Ons klein ventje :-(

[justme83]

Sommige hier zullen dit al weten maar ik wou toch nog eens ons verhaal doen...
Wij zijn gestopt met de pil rond april 2010. Na een goed jaar waren we nog niet zwanger. Na vele onderzoeken werden we aangespoord om onze kinderwens te vervullen met ICSI. De 1e behandeling werd in december 2012 gestart. Alles verliep goed, ik werd zwanger van de 1e keer! Ons geluk kon niet op. Begin oktober zouden we eindelijk met ons 3tjes zijn...
Het was geen voorspoedige zwangerschap, aan bijna 4maand had ik een vlokkentest. Deze was gelukkig goed.
Aan 25weken begon onze nachtmerrie...
Op 25juni gingen we naar de gyn met de gedachte van eindelijk onze zoon terug te zien op de echo. Helaas had de dr geen goed nieuws, er scheelde 'iets' aan zijn hartje en hij stuurde ons door naar een gespecialiseerde gynaecoloog. De dag erna mochten we al gaan. Die gyn wou ook nog niets concreets vertellen hoe de situatie was dus stuurde hij ons door naar Leuven waar ze betere apparatuur hebben om ons te zeggen wat er juist scheelt aan het hartje van ons ventje.
Een paar dagen later zaten we dan in Leuven, 2professors hebben dan een halfuur lang gekeken en besproken wat er te zien was op de echo. Daarna mochten we meegaan naar een kamertje waar de professor het ons ook uitlegde. (in mensentaal dan) Er waren 4 hartafwijkingen bij ons zoontje, eens hij zou geboren zijn, zou hij maar 3-4 dagen overleven en zou hij dus direct operaties moeten ondergaan. De professor sprak niet over 1 maar 3 operaties met dan later nog een harttransplantatie als hij die 1e 3 operaties al zou overleven pfff, onze wereld stortte in!
We moesten in een kleine week een 'keuze' maken, ofwel de zwangerschap stopzetten ofwel doorgaan en de operaties dan laten uitvoeren. Hoe kan je als mama en papa zo'n keuze maken dacht ik. Niemand zou ooit voor die keuze moeten gesteld worden, het was bijna onmenselijk...
Uiteindelijk hebben we 'gekozen' om te bevallen en om ons ventje niet onnodig te laten afzien.
2Dagen later op 8juli 2013 moest ik al binnen in het zh om de bevalling in gang te steken. Van 's morgens 4u werden er pilletjes opgestoken en ik ben dan bevallen om 22.45u van ons kleine ventje Brent. Hij was zo perfect, zo mooi!
De uiteindelijke bevallingsdatum komt dichterbij (10-10-'13) en ik voel me leeg, ik mis hem enorm!

[Mandy]

Woorden schieten te kort.
Niks kan de pijn verzachten.
Hopelijk vinden jullie veel steun bij elkaar en van jullie familie/vrienden.

[fremo]

Echt heel erg...
Wel super sterk van jullie dat jullie die beslissing hebben kunnen nemen! Als ik er zo aan denk zou ik die beslissing ook genomen hebben maar ik kan mij dat natuurlijk totaal niet inbeelden hoe moeilijk dat was voor jullie .

Het is echt allemaal niet eerlijk hé, eerst al dat slechte nieuws.. Dan geraken jullie toch zwanger en dan dit. Het leven is zo vaak niet eerlijk!

Ik wens jullie wel heel veel sterkte en zoals Mandy al zei: hopelijk vinden jullie steun bij andere mensen.

[maeske]

.

[DUYCK]

Ik wil je ook een dikke dikke knuffel geven. Ik heb het ook meegemaakt maar ik wist het niet in de zwangerschap. Ons zoontje heeft een week geleefd. 2 dagen ervoor operatie maar heeft een hartstilstand gedaan. Het blijft altijd hangen. Van mij is het nu 6 jaar geleden. Ik hoop dat je het samen met je man kunt verwerken.

[justme83]

Bedankt voor jullie lieve reacties!
We kunnen er samen goed over babbelen. Het maakt het er wel nie makkelijker op, in onze vriendenkring is er 2weken geleden iemand bevallen en zijn er nog 3 zwangere...
Normaal was ik uitgerekend voor 10oktober, het doet nu precies meer pijn dan in het begin.

Duyck, hebben ze dat dan niet gezien aan het hartje tijdens je zwangerschap? Dikke knuffel voor jou ook hoor, pff moet erg zijn. Je bent blij dat het eindelijk zover is en mag bevallen, maar je weet niet wat er nog komen zal...
Zo oneerlijk e!
Heb je ondertussen nog kindjes?
Veel liefs xx

[DUYCK]

Niet gezien tijdens de zwangerschap. Hij had 5 hartafwijkingen dus ja ze hadden het zeker gezien moeten hebben.

Ik heb een dochter van 4 jaar na 2 verse ivf pogingen en een tweeling van 2 jaar na 7 verse ivf pogingen. De tweeling zijn geboren op 27 weken zwangerschap. Het zoontje had terug een hartafwijking. Niet zo ernstig maar het is een mirakel dat hij het gehaald heeft. Een operatie gehad op 1 kg en 4 kg.
Ik wil gewoon zeggen dat je niet mag opgeven. Heb ook al veel geweend maar als ik ze hier nu zie rondlopen is het allemaal waard geweest.
Veel succes. Als je eens wil babbelen mag je altijd een prive bericht sturen. Ik weet dat het altijd een opluchting kan zijn als je eens je verhaal kan doen aan iemand die gelijkaardige dingen heeft meegemaakt.

[justme83]

Lieve, dappere Brent*,
Ondertussen moeten we je al bijna 6maanden missen. Het verdriet is verminderd, maar de pijn blijft maar toenemen! We missen je zo, ons leven moest er heel anders uitgezien hebben...
Nu zijn we wel opnieuw bijna 9weken zwanger van een brusje voor jou. Je wordt grote broer! Natuurlijk heel blij, maar heel ongerust ook. Maar we kunnen tenminste het jaar nog 'goed' afsluiten...
Hoe dan ook, je blijft voor altijd in ons hart en gedachten! Love you 4ever, dikke zoen, mama xx

[Billieke]

@justme
Mooi gezegd! Ik krijg tranen in mijn ogen...
Vergeet zeker nooit dat kleine wondertje.
Overal waar je bent zal hij als fonkelend sterretje verder leven!!!
Probeer niet te ongerust te zijn over je nieuwe zwangerschap (begrijp je volkomen hoor), ik ben er zeker van dat Brent nu extra over jullie waakt en dat alles met het nieuw beginnende leven in je buik goed komt.
Dikke knuffel