Ons Marilou is perfect, alles ging goed, maar mijn placenta bloedde vaak en hevig.
De laatste weken konden de dokters niets meer voor ons doen. We kregen enkel hoop voorgeschreven. Tijdens laatste twee was het vruchtwater volledig op, door de bloedingen kon de placenta onvoldoende vruchtwater aanmaken en daarenboven scheurden anderhalve week geleden mijn vliezen. Deze laatste kwam doordat bloedklonters in mijn baarmoeder zich vasthechtten op mijn vliezen en deze erg broos maakten.
12 weken lang lag mama plat om alles op alles te kunnen zetten, om alles wat mis kon gaan te beperken.
Het heeft niet mogen zijn.
Ik heb je voelen schoppen, zelfs in de laatste momenten. Toen je geboren werd, schudden de gynaecoloog en de vroedvrouw hun hoofd. Je was al vertrokken ondanks de hulp die ze je wouden bieden.
Je lag daar zo rustig, mijn kleine meid, zo vredig. Je hebt al die weken zo hard meegevochten met mama en papa, maar je was op. Dat zagen we aan de placenta. De gynaecoloog vertelde dat jij zo een sterk kind moest zijn geweest want je had de placenta volledig opgebruikt.
De doorbloeding die er nog was, was op jouw termijn van 23 weken niet voldoende om jou nog wat langer bij ons te kunnen houden. Ook je longen konden niet rijpen want het vruchtwater was weg. Je kon zo moeilijk bewegen zonder water maar deed zo hard je best om mama en papa te laten voelen 'ik ben er nog'.
Zelf heb je aangegeven 'ik kan niet meer' en heb je mama met lichte pijnen duidelijk gemaakt om jou te laten gaan. We hebben met pijn in het hart je wens gerespecteerd en zijn zo trots op jou dat je zo lang ons gezin verrijkte.
Toen we hoorden dat je een meisje was, lachten mama en papa naar elkaar. We hebben er een dochter bij! Ookal was je toen op weg naar de hemel, wij hebben het afscheidszoentje gevoeld.
Ik hou van jou, Marilou. Papa houdt van jou, Marilou. Je grote broer zal je leren kennen en we zullen je nooit vergeten.
Ons verdriet is groot. We gaan naar huis met lege handen, maar met een vol hart. Want daar zit jij, Marilou, de echte jij!
doodgeboorte op 23 weken
-
Falouche
- Berichten: 145
- Lid geworden op: 15 november 2011, 14:20
Hoe mooi verwoord allemaal. Ik zit hier met tranen jullie verhaal te lezen.
Ik vind niet de juiste woorden, maar in mijn gedachten ben ik bij jullie. Koester de mooie herinneringen aan dat mooie meisje Marilou. Marilou zal bij jullie zijn; in jullie hart en in jullie gedachten.
Veel sterkte in deze moeilijke dagen.
Ik vind niet de juiste woorden, maar in mijn gedachten ben ik bij jullie. Koester de mooie herinneringen aan dat mooie meisje Marilou. Marilou zal bij jullie zijn; in jullie hart en in jullie gedachten.
Veel sterkte in deze moeilijke dagen.
-
vlinderkindje
- Berichten: 130
- Lid geworden op: 25 september 2012, 13:55
Re: doodgeboorte op 23 weken
ik weet precies zoals je je voeld... 3 j geleden heb ik hetzelfde meegemaakt.. als je wil praten, stuur een priveberichtje ... het is nu al zo lang geleden en de pijn beheerst nog altijd een groot deel van mijn leven...
verieveer schreef:Ons Marilou is perfect, alles ging goed, maar mijn placenta bloedde vaak en hevig.
De laatste weken konden de dokters niets meer voor ons doen. We kregen enkel hoop voorgeschreven. Tijdens laatste twee was het vruchtwater volledig op, door de bloedingen kon de placenta onvoldoende vruchtwater aanmaken en daarenboven scheurden anderhalve week geleden mijn vliezen. Deze laatste kwam doordat bloedklonters in mijn baarmoeder zich vasthechtten op mijn vliezen en deze erg broos maakten.
12 weken lang lag mama plat om alles op alles te kunnen zetten, om alles wat mis kon gaan te beperken.
Het heeft niet mogen zijn.
Ik heb je voelen schoppen, zelfs in de laatste momenten. Toen je geboren werd, schudden de gynaecoloog en de vroedvrouw hun hoofd. Je was al vertrokken ondanks de hulp die ze je wouden bieden.
