Hoi iedereen,
Ik ga me even voorstellen. Na twee jaar en enkele maanden proberen zwanger te worden (ben bijna 32 en reeds elf jaar samen met mijn verloofde) waren we eindelijk zwanger. Ik ging net starten met clomid en kunstmatige inseminatie, maar dit bleek op de valreep niet meer nodig te zijn.
De eerste trimester is heel moeizaam verlopen met veel bloedingen en platliggen als gevolg. De laatste drie weken ging alles echter heel goed. We zijn vandaag precies 16 weken zwanger. Maandagavond verloor ik wat vocht en we zijn dan gisteren voor de zekerheid naar spoed gereden. Op de echo zagen ze dat pruts het heel goed deed (goede beweeglijkheid en goede stabiele hartslag) maar er was heel weinig vruchtwater te zien.
Vandaag wisten ze met zekerheid dat het vocht dat ik nog steeds verlies (rood vocht) vruchtwater is. Er is ons dan de keuze gesteld om ofwel de bevalling spontaan af te wachten (want overlevingskans met een gaatje in de vliezen op deze tijd zijn nihil), maar dan zou ik de komende dagen in het ziekenhuisbed moeten zitten wachten. Ofwel zou ik om de vier uur twee vaginale pillekes krijgen. We hebben dan gekozen voor het laatste. Op zich niet gemakkelijk als je weet dat het hartje zonet op de echo nog klopte. We hebben zo een vechtertje en toch moet je het stoppen (het is zowieso nu of over enkele dagen vanzelf).
Heb drie uur geleden de eerste pilletjes gekregen en ben nu aan het wachten op de weeën. Dat kan snel gaan maar dat kan evengoed morgen pas zijn.
Zijn er hier nog mensen die iets gelijkaardigs hebben meegemaakt? En is het jullie gelukt om dit alles een plaatsje te geven? Ben zo bang voor de nacht (en weken) die komt....
Sewes bevallen op 16 weken....
-
querida
- Berichten: 20
- Lid geworden op: 14 september 2011, 19:36
-
nogeenkeer
- Berichten: 1443
- Lid geworden op: 6 juli 2011, 11:49
Hoi JD,
ik heb nog niets gelijkaardigs meegemaakt. Net zoals 99% van de mensen hier heb ik al wel heel wat problemen achter de rug, maar ik heb ook een flinke zoon dus ik mag absoluut niet klagen.
Ik krijg bijna tranen in mijn ogen bij het lezen van jouw bericht. Ik leef met je mee en wens je heel veel sterkte. Soms lijkt moeder natuur gewoon zo unfair...
Ik weet niet wat zeggen, weet ook niet of er op zo'n moment gepaste woorden zijn. Hoop dat je een goeie familie en sterke vriendenkring hebt om op terug te vallen. Hou je goed..
Knuf,
nogeenkeer.
ik heb nog niets gelijkaardigs meegemaakt. Net zoals 99% van de mensen hier heb ik al wel heel wat problemen achter de rug, maar ik heb ook een flinke zoon dus ik mag absoluut niet klagen.
Ik krijg bijna tranen in mijn ogen bij het lezen van jouw bericht. Ik leef met je mee en wens je heel veel sterkte. Soms lijkt moeder natuur gewoon zo unfair...
Ik weet niet wat zeggen, weet ook niet of er op zo'n moment gepaste woorden zijn. Hoop dat je een goeie familie en sterke vriendenkring hebt om op terug te vallen. Hou je goed..
Knuf,
nogeenkeer.
-
Veeraa
- Berichten: 21
- Lid geworden op: 18 september 2011, 12:30
Ik wil je graag heel veel sterkte toewensen, ik ben dit jaar twee keer moeten bevallen op 16 w. In feb. Van onze zoon Matisse en in Juli van onze dochter Lili. Bij ons was hun hartje telkens gestopt met kloppen. Ze hebben me ook pilletjes opgestoken en Matisse is al 4 u na het tweede pilletje geboren. Bij Lili was het op 5u.1 voordeel dat ze zo klein zijn is dat je al kan bevallen als je zelfs nog geen volledige opening hebt.
