Voor onze lieve Remko, 't mooiste sterretje aan de hemel

[Tatjana]

Ik moet gewoon mijn verhaal kwijtkunnen...
Ik ben Tatjana 20jaar en mijn vriend heet Ion 21jaar.
Sinds 20 november 2009 vormen wij een koppel, 't was liefde op 't eerste zicht... Een jaar later besloten we om te gaan samenwonen. Alles verliep zo goed dat ik een kinderwens begon te krijgen. Ik koesterde de wens om een jonge mama te worde, dus vertelde ik mijn vriend van mijn wens, na een klein beetje overtuigings werk (hij wou namelijk nog een beetje wachte) besloten we samen dat ik begin dit jaar zou stoppen met de pil... Ik nam mijn laatste strip in kreeg vervolgens mijn regels en de eerste maand zonder pil was begonnen. We besloten nog niet iedereen op de hoogte te brengen want ja 't zou wel een paar maand duren eer we zwanger zouden geraken. Maar niks was minder waar want een paar weken later toen ik mijn regels moest doorkrijgen bleven ze uit, toen ik een week overtijd was besloten we een zwangerschapstest te doen en wat bleek: we waren zwanger!!! Gelukkig als we waren belde ik naar de gynaecoloog, toen we 2 weken later mochten langs gaan bleek dat we al 7 weken ver waren... We waren uitgerekend voor 18 november 2011. We waren zo blij, we hadden nooit verwacht dat we zo snel zwanger zouden geraken. Overal vertelden we het rond, we konden dit geluk niet voor onszelf houden! Maar alles verliep zo goed. Toen ik ongeveer 3 maanden zwanger was heb ik 6 weken thuis gezeten door mijn rug maar besloot achteraf terug te gaan werken. Maar mijn zwangerschap verliep zo vlot en makkelijk, was maar 1 keer misselijk geweest maar had voor de rest eigenlijk nergens last van, ik beleefde eigenlijk een zwangerschap waar elke vrouw gewoonweg van droomt... Toen onze gynaecoloog vertelde dat ons kleine wondertje in mijn buik een jongentje bleek te zijn werd ook mijn vriend zijn wens vervuld!!! We hadden zelfs al een naam voor ons kleine wondertje, we zouden hem Remko noemen wat betekende "vermaard om zijn raad, advies". Toen ik 6 maanden ver was hadden we Remko zijn kamertje al volledig af. Iedereen verklaarde ons zot dat we met alles al zo vroeg bezig waren, maar we waren zo gelukkig met ons kleintje dat we zeker wouden dat alles klaarstond tegen dat het zover was om te bevallen want had zoveel schrik dat ik niet alles op tijd klaar kreeg... Toen ik 7 maanden ver was stond zelfs zijn doopsuiker klaar, had het volledig zelf gemaakt en was zijn geboortekaartje ook al besteld. Toen ik 32 weken ver was kon ik eindelijk thuis blijven, moest niet meer gaan werken want had nog 2 weken verlof staan dus was van plan deze eerst op te nemen (zou ze anders toch kwijt zijn) en vervolgens mijn moederschapsverlof te nemen vanaf 34 weken. In week 33 van mijn zwangerschap maakte ik zelfs al de valies klaar om naar het ziekenhuis te vertrekken want je wist nooit of ons kleintje misschien besloot vroeger op de wereld te komen. Alles stond nu echt klaar, we moesten juist letterlijk nog op de weeën wachten... In week 34 van de zwangerschap mocht ik normaal gezien woensdag bij de gynaecoloog gaan, maar de maandag ervoor kreeg ik echt immens veel last in mijn buik dus legde ik me in de zetel om wat te rusten want dacht dat ik me misschien gewoon wat had geforceerd. Maar de pijn minderde niet integendeel 't werd erger en erger, kreeg ook enorm veel last bovenaan in mijn buik en immens veel hoofdpijn, kreeg zelfs koorts. Dus besloot uiteindelijk na het advies van mijn vader om naar het ziekenhuis te gaan gewoon voor gerust te zijn. Onderweg belde mijn vriend zijn ouders op om hen te vertellen dat we op weg waren naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis aangekomen ging ik naar de verlosafdeling en werd ik direct aan de monitor gelegd maar ze vonden onze Remko zijn hartslag niet, ze begonnen te zoeken met de doptone maar vonden het ook niet, ze bleven zeker een kwartier lang zoeken en belde ondertussen naar mijn gynaecoloog, ik was zo ongerust en begon stilletjes aan te panikeren want was ook niet dom he, de gynaecoloog zei dat ik direct moest langskomen. Dus reed ik van het ziekenhuis naar mijn gynaecoloog (mijn vriend heeft geen rijbewijs) het was de langste rit ooit, ik was zo in paniek... Bij de gynaecoloog aangekomen moest ik direct aan de echo, daar zagen we dat Remko zijn hartje niet meer klopte... Onze wereld storte direct ineen, het allerlaatste sprankeltje hoop dat alles misschien toch nog goed ging komen spatte direct uiteen... We vroegen of er echt niks meer aan te doen was want we wouden ons kindje zo graag bij ons, we wouden hem echt niet kwijt maar alles was al te laat zei hij en ik moest zo snel mogelijk terug binnen in het ziekenhuis want had kans dat ik een hersenbloeding kreeg... Eenmaal buiten belden we elk onze ouders al huilend op en vertelde hen het slechte nieuws, mijn vader zei dat ik daar op hem moest wachten dat ik zo niet weer achter het stuur moest kruipen, we moesten op hem wachten... Terug in het ziekenhuis moest ik direct aan de epiderale want mijn bloeddruk was ook veel te hoog, ik kreeg 's nachts een pilletje om mijn baarmoedermond te laten rijpen de bevalling zou pas voor 's anderendaags zijn... Heel die tijd heeft Remko'tje nog in mijn buik gezeten... Dinsdag 11 oktober 2011 om 11u26 zijn we trotse ouders geworden van een prachtige zoon, hij was 41cm groot en woog 1,450kg... Blijkt dat de placenta een infarct heeft gedaan doordat mijn bloeddruk te hoog was en dit komt doordat ik een zwangerschapsvergiftiging had... Hij is 't mooiste kindje dat ik ooit heb gezien, we hebben hem nog in onze armen genomen om mooi afscheid te kunnen nemen maar hebben hem af en toe nog eens terug gevraagd... Zaterdag 15 oktober 2011 is hij begraven, 't was zo een mooie dienst op het einde van de dienst hebben we een slaap kindje slaap laten afspelen voor onze lieve Remko... Vandaag zou ons klein hartediefje 1 maand oud zijn...
't gemis blijft zo immens groot...
Lieve lieve Remko, mama en papa missen je zo heel erg, we zullen altijd van je houden en we beloven dat we je nooit zullen vergeten... Slaap zacht mijn lieve kleine schat...