Je lag daar zo rustig, mijn kleine meid, zo vredig. Je hebt al die weken zo hard meegevochten met mama en papa, maar je was op. Dat zagen we aan de placenta. De gynaecoloog vertelde dat jij zo een sterk kind moest zijn geweest want je had de placenta volledig opgebruikt.
De doorbloeding die er nog was, was op jouw termijn van 23 weken niet voldoende om jou nog wat langer bij ons te kunnen houden. Ook je longen konden niet rijpen want het vruchtwater was weg. Je kon zo moeilijk bewegen zonder water maar deed zo hard je best om mama en papa te laten voelen 'ik ben er nog'.
Zelf heb je aangegeven 'ik kan niet meer' en heb je mama met lichte pijnen duidelijk gemaakt om jou te laten gaan. We hebben met pijn in het hart je wens gerespecteerd en zijn zo trots op jou dat je zo lang ons gezin verrijkte.
Toen we hoorden dat je een meisje was, lachten mama en papa naar elkaar. We hebben er een dochter bij! Ookal was je toen op weg naar de hemel, wij hebben het afscheidszoentje gevoeld.
Ik hou van jou, Marilou. Papa houdt van jou, Marilou. Je grote broer zal je leren kennen en we zullen je nooit vergeten.
Ons verdriet is groot. We gaan naar huis met lege handen, maar met een vol hart. Want daar zit jij, Marilou, de echte jij!
-
Anneleen
- Berichten: 203
- Lid geworden op: 14 juni 2007, 22:52
Mama van Marilou,
Ik vind het ontzettend erg te moeten lezen dat jullie meisje een sterrenkindje geworden is.
Als je behoefte hebt om over je kindje te schrijven, en je doet dit liever op een besloten forum, weet dat je dan zeker ook welkom bent op www.metlegehanden.be
Een hele dikke knuffel,
Anneleen
Ik vind het ontzettend erg te moeten lezen dat jullie meisje een sterrenkindje geworden is.
Als je behoefte hebt om over je kindje te schrijven, en je doet dit liever op een besloten forum, weet dat je dan zeker ook welkom bent op www.metlegehanden.be
Een hele dikke knuffel,
Anneleen
-
Softebanana
- Berichten: 288
- Lid geworden op: 15 november 2012, 21:40
-
Lilly's*mama
- Berichten: 20
- Lid geworden op: 26 december 2012, 13:24
Lieve mama en papa van Marilou
bedankt voor jullie reactie op Lilly's verhaal...
Er zijn inderdaad heel wat gelijkenissen in onze verhalen...
Wanneer werd jullie meisje geboren?
Ik ben er zeker van dat zij alle liefde die jullie voor haar hebben heel goed heeft gevoeld!
Soms troost ik me met de gedachte dat onze meisjes geen strijd hebben moeten leveren in deze harde wereld maar dat ze zijn kunnen gaan in de warmte van mama's buik!
Ik weet niet of jullie facebook hebben? Anders mag je altijd een vriendschapsverzoek sturen (vermeld je dan wel even wie je bent?)
Groetjes
Sarah
bedankt voor jullie reactie op Lilly's verhaal...
Er zijn inderdaad heel wat gelijkenissen in onze verhalen...
Wanneer werd jullie meisje geboren?
Ik ben er zeker van dat zij alle liefde die jullie voor haar hebben heel goed heeft gevoeld!
Soms troost ik me met de gedachte dat onze meisjes geen strijd hebben moeten leveren in deze harde wereld maar dat ze zijn kunnen gaan in de warmte van mama's buik!
Ik weet niet of jullie facebook hebben? Anders mag je altijd een vriendschapsverzoek sturen (vermeld je dan wel even wie je bent?)
Groetjes
Sarah
-
Mamafien
- Berichten: 4
- Lid geworden op: 24 maart 2013, 11:52
Lieve ouders van Marilou, Mijn mooie dochter is geboren op 20 feb. met 23 weken zwangerschap..... Bij mij waren premature barensweeën de boosdoener.... Maar ze weten niet waarom die er zijn gekomen .... Alles was prima inorde , ook ons wondertje! Ik ben zo verdrietig geweest , maar begin stilaan weer te genieten en het mooie rondom me te voelen .... En wilde je danken voor een kleine zin die jij beschreef die ik van je mee zal dragen ..... " met lege handen maar met een gevuld hart " ...... Zo waar! En misschien wel de opkikker woorden die ik nodig had om haar op een fijne manier te koesteren zonder die vraag waarom ? Hopelijk gaat het met jullie goed, Mvg en een hele gemeende dank u , Nancy, mama van Fientje D*
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 22 gasten