Ik raad je aan om je kindje zeker te zien, er foto's va, te nemen, ze zijn nog klein maar wel al volledig af, ze zijn al zo mooi...neem goed afscheid, het helpt je de komende zware maanden door. Ik heb ook voetafdrukjes. Gekregen, me heel dierbaar. Ik heb ook een dekentje gekregen waar ze ingelegd werden.
Het is heel zwaar allemaal, en je bent welkom op met lege handen, een besloten forum waar ik veel steun heb gevonden.
Succes en veel sterkte
Ik raad je aan om je kindje zeker te zien, er foto's va, te nemen, ze zijn nog klein maar wel al volledig af, ze zijn al zo mooi...neem goed afscheid, het helpt je de komende zware maanden door. Ik heb ook voetafdrukjes. Gekregen, me heel dierbaar. Ik heb ook een dekentje gekregen waar ze ingelegd werden.
Het is heel zwaar allemaal, en je bent welkom op met lege handen, een besloten forum waar ik veel steun heb gevonden.
Succes en veel sterkte
-
querida
- Berichten: 20
- Lid geworden op: 14 september 2011, 19:36
Dag Veera,
Dat jij dit zelfs twee keer hebt moeten meemaken is vreselijk.
Ik heb gisterenavond om half zes mijn eerste pillekes gekregen en om half tien deze morgen ben ik dan bevallen. De eerste twaalf uur vond ik wel zwaar, heb echt veel pijn en krampen gehad. Dan heb ik epidurale gekregen en vanaf dan ging het veel beter. De bevalling zelf ging heel vlot.
Ook wij hebben rustig afscheid kunnen nemen van ons kindje, de verpleegsters hebben er foto's van gemaakt die ze op cd gaan zetten, we hebben een kaart met de hand-en voetafdrukken gekregen en ook het dekentje krijgen we mee naar huis. Ben echt blij met alle fantastische zorgen van de verpleegsters hier (Jessa in Hasselt).
Eens we vanavond thuis zijn kunnen we aan de verwerking beginnen. Ben toch blij dat het nu achter de rug is.
Dat jij dit zelfs twee keer hebt moeten meemaken is vreselijk.
Ik heb gisterenavond om half zes mijn eerste pillekes gekregen en om half tien deze morgen ben ik dan bevallen. De eerste twaalf uur vond ik wel zwaar, heb echt veel pijn en krampen gehad. Dan heb ik epidurale gekregen en vanaf dan ging het veel beter. De bevalling zelf ging heel vlot.
Ook wij hebben rustig afscheid kunnen nemen van ons kindje, de verpleegsters hebben er foto's van gemaakt die ze op cd gaan zetten, we hebben een kaart met de hand-en voetafdrukken gekregen en ook het dekentje krijgen we mee naar huis. Ben echt blij met alle fantastische zorgen van de verpleegsters hier (Jessa in Hasselt).
Eens we vanavond thuis zijn kunnen we aan de verwerking beginnen. Ben toch blij dat het nu achter de rug is.
-
Tatjana
- Berichten: 30
- Lid geworden op: 8 november 2011, 12:36
Hoi Querida,
ik heb niet exact hetzelfde meegemaakt als jou maar ben ook mijn zoontje verloren na zwangerschap van 34,5 weken, ben 11 okober 2011 bevallen omdat mijn kindje de dag voordien gestrorven was in mijn buik... 'k wil je vooral veel sterkte wensen meid want je zal het nodig hebben 't is spijtig genoeg de harde waarheid. 'k hoop echt dat je veel met je partner erover kan praten want dit is echt zo immens belangrijk praat er met elkaar over, want ofwel overleef je dit samen en komen jullie er samen sterker uit of wel groeien jullie hierdoor uit elkaar, dus mijn boodschap praat erover met elkaar. en 'k hoop voor jullie dat dat jullie familie's beetje begripvol zijn en jullie zoveel mogelijk als ze kunnen jullie steunen zeker nu ook met de komende periode. 't gemis zal in ieder geval nooit weg gaan maar hoop wel uit diepste van mijn hart dat je dit een plaatsje leert geven, is echt niet gemakkelijk, ben er zelf ook nog bezig... en als je nood hebt aan een babbel kan je mij altijd vinden op facebook onder Ion Tatjana.
