wat nu?

[AnTan]

Dag allemaal,

Ik geraak vandaag nergens meer. Moest vanavond nog gaan werken, maar na dagen me proberen sterk te houden en te gaan lesgeven en te functioneren en nuchter en rationeel aan iedereen te laten weten dat 'het wel gaat' en dat zoveel dingen erger zijn... ben ik volledig gebroken daarnet.
We gingen vanmorgen naar gynecoloog en ik zag er al zo tegenop. Het is zo'n goede dokter en heb er alle vertrouwen in en ben zo dankbaar voor hem.
Maar ik had ergens verwacht dat er een verklaring zou zijn waarom ik nu 2x een miskraam had gekregen. We hadden mijn man laten testen en verschillende keren mijn bloed om te zien of ik wel een eisprong kreeg.
We kregen te horen dat alles normaal was, geen vruchtbaarheidsproblemen.
Nu nieuw bloed laten trekken ivm genetische ... (?), uitslag binnen half jaar pas.
En eigenlijk komt het erop neer dat we gewoon verder moeten proberen. Maar eigenlijk kunnen we niet meer doen. Wat er ook uit de testen komt, blijkbaar kunnen we alleen maar weten of we veel of weinig kans hebben om een kind te krijgen, maar valt er niet veel aan te doen. Zo heb ik dat toch ervaren.
En mentaal sta ik nu... ik weet het niet... Ik heb het gevoel dat ik dat niet alleen kan. Gewoon elke maand 'proberen'... en dan zien. En indien zwanger, weer die bange dagen en dan weer zoveel kans dat het mislukt. Hoe houden mensen dat vol die tien jaar proberen? Ik begrijp dat niet.
Ik geraak blijkbaar zwanger. 2 jaar proberen en zwanger, halfjaar proberen en weer zwanger. Maar welke jaren zijn dat? Je zet alles op stil en alles is in functie van kinderen... Je job, je uren, je leven... Ik weet niet wat te doen zonder kinderen een leven lang. En ik wil geen jaren van mijn leven vol hoop of wanhoop rondlopen als ik geen zekerheid heb of garantie dat het ooit wel zal lukken.
Is er nu echt niets wat gedaan kan worden? Is er nu echt niets wat je sneller zwanger kan maken? Wat kan zorgen dat je zwanger blijft? Je leest zoveel... IVF, endometriose, onderzoeken... Is dat allemaal niet van toepassing op mij?
Gewoon 'proberen'?
Wat ze onderzoeken na 2e of 3e miskraam is dat alleen dat bloedonderzoek? Maar als ik het goed begrijp, kunnen ze toch niets doen?
En het 'proberen'... ligt dat nu aan mij? Maar ik vind het gewoon niet leuk meer. Het is ergens een marteling... Ik kan het niet meer losdenken van kinderen krijgen en de inzet is te hoog en het is echt niet meer ontspannend om 'te proberen'. Deze maand 'sloegen' we eigenlijk over, want het hopen was even te lastig en opeens: zwanger. En dan maak je dat allemaal terug mee. Lig je daar dan op materniteit met bloedingen tussen allemaal zwangere vrouwen en allemaal met een monitor waar je superluid de hartjes van de baby's hoort... Het is een marteling. Ik weet wel, ik kan daar ook ooit liggen en iemand zoals mij nu kan dan hetzelfde denken over mij... Maar het is zo zwaar. En ik WEET... zo hard... dit is nog van alle scenario's de beste. Vroeg miskraam... Niet na 3 maanden, en niet na 8 maanden... En niet een ziek baby'tje krijgen waar het dan niet goed mee afloopt... Ik weet het, ik heb echt wel perspectief en ik zit hier allesbehalve vol zelfbeklag en zelfmedelijden. Maar ik probeer me te sterk te houden en vandaag is de eerste keer sinds vrijdag (miskraam) dat ik voel: het gaat echt niet... Ik kan de schijn niet ophouden als ik lang alleen thuiszit. Dan breek ik.

Wat ik eigenlijk wil vragen. Is er nu ECHT niks te doen? Stel dat wij nog jaren proberen, kan er nu echt niks gedaan worden? IVF is voor mensen die nooit zwanger worden? Endometriose lees ik vaak is een aandoening? Mensen die dat hebben krijgen moeilijk kinderen, krijgen vaker miskramen? KAN ik dat hebben? Kan daar iets aan gedaan worden?
Wat als het nooit lukt? Kunnen mijn man en ik een foute match zijn? En kan je daar dan niks aan doen?
Als ik het goed begreep vanmorgen is het antwoord: nee... Gewoon 'proberen' als je het aankan. En als je het niet aankan, eventjes niet proberen...

Kan dat dat je 5 of 6 miskramen krijgt na elkaar? Komen die verhalen tot een goed eind? Heeft het wel zin te blijven proberen?
Ik had de hoop al ergens opgeheven... maar nu door weer zwanger te zijn én een miskraam te krijgen in éénzelfde week ben ik volledig door elkaar geschud en weet ik het niet meer. Als er een plan is 'dat doen we nu', zie ik het allemaal zitten, maar er is geen plan. We moeten gewoon 'proberen', dus doen wat we al 2.5 jaar doen...

[Leniemienie]

@Antan, er kunnen verschillende reden (schildklier, immuunziekte, iet met stolling ) maar meestal heeft een vrouw gewoon pech met een miskraam, gewoon een gril van de natuur.
Ivf zal dat probleem zeker niet kunnen oplossen, het lost immers enkel het probleem van de bevruchting op en niet de innesteling of groei van de embryo zelf. Er is zelfs bij ivf en icsi een hogere kans op een miskraam (1 op 4)
Wees blij dat je niet in de medische mallemolen zit want dat vergt nog veel meer van je lichaam en agenda dan gewoon proberen. Ikzelf heb juist ook een mk gehad op 8 weken en moet nu van fertiliteitscentrum 2 cycli de pil nemen voor de volgende cryo pogingen. Ik heb het afgelopen jaar maar 3 kansen gehad om zwanger te geraken. Ik zou heel graag willen dat er een wonderpilletje bestond voor mijn man zodat ik geen icsi behandeling moest ondergaan en net als elke normale vrouw 12 kansen op een jaar had ipv 3.

