Hi Vooron,
De tranen komen in mijn ogen als ik het lees want ik sta net voor dezelfde beslissing.Ik ben nu bijna 17 weken zwanger en sinds gisteren weet ik dat mijn baby's cellen voor 75% zouden bestaan uit aangetaste cellen door trisomie18.Ik denk echt dat ik mijn hart heb horen en voelen breken...
Ik moet straks naar het ziekenhuis om te bepalen welke stappen en wanneer we deze gaan zetten. Deze baby was zo gewenst. Ik ben single en dit was het afscheidsgeschenk van mijn relatie met mijn ex,die natuurlijk ook op de hoogte was van de baby, en nu ook van het slechte verdict...Ik heb rond mijn 12 weken tot 14 weken ongeveer redelijk wat bloedverlies gehad, maar dat kon nog innestellingsbloed zijn. Ik voel me echt zo leeg nu, te beseffen dat ik ook ga moeten bevallen van mijn baby...
Ik hoop dat het nu goed gaat met je, of toch alleszins beter...
Groetjes,
Trisomie 18
-
Vooron
- Berichten: 233
- Lid geworden op: 15 april 2010, 23:33
Oh Vero, ik had heel graag gewild dat niemand nog in zo'n situatie zou terechtkomen...
Je hebt het heel mooi verwoord, je breekt gewoon echt bij zo'n nieuws.
Bij ons is het nu 1,5 maand geleden... De eerste 2 weken na de bevalling had ik het heel moeilijk. Daarna ben ik terug aan het werk gegaan en het was daar zodanig druk dat ik echt geen tijd had om er bij stil te staan. Maar dan komt het natuurlijk eens zo hard aan als je er wel weer bij stil staat... Ik ben deze week opnieuw gekraakt, maar tegelijk kan ik wel zeggen dat het wel gaat met mij. Het is gewoon heel normaal dat dit moeilijk is, dat je soms gewoon in snikken uitbarst, en dat aanvaard ik wel.
Het heeft me wel geholpen om de confrontatie aan te gaan, door me op de sites die Liezeke aanraadde te registreren en daar mee te lezen. Het is een harde confrontatie, maar me niet alleen voelen heeft me hierin echt geholpen. Maar ieder heeft natuurlijk zijn eigen manier om er mee om te gaan...
Neem je tijd. Wij hebben de bevalling bewust nog een weekje uitgesteld, en daar ben ik nu heel blij om. Ik ben de dag van de bevalling eigenlijk heel rustig naar het ziekenhuis kunnen gaan, omdat ik al een hele week heel bewust afscheid aan het nemen was. Ik heb gek genoeg heel mooie herinneringen aan de bevalling. Alles is relatief mooi verlopen, er was een pracht van een vroedvrouw die ons bijgestaan heeft, en ook van haar hebben we de tijd gekregen om van onze mini afscheid te nemen zoals we het wouden.
Dus echt: neem je tijd!
Veel sterkte Vero...
Je hebt het heel mooi verwoord, je breekt gewoon echt bij zo'n nieuws.
Bij ons is het nu 1,5 maand geleden... De eerste 2 weken na de bevalling had ik het heel moeilijk. Daarna ben ik terug aan het werk gegaan en het was daar zodanig druk dat ik echt geen tijd had om er bij stil te staan. Maar dan komt het natuurlijk eens zo hard aan als je er wel weer bij stil staat... Ik ben deze week opnieuw gekraakt, maar tegelijk kan ik wel zeggen dat het wel gaat met mij. Het is gewoon heel normaal dat dit moeilijk is, dat je soms gewoon in snikken uitbarst, en dat aanvaard ik wel.
Het heeft me wel geholpen om de confrontatie aan te gaan, door me op de sites die Liezeke aanraadde te registreren en daar mee te lezen. Het is een harde confrontatie, maar me niet alleen voelen heeft me hierin echt geholpen. Maar ieder heeft natuurlijk zijn eigen manier om er mee om te gaan...
Neem je tijd. Wij hebben de bevalling bewust nog een weekje uitgesteld, en daar ben ik nu heel blij om. Ik ben de dag van de bevalling eigenlijk heel rustig naar het ziekenhuis kunnen gaan, omdat ik al een hele week heel bewust afscheid aan het nemen was. Ik heb gek genoeg heel mooie herinneringen aan de bevalling. Alles is relatief mooi verlopen, er was een pracht van een vroedvrouw die ons bijgestaan heeft, en ook van haar hebben we de tijd gekregen om van onze mini afscheid te nemen zoals we het wouden.
Dus echt: neem je tijd!
Veel sterkte Vero...