Dikke knuffel en dikke kus Tatjana xxx
ik heb niet exact hetzelfde meegemaakt als jou maar ben ook mijn zoontje verloren na zwangerschap van 34,5 weken, ben 11 okober 2011 bevallen omdat mijn kindje de dag voordien gestrorven was in mijn buik... 'k wil je vooral veel sterkte wensen meid want je zal het nodig hebben 't is spijtig genoeg de harde waarheid. 'k hoop echt dat je veel met je partner erover kan praten want dit is echt zo immens belangrijk praat er met elkaar over, want ofwel overleef je dit samen en komen jullie er samen sterker uit of wel groeien jullie hierdoor uit elkaar, dus mijn boodschap praat erover met elkaar. en 'k hoop voor jullie dat dat jullie familie's beetje begripvol zijn en jullie zoveel mogelijk als ze kunnen jullie steunen zeker nu ook met de komende periode. 't gemis zal in ieder geval nooit weg gaan maar hoop wel uit diepste van mijn hart dat je dit een plaatsje leert geven, is echt niet gemakkelijk, ben er zelf ook nog bezig... en als je nood hebt aan een babbel kan je mij altijd vinden op facebook onder Ion Tatjana.
Dikke knuffel en dikke kus Tatjana xxx
-
bernadette
- Berichten: 27
- Lid geworden op: 27 mei 2010, 15:43
Hallo querida,
Ik leef me je mee in je moeilijke dagen. Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt als jij, januari 2010 ben ik op 20 weken bevallen van een zoontje, nadat ook het vruchtwater weg was terwijl hij nog leefde. De eerste 15 weken van mn zwangerschap waren er geen problemen. Vanaf 15 weken had ik elke dag een klein beetje bloedverlies. De gynaecoloog zei 3 maal aan telefoon dat ik niet moest komen voor onderzoek, het zou wel over gaan. Bij mij niet dus. Vanaf 18 weken verloor ik echt klonters bloed, tot de gynaecoloog op de echo dus zag dat alle vruchtwater weg was. Ze zouden mij ook inleiden de volgende morgen, maar 's nachts is het kindjes dan spontaan gekomen (daar ben ik nog altijd 'blij' om, zo heb ik niet actief moeten ingrijpen, dat lijkt me wel extra lastig voor jou).
Oorzaak? Een vervanggynaecoloog had in de kerstvakantie (ik was toen 18 weken) een vrij laagliggende placenta gezien. En het onderzoek op de placenta na de geboorte wees uit dat er toch ook een infectie geweest is, en zo de vliezen zijn gebroken. Maar echt duidelijk een oorzaak vinden hebben ze niet kunnen doen.
Ondertussen ben ik (na eerst nog een vroege miskraam in juni 2010) in september 2011 bevallen van een gezonde dochter (ik heb ook al een zoontje van 3,5 jaar). De tijd tussen de doodgeboorte en mn dochter nu duurde voor mij erg lang en was niet de gelukkigste. Maar ik verzeker je, het is heerlijk als die dochter er dan is.
De zwangerschap was mentaal wel heel erg zwaar, ik was heel bang. Ik heb ook opnieuw enkele dagen bloedverlies gehad omwille van een laagliggende placenta, maar nu was dat blijkbaar geen probleem. Ook nu nog ben ik toch bezorgder dan vroeger om mn kindjes.
Of ik je ergens mee kan helpen weet ik niet goed. Doorheen je verdriet moet je sowieso. Maar op een of andere manier draag je ook iets kostbaar mee, raar om zeggen.
Ook nog: toevallig stootte ik in De Slegte op een boekje 'Herboren. Inzicht in de betekenis van vroeggeboorte, leven en sterfte van een pasgeboren kind' van Lieneke Schotanus. Daar heb ik wel wat aan gehad. Het is nogal esoterisch en meestal ben ik daar niet zo aan. Maar hier had ik dus wel wat aan.
