zwangerschap en toxoplasmose

[Glenys]

Omdat ik niet iedereen op het zwanger-forum ongerust wil maken, post ik hier mijn berichtje.

Op dit moment ben ik 7 weken zwanger. De eerste echo is achter de rug, het hartje klopte en het vruchtje was 3,9 mm groot. Alles OK dus, alleen stelde de gyn vast dat ik één week minder lang zwanger was dan verwacht. Tot zover geen probleem.

Gisteren liet ik bloed nemen en daaruit bleek dat ik nog niet zo lang geleden besmet ben geweest met toxoplasmose. De gyn vroeg me of ik ziekteverschijnselen heb gehad. Buiten een griepje gecombineerd met een oogontsteking kon ik me niets herinneren. Dit was 8 weken geleden. Volgens de gyn zijn dit hoogstwaarschijnlijk de symptomen van toxoplasmose en hij heeft me daarom meteen een antibioticakuur voorgeschreven met rovamycine. Er zou later nog een vruchtwaterpunctie volgen om besmetting uit te sluiten.

Ik voel me nu echt angstig. Hoe lang blijft die toxoplasmose in je lijf? Misschien was de besmetting al weg bij de bevruchting?
Hoe gaat zo'n vruchtwaterpunctie in zijn werk? Op hoeveel weken en hoelang duurt het voordat je de uitslag hebt?
In het eerste trimester zouden er ernstige afwijkingen (bijv. hersenafwijkingen, epilepsie, waterhoofdje, blindheid...)kunnen ontstaan door toxoplasmose. Moet ik dan beslissen om de zwangerschap al dan niet af te breken?
Bij besmetting zou het vruchtje meestal vanzelf afsterven tijdens de eerste 12 weken. Dat verder aftellen en afwachten is zo ontzettend frustrerend. Het lijkt me vreselijk om te moeten bevallen van een kindje dat zo goed als "af" is. Dan verkies ik toch liever een vroege miskraam.

Ik weet niet hoe ik me moet voelen. Ik durf me niet te hechten maar afstand nemen voelt ook niet goed tegenover dat ongeboren kindje.

Ik weet dat jullie hier op het forum allemaal veel erger nieuws te verwerken hebben gekregen en misschien is het misplaatst om hier even mijn hart uit te storten. Ik moest het even kwijt.

Volgende week maandag om 22u mag ik naar de gyn en gaan we alles uitgebreid bespreken.

[cimoca]

Glenys, als je de besmetting inderdaad gehad hebt 8 weken geleden en je 7 weken ver bent dan denk ik niet dat je een groot risico loopt. want dat betekent dan toch dat je de besmetting gekregen hebt 3 weken voor 't eitje zich ingenesteld heeft. Dus toen was er nog geen sprake van placenta.

Inderdaad is toxoplasmose gevaarlijk in 't eerste trimester maar ik heb altijd gehoord dat 't pas begint na 4 weken zwangerschap ( dat op dat moment de placenta 't kan doorgeven), 't moment dat je effectief weet dat je zwanger bent.

Nu, mijn nonkel is geboren nadat zijn moeder ( mijn oma dus) toxo opgelopen heeft. In die tijd ( oorlog!!) was er natuurlijk geen screening. Hij heeft 'paardenzicht' als gevolg daarvan. Voor de rest is er niets mis mee, is een technisch wonder zelfs met zijn verminderd zicht.


Voor een vructwaterpunctie op zich moet je ook niet bang zijn. ik heb er een gehad en dat viel heel goed mee. de angst vooraf is erger dan de punctie op zich. Na 3 dagen krijg je de eerste resultaten maar ik weet niet of toxo daar bij zit. 2 weken nadien krijg je volledige uitslag.

Ik vermoed dat je gyn 't risico niet zo groot vindt want anders had hij denk ik wel vlokkentest voorgesteld, deze kan veel vroeger uitsluitsel geven. Je loopt wel meer risico op miskraam achteraf.

veel sterkte

cinne

[LaBatsa]

Glenys, toxoplasmose is inderdaad het meest schadelijk als je besmet bent in het eerste trimester, MAAR de kans dat het in zo'n vroeg stadium wordt overgedragen op het vruchtje is vrij klein (wegens nog niet helemaal functionele placenta) Als je het laat in de zwangerschap oploopt zijn de gevolgen voor je kindje minder erg, maar de kans dat het besmet wordt, is véél groter.
Vruchtwaterpunctie afwachten dus en denk eraan: de kans dat alles goed is, is heel groot!
Veel sterkte en succes!

[Glenys]

Bedankt Cimoca en LaBatsa voor jullie antwoorden. Het is fijn en geruststellend om jullie berichtjes te lezen.
Ik zit nog altijd met heel veel vragen. De ongerustheid komt echt in golven. Het ene moment voel ik me vol vertrouwen in de uitkomst. Het andere moment zie ik een doemscenario met een afbreking van de zwangerschap na de vruchtwaterpunctie.
Komt tijd komt raad. Dit is een (harde) les in geduld en vertrouwen.

