afleiding op werk ook goed kan doen, maar het voelt zo raar aan om mijn leven terug op te pakken zonder zwanger te zijn. Het weekend ga ik nog afwachten en dan zie ik weer wel.
Ik ga verder proberen alles zijn tijd wat te geven en volgende maand bij de nacontrole met de gynaecoloog alles bespreken.
Bedankt voor je antwoord.