[Lindsey]

Tatjana,
ik heb geen woorden voor wat jullie hebben meegemaakt. Heel veel moed en sterkte en een dikke knuffel.
Groetjes, Lindsey

[Lokje83]

Wat erg dat jullie dit moeten meemaken, ik krijg tranen in mijn ogen als ik dit lees. Heel veel sterkte.

[Tatjana]

Ben van de week bij de gyn geweest en hij zei dat het infarct van de placenta zo groot was dat het niet normaal is voor iemand van 21 jaar. Hij denkt dat er misschien andere factoren zijn die hebben meegespeeld.
Ze hebben dus mijn bloed getrokken en gaan het op werkelijk alles onderzoeken, zelfs op suikerziekte en op cholesterol, echt op alles. Weet nu dinsdag daar mijn uitslag van. Maar moet ook bij cardioloog gaan om mij volledig te laten onderzoeken, dus mijn hart, mijn organen zelfs mijn bloedvaten,... Mijn gyn heeft zelf gebeld voor afspraak zodat ik sneller kan gaan, nu woensdag moet ik al gaan... Ben benieuwd of ze iets gaan vinden, vinden ze niets dan is de kans heel miniem dat we dit nog eens tegen kunnen komen. 't is dus momenteel weer afwachten...

[umm_nora]

ik krijg tranen in mijn ogen van je verhaal.
ikzelf was na veel behandelingen zwanger maar is na 7 weken uitgedraaid op een miskraam en dat deed al zoveel pijn. dus ik kan me niet voorstellen wat een pijn je nu moet voelen door zoiets mee te maken.
vergeet niet dat je sterretje vanuit de hemel naar je kijkt.
Ik wens je veel sterkte toe, en ik hoop dat er woensdag toch positief nieuws te melden valt, zodat je wanneer je er klaar voor bent voor een 2de kindje kunt gaan.

[Tatjana]

Dank je. 'k ben er ook zeker van da Remko'tje* zijn mama en papa nu in de gaten houdt en dat hij alles ziet wat we doen en wanneer 't mijn tijd is om te gaan dat ik hem dan eindelijk terug kan zien en hem terug in mijn armen kan nemen... 'k ben echt benieuwd wat ze gaan vinden want misschien ligt de oorzaak toch bij mij, 'k laat sowieso nog iets weten... Dikke kus!!!

[Evitake]

Tatjana & Ion,
eerst en vooral wil ik jullie heel veel sterkte wensen met het verlies van jullie prachtige kindje. Vreselijk verhaal...