Wij stuurden een foto (een natuurbeeld) rond naar mensen die we goed kennen met een kort afscheidtekstje op, dat heeft me ook wel deugd gedaan. En ik maakte met de stikmachine een tasje waar alles van hem in zit. Zo heeft hij een tastbaar plaatsje in huis en heel soms kijk ik er nog eens naar. We hebben ons kindje laten cremeren, alleen wij twee waren aanwezig, dat vond ik al bij al maar een pijnlijke bedoeling. Maar ik zie ook niet echt een betere mogelijkheid.
Alleszins wens ik je heel veel sterkte en moed. Ik hoop maar dat je mn tekst niet te lang vindt. Mensen die het niet meemaken kunnen je ervaring niet delen, ik vond het daarom moeilijk om erover te praten met mensen en op den duur soms ook wel eenzaam in mn verdriet. Maar je bent dus niet alleen...
Liefs van mij.
Ik leef me je mee in je moeilijke dagen. Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt als jij, januari 2010 ben ik op 20 weken bevallen van een zoontje, nadat ook het vruchtwater weg was terwijl hij nog leefde. De eerste 15 weken van mn zwangerschap waren er geen problemen. Vanaf 15 weken had ik elke dag een klein beetje bloedverlies. De gynaecoloog zei 3 maal aan telefoon dat ik niet moest komen voor onderzoek, het zou wel over gaan. Bij mij niet dus. Vanaf 18 weken verloor ik echt klonters bloed, tot de gynaecoloog op de echo dus zag dat alle vruchtwater weg was. Ze zouden mij ook inleiden de volgende morgen, maar 's nachts is het kindjes dan spontaan gekomen (daar ben ik nog altijd 'blij' om, zo heb ik niet actief moeten ingrijpen, dat lijkt me wel extra lastig voor jou).
Oorzaak? Een vervanggynaecoloog had in de kerstvakantie (ik was toen 18 weken) een vrij laagliggende placenta gezien. En het onderzoek op de placenta na de geboorte wees uit dat er toch ook een infectie geweest is, en zo de vliezen zijn gebroken. Maar echt duidelijk een oorzaak vinden hebben ze niet kunnen doen.
Ondertussen ben ik (na eerst nog een vroege miskraam in juni 2010) in september 2011 bevallen van een gezonde dochter (ik heb ook al een zoontje van 3,5 jaar). De tijd tussen de doodgeboorte en mn dochter nu duurde voor mij erg lang en was niet de gelukkigste. Maar ik verzeker je, het is heerlijk als die dochter er dan is.
De zwangerschap was mentaal wel heel erg zwaar, ik was heel bang. Ik heb ook opnieuw enkele dagen bloedverlies gehad omwille van een laagliggende placenta, maar nu was dat blijkbaar geen probleem. Ook nu nog ben ik toch bezorgder dan vroeger om mn kindjes.
Of ik je ergens mee kan helpen weet ik niet goed. Doorheen je verdriet moet je sowieso. Maar op een of andere manier draag je ook iets kostbaar mee, raar om zeggen.
Ook nog: toevallig stootte ik in De Slegte op een boekje 'Herboren. Inzicht in de betekenis van vroeggeboorte, leven en sterfte van een pasgeboren kind' van Lieneke Schotanus. Daar heb ik wel wat aan gehad. Het is nogal esoterisch en meestal ben ik daar niet zo aan. Maar hier had ik dus wel wat aan.
Wij stuurden een foto (een natuurbeeld) rond naar mensen die we goed kennen met een kort afscheidtekstje op, dat heeft me ook wel deugd gedaan. En ik maakte met de stikmachine een tasje waar alles van hem in zit. Zo heeft hij een tastbaar plaatsje in huis en heel soms kijk ik er nog eens naar. We hebben ons kindje laten cremeren, alleen wij twee waren aanwezig, dat vond ik al bij al maar een pijnlijke bedoeling. Maar ik zie ook niet echt een betere mogelijkheid.
Alleszins wens ik je heel veel sterkte en moed. Ik hoop maar dat je mn tekst niet te lang vindt. Mensen die het niet meemaken kunnen je ervaring niet delen, ik vond het daarom moeilijk om erover te praten met mensen en op den duur soms ook wel eenzaam in mn verdriet. Maar je bent dus niet alleen...
