Hai, ik ben nieuw op dit forum. Na een geschiedenis van Endometriose en PCO, 5 jaar proberen en evenzoveel IUI pogingen was ik tot afgelopen woensdag 6 weken zwanger. Toen ging het mis. Van het weekend weinig klachten gehad, maar nu ziek thuis met buikpijn. Lopen en naar de toilet gaan doen zeer. Had ik afgelopen vrijdag nog een HCG van 585, nu is het gedaald naar 252. Volgende week terug om nogmaals HCG te checken en evt te bekijken of mijn eierstokken schoon zijn.
Ik ben teleurgesteld en verdietig net als mijn man, maar ik heb er een extra emotie bij, die hij niet zo goed begrijpt: Ik ben zo boos! Boos dat dit ons moet overkomen. Boos dat mijn beste vriendin binnen no time zwanger was van de tweede en dat er hier vrolijk gepraat werd over hun babykamer terwijl ik dit twee dagen ervoor had meegemaakt. Boos op mijn lichaam en boos op mezelf. En boos omdat ik niemand heb die mijn gevoelens begrijpt. Want dit overkomt heel veel mensen, maar de mensen die ik het verteld heb (ouders, schoonouders, zus, schoonzussen, drie goede vriendinnen en mijn chef) hebben allemaal kinderen en hebben dit niet mee hoeven maken.
Herkennen jullie dit misschien? En hoe gaan jullie hier mee om? Dank jullie wel alvast voor jullie reactie!
Boos
-
Falouche
- Berichten: 145
- Lid geworden op: 15 november 2011, 14:20
hallo,
heel begrijpelijk hoor dat je kwaad bent. na zoveel mee te maken en dan eindelijk zwanger. en dan die ontgoocheling,... Die is reuzegroot, net omdat je al zo'n lange weg hebt afgelegd om te kunnen zwanger worden.
boos? zeker herkenbaar, want het is allemaal zo oneerlijk!! en waarom dat het ons net moet overkomen? daar is gewoon geen antwoord op te geven. Andere worden zomaar zwanger en hebben een relatief zorgeloze tijd (zodat ze zich enkel druk maken over het feit dat ze ineens zoveel puisten op hun gezicht hebben, of klagen dat ze zo moe zijn. ik denk dan altijd in mzelf dat ik maar al te graag doodmoe mou zijn, als ik maar zwanger zou zijn!)
het is zo moeilijk om dit allemaal een plaats te geven, ik weet zelfs niet of ik dit ooit zal kunnen.
hiermee omgaan? heeeeeeeel moeilijk, ik kan soms dagen niet anders doen dan wenen, andere dagen ben ik zeer lichtgeraakt. Soms verzet ik bergen werk, andere dagen doe ik niets. Ook bestaat er niet een goede manier dat anderen omgaan met je gevoelens. bij mij kan wat mensen me zeggen de ene dag goed doen, maar een andere dag wordt ik er razend door. Ik weet dat het moeilijk is voor mijn omgeving om te weten hoe ze met mij moeten omgaan.
Ik kan mij gelukkig nog op mijn werk storten als afleiding, dan ben ik bezig met iets wat ik erg graag doe.
Geef jezelf de tijd en de ruimte om je gevoelens te uiten op de een of andere manier, al is het maar dat je hier je verhaal kwijt kunt. Hier zitten veel mensen in ongeveer hetzelfde schuitje. Elk verhaal is anders, maar we begrijpen mekaar hier wel beter dan de mensen die hier niet lijfelijk mee geconfronteerd worden.
Wijzelf zijn nu ongeveer 'nog maar' 3 jaar bezig, maar ik ben wel al 6 keer een beginnende zwangerschap verloren.
