Afscheid van Lilly, het vervolg...

[Lilly's*mama]

Donderdag 27/12/2012

We werden om 7 uur verwacht bij het verloskwarier in Sint Jan, met tranen die over m'n wangen rolden liepen we door de deuren... De gedachte ons meisje te moeten afgeven brak m'n hart, anderzijds was er de drang om haar te zien... Om 16u45 werd onze dochter geboren! En oh, wat was ze mooi! Nog zoveel mooier dan ik ooit had kunnen denken, maar oh zo klein! Veel te klein voor deze wereld maar groot genoeg voor het mooiste plekje in ons hart!
De tijd dat ze bij ons was was zo vertederend dat ik geen traan kon laten, ik heb haar gewoon vol bewondering bekeken, vingertjes en teentjes geteld, gelachen om hoe ze op mij leek met haar patattenneusje en hoe ze papa's lippen had... De moederkoek strooide roet in het eten, ik werd dus na een goed uur afgevoerd naar het operatiekwartier waar ik een dutje mocht doen en ze de moederkoek uithaalden... Terug op de kamer waren ook oma en opa, moeke en vake en de nonkels daar om onze kleine Lilly te komen bewonderen...



Vrijdag 28/12/2012

We mochten onze kleine meid nog eens zien voor de autopsie, de angst sloeg me om het hart over wat ze allemaal met haar zouden gaan doen... Hoe konden we ons prinsesje dat aan doen? Ze lag daar zo mooi zichzelf te wezen en wij lieten dit toe... Ik hoop dat ons kleine meisje weet dat we geen keuze hadden, naar de toekomst en haar halfbroertjes toe... Erna mochten we haar in haar kistje leggen, samen met haar babybeer en lekker in haar dekentje gepakt... Het kistje sluiten was hartverscheurend!



Zaterdag 29/12/2012 tot donderdag 3/1/2013

De dagen gingen in een waas voorbij, de 'feestdagen' vulden onze tijd en de (half)broertjes zorgden ervoor dat we verder moesten gaan met ons 'leven'... Het gevoel was heel dubbel, enerzijds was er drukte en afleiding, anderzijds wou ik gewoon in een hoekje zitten, afgesloten van de wereld, en huilen, huilen om MIJN KIND! Ik had soms het gevoel geleefd te worden... Maar weet nog altijd niet of dit nu een goeie of slechte zaak is...



Vrijdag 4/1/2013

Afscheid van ons prinsesje! Pijnlijk maar ook mooi! Bedankt voor alle mensen die erbij waren!



Zaterdag 5/1/2013 en alle dagen die erop volgden...

LEEGTE!

~

I miss you like crazy, I miss you like crazy
Ever since you went away, every hour of every day
I miss you like crazy, I miss you like crazy
No matter what I say or do
There's just no getting over you
I miss you like crazy, I miss you like crazy
Ever since you went away, every hour of every day
I miss you like crazy, I miss you baby
A love like ours will never end...

[liezeke]

Denk a je!

Liesje

[Olijfje]

Heel veel sterkte!

[Lilly's*mama]

Lieve Lilly, lieve prinses van mij



Vandaag is het een maand geleden dat ik je voor de laatste keer voelde bewegen... Een laatste teken van jou waarmee een einde kwam aan je 'leven' in mijn buik. Nog twee dagen heb ik je gedragen nadat je hartje was gestopt. Een maand geleden ben je aan een nieuw leven begonnen, een leven in mijn hart! En daar zal het mooist plekje altijd voor jou bestemd zijn! Want dat heb je verdiend! Je was zo'n vechtertje, al weken leefde je op je eigen reserves. Mama heeft er zoveel spijt van dat haar lichaam je niet kon geven wat je nodig had om verder te groeien... Ik hoop dat je voelde hoeveel liefde wij hier voor je hadden en nog steeds hebben. Het spijt me zo! Je maakte mama altijd zo blij als ze je voelde bewegen, je toverde keer op keer een glimlach op haar gezicht. Je nu niet meer kunnen voelen maakt haar zo leeg! Lieve meid, jij liet me een hele nieuwe wereld zien, een wereld van liefde op het eerste zicht, een wereld vol moederliefde die ik aan jou nog geven wou... Jammer genoeg kunnen we je nooit zien opgroeien, maar ik hoop en weet nu in mijn hart dat dit niet het einde is! Jij maakt me deel van jouw grote geheel en op een dag zie ik je weer! Tot die tijd blijf ik aan je denken!



Veel liefs en een zoen op je kleine neusje!

Mama

[Lilly's*mama]

Mijn lieve meisje,

morgen moeten papa en mama naar de gynaecoloog, hopelijk krijgen we daar een aantal antwoorden over wat fout is gelopen...
Het maakt mama heel bang...
Misschien krijgen we dingen te horen die we eigenlijk niet willen horen...
Mama weet met zichzelf geen blijf meer, ze loopt echt op van de zenuwen en zou niks anders willen doen dan 'janken', maar er komt geen traan...
Haar hoofd voelt zo zwaar en vol
En wat mist ze je zo!!!
Alle gevoelens komen weer supersterk naar boven...

Ik hou van je, sterretje van mij!