Liefs van mij.
-
katerune
- Berichten: 1
- Lid geworden op: 20 november 2014, 13:19
Re: Sewes bevallen op 16 weken....
Beste,
Ik kom hier effe loeren omdat ik morgen een jaar geleden onze dochter ook heb moeten afgeven na een zwangerschapsduur van 20 weken. Als ik de verhalen lees dan kan ik alleen maar meeleven. Alle gevoelens komen deze week heel heftig terug. Een jaar geleden ben ik opgenomen met hevige buikpijn en vochtverlies. Na controle dachten ze niet dat het vruchtwater was dus naar huis gestuurd. S'nachts nog meer vocht verloren en snel opvang voor mijn twee zonen gevonden en dan naar het ziekenhuis. Daar dachten ze aan een buikgriep maar ik wist toen al veel beter. Na vier dagen was al het vruchtwater weg en een ontsteking. Mijn infectiewaarden lagen zo hoog dat ook ik kon sterven. Dus bevalling ingeleid. En dat met een levendig klein ding in je buik. Je wil wegvluchten maar dat gaat niet. Je ondergaat alles zelfs de ongevoelige sociale dienst die op mijn bevallingsbed kwam vragen of ik had nagedacht over begraven of crematie. Terwijl ik op dat moment mijn dochtertje voelde bewegen en stampen. Ook omdat alle vruchtwater weg was voelde ik elke beweging. Ik wist niet hoe te antwoorden: meer dochter leeft nog wilde ik roepen maar ik zweeg...
Na een 10 uur is ze geboren en hebben we onze kleine Robin mogen knuffelen. Mijn man stond met haar in zijn handen te wiegen alsof ze elk moment kon wakker worden. Zo klein maar volmaakt en de neus van mijn zus en mijn kin. Mini handjes en voetjes. door het vreemde verhaal moest er een autopsie gebeuren. We hebben haar moeten achterlaten en konden haar pas veel later terug in het crematorium gaan halen. Nu een jaar later doet het nog steeds pijn er was niets mis met onze dochter alleen vliezen gebroken door een infectie. Op dit moment ben ik terug zwanger en moet rond 25 dec bevallen. Mijn gevoelens zijn dubbel ik heb veel verdriet en tegelijk ben ik met doopsuiker bezig van onze volgende zoon. Mijn dochter zal er altijd bij horen en haar naam valt regelmatig maar het verdriet blijft wel. Deze nieuwe baby helpt wel om dat lege kamertje terug te vullen.
Daarom veel sterkte aan alle mensen die dit ook hebben meegemaakt
Groetjes Elke
Ik kom hier effe loeren omdat ik morgen een jaar geleden onze dochter ook heb moeten afgeven na een zwangerschapsduur van 20 weken. Als ik de verhalen lees dan kan ik alleen maar meeleven. Alle gevoelens komen deze week heel heftig terug. Een jaar geleden ben ik opgenomen met hevige buikpijn en vochtverlies. Na controle dachten ze niet dat het vruchtwater was dus naar huis gestuurd. S'nachts nog meer vocht verloren en snel opvang voor mijn twee zonen gevonden en dan naar het ziekenhuis. Daar dachten ze aan een buikgriep maar ik wist toen al veel beter. Na vier dagen was al het vruchtwater weg en een ontsteking. Mijn infectiewaarden lagen zo hoog dat ook ik kon sterven. Dus bevalling ingeleid. En dat met een levendig klein ding in je buik. Je wil wegvluchten maar dat gaat niet. Je ondergaat alles zelfs de ongevoelige sociale dienst die op mijn bevallingsbed kwam vragen of ik had nagedacht over begraven of crematie. Terwijl ik op dat moment mijn dochtertje voelde bewegen en stampen. Ook omdat alle vruchtwater weg was voelde ik elke beweging. Ik wist niet hoe te antwoorden: meer dochter leeft nog wilde ik roepen maar ik zweeg...
