Onverklaarde miskramen

[Pimpajoentje]

Lieve dames,

Ik kreeg vandaag te horen dat alle onderzoeken (bloedonderzoek, HSG en genetisch onderzoek bij mezelf en mijn echtgenoot) geen oorzaak hebben kunnen aantonen van onze drie miskramen. Gynae raadt ons aan verder te doen op natuurlijk wijze, met wat extra hulp van utrogestan en aspirine.
Zijn hier koppels met dezelfde 'diagnose'? En hoe verloopt jullie pad nu? Nog steeds op natuurlijke wijze of hebben jullie andere raad gekregen?
Alle reacties zijn welkom.

[AnTan]

Hallo,

Wij hebben twee miskramen gehad in 1 jaar na 2 jaar proberen en er is ook 'niks' fout en we krijgen ook alleen de raad verder te proberen... zelfs zonder utrogestan...
Gek word ik er van en eerlijk gezegd begin ik het op te geven. Elke maand wordt gekker en onzekerder...

Ik kan je zeker geen raad geven, want weet er zelf geen raad mee.

Ik weet niet waar je gaat, maar ik ga alvast eens andere opinies horen. Oke, de onderzoeken zijn gedaan, HSG niet omdat dat niet 'nodig' was, als je miskramen hebt, werkt alles normaal zegt onze gynec. en kan je zwanger worden. Tjah...

Ik wens je alleszins heel veel sterkte en moed, en je weet nooit he, je hoort het veel, opeens lukt het wél. Maar ja, om zo te denken, zeer moeilijk! Succes!

[Pimpajoentje]

Veel dames die het bericht bekijken, maar zo weinig reacties?
Niemand verder die ervaringen wil delen of raad kan geven? I'm losing my mind gewoon door alle tegenstrijdige gevoelens...

[sterretjes]

Hoi Pimpajoentje,

Ik kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt; ook ik heb het afgelopen jaar drie miskramen na elkaar gehad en ook hier hebben we nog niet het geluk gehad een "goede" zwangerschap te mogen meemaken.

Ook hier was het heel lang zoeken naar oorzaken en naar mogelijke 'oplossingen'. We werden na de standaardonderzoeken (bloedonderzoek en genetica) ook aangeraden om het gewoon verder te proberen. Ze zeiden dat we nog jong waren en onze kansen nog goed zijn. Utrogestan had ik bij de laatste zwangerschap al gebruikt, zonder resultaat want opnieuw miskraam rond 7de week.
Ik ben blijven verder zoeken en we hebben dan ook verschillende ziekenhuizen en specialisten bezocht. Uiteindelijk zijn er in het UZ Gent toch een aantal mogelijke oorzaken gevonden, wat nu verder wordt opgevolgd. Deze zaken zijn niet volledig wetenschappelijk bewezen, maar in het UZ Gent zoeken ze wel verder en gaan ze eerder uit van de visie 'het moest maar eens juist bij jou helpen'. In Gent zeiden ze in plaats van 'doe maar verder': je bent nog redelijk jong dus dit is zeker niet normaal en we gaan alles wat we weten dat mogelijk een rol kan spelen uitzoeken. Deze houding ligt mij persoonlijk veel beter want ik was ondertussen echt wanhopig en had geen vertrouwen meer in een nieuwe zwangerschap. En nu zjn er dus een aantal dingen gevonden die een rol kunnen spelen én die behandeld kunnen worden.

Mijn advies is toch om niet op één advies verder te gaan, maar desnoods verschillende specialisten te bezoeken en je niet te laten afschepen als je jezelf daar niet goed bij voelt. Los daarvan denk ik er zelf ook wel aan om misschien accunpunctuur te volgen omdat ik ondertussen al gestresseerd raak als ik nog maar denk aan een eventuele nieuwe zwangerschap. De impact van de lijdensweg waar we door moeten zal ook wel niet te onderschatten zijn zeker? Maar ik zie dit eerder als een extra ondersteuning, NADAT alle lichamelijke mogelijkheden goed onderzocht zijn.
Maar ik kan enkel voor mijzelf spreken natuurlijk. Evengoed snap ik dat al die onderzoeken belastend zijn en er is nooit de garantie dat ze effectief iets vinden..

Als je wat meer wil weten of van gedacht wil wisselen, stuur zeker maar een berichtje.

In elk geval heel erg veel moed meid! Ik weet hoe zwaar dit weegt..

Groetjes!

[nogeenkeer]

Pimpajoentje,

ik heb ook drie miskramen gehad en één bbz. Ze hebben na de derde miskraam alles onderzocht en er kwam alleen een lichte stollingsafwijking uit. Ze willen niet zeggen dat dat de oorzaak is want die was niet significant genoeg maar deze keer is het met bloedverdunners (gewone junior-aspirine) naast de utrogestan wel goedgekomen. Zo'n junior-aspirine geven ze zowiezo soms als extra ondersteuning voor een zwangerschap. Hoe dunner je bloed (niet in het extreme uiteraard...) hoe meer zuurstof er getransporteerd wordt en bij het vruchtje terecht komt.
Knuf meid, 't is slopend hé...

[Pimpajoentje]

Dank je wel voor de reacties dames, ik begin inderdaad stilletjesaan horendol te worden. Het is allemaal ook zo dubbel he. Ik kan niet wachten tot de volgende cyclus (hopelijk) over een paar dagen begint en we opnieuw kunnen starten met dan hulp van utrogestan en aspirine, maar anderzijds ben ik zo bang om weer zwanger te worden, want dan begint alle ellende misschien weer opnieuw! Glazen bol, waar ben je als ik je nodig heb?
Over een maandje een weekje met de man naar Zuid-Spanje, hopelijk duurt het warme zonnetje deugd en kunnen we wat ontstressen. Maar in mijn achterhoofd ben ik natuurlijk al aan aan het tellen geweest en weet ik dat net die week in Spanje de week gaat zijn waarin moet blijken of ik die cyclus zwanger ben of niet... Grrrrrrrr!!

[AnTan]

Ik zou gewoon telkens naar een andere arts gaan of ander ziekenhuis.
Heb het zelf nog niet gedaan, maar nu toch beslist gewoon geen 'alles is oke' of 'je kan zwanger worden als je miskramen hebt' of 'blijven proberen' meer te aanvaarden.
Dus ik zou hetzelfde doen. Pauze als je er nood aan hebt en ga op vakantie en verzet je gedachten en maak afspraken met (goede) artsen en dan ben je tenminste begeleid... en zal je je minder aan je lot overgelaten voelen.
Ik zal het zelfde doen...