Ik wens je veel sterkte om dit een plaats te geven en ik hoop dat je iets meer begrip van je omgeving zult krijgen dan nu het geval is.
heel begrijpelijk hoor dat je kwaad bent. na zoveel mee te maken en dan eindelijk zwanger. en dan die ontgoocheling,... Die is reuzegroot, net omdat je al zo'n lange weg hebt afgelegd om te kunnen zwanger worden.
boos? zeker herkenbaar, want het is allemaal zo oneerlijk!! en waarom dat het ons net moet overkomen? daar is gewoon geen antwoord op te geven. Andere worden zomaar zwanger en hebben een relatief zorgeloze tijd (zodat ze zich enkel druk maken over het feit dat ze ineens zoveel puisten op hun gezicht hebben, of klagen dat ze zo moe zijn. ik denk dan altijd in mzelf dat ik maar al te graag doodmoe mou zijn, als ik maar zwanger zou zijn!)
het is zo moeilijk om dit allemaal een plaats te geven, ik weet zelfs niet of ik dit ooit zal kunnen.
hiermee omgaan? heeeeeeeel moeilijk, ik kan soms dagen niet anders doen dan wenen, andere dagen ben ik zeer lichtgeraakt. Soms verzet ik bergen werk, andere dagen doe ik niets. Ook bestaat er niet een goede manier dat anderen omgaan met je gevoelens. bij mij kan wat mensen me zeggen de ene dag goed doen, maar een andere dag wordt ik er razend door. Ik weet dat het moeilijk is voor mijn omgeving om te weten hoe ze met mij moeten omgaan.
Ik kan mij gelukkig nog op mijn werk storten als afleiding, dan ben ik bezig met iets wat ik erg graag doe.
Geef jezelf de tijd en de ruimte om je gevoelens te uiten op de een of andere manier, al is het maar dat je hier je verhaal kwijt kunt. Hier zitten veel mensen in ongeveer hetzelfde schuitje. Elk verhaal is anders, maar we begrijpen mekaar hier wel beter dan de mensen die hier niet lijfelijk mee geconfronteerd worden.
Wijzelf zijn nu ongeveer 'nog maar' 3 jaar bezig, maar ik ben wel al 6 keer een beginnende zwangerschap verloren.
Ik wens je veel sterkte om dit een plaats te geven en ik hoop dat je iets meer begrip van je omgeving zult krijgen dan nu het geval is.
-
Noorderzon76
- Berichten: 8
- Lid geworden op: 17 oktober 2012, 17:23
Dank je wel voor je reactie Falouche en wat afschuwelijk voor je dat het al zo vaak is misgegaan. Weet je wat de oorzaak is? Of is het onverklaarbaar?
Ik herken wat je zegt, dat een opmerking op de ene dag opbeurend is en op de andere dag compleet verkeerd kan vallen. Volgende week heb ik een dagje uit gepland met een vriendin met wie ik wel heel goed kan praten. Ik zie er naar uit om bij haar mijn hart te luchten!
Mijn man kijkt vooral vooruit. Hij vindt het positief dat ik in ieder geval zwanger kan worden. En dat is natuurlijk ook zo, maar het maakt mij niet minder verdrietig. Ik ben blij dat ik nu toch een paar dagen thuis ben. Hoef ik me niet anders voor te doen dan ik me voel. Lekker op de bank met mijn dekbedje. Heb ook geen zin in bezoek. En dit weekend staan er een aantal verjaardagen en familiefeesten op het programma dus tegen die tijd kan ik misschien wel weer wat afleiding gebruiken.
Heel veel sterkte en geluk toegewenst!
Ik herken wat je zegt, dat een opmerking op de ene dag opbeurend is en op de andere dag compleet verkeerd kan vallen. Volgende week heb ik een dagje uit gepland met een vriendin met wie ik wel heel goed kan praten. Ik zie er naar uit om bij haar mijn hart te luchten!
Mijn man kijkt vooral vooruit. Hij vindt het positief dat ik in ieder geval zwanger kan worden. En dat is natuurlijk ook zo, maar het maakt mij niet minder verdrietig. Ik ben blij dat ik nu toch een paar dagen thuis ben. Hoef ik me niet anders voor te doen dan ik me voel. Lekker op de bank met mijn dekbedje. Heb ook geen zin in bezoek. En dit weekend staan er een aantal verjaardagen en familiefeesten op het programma dus tegen die tijd kan ik misschien wel weer wat afleiding gebruiken.
Heel veel sterkte en geluk toegewenst!