[NenaF]

hey,
je bent niet alleen! ik ben nu bijna 25 weken zwanger en heb nu ook een recente toxoplasmosebesmetting en ik moet morgen naar uz brussel voor een vruchtwaterpunctie en kan me zeer goed inbeelden dat je zenuwachtig bent, ik ben het ook! hou je vast aan het feit dat je al medicatie neemt en de kans dat het de baby bereikt in jouw stadium redelijk klein is! Bij mij ligt dat risico al een pak hoger (nl tegen de 60%) maar het risico op ernstige afwijkingen is dan wel al afgenomen!
Ik zal ook pas opgelucht ademhalen als ik ons dochtertje in onze handen heb en met men eigen ogen kan zien dat er niets mis mee is!

In ieder geval veel succes en sterkte, en ik zal je nog laten weten hoe het bij mij gegaan is!

[Glenys]

Nenaf, ik wens je ook het beste toe. Wanneer zou je je resultaat krijgen?

Volgende week dinsdag heb ik een afspraak met Prof. Foulon in Jette. Hij schijnt dé specialist ter zake te zijn. Ik ben blij dat ik daar toch al mijn vragen kan stellen hoewel ik nu al besef dat er op sommige gewoon geen éénduidig antwoord te geven valt.
We zien wel...

[NenaF]

Nenaf, ik wens je ook het beste toe. Wanneer zou je je resultaat krijgen?

Volgende week dinsdag heb ik een afspraak met Prof. Foulon in Jette. Hij schijnt dé specialist ter zake te zijn. Ik ben blij dat ik daar toch al mijn vragen kan stellen hoewel ik nu al besef dat er op sommige gewoon geen éénduidig antwoord te geven valt.
We zien wel...

Ik ben vorige week geweest en de uitslag was niet zo positief, de baby heeft ook toxoplasmose, maar er was enkel verkalking te zien bij de lever wat blijkbaar op zich niet erg is, nu moet ik medicatie nemen om de toxoplasmose af te breken en dit tot het einde van de zwangerschap, echter hebben ze wel gezien (in de zoektocht naar verkalking) dat onze baby tetralogie van fallot heeft (gaatje in hart) ...

Dr Foulon is wel een uitstekende dokter (ik ga er ook!) al loopt er daar een madammeke rond (met een brilleke , ik weet haar naam niet meer) die toch wel net iets minder vriendelijk is! Als je de pech hebt van haar te krijgen

[lyse]

Glenys, ik denk aan je vandaag! Hopelijk krijg je goed nieuws!

[cimoca]

glenys, ik duim

cinne

[Glenys]

Bedankt voor de lieve aanmoedigingen!

Ik heb gisteren het goede nieuws gekregen dat het bijna zeker is dat ik de besmetting vlak voor de bevruchting heb opgelopen en de toxoplasmose daardoor niet tot bij het vruchtje is kunnen komen. Pas volgende week krijg ik daar volledig uitsluitsel over na analyse van bijkomende bloedtesten.

Indien dan toch nog blijkt dat er twijfel is over de besmetting zal er een vruchtwaterpunctie gebeuren op 16 weken. Daaruit kan met zekerheid besloten worden dat het kindje gezond is. Indien dat niet het geval is, dan kan de zwangerschap afgebroken worden.

Ik ben nu vooral ontzettend opgelucht. Nog even aftellen tot de resultaten van de bloedtest en dan kan ik heel deze zwarte periode afsluiten.

Mijn respect voor vrouwen die ander nieuws hebben moeten verwerken of zelfs een drastische beslissing hebben moeten nemen is ongelooflijk groot. Ik kon me een idee maken van de hel waar deze vrouwen zijn doorgegaan maar nu ik er zelf mee geconfronteerd werd, zie ik het toch weer anders. Het is bijna onmenselijk en laat je weer beseffen hoe hard het leven kan zijn.

[liezeke]

Lieve Glenys,

Ik 'oef' met je mee...
't is inderdaad een loodzware periode en 'zomaar' een beslissing nemen is het niet, hé.
Sinds de reportage op panorama voel ik nog meer hoeveel energie dat 'beslissen' (want het blijft pijn doen) van me heeft gevergd en nog steeds doet. Hoeveel onbegrip er is vn de buitenwereld over beslissen over 'laten leven' of 'laten sterven' (cfr. reacties op fora).

't Leven kan hard zijn.

Liesje

[Glenys]

Liezeke,

De beslissing die jij ooit hebt moeten nemen is inderdaad niet iets waar je zomaar even overgaat. Het raakt je tot in het diepste van je ziel en maakt een stukje van je mens-zijn kapot. Het snijdt recht door je hart en doet je ontzettend veel pijn en verdriet.