Na een 10 uur is ze geboren en hebben we onze kleine Robin mogen knuffelen. Mijn man stond met haar in zijn handen te wiegen alsof ze elk moment kon wakker worden. Zo klein maar volmaakt en de neus van mijn zus en mijn kin. Mini handjes en voetjes. door het vreemde verhaal moest er een autopsie gebeuren. We hebben haar moeten achterlaten en konden haar pas veel later terug in het crematorium gaan halen. Nu een jaar later doet het nog steeds pijn er was niets mis met onze dochter alleen vliezen gebroken door een infectie. Op dit moment ben ik terug zwanger en moet rond 25 dec bevallen. Mijn gevoelens zijn dubbel ik heb veel verdriet en tegelijk ben ik met doopsuiker bezig van onze volgende zoon. Mijn dochter zal er altijd bij horen en haar naam valt regelmatig maar het verdriet blijft wel. Deze nieuwe baby helpt wel om dat lege kamertje terug te vullen.
Daarom veel sterkte aan alle mensen die dit ook hebben meegemaakt
Groetjes Elke
-
onzeker-mevrouwtje
- Berichten: 635
- Lid geworden op: 8 april 2014, 23:29
Re: Sewes bevallen op 16 weken....
Hallo iedereen..
Na lang twijfelen heb ik toch de stap gezet om eens te komen lezen in het forum 'als een zwangerschap niet eindigt als verwacht'..
en kwam ik bij deze topic terecht..
Ik zag dat het al van 2011 geleden is.. Hoe stel je het ondertussen?
Hier ook het een en ander meegemaakt de laatste maanden..
We waren dolblij dat we na 4.5j proberen in januari '14 eindelijk te horen kregen dat we zwanger waren..
na die helse 3 maanden (ben in 2013 een kindje verloren aan 6 weken) was ik opgelucht..
er kon nu niets meer fout lopen, ik ging in oktober mijn eigen kindje in handen hebben..
tot ik op 11 oktober (37 weken zwangerschap) op controle ging langs materniteit omdat ik mn kindje al 2dgn niet voelde bewegen.. en het noodlot sloeg toe... geen hartactiviteit meer te bespeuren..
op zondag 12 oktober om 6u hebben ze dan pilletjes opgestoken om de bevalling in te zetten en om 14u10 ben ik bevallen van onze prachtige zoon Xeppe..
2.770kg en 51cm.. ging al meer gewogen hebben maar omdat hij al 2dgn dood in mn buik zat is hij van gewicht gezakt..
er zat ook geen vruchtwater meer in de baarmoeder, daar hij het allemaal opgeslorpt heeft..
wat bleek na de bevalling dat hij gestorven was door de navelstreng die afgescheurd was (en een kindje kan max 3/4min zonder navelstreng)
Daar was hij dan, onze kerngezonde jongen.. gestorven door een harde beweging of door de indaling.. het noodlot..
Ik hoop uit de grond van mn hart dat jij nog een kans hebt gekregen, en hoop deze zelf ook te krijgen..
1 cadeau heb ik alvast gekregen van onze Xeppe, en dat is een spontane eisprong na mijn bevalling..
Liefs Anneleen en mijn sterretje Xeppe
Na lang twijfelen heb ik toch de stap gezet om eens te komen lezen in het forum 'als een zwangerschap niet eindigt als verwacht'..
en kwam ik bij deze topic terecht..
Ik zag dat het al van 2011 geleden is.. Hoe stel je het ondertussen?
Hier ook het een en ander meegemaakt de laatste maanden..
We waren dolblij dat we na 4.5j proberen in januari '14 eindelijk te horen kregen dat we zwanger waren..
na die helse 3 maanden (ben in 2013 een kindje verloren aan 6 weken) was ik opgelucht..
er kon nu niets meer fout lopen, ik ging in oktober mijn eigen kindje in handen hebben..
tot ik op 11 oktober (37 weken zwangerschap) op controle ging langs materniteit omdat ik mn kindje al 2dgn niet voelde bewegen.. en het noodlot sloeg toe... geen hartactiviteit meer te bespeuren..
op zondag 12 oktober om 6u hebben ze dan pilletjes opgestoken om de bevalling in te zetten en om 14u10 ben ik bevallen van onze prachtige zoon Xeppe..