-
Falouche
- Berichten: 145
- Lid geworden op: 15 november 2011, 14:20
Er is geen oorzaak gevonden, maar dat er iets is, is wel duidelijk. mijn behandelend arts heeft niets extra's meer achter de hand om ons te kunnen helpen, en nu zullen we waarschijnlijk in 2 centra tegelijk behandeld worden, in overleg met de beide zh, in het ene zh voor de IVF en in het andere voor de extra behandelingen (eerste gesprek eind oktober). Ik ben wel blij dat ze dat willen doen, want ik wil elke strohalm vastgrijpen om mijn kansen op een goed evoluerende zs te vergroten.
ook voor jou veel sterkte en geluk. huil maar eens goed uit. Het is echt verschrikkelijk waar wij doormoeten, maar we hebben geen keuze. Al je gevoelens zijn begrijpelijk, en ze mogen er zijn; al is dat niet altijd zo leuk voor je omgeving. Mijn man vind het ook soms moeilijk, maar ik blijf herhalen dat die gevoelens er nu eenmaal zijn, en dat ik nodig heb dat ik voel dat die gevoelens er ook mogen zijn. ik zou ook veel liever gelukkig rondlopen, maar dat dit nu niet gaat. Gelukkig kan ik met hem wel praten over hoe ik me voel. Hij respecteert mijn gevoelens, maar begrijpt het niet altijd. (ze mogen er zijn, zonder dat hij probeert ze te veranderen). En dat is voor hem al een hele stap geweest, maar een die voor mij wel erg belangrijk was.
Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel, want ik heb het niet zo goed kunnenv erwoorden vind ik.
ik denk aan je
ook voor jou veel sterkte en geluk. huil maar eens goed uit. Het is echt verschrikkelijk waar wij doormoeten, maar we hebben geen keuze. Al je gevoelens zijn begrijpelijk, en ze mogen er zijn; al is dat niet altijd zo leuk voor je omgeving. Mijn man vind het ook soms moeilijk, maar ik blijf herhalen dat die gevoelens er nu eenmaal zijn, en dat ik nodig heb dat ik voel dat die gevoelens er ook mogen zijn. ik zou ook veel liever gelukkig rondlopen, maar dat dit nu niet gaat. Gelukkig kan ik met hem wel praten over hoe ik me voel. Hij respecteert mijn gevoelens, maar begrijpt het niet altijd. (ze mogen er zijn, zonder dat hij probeert ze te veranderen). En dat is voor hem al een hele stap geweest, maar een die voor mij wel erg belangrijk was.
Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel, want ik heb het niet zo goed kunnenv erwoorden vind ik.
ik denk aan je
-
wat is er mis?
- Berichten: 8877
- Lid geworden op: 13 mei 2008, 16:56
Ik heb me ook al boos gevoeld, heel boos. Vooral op mijn lichaam, mijn lichaam die elke keer maar faalt. En ook boos op mijn man, die maar doet alsof er niets aan de hand is, alsof het leven weer verder gaat.
Die me grof gezegd "uitlacht" dat ik nog hoop had deze keer.
Maar nu voel ik vooral van alles door elkaar. Waarom? en Hoe moet het nu verder? vragen spelen continu door mijn hoofd. Kweet niet goed wat te denken, voelen, .... Kon iemand me dat maar zeggen?
Kheb het een periode willen uitschreeuwen, maar momenteel wil ik het precies proberen vergeten. Maar natuurlijk kan dat niet.
Kwil graag antwoorden en vrees dat die er nooit zullen komen.
En ik wil me niet zo alleen voelen.
Ik heb vier sterretjes, sinds gisteren het vierde (één was wel een BBZ)
Die me grof gezegd "uitlacht" dat ik nog hoop had deze keer.
Maar nu voel ik vooral van alles door elkaar. Waarom? en Hoe moet het nu verder? vragen spelen continu door mijn hoofd. Kweet niet goed wat te denken, voelen, .... Kon iemand me dat maar zeggen?
Kheb het een periode willen uitschreeuwen, maar momenteel wil ik het precies proberen vergeten. Maar natuurlijk kan dat niet.
Kwil graag antwoorden en vrees dat die er nooit zullen komen.
En ik wil me niet zo alleen voelen.
Ik heb vier sterretjes, sinds gisteren het vierde (één was wel een BBZ)
-
Noorderzon76
- Berichten: 8
- Lid geworden op: 17 oktober 2012, 17:23
Och meiden wat voel ik met jullie mee. Ik weet niet of ik het zou aankunnen als het nogmaals mis zo gaan, wat jullie beiden al hebben moeten ervaren. Maar inderdaad, er is niet echt een keuze. Het is dit of niets. Natuurlijk besef ik me heel goed dat ik me gelukkig mag prijzen dat ik een lieve man heb en dat mijn familie gezond is. Er zijn mensen in mijn omgeving die veel ergere dingen meegemaakt hebben en op goede momenten prijs ik mezelf, ondanks alles, ook gelukkig. Maar nu even niet.
