Voor mijn Engeltje Matthis* 1/12/2011

[stephanieken]

Kwil mijn verhaal eens kwijt en zo leeft mijn Engeltje Matthis* ook verder.

Het begon allemaal in 2005 dan leerde ik mijn vriend kennen. Ik ging nog naar school en hij had al werk. Onze relatie hield stand en ik zei al vroeg ik wil niet laat beginnen met kids. Ale 2009 gedaan met school, ook werk gaan zoeken en ja daar was ik met de wens. We probeerden en probeerden, maar er kwam maar niets... Ja het ene onderzoek na het andere, waar uiteindelijk een kijkoperatie van kwam en waar dan endometriose vastgesteld werd. Dus moesten wij naar Jette voor met ivf te starten. December 2010 begon het daar allemaal in maart 2011 pick up en terugplaatsing. Dit werd uiteindelijk niets. Alweer de moed weg, al zo lang aan het proberen... Uiteindelijk 9 juli 2011 2de terugplaatsing van 2 cryo's. En 23 juli telefoon jullie zijn zwanger, wij tot over ons oren gelukkig eindelijk!!! Nu was het natuurlijk in spanning afwachten of het een tweeling zou zijn. Maar 10 augustus 2011 was de eerste echo en er bleek 1hartje maar te zijn. Maar toch waren wij supergelukkig, heel wat kwaaltjes gehad. Die waren gedaan eenmaal 16wkn ver. Dan wisten we ook dat het een jongetje zou worden. Mama super blij, papa iets minder, maar we zeiden alst maar gezond is. Ja op 20wkn is het structurele echo dus verwees mijn gyneco mij terug naar jette omdat ze daar beter apparatuur hebben en ze heeft ook graag een second opinion. Ja wij blij joepi ons ukje nog eens zien maar 14/11/11 storte onze wereld al voor de eerste keer in, er is een afwijking aan het hartje, ik in paniek, storte in. Maar het zou geopereerd kunnen worden zeiden ze. Ja 16/11/11 terug voor vruchtwaterpunctie om nog andere afwijkingen te kunnen uitsluiten, 18/11/11 terug naar Jette dan kwam er een kinder cardioloog. Het vruchtwater was in orde dus wij blij, ja terug een uur op die tafel weer die echo over die buik, die cardioloog legde het probleem uit, er was blijkbaar een gaatje in het hart en de bloedvaten liepen parallel ipv gekruist. Maar ons ukje lag weer niet echt goed en voor operatie aan het hart bij baby's moet je in Gent zijn, dus wij 22/11/11 naar gent. Daar opnieuw voor de tweede keer baf in u gezicht, het ziet er niet goed uit, uw kindje moet van een tweekamerhart naar een eenkamerhart, wij kunnen de levenskwaliteit niet voor spellen, gaat hij kunnen lopen?? en we weten niet of hij de operaties bij de geboorte, op 6maand en 3jaar zal overleven. Dus werden we voor de keus gesteld ofwel de zw beëindigen ofwel het risico nemen op een gehandicapt kind. En wij hebben gekozen voor het eerste, zowel voor ons maar ook zeker voor het kind en zijn toekomstige brusjes. Dus 30/11/11 naar Jette voor de bevalling, we kwamen er aan om 8u. kreeg om 9u de eerste 2pilletjes om het in te leiden en om 9u20 waren de weeën er al. Het was echt afzien tot 17u30 dan hebben ze mij eindelijk de epidurale gegeven. En uiteindelijk is ons Engeltje Matthis* geboren op 1/12/2011 om 00:56 en overleden om 00:58. Hij was zo wondermooi, had mijn neusje en kaakjes. Dan had ik nog het probleem dat ik maar bloed bleef verliezen. Dus moest opnieuw een epidurale krijgen voor een curettage te laten doen. Dan moest ik 3baxters bloed krijgen omdat ik aan het verstijven was en niet genoeg bloed meer in het lichaam had. Dus konden we eindelijk 2/12/11 naar huis, was ongelooflijk pijnlijk, met lege handen naar huis. Geen buik meer ook. Diezelfde dag moest alles in werking gebracht worden voor de begrafenis, aangezien onze Matthis* geleefd had moeste wij aangifte doen. Maar wat ben ik blij dat ik hem heb horen huilen en dat we dan van hem zo mooi afscheid hebben kunnen nemen in het ziekenhuis als zowel op de plechtigheid. En nu heeft hij een mooi plaatsje in huis gekregen ook.

Zo gingen wij van een wondermooie droom naar de ... Maar ik ben wel trotse mama geworden en hij zal altijd tellen als ons eerste kind. Natuurlijk is het nu weer bang afwachten op de resultaten van de onderzoeken van het hartje. En of we wel terug zouden zw geraken.

Lieve Matthis* mama en papa zijn trots op jouw en houden heel veel van je! Je zal voor altijd in ons hart en gedachten blijven leven. We'll always remember you son! Dikke kus jongen! Je bent het mooiste sterretje daar boven.

[Tatjana]

ela meid,
is echt een heftig verhaal maar 't is zoals je zegt 't is en blijft je eerste kind.
Remko* heeft hier ook een plaatsje in huis zodat hij toch nog bij ons mag zijn en 'k vind dat heel belangrijk, 'k zou da ni kunnen zo zonder zijn plekje.
Uiteindelijk hij is en zal altijd ons kind zijn, net zoals bij jullie Matthis* dat is...
En wie weet zijn onze engeltjes wel vriendjes van elkaar hierboven...
Maar 'k ben wel zeker dat je zoontje heel trots is op zen ouders!!!
Dikke kus en knuf Tatjana, Ion en Remko*

[Kellystv]

Helaba,

Ik heb je verhaal gelezen en het moet niet gemakkelijk zijn om dit allemaal een plaatsje te geven...
Ikzelf ben ook op 1/12/2011 om 11.43 uur bevallen van ons tweede zoontje Jesse* na 35 weken zwangerschap. De placenta is volledig gelost, een half uur voor de geplande keizersnede. Hij maakte dus geen enkele kans meer om te overleven...
't Was gewoon om te laten weten dat hij die dag niet het enige sterretje geworden is en dat bij ons de pijn ook nog heel vers is.
Veel moed...

[evaernewijck]

Je hebt een moeilijke maar verstandige beslissing genomen. Zelf ken ik een koppel die voor dezelfde keuze stond maar voor de tweede optie hebben gekozen. Het kindje zelf is ongeveer 1 jaar geworden en is met moeite 2 maanden uit het ziekenhuis geweest. De ene operatie na de andere. Steeds weer de twijfel gaat hij het halen of niet. Het was geen leven voor het kind zelf en ook niet van de ouders. Deze hebben nu ontzettend veel spijt van hun keuze en beseffen dat ze het kind onnodig hebben laten afzien.