Hoi allemaal,
de dag waarop ik uitgerekend was voor mijn eerste zwangerschap *10 april* komt stilletjes aan dichterbij en ik weet niet goed wat ik bij die dag moet verwachten.
Hoe verliep die dag bij jullie? Hebben jullie iets speciaals gedaan? Hoe voelde je je?
Liefs,
Aria **
De dag dat je uitgerekend was...
-
Vlientje
- Berichten: 136
- Lid geworden op: 15 augustus 2012, 17:17
Aria,
Bij mij begon het een paar dagen tot een week ervoor. Ik weende heel veel, en voelde me echt slecht, verdrietig, ellendig en eenzaam.
't Klinkt niet hoopgevend hé. Ik heb zelf ervaren dat de gevoelens verdrukken het eigenlijk nog erger maakt. Ik moest erdoor, moest alles ten volle beleven. Anders kwam het als een boomerang terug.
Veel sterkte en hele dikke knuffel,
Eveline
Mama van Joris*, Sara* en Elise
Bij mij begon het een paar dagen tot een week ervoor. Ik weende heel veel, en voelde me echt slecht, verdrietig, ellendig en eenzaam.
't Klinkt niet hoopgevend hé. Ik heb zelf ervaren dat de gevoelens verdrukken het eigenlijk nog erger maakt. Ik moest erdoor, moest alles ten volle beleven. Anders kwam het als een boomerang terug.
Veel sterkte en hele dikke knuffel,
Eveline
Mama van Joris*, Sara* en Elise
-
Aria
- Berichten: 702
- Lid geworden op: 2 januari 2014, 11:08
Hoi Vlientje,
erg bedankt voor je openhartige reactie!
Het lijkt me inderdaad geen fijne periode die voor de deur staat... Ik heb de neiging om me als het moeilijker wordt echt een tijdje af te sluiten van anderen. Ik heb immers gemerkt dat anderen het verdriet onbewust soms nog erger maken. In mijn eigen cocon voel ik me meestal vrij okay, `t is pas als ik in die grote boze wereld vol zwangeren vrouwen kom dat ik mij niet goed voel. Omdat zij mij dan confronteren met wat ik mis en als ik op mijn eentje ben, is die confrontatie er niet en voel ik me beter. Herkent iemand dit?
Het is natuurlijk ook geen oplossing om je helemaal af te sluiten, he... Maar ik denk dat ik in die periode dat toch wel eventjes ga doen. Want elke zwangerschapsaankondiging of geboorte of echo gaat dan de druppel zijn die de emmer gaat doen overlopen...
Hoe gaat het met jou en Elise ondertussen? Je verhaal is een bron van hoop voor mij!
Dikke knuffel,
Aria
erg bedankt voor je openhartige reactie!
Het lijkt me inderdaad geen fijne periode die voor de deur staat... Ik heb de neiging om me als het moeilijker wordt echt een tijdje af te sluiten van anderen. Ik heb immers gemerkt dat anderen het verdriet onbewust soms nog erger maken. In mijn eigen cocon voel ik me meestal vrij okay, `t is pas als ik in die grote boze wereld vol zwangeren vrouwen kom dat ik mij niet goed voel. Omdat zij mij dan confronteren met wat ik mis en als ik op mijn eentje ben, is die confrontatie er niet en voel ik me beter. Herkent iemand dit?
Het is natuurlijk ook geen oplossing om je helemaal af te sluiten, he... Maar ik denk dat ik in die periode dat toch wel eventjes ga doen. Want elke zwangerschapsaankondiging of geboorte of echo gaat dan de druppel zijn die de emmer gaat doen overlopen...
Hoe gaat het met jou en Elise ondertussen? Je verhaal is een bron van hoop voor mij!
Dikke knuffel,
Aria
-
Duupje
- Berichten: 198
- Lid geworden op: 13 mei 2013, 21:15
Ik weet dat ik tegen die datum niet te genieten was. Het begon z'n dikke week van tevoren. Niemand in mijn omgeving stond er nog bij stil... Heb er tegen niemand over gesproken. Een paar dagen na de datum was ik opgelucht! Ik kon eindelijk opnieuw beginnen.
Dus even een lastige periode, maar hopelijk daarna weer de moed om verder te gaan met je leven...
Veel sterkte en laat ruimte voor verdriet, want dat mag en kan zeker nog.
Dus even een lastige periode, maar hopelijk daarna weer de moed om verder te gaan met je leven...
Veel sterkte en laat ruimte voor verdriet, want dat mag en kan zeker nog.
-
valentijn
- Berichten: 559
- Lid geworden op: 29 juli 2011, 18:54
-
Lotje1981
- Berichten: 2239
- Lid geworden op: 28 maart 2013, 11:44
-
nogeenkeer
- Berichten: 1443
- Lid geworden op: 6 juli 2011, 11:49
Ai Lotje, er staan jou idd nog lastige tijden te wachten 
knuf!!
Hier vier misgelopen zwangerschappen maar ook twee gezonde jongens. Ik heb mij daar telkens goed kunnen overzetten nadat ik één van de zonen in mijn handen had, al start nu het dochtertje van mijn vriendin op school en wij waren gelijktijdig uitgerekend. Dan komt dat zo toch weer ff terug boven van "goh, de jongste had ook al op school kunnen zitten"
't Is ergens een litteken op je ziel, maar als er nadien een kindje volgt dan worden de wondes wat minder diep en vervaagt de pijn.
Ik kan je alleen maar veel sterkte toewensen en hoop dat het lot iedereen snel gunstig gezind zal zijn!!
knuf!!Hier vier misgelopen zwangerschappen maar ook twee gezonde jongens. Ik heb mij daar telkens goed kunnen overzetten nadat ik één van de zonen in mijn handen had, al start nu het dochtertje van mijn vriendin op school en wij waren gelijktijdig uitgerekend. Dan komt dat zo toch weer ff terug boven van "goh, de jongste had ook al op school kunnen zitten"
't Is ergens een litteken op je ziel, maar als er nadien een kindje volgt dan worden de wondes wat minder diep en vervaagt de pijn.
Ik kan je alleen maar veel sterkte toewensen en hoop dat het lot iedereen snel gunstig gezind zal zijn!!
-
iske
- Berichten: 34
- Lid geworden op: 15 maart 2010, 9:25
Hoi Aria
Ik ben aan het begin van de maand emotioneel ingestort toen ik én wist dat de 2de iui mislukt was (had er nochtans zeer goed hoop op, was al enkele dagen overtijd) én ik zag de suikerbonen van een collega net op tafel staan. Ben voor de rest van de maand thuisgebleven (wou na 2 weken terug beginnen maar kreeg opnieuw een klop na verschillende zwangerschapsaankondigingen/geboortes), want al dat opgekropt verdriet zat zo diep/hoog. Heb mezelf eens goed uitgehuild, heb het boek 'Als je een prille zwangerschap verliest' gelezen en me terug ingelogd op deze site, was vroeger ook al een grote hulp voor me geweest en als je dit leest weet je dat je niet alleen bent. Ik heb ook veel steun gehad aan mensen die zelf een miskraam hebben gehad of vrienden die me regelmatig een