Ik voel me ook alleen in mijn verdriet en om eerlijk te zijn laat ik nu, behalve mijn man, ook niemand toe. Ik wil alleen zijn en ik heb geen behoefte aan goedbedoelde adviezen van mensen die niet weten hoe ik me voel.
Ik ben blij dat ik hier mijn verhaal kwijt kan en wens jullie heel veel sterkte en geluk toe. En Falouche, je hebt het prachtig verwoord!
Heel veel liefs en een dikke knuffel voor jullie beiden.
Ik voel me ook alleen in mijn verdriet en om eerlijk te zijn laat ik nu, behalve mijn man, ook niemand toe. Ik wil alleen zijn en ik heb geen behoefte aan goedbedoelde adviezen van mensen die niet weten hoe ik me voel.
Ik ben blij dat ik hier mijn verhaal kwijt kan en wens jullie heel veel sterkte en geluk toe. En Falouche, je hebt het prachtig verwoord!
Heel veel liefs en een dikke knuffel voor jullie beiden.
-
wat is er mis?
- Berichten: 8877
- Lid geworden op: 13 mei 2008, 16:56
Noorderzon wat jij meemaakt is niet minder dan wat wij meemaken (sorry Falouche als ik ook voor jou spreek). Ik aankunnen, tis zoals je zegt hé er is weinig of je moet kiezen om niet meer zwanger te worden. Maar ja, wat voor een keuze is dat?
Ikzelf heb het "geluk" ook relatief (mits hulp) zwanger te worden. Ik ben 4 keer zwanger geweest in twee jaar tijd. Dus 5 jaar proberen en nooit zwanger zijn is zeer hels! En het dan moeten afgeven (al is dat voor iedereen moeilijk) is vreselijk. Dikke knuf!
En ja je hebt dan miss een lieve man en je bent gezond en je familie is gezond, maar betekent dat dat je een miskraam "moet" hebben? Betekent dat dat je daar niet mag om rouwen? Nee toch! Dat verdriet is er en terecht!
Ik ben heel blij met wat ik heb, maar dat betekent niet dat ik niet diepongelukkig ben om wat me overkomt.
Ikzelf heb het "geluk" ook relatief (mits hulp) zwanger te worden. Ik ben 4 keer zwanger geweest in twee jaar tijd. Dus 5 jaar proberen en nooit zwanger zijn is zeer hels! En het dan moeten afgeven (al is dat voor iedereen moeilijk) is vreselijk. Dikke knuf!
En ja je hebt dan miss een lieve man en je bent gezond en je familie is gezond, maar betekent dat dat je een miskraam "moet" hebben? Betekent dat dat je daar niet mag om rouwen? Nee toch! Dat verdriet is er en terecht!
Ik ben heel blij met wat ik heb, maar dat betekent niet dat ik niet diepongelukkig ben om wat me overkomt.
-
Noorderzon76
- Berichten: 8
- Lid geworden op: 17 oktober 2012, 17:23
Dank je wel Wat is er mis, je hebt helemaal gelijk. Ik probeer er voor mezelf een draai aan te geven denk ik maar het werkt niet echt. Ik moet inderdaad gewoon accepteren dat ik verdrietig ben en dat dat mag. Gelukkig heb ik vandaag gesproken met twee hele lieve vrouwen die weten hoe ik me voel. Een vriendin en mijn buurvrouw. De laatste is al 86 en vroeg zich af of alles wel goed met me ging omdat ik al de hele week thuis was. Toen kwamen natuurlijk direct de tranen en heb ik het maar verteld. Haar eerste kindje is overleden tijdens de bevalling, door onkunde van de arts. En zelfs nu, na 60 jaar, vindt ze dat nog moeilijk. En ik begrijp haar. Het was fijn om mijn hart even te kunnen luchten. Ook bij een vriendin in het buitenland die het ook bleek te hebben meegemaakt, bij haar na 14 weken. Ik voel me een stukje sterker na deze gesprekken en na jullie reacties.
Dank jullie wel! Veel liefs van mij x
Dank jullie wel! Veel liefs van mij x
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 26 gasten