2012 miskraam-nieuwe curretage-PDS-uitblijvende zwangerschap

[maaike1]

Beste,

Het is de eerste maal dat ik mij aanmeld op een forum. Ik wil mijn verhaal even kwijt.

Alles begint in oktober 2011. Mijn man en ik voelden ons rijp voor de volgende stap in ons leven en wouden aan kinderen beginnen. Ik ben gestopt met de pil. 1 ronde later in november was ik reeds zwanger. De zwangerschap verliep niet zo vlot, had heel veel zwangerschapskwaaltjes. Na 11 weken liep het mis, een miskraam volgde. Het ziekenhuis besloot om alles natuurlijk te laten verlopen. De weken erna wou ik alles alleen verwerken. Ik sloot mij af en niemand mocht in mijn cocoon komen. Na een paar weken voelde ik mij zo leeg en kreeg ik constant pijne steken in de onderbuik. Het was op een bepaald moment zo erg dat ik het ziekenhuis belde. Mijn vaste gynaecoloog was op reis, dus mocht ik diezelfde middag komen bij iemand anders.

Deze onderzocht mij en zei dat alles in orde was. Maar ik voelde wel dat er iets niet klopte. De pijn werd heviger en ik verloor grote klonters bloed en Na een paar dagen begon ik zwart bloed te verliezen. Met een smoes mijn vaste gynaecoloog opgebeld dat het voor een algemene controle was. Hij onderzocht mij en zag dat het volledig fout zat. Een paar dagen later kreeg ik een curretage. De bloedingen gingen over, maar stilaan begon ik pijn te krijgen aan mijn blaas. Om een lang verhaal kort te maken, ben ik van specialist naar specialist gestuurd. De conclusie was dat ik door de stress en emoties spastisch colon had gekregen. Een onschuldige aandoening aan de darmen, maar met behoorlijk was last. Ik werd op spasmomen gezet, 3 pilletjes per dag. Dit kon de grootste pijn stillen, maar niet alles. Wat ik niet wist, is dat dit voor altijd zou zijn.

Na mijn curretage moest ik het baarmoederslijmvlies laten herstellen en werd er mij aangeraden om 3m de pil te nemen. In juni van 2012 mocht ik eindelijk terug beginnen aan mijn eerste ronde voor een goeie zwangerschap. De hoop was zeer groot en omdat het de eerste keer zo snel was gelukt, hoopte ik de tweede keer dit ook te zijn. Niets was minder waar…

In oktober 2012 had ik dan eindelijk die positieve zwangerschapstest. Ik heb onmiddellijk mijn bloed laten testen en mijn HCG-hormoon stond vrij laag. Dit kon wijzen op een miskraam of op een zeer prille zwangerschap. Een paar dagen later kreeg ik bloedingen en ben ik te rade gegaan naar de gynaecoloog. Deze onderzocht mijn bloed en stelde vast dat er nooit een zwangerschap had plaats gevonden, maar dat er onder bepaalde omstandigheden de zwangerschapstest kon tekenen. Persoonlijk vind ik het nog altijd een zeer raar verhaal.

Wij opnieuw verder en de gyn had gezegd dat ik nog een paar maand moest kijken of mijn cyclus normaal werd of niet en dat ik in januari moest terugkeren. Toen bleek dat mijn cyclus nog altijd schommelde en kreeg ik utrogestan. Mijn gyn vermoed ook dat er een verband is tussen mijn spastisch colon en mijn onregelmatig zijn en raadde mij aan om een osteopaat te bezoeken. Deze deed echt wonderen en kon mijn pilletjes spasmomen op 2m tijd terugbrengen naar 1per dag. Hij behandelt mij nu nog steeds voort en hoopt mij tegen de zomer er definitief vanaf te helpen.

Indien ik in april niet zwanger ben, mag ik terug naar de gyn, maar ik ben bang. Ik ben heel onzeker. Wat is er mis met mij? alles draait in mijn hoofd rond.

[veerleke1502]

Hallo

Jouw verhaal is wel herkenbaar in grote mate
Ik heb in juni 2011 zwangerschapstest gedaan
toen op 23 juli 2011 spontane miskraam gehad.
ook meteen gecuretteerd.

precies een jaar later opnieuw zwanger
ongerust natuurlijk zal het goed gaan?
Ik voelde me namelijk niet zwanger...wat nu?
op 6 weken op controle op de echo niets te zien...
2 verklaringen of ik was niet zo ver als ik dacht of het was weer mis.
de week erna moest ik terug gaan.
mijn angst werd weer realiteit

vruchtzakje was leeg, maarmijn lichaam had het nog niet herkend waardoor het nog niet spontaan was gebeurd.
dit was op vrijdag op maandag currettage gehad
juli 2012

sindsdien aan het proberen
maar nog steeds niets...
terwijl het ondertussen lijkt alsof de hele wereld rondom me beslist om zwanger te worden...
ik wil de stap naar fertiliteiskliniek wel nemen, maar durf nog niet zo doed, wat als ze nieuws hebben dat het nooit gaat lukken?

iemand tips voor een goede gaenycoloog in genk...
tips om te verwerken?

[maaike1]

Hallo Veerle,

ik begrijp perfect wat je bedoeld. Het is zo frustrerend. En vooral iedereen rondom je, wordt zwanger alsof het niets is. De gouden raad dat iedereen mee geeft " denk er niet te veel aan, dat loopt het vanzelf...".

Wat mijzelf betreft, ben ik afgelopen vrijdag terug naar de gynaecoloog moeten gaan. Alles is perfect, maar ben nog steeds niet zwanger. Hij heeft mij daarom doorverwezen naar de dienst fertiliteit. Er werd reeds bloed afgenomen en ik kreeg een grote vragenlijst mee. Het schrikt mij ook enigszins af, maar ik heb de brochure gelezen van AZ Sint-Lucas en het stelde mij wel gerust. Er zijn zo veel dingen, die ze de dag van vandaag kunnen.

Heb terug een beetje moed, maar ik loop rond met een bang hartje.

Ik zal je niet kunnen helpen met adressen in Genk.

Houd de moed er in!

groeten

[jolanda]

Hallo

ik wil de stap naar fertiliteiskliniek wel nemen, maar durf nog niet zo doed, wat als ze nieuws hebben dat het nooit gaat lukken?

iemand tips voor een goede gaenycoloog in genk...
tips om te verwerken?

Ik begrijp dat die stap best groot moet zijn voor jou, maar is het niet beter om te weten waar je echt aan toe bent, ipv iedere maand weer die onzekerheid en die onrust ?
Maak gewoon eens een afspraak en zie dan, je bent tot niets verplicht he..misschien is het eenvoudig op te lossen en denk je later..had ik maar eerder dit of dat... Komt er wel iets uit wat ernstiger zou zijn, dan zit je wel op de juiste plaats om geholpen te worden.
Ik ben jarenlang in Genk onder behandeling geweest, dus als je vragen mocht hebben, stel ze maar gerust.

Ik kan je helaas niet zeggen, dat het voor mij gewerkt heeft. Ik ben al wat ouder en bij mij is gebleken dat mijn eicelvoorraad op is, waardoor ik niet van mezelf een Eigen kindje kan krijgen, dus zijn wij nu bezig met eiceldonatie.

Sterkte en suc6 met het maken van je beslissing.

Jolanda