Heb je al resultaten van je testen? Het infarct van de placenta, hoe uit zich dat? Bloedstolsel? In dat geval moet je zeker vragen om je stolling te laten testen. Ik heb reeds 2 tromboses gehad en zou blijkbaar lupus anticoagulans hebben, wat foetale sterfte en spontane abortussen tot gevolg kan hebben. Ik ben nog niet zwanger maar door deze ziekte ben ik wel opzoek naar informatie, vandaar dat ik jouw verhaal tegen kwam...

Veel sterkte nog!

[Tatjana]

Beste Evitake,
Morgen mag ik om mijn uitslag van mijn bloedresultaten bij mijn gynaecoloog, mijn bloed wordt ook op stolling getest, normaal wordt echt alles nu heel goed onderzocht. ben zelf ook benieuwd of ze iets gaan vinden, 't is ergens enorm stresse want als ze iets vinden,hoe zal een volgende zwangerschap verder lopen. We zouden immers heel graag terug starten om voor een broertje/zusje te zorgen voor Remko'tje* ( onze kinderwens is er nog altijd!). Nu woensdag moet ik naar 't ziekenhuis om mij volledig te laten onderzoeken bij de cardioloog, pfff... hoe gaat dit allemaal aflopen, hé?!
'k hou je sowieso op de hoogte, als 'k iets meer weet zal ik het hier posten.
En anders kan je mij ook zoeken op facebook: Ion Tatjana.
Dikke kus Tatjana

[Tatjana]

Heb de resultaten van mijn bloedonderzoek...
Alles is in orde juist mijn cholesterol is beetje hoger dan dat normaal hoort te zijn, maar mijn gyn zegt dat het helemaal niet erg is...
Nu morgen nog naar de cardioloog, ben echt benieuwd weet helemaal niet aan wat ik mij moet en kan verwachten... Ga content zijn als 't achter de rug is!!!

[Tatjana]

Heb gister gebeld voor mijn uitslagen van bij de cardioloog, ze hebben toen ook nog eens mijn bloed getrokken dus moe ook die uitslagen hebben maar hij zegt dat ze nog niet binnen zijn 's echt raar. 't is nu een week geleden en mag pas volgende woensdag terug belle, 's echt lang zeg

[Tatjana]

Ik heb eindelijk alle resultaten van alle onderzoeken en ze hebben niks ernstigs gevonden, dus niks dat te maken heeft met het infarct van de placenta... Ze zeggen dat we gewoon pech gaan gehad hebben (pfff weeral) en da de kans heel klein is dat we dit nog eens meemaken in een volgende zwangerschap.

[valentijn]

Tatjana,

Ik ben blij voor jou dat het nieuws "positief" is. Hoewel, soms is het wel dubbel he. Hoe kun je nu zoveel pech hebben in 1 leven. Ik hoop dat het met het nieuwe jaar allemaal mag keren.

[Tatjana]

Ja zeg wel Valentijn.
Langs de ene kant is het goed nieuws, ik weet dat de kans dat ik dit nog eens tegen kom heel klein is maar dat neemt toch niet weg dat ik in een volgende zwangerschap helemaal niet meer op mijn gemak ga zijn, 'k zal constant ongerust zijn 'k besef dat maar al te goed dak pas gerust zal zijn als 'k het dan in mijn handen heb, maar het verandert er spijtig genoeg niet aan wat mijn zoontje betreft, Spijtig genoeg blijft hij een sterretje aan de hemel. Pfff 'k mis hem zo enorm... Maar hij is en zal altijd ons eerste kindje blijven en we zullen er altijd voor zorgen dat Remko'tje* een deel van ons gezin blijft!!! Onze kinderen die gaan volgen op Remko* zullen opgroeien met het feit dat ze een grote broer hebben die over hen waakt vanuit de hemel!
x

[Tatjana]

Ja zeg wel Valentijn.
Langs de ene kant is het goed nieuws, ik weet dat de kans dat ik dit nog eens tegen kom heel klein is maar dat neemt toch niet weg dat ik in een volgende zwangerschap helemaal niet meer op mijn gemak ga zijn, 'k zal constant ongerust zijn 'k besef dat maar al te goed dak pas gerust zal zijn als 'k het dan in mijn handen heb, maar het verandert er spijtig genoeg niet aan wat mijn zoontje betreft, Spijtig genoeg blijft hij een sterretje aan de hemel. Pfff 'k mis hem zo enorm... Maar hij is en zal altijd ons eerste kindje blijven en we zullen er altijd voor zorgen dat Remko'tje* een deel van ons gezin blijft!!! Onze kinderen die gaan volgen op Remko* zullen opgroeien met het feit dat ze een grote broer hebben die over hen waakt vanuit de hemel!
x

[valentijn]

Da's mooi gezegd Tatjana,
koester je hem maar en hou hem maar stralend daar in die veel te volle sterrehemel.