Lucie*

[stefanie]

@nena,proficiat met de geboorte van jullie dochtertje wat een schattige meid is ze toch
ook een dikke knuffel omdat jullie zo'n prachtige dochter hebben moeten laten gaan
heb er echt geen woorden voor....
wel chapeau dat jullie op je strepen gestaan hebben om volwaardig afscheid te kunnen nemen...

dikke knuf stefanie

[nathalie v]

Ook hier tranen om jullie verhaal en verdriet, hartverscheurend...

Ik wens jullie veel sterkte toe en ik stuur nu een kusje naar je prachtige dochter...

[NenaF]

[Glenys]

Nenaf, je verhaal raakt me recht in mijn hart. Ik heb hardop met je meegehuild.

Wat een prachtige dochter... Je hebt ze veel te vroeg moeten afgeven.

[Veroke_]

Hey Nena,

Mooi meid hoor, Lucie...en ik ben er van overtuigd dat ze de liefde heeft gevoeld.
Het geeft met ook wel kracht om de komende weken te doorstaan.
Mijn baby gaat spijtig genoeg niet leven, daarvoor is de baby met 18 weken te klein, maar zelf al is mijn baby "maar" 18 weken, de binding is zo machtig
Het is een dubbel gevoel maar geeft je ergens wel een rust dat je haar hebt kunnen zien, horen en dat ze je liefde en warmte voelde, waardoor ze met rust naar de sterren kon...
De tranen lopen echt over mijn wangen gewoon omdat het allemaal zo oneerlijk is..

Véro

[BarbaraC]

Dag Nena,
Wat een prachtig meisje. Ook ik krijg kippenvel als ik jouw verhaal lees. Ik ben zelf journaliste en op zoek naar mama's die hun kindje veel te vroeg verloren. Zou jij eventueel bereid zijn om me geheel anoniem over Lucie te vertellen? Het gaat om een reportage voor het blad Libelle Mama.
Als je aan deze reportage wil meewerken, mag je me altijd een mailtje sturen:
barbara.claeys3@telenet.be

Alvast bedankt en hopelijk tot snel
Lieve groet
Barbara

[Isle]

Hoi Nena,

Graag reageer ik op jouw verhaal (zelfs speciaal aangemeld om te kunnen reageren). Allereerst wil ik je zeggen dat ik diep respect heb voor jullie keuze. Als geen ander begrijp ik wat jullie hebben moeten beslissen en hoe moeilijk dat is. Vorig jaar december werd bij mijn 20-wekenecho ook een Tetralogie van Fallot geconstateerd bij mijn zoon. Uit de daaropvolgende vruchtwaterpunctie bleek er ook sprake van VCFS/22q11-deletie. Tot daar zijn onze verhalen hetzelfde. Wij hebben ervoor gekozen, na diverse gesprekken met cardiologen, kinderartsen en het oudernetwerk VCFS, onze zwangerschap niet af te breken. Ik ben onder controle gebleven bij het Erasmus MC, waar ik afgelopen april ben bevallen. Onze zoon mocht binnen een week al mee naar huis en is een maand geleden geopereerd aan de TVF. Die operatie is heel succesvol verlopen en hij was binnen een week weer thuis. De chirurg vertelde ons, tot onze opluchting, dat onze zoon een thymus heeft. Dit wisten wij eerder nog niet omdat, volgens het Erasmus, de thymus niet goed zichtbaar gemaakt kan worden tijdens de zwangerschap. Onze zoon heeft op de TvF na, verder tot op heden geen verdere symptomen van de VCFS. Hij drinkt oed, groeit goed en ontwikkelt zich volkomen normaal. Ook is hij nog nooit ziek geweest, zelfs niet verkouden.
Door jouw verhaal net te lezen besef ik maar weer al te goed hoeveel geluk wij hebben gehad met onze zoon. Wij zeggen maar al te vaak dat wij hebben gegokt en uiteindelijk gewonnen, maar hoe anders had het kunnen lopen...
Ik wens je heel veel kracht en sterkte met het verwerken van jullie enorme verlies en hoop dat de herinnering aan Lucie haar voor altijd levend en bij je mag houden.