Nu als je onzeker voelt over jullie vruchtbaarheid en graag eens verder wil laten onderzoeken, kan je altijd een afspraak maken met een fertiliteitscentrum. Eerst krijg je een consultatie om jullie medisch verleden en reeds afgelegde weg te bespreken. Vervolgens moet je verschillende onderzoeken ondergaan: bloedafnames voor genetische testen voorallebei, bij jou ook voor hormoonniveaus na te gaan+ eicelreserve, echo voor je eierstokken en baarmoeder na te kijken, een camera onderzoek van je baarmoeder en /of onderzoek van je eileiders (doorgang nakijken) en sperma-analyse voor je man. Het is een hele boterham maar je kan een eerste afspraak maken en dan beslissen of je nu al onderzoeken wil laten doen of toch even de natuur nog een kans wil geven. Maar als je echt twijfels hebt, dan zou ik het je zeker aanraden.

[LaBatsa]

Antan, als je écht zo ten einde raad bent, zou ik zoals Leniemienie zegt eens advies inwinnen bij een fertiliteitscentrum of gewoon eens een second opinion vragen bij een andere gyneacoloog.
Waarom het 2 keer fout liep zul je waarschijnlijk nooit weten, maar misschien vinden ze wel een reden waarom je zo moeilijk zwanger raakt.

[sterretjes]

AnTan,

Wat vreselijk te lezen dat je hier opnieuw door moet gaan.. Woorden gaan hier niet veel aan helpen; ik wens je vooral veel sterkte!!

Om op je vraag te antwoorden: ik heb afgelopen jaar twee miskramen gehad, telkens tussen de 7ste-8ste week en wou ook niet zomaar 'wachten' op een derde miskraam. Veel doen ze nog niet van onderzoeken maar ik heb wel een uitgebreid bloedonderzoek gehad en er is ook een genetisch onderzoek gebeurd van zowel mij, als mijn vriend. Uiteindelijk kwam er niets uit deze onderzoeken, maar dan weten we dat tenminste weeral. Soms blijkt hier toch uit dat er bv. een bloedstollingsprobleem of een probleem met de schildklier is en dat is wel relevant. Over endometriose weet ik niet veel; vraag eens aan je gynaecoloog misschien?
Tegen mij zei de gynaecologe dat verder gespecialiseerd onderzoek nog niet aan de orde was; dat doen ze pas na drie miskramen zei ze.. Maar misschien dat een fertiliteitscentrum hier wel sneller stappen in zet; wij hebben voorlopig de natuurlijke weg geprobeerd op aanraden van de gyn.

Veel helpt dit niet en raad kan ik je niet geven.. Als je ongerustheid zo groot is, zou ik eens horen in de fertiliteitscentra.

Ik hoop dat het tij snel keert voor jullie!!

[AnTan]

Dag allemaal,
Bedankt voor de reacties.
Voor alle duidelijkheid, een betere gynecoloog kan ik niet hebben hoor. En het is een fertiliteitsspecialist.
Bloedonderzoeken zijn al gebeurd, bloedonderzoek voor genetisch onderzoek (nog geen resultaat)ook al gebeurd.
Ik was gewoon teleurgesteld, want ik dacht dat er toch oplossingen of zo bestonden... Of dat je iets kon doen vanaf je zwanger bent om miskraam te voorkomen, of meer controles of dingen om sneller zwanger te geraken.
Weet je dat ik een halfjaar nu al lang vind om weer zwanger te geraken? De jaren gaan voorbij en de tijd tikt verder... Mijn plannen voor mijn groot gezin zie ik jaar per jaar slinken...
Dus als ik jullie berichten lees is alles gebeurd bij mij. En alles is in orde. Mijn man gezond, ik gezond, geen verminderde vruchtbaarheid.
En blijkbaar gebeurt er dan niks? Ik voel me alsof ik bijna liever IVF zou doen... om gewoon maand per maand op het juiste moment alles te kunnen doen... Dat alles maand per maand gevolgd wordt.
Maar nu is het: afwachten en we zien wel!
En stel, je hebt iets aan je schildklier, of stollingsprobleem, kunnen ze dat dan niet oplossen? Ik heb iets: dan weet ik het liever nu, en los ik het liever nu op.
Ik heb iets van: alle mogelijke oorzaken en 'ziektes' (endometriose) zou ik liefst van al allemaal laten onderzoeken en indien probleem: doen oplossen.
Maar bon, zo werken ze niet .
En ik heb vertrouwen in mijn arts, maar niet in de toekomst en de feiten en ik heb geen geduld.
Ik had bijna gezegd: oke, nu wil ik mijn eitjes laten invriezen. Ik heb het gevoel dat ik me rustiger zou voelen, dan kan alles nog voor een lange tijd. 31, is niet oud, maar het is ook niet jong...
En als we blijven pech hebben... Tjah...

Maar goed, geduld is wat ik moet hebben maar ik heb dat niet. Er hangt teveel van af. Maar we kunnen niet anders. En ik weet, en jammer genoeg, dat ik niet alleen ben en er vrouwen zijn met effectief die erge ziektes, en ik weet wel dat dat erger is hoor, maar altijd pech hebben en dat verdriet 'zonder oorzaak' en gewoon weer verderproberen. Dat is toch niet te onderschatten.