-
Veroke_
- Berichten: 11
- Lid geworden op: 9 maart 2012, 6:45
Hoi Vooron,
Ik kan mij heel goed voorstellen dat na anderhalve maand er nog die pijn is. Ik weet echt nog niet hoe ik dit ga verwerken, maar de tijd zal het leren. Ik ben een sterk persoon, altijd geweest in de moeilijke tijden die er al zijn geweest, maar dit...dit breekt mijn hart.
Ik heb een tweede test aangevraagd omdat ik echt gewoon 100% zekerheid wil, ik zat met zo een twijfel dat ik niet met de bevalling door wou gaan, dus heb ik normaal op dinsdag een nieuwe punctie. Ik verwacht geen ander resultaat, maar als ik 2x hetzelfde nieuws krijg weet ik dat er geen andere keuze is en dat ik moet afscheid nemen.
ik probeer me erop voor te bereiden, maar ik betrap er mij op dat ik het gewoon soms allemaal blok, dan lees ik wat ik schrijf en realiseer ik me plots dat ik het ben, dat het over mij gaat, over mijn baby...
Ik ga ook zeker de tijd nemen voor afscheid, ik heb ook gevraagd om mij baby te cremeren zodat ik nadien met mijn close ones een mooi afscheid kan geven/nemen. Het is een zware tijd ook voor mensen die me liefhebben, omdat zij natuurlijk ook meeleven, maar ergens sta je sowieso alleen omdat ik als single, waarvan het de biologische vader (papa kan ik niet zeggen) koud laat, de enige ben die van haar kind moet afscheid nemen...
Het komt ooit wel goed, daar ben ik zeker van, maar nu is het rouwen voor zovele zaken...
sterkte nog voor je
Véro
Ik kan mij heel goed voorstellen dat na anderhalve maand er nog die pijn is. Ik weet echt nog niet hoe ik dit ga verwerken, maar de tijd zal het leren. Ik ben een sterk persoon, altijd geweest in de moeilijke tijden die er al zijn geweest, maar dit...dit breekt mijn hart.
Ik heb een tweede test aangevraagd omdat ik echt gewoon 100% zekerheid wil, ik zat met zo een twijfel dat ik niet met de bevalling door wou gaan, dus heb ik normaal op dinsdag een nieuwe punctie. Ik verwacht geen ander resultaat, maar als ik 2x hetzelfde nieuws krijg weet ik dat er geen andere keuze is en dat ik moet afscheid nemen.
ik probeer me erop voor te bereiden, maar ik betrap er mij op dat ik het gewoon soms allemaal blok, dan lees ik wat ik schrijf en realiseer ik me plots dat ik het ben, dat het over mij gaat, over mijn baby...
Ik ga ook zeker de tijd nemen voor afscheid, ik heb ook gevraagd om mij baby te cremeren zodat ik nadien met mijn close ones een mooi afscheid kan geven/nemen. Het is een zware tijd ook voor mensen die me liefhebben, omdat zij natuurlijk ook meeleven, maar ergens sta je sowieso alleen omdat ik als single, waarvan het de biologische vader (papa kan ik niet zeggen) koud laat, de enige ben die van haar kind moet afscheid nemen...
Het komt ooit wel goed, daar ben ik zeker van, maar nu is het rouwen voor zovele zaken...
sterkte nog voor je
Véro
-
Vooron
- Berichten: 233
- Lid geworden op: 15 april 2010, 23:33
Na meer dan een jaar na de geboorte van onze mini, heb ik het aangedurfd om aan het ziekenhuis te vragen of ze in het resultaat van de vlokkentest het geslacht van onze mini konden opzoeken.
Dat is iets wat ik toen op alle mogelijke manier had 'geblokt', ik wou het absoluut niet weten uit schrik dat het allemaal nog zwaarder zou worden.
Maar nu weet ik het dus eindelijk!
En ipv dat dat nieuws me helemaal onderuit haalt, wil ik het van de daken schreeuwen:
Wij hebben een dochter!
Dat is iets wat ik toen op alle mogelijke manier had 'geblokt', ik wou het absoluut niet weten uit schrik dat het allemaal nog zwaarder zou worden.
Maar nu weet ik het dus eindelijk!
En ipv dat dat nieuws me helemaal onderuit haalt, wil ik het van de daken schreeuwen:
Wij hebben een dochter!
-
syl
- Berichten: 13
- Lid geworden op: 25 maart 2007, 19:07
Prenataal onderzoek: hoe kan dit beter ?
Bedankt aan iedereen die onze enquête reeds ingevuld heeft. Wij vragen graag jullie hulp om ook de papa’s te bereiken. Voor een betere ondersteuning van de gezinnen, is het ontzettend belangrijk om ook de ervaringen van de papa’s te horen.
Mama’s zijn uiteraard steeds welkom om deel te nemen aan het onderzoek.