Ik heb maar een klein beetje meegemaakt van het hele beslissingsproces en ik werd al ziek van het idee dat ik zou moeten overgaan tot een beëindiging van de zwangerschap. Ik heb er nachten van wakker gelegen.

Uiteindelijk concludeerden mijn man en ik dat we zouden beslissen het kindje niet te laten komen als de handicap te groot zou zijn. De vraag was dan: "Wat is te groot?". Wat kan je allemaal zien op zo'n echo? Is een mentale handicap groot genoeg of is blind zijn voldoende?

De reacties waarvan ik heb mogen genieten waren soms ronduit schockerend. Bijna iedereen waar ik mijn hart heb uitgestort reageerde unaniem: abortus, en wel zo snel mogelijk. Niemand die er even bij stilstond hoe moeilijk zo'n beslissing wel niet is. Het leek wel een evidentie...

Op dit moment is het toch nog altijd bang afwachten op de resultaten van de bloedtest. Hopelijk is een vruchtwaterpunctie niet meer nodig, anders is het nog langer angstig hopen op goed nieuws.

[liezeke]

Hey Glenys,

Mensen knn inderdaad heel sec zijn in hun oordeel. Terwijl je geen oordeel wil maar gewoon een luisterend oor, open armen die je 'gewoon' vasthouden. Er staat een heel team artsen en andere deskundigen klaar om prognoses en toekomstinschattingen en andere analyses te maken die je beïnvloeden, van mensen rondom wil je gewoon steun in vorm van 'er zijn'.

't is ook zo'n evidentie (voor de buitenwereld)dat zo'n beslissing maken weinig doet met een mens, dat spruit een beetje voort uit de opinie dat de dood van een kind intra-uterien (en/of perinataal) een non-event is voor de buitenwereld. Gek, hé... Net omdat er zoveel fuzz wordt gemaakt rond voorbereidingen vn een geboorte in deze maatschappij. Of is het omdat dood en geboorte niet bij elkaar horen en dus emotioneel niet mag be-leefd worden? Laat staan dat je verscheurende gevoelens hebt als je zelf een keuze maakt. Je kiest er zelf voor, dan moet je er toch wel 'over' stappen alsof het een niet gewenst kind is.
Moeilijk.
Zelf praat ik niet al te veel over de beslissing zelf, tenzij met mensen waarvan ik weet dat ze niet oordelen. Een handvol maar oh zo dierbare mensen. Dé moedige mensen in deze wereld, noem ik ze soms. Doe dat maar eens, hé, luisteren zonder oordelen... Want wat is menswaardig leven? Beslis daar maar eens over. Als je er eens met 'professionelen' over wil praten, via cozapo en het crz in leuven (olv.Sindy Helsen) word je heel goed 'opgevangen'.

Meestal vertel ik meer over onze Matéo* als ons overleden zoontje, wat hij ook is, de oorzaak maakt niet meer uit.

Het afwachten is een hel. Iedereen zegt toch maar te genieten (bij elke goed nieuwsje) maar dat is heel moeilijk met een zwaard vn damocles boven je hoofd. Het angstmonster zit gewoon 'in' je lijf.
Heel normaal. Weet dat we (proberen) er zijn, hoe zwaar het ook wordt/is.
Denk aan jullie

Liesje

[L***]

lieve glenys,

wat lees ik hier allemaal?
eerst en vooral een hele dikke proficiat met je zwangerschap!
en daarnaast al die spanning... potverdorie toch, waarom kan het niet eens 'gewoon' gaan bij ons?
gelukkig zien de eerste resultaten er goed uit.
ik duim mee voor het vervolg.
een les in geduld is deze hele medische 'hel', ik hoop echt voor jou dat het met het volgende bloedonderzoekresultaat kan afgesloten worden.

veel liefs

[Kalipeira]

Hoi,
Ik leef met jullie mee!
Ondertussen ben ik 18 weken zwanger en bij het eerste bloedonderzoek, 5/6 weken werd een toxoplasmose besmetting bij mij vastgesteld. Ondertussen heb ik nog een keer of drie bloed laten nemen en het gaat dus over een besmetting helemaal in het begin van de zwangerschap of net voordien. Daar kan niemand me een antwoord op geven.
Volgende dinsdag laat ik een vruchtwaterpunctie doen, waarop PCR-testen (kweek) en een muisinoculatie-test zal uitgevoerd worden. We hopen op deze manier een heel onzekere periode af te sluiten! Het moeilijke is dat ik het gevoel heb dat het nog allemaal gissen is; zowel het medicijn 'rovamycine' is omstreden in de medische wereld als de punctie die toch geen 100% zekerheid kan bieden (volgens mijn gyn en medische literatuur). Indien de kweek na een punctie uitwijst dat er geen besmetting in het vruchtwater zit, is er toch nog kans dat de baby besmet zou kunnen zijn...
Wat een mooie periode ons leven zou moeten zijn, als bijna-kersverse ouders, blijkt een periode met veel kopzorgen, negatieve emoties en verwarring.
veel liefs