Onze kleine kruimel

[mamavanN]

Hallo,

omdat ik niet goed weet waar te beginnen wil ik hier even mijn verhaal kwijt.

In januari 2010 zijn wij de ouders geworden van een prachtige dochter.
In mei 2012 besloten we dat het tijd werd voor een brusje. omdat het bij onze dochter erg vlot ging, gingen wij hier nu eigenlijk ook wel van uit... Na 2 cyclussen van 42 dagen kon onze vreugde niet op, we hadden een positieve test in handen, zeer licht, maar positief. HCG laten prikken, 35, volgens huisarts dus erg pril... 2 dagen later was het echter al uit met de vreugde, hevige bloedingen. nieuwe bloedprik bracht de bevestiging, HCG daalde weer...
2 Weken later naar de gyn, baarmoeder was schoon, dus kregen meteen weer groen licht.... Toen half november dan mijn regels weer uitbleven was de verbazing dan ook groot dat de test weer positief was. Bloedprik was super, 698 hcg, zeer positief dus. Omdat ik een eerdere mk had, mocht ik 2 weken later naar de gyn voor een echo, we zagen een kleine kruimel met kloppend hartje, was net 6weken. Kreeg een nieuwe afspraak, 14 dagen later om de evolutie na te gaan. 10 dagen na de echo krijg ik op mijn werk bloedverlies, gyn gebeld, mag meteen gaan, alles blijkt in orde, vruchtje mooi op schema, moet wel een beetje rustig aan doen, de geplande echo mag blijven staan. De ochtend van de echo krijg ik weer een bloeding. maar die middag krijgen we echter weer een mooie echo, vruchtje is dan 8 wkn 1 dag, perfect op schema, afspraak voor de 12 weken echo wordt vastgelegd op 15 januari... We vertellen ons meisje die dag dat ze grote zus gaat worden...
Maandag 7 januari, 11 weken : 1 druppel bloedverlies... Mag diezelfde middag weer gaan... Mijn ventje is werken, dus gaat mijn vader mee naar het ziekenhuis... Wou er iemand bijhebben deze keer... Precies of ik voelde het aan.
de gyn zet het echo apparaat aan, brengt de sonde in ik kijk en meteen draai ik mijn hoofd weg... Ik zag genoeg, kleine kruimel lag zo roerloos stil... 9w3d... Krijg meteen een afspraak voor een curettage, deze gaat door op 9 januari, een dag vol emotie, en dan kom je thuis met zo een ongelooflijk leeg gevoel, je kleine meid moet je gaan vertellen dat de baby er niet komt en zelf zaten we in zak en as.
bij de controle 6 weken later bleek alles schoon en kregen we weer groen licht, ook aan het vruchtje bleek niks aan, gewoon een brute rotstreek van de natuur...

en nu, 6 maanden later wachten we nog steeds... In september staat mijn afspraak bij de gyn vast, om te kijken hoe het nu verder kan, of ze ons kan gaan helpen om ons gezinnetje compleet te maken... Want ook al zijn we dolgelukkig met onze prinses, we zouden haar zo graag een broer of zus schenken...
de uitgerekende datum komt nu dichterbij, en het doet zo een pijn...