2.770kg en 51cm.. ging al meer gewogen hebben maar omdat hij al 2dgn dood in mn buik zat is hij van gewicht gezakt..
er zat ook geen vruchtwater meer in de baarmoeder, daar hij het allemaal opgeslorpt heeft..
wat bleek na de bevalling dat hij gestorven was door de navelstreng die afgescheurd was (en een kindje kan max 3/4min zonder navelstreng)
Daar was hij dan, onze kerngezonde jongen.. gestorven door een harde beweging of door de indaling.. het noodlot..
Ik hoop uit de grond van mn hart dat jij nog een kans hebt gekregen, en hoop deze zelf ook te krijgen..
1 cadeau heb ik alvast gekregen van onze Xeppe, en dat is een spontane eisprong na mijn bevalling..
Liefs Anneleen en mijn sterretje Xeppe
-
onzeker-mevrouwtje
- Berichten: 635
- Lid geworden op: 8 april 2014, 23:29
Re: Sewes bevallen op 16 weken....
wat een moedig verhaal Elke!katerune schreef:Beste,
Ik kom hier effe loeren omdat ik morgen een jaar geleden onze dochter ook heb moeten afgeven na een zwangerschapsduur van 20 weken. Als ik de verhalen lees dan kan ik alleen maar meeleven. Alle gevoelens komen deze week heel heftig terug. Een jaar geleden ben ik opgenomen met hevige buikpijn en vochtverlies. Na controle dachten ze niet dat het vruchtwater was dus naar huis gestuurd. S'nachts nog meer vocht verloren en snel opvang voor mijn twee zonen gevonden en dan naar het ziekenhuis. Daar dachten ze aan een buikgriep maar ik wist toen al veel beter. Na vier dagen was al het vruchtwater weg en een ontsteking. Mijn infectiewaarden lagen zo hoog dat ook ik kon sterven. Dus bevalling ingeleid. En dat met een levendig klein ding in je buik. Je wil wegvluchten maar dat gaat niet. Je ondergaat alles zelfs de ongevoelige sociale dienst die op mijn bevallingsbed kwam vragen of ik had nagedacht over begraven of crematie. Terwijl ik op dat moment mijn dochtertje voelde bewegen en stampen. Ook omdat alle vruchtwater weg was voelde ik elke beweging. Ik wist niet hoe te antwoorden: meer dochter leeft nog wilde ik roepen maar ik zweeg...
Na een 10 uur is ze geboren en hebben we onze kleine Robin mogen knuffelen. Mijn man stond met haar in zijn handen te wiegen alsof ze elk moment kon wakker worden. Zo klein maar volmaakt en de neus van mijn zus en mijn kin. Mini handjes en voetjes. door het vreemde verhaal moest er een autopsie gebeuren. We hebben haar moeten achterlaten en konden haar pas veel later terug in het crematorium gaan halen. Nu een jaar later doet het nog steeds pijn er was niets mis met onze dochter alleen vliezen gebroken door een infectie. Op dit moment ben ik terug zwanger en moet rond 25 dec bevallen. Mijn gevoelens zijn dubbel ik heb veel verdriet en tegelijk ben ik met doopsuiker bezig van onze volgende zoon. Mijn dochter zal er altijd bij horen en haar naam valt regelmatig maar het verdriet blijft wel. Deze nieuwe baby helpt wel om dat lege kamertje terug te vullen.
Daarom veel sterkte aan alle mensen die dit ook hebben meegemaakt
Groetjes Elke
en dikke proficiat met de zwangerschap!
Robin heeft daar vast en zeker een handje aan geholpen
Heb je haar bij je thuis? Wij onze Xeppe wel.. in een urne op de kast..
doet veel in het verwerkingsproces!ik babbel elke dag tegen hem.. als ik zijn kaarsjes aansteek, of als ik het moeilijk heb..
ook hebben wij een deeltje van zijn as laten verwerken in een tattoo..
ik met zn naam en 2 vogeltjes vanop zijn geboortekaartje, en mijn man zijn handafdrukje op zn borst boven zn hart!
ik raad het iedereen aan!!
liefs, sterkte en succes bij de nakende bevalling!
Anneleen xx
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 34 gasten