Als je zwanger bent, kun je er niet onderuit: je ondergaat doorgaans een hele reeks onderzoeken. Is het altijd duidelijk waarvoor deze dienen? Zijn de prenatale screenings altijd nodig? En wat doe je als de uitkomst reden geeft tot ongerustheid over de gezondheid van je kind?
Het Hoger Instituut voor Gezinswetenschappen (HUBrussel) is bezig met een onderzoek naar de ervaringen van gezinnen met prenatale onderzoeken.
Is je partner zwanger? Of is je partner in de voorbije drie jaar zwanger geweest?
Wil je meewerken aan een betere ondersteuning van gezinnen bij prenatale onderzoeken, dan nodigen we je uit om onze vragenlijst online via:
http://hub.qualtrics.com/SE/?SID=SV_a5Jius2JwlR7ZFX
in te vullen.
Heb jij nog vragen over dit onderzoek of wens je de enqûete op papier thuis te ontvangen, dan kun je een mail sturen naar: sylvia.hubel@hubrussel.be
Alvast hartelijk dank,
Het onderzoeksteam
Mama’s zijn uiteraard steeds welkom om deel te nemen aan het onderzoek.
Als je zwanger bent, kun je er niet onderuit: je ondergaat doorgaans een hele reeks onderzoeken. Is het altijd duidelijk waarvoor deze dienen? Zijn de prenatale screenings altijd nodig? En wat doe je als de uitkomst reden geeft tot ongerustheid over de gezondheid van je kind?
Het Hoger Instituut voor Gezinswetenschappen (HUBrussel) is bezig met een onderzoek naar de ervaringen van gezinnen met prenatale onderzoeken.
Is je partner zwanger? Of is je partner in de voorbije drie jaar zwanger geweest?
Wil je meewerken aan een betere ondersteuning van gezinnen bij prenatale onderzoeken, dan nodigen we je uit om onze vragenlijst online via:
http://hub.qualtrics.com/SE/?SID=SV_a5Jius2JwlR7ZFX
in te vullen.
Heb jij nog vragen over dit onderzoek of wens je de enqûete op papier thuis te ontvangen, dan kun je een mail sturen naar: sylvia.hubel@hubrussel.be
Alvast hartelijk dank,
Het onderzoeksteam
-
syl
- Berichten: 13
- Lid geworden op: 25 maart 2007, 19:07
Prenataal onderzoek: hoe kan dit beter ?
Bedankt aan iedereen die onze enquête reeds ingevuld heeft. Wij vragen graag jullie hulp om ook de papa’s te bereiken. Voor een betere ondersteuning van de gezinnen, is het ontzettend belangrijk om ook de ervaringen van de papa’s te horen.
Mama’s zijn uiteraard steeds welkom om deel te nemen aan het onderzoek.
Het Hoger Instituut voor Gezinswetenschappen
(HUBrussel) is bezig met een onderzoek naar de
ervaringen van gezinnen met prenatale onderzoeken.
Ons doel is om de ondersteuning van gezinnen te
verbeteren.
Ben jij (of is je partner) zwanger? Of ben jij (of is
je partner) in de voorbije drie jaar zwanger geweest?
Dan nodigen we je uit om deel te nemen door een
vragenlijst in te vullen.
Wil je meewerken aan een betere ondersteuning van
gezinnen bij prenatale onderzoeken, dan kan jij
onze vragenlijst online via:
http://hub.qualtrics.com/SE/?SID=SV_a5Jius2JwlR7ZFX
invullen.
Heb jij nog vragen over dit onderzoek of wens je de
enqûete op papier thuis te ontvangen, dan kun je een mail sturen naar: sylvia.hubel@hubrussel.be
Alvast hartelijk dank,
Het onderzoeksteam
Mama’s zijn uiteraard steeds welkom om deel te nemen aan het onderzoek.
Het Hoger Instituut voor Gezinswetenschappen
(HUBrussel) is bezig met een onderzoek naar de
ervaringen van gezinnen met prenatale onderzoeken.
Ons doel is om de ondersteuning van gezinnen te
verbeteren.
Ben jij (of is je partner) zwanger? Of ben jij (of is
je partner) in de voorbije drie jaar zwanger geweest?
Dan nodigen we je uit om deel te nemen door een
vragenlijst in te vullen.
Wil je meewerken aan een betere ondersteuning van
gezinnen bij prenatale onderzoeken, dan kan jij
onze vragenlijst online via:
http://hub.qualtrics.com/SE/?SID=SV_a5Jius2JwlR7ZFX
invullen.
Heb jij nog vragen over dit onderzoek of wens je de
enqûete op papier thuis te ontvangen, dan kun je een mail sturen naar: sylvia.hubel@hubrussel.be
Alvast hartelijk dank,
Het onderzoeksteam
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 1 gast