Drie miskramen, één bbz, en geen oorzaak...

[Elmi]

Ik ben nieuw op dit forum en heb afgelopen dagen al veel gelezen. Maar wou toch ook even mijn verhaal doen, want ieder verhaal is uniek.
Heb afgelopen anderhalf jaar drie onverklaarde miskramen gehad. Ik ben vier dagen geleden geopereerd aan een bbz en heb vandaag bloedverlies, dat is dus de (vierde) miskraam die op gang komt. Wil waarschijnlijk ook zeggen dat de hcg aan het dalen is, dus ben op weg naar goed herstel. Fysiek lukt dat wel weer allemaal, maar mentaal is het weer een grote klim naar boven..
De gynae heeft ook tijdens de operatie een hysteroscopie gedaan en niet echt iets op gezien.. Geen verklevingen, geen endiometrose, niets.... Goed nieuws? Soms wou ik een probleem, iets dat 'met een pilletje' kon opgelost worden..
Alleszins, ik ga de alternatieve toer op gaan, want het is duidelijk dat er geen 'materieel' probleem gevonden wordt...
Ben in intense behandeling bij mijn homeopaat. Hij heeft 'zaadjes' in mijn hoofd geplant waar ik iets mee ben, en veel over nadenk. Hij zorgt met middeltjes er ook voor dat mijn 'energetisch evenwicht' terug in balans komt.
Ook heb ik in januari een afspraak bij Johan Roose, de acupuncturist die gespecialiseerd is in de 'hopeloze gevallen met een (onvervulde) kinderwens'.
Hopelijk zijn deze dagen een absoluut dieptepunt en kan het enkel maar beter gaan nu? Ik heb nog hoop voor de toekomst hoewel dat eigen kindje verder af lijkt dan ooit.. Ik word binnenkort 37, en een feest zal dat niet worden..
Een van de moeilijkste dingen, vind ik, is dat ik als mens helemaal verander hierdoor. Zo gelukkig dat ik voor deze ellende was, zal ik nu precies nooit meer zijn.. Over alles hangt een ontzettend droeve waas.. Weinig tot geen zin om met mensen om te gaan, zelfs niet met vriendinnen... Vroeger was ik zo sociaal en daar schiet niets meer van over..
Gelukkig is mijn relatie met mijn man ijzersterk en hebben we heel veel aan elkaar. Maar mijn hart breekt als ik hem zie huilen..
Het is duidelijk dat het probleem bij mij ligt, en waarschijnlijk niet eens fysiek, maar in mijn hoofd.. Foute denkpatronen, teveel angsten, stress, ... Mensen hebben geen idee hoe zwaar dat dragen is...
Ik heb nu al nachtmerries over opnieuw zwanger zijn... Hoe moet ik me houden? Moet ik liggen of staan of zitten? Wat mag of moet ik denken, en vooral, wat niet? Vooral niet aan de roze olifant! Denk NIET aan de roze olifant! Terwijl die roze olifant in mijn buik zit te groeien...
Hoe kan ik hier ooit 'niet teveel mee bezig zijn'?? En loslaten, is daar een gebruiksaanwijzing voor? Zo moeilijk allemaal....

[nogeenkeer]

Hey Elmi,

ik heb net evenveel miskramen én ook een bbz achter de rug. Met dat wel heel erg wezenlijk verschil dat ik ook twee gezonde zoontjes heb...
Heb is verdomd zwaar om dragen. Ik heb me altijd heel gelukkig geprijsd dat ik ten minste mijn tweede zwangerschap kon uitdragen zodat ik nadien toch ergens wist dat het kon. Maar dat is jou dus nog niet gegund...
Heb je al erfelijkheidstesten laten doen? Bij mij bleek uiteindelijk een lichte stollingsafwijking een "mogelijke" oorzaak (over zekerheden spreekt met niet) en dankzij bloedverdunners is vorig jaar mijn zesde zwangerschap geëindigd in een tweede, prachtige zoon. Moest het toen nog zijn misgelopen hadden ook wij de alternatieve tour opgegaan. Idd bij Johan Roose of ook homeopathie of dergelijke. In Gent zou er ook een prof zijn (weet zijn naam niet meer) die vrouwen met herhaaldelijke miskramen aan een soort baxter legt. Veel sterke, Elmi, kom hier gerust even je hart storten als het niet meer lukt! En houd ons op de hoogte!

Knuf, E.

[linda76]

Professor Noens.

[sterretjes]

Hey Elmi,

Het is zo vreselijk wat je al achter je hebt liggen.. Nachtmerries lijken me volledig normaal en natuurlijk ben je er constant mee bezig! Maar probeer de schuld niet bij jezelf te leggen; drie opeenvolgende miskramen worden niet alleen veroorzaakt omdat je jezelf zorgen maakt! Allez, dat is mijn mening natuurlijk..

Ook hier een verhaal van drie miskramen op rij de afgelopen twee jaar. Na tal van onderzoeken bleek ik een tussenschot in de baarmoeder te hebben én ook een lichte stollingsafwijking. Het tussenschot is operatief verwijderd en ondertussen ben ik opnieuw zwanger; nu ongeveer 19 weken ver.. Het blijft heel spannend maar zover ben ik dus nog nooit geraakt. Ook ik gebruik nu bloedverdunners..

Ik weet hoe wanhopig je wordt en hoe je op de duur bang bent voor een volgende zwangerschap met de hele emotionele rollercoaster tot gevolg.. Er is niks wat ik kan zeggen om het beter te maken op dit moment maar laat je zeker goed onderzoeken!! Ook bij mij duurde het héél lang voor de specialisten in gang schoten en we een stap verder kwamen. In het UZ Gent namen ze mijn verhaal wel serieus en zijn ze verder beginnen zoeken.. Ook wij waren zeker aan't denken aan de alternatieve hulp zoals Johan Roose; het kan maar een meerwaarde zijn.

Heel veel sterkte de komende periode! Ik ben heel blij dat je zoveel steun hebt aan je partner, dat is nu wel heel belangrijk.

Veel liefs!

[Annoniem]

Hoi Elmi,

Jou verhaal is voor mij ook heel erg herkenbaar.
Ik ben 35 en heb ook nog geen kinderen.
Heb 3 miskramen gehad in de voorbije 3 jaar en 2 maal een operatie omdat ik een groot baarmoedertussenschot had. Maar ik wil het zo graag dat ik het ook nog niet wil opgeven. Bij Johan Roose ben ik ook al geweest en nog een aantal alternatieve circuits, maar het werd toch steeds een miskraam. Ik begrijp heel goed dat het je totaal verandert. Dat is ook met mij zo. Temeer dat iedereen rond je wel zwanger raakt, uiteindelijk.. We kunnen alleen maar blijven vechten. En dat gaan we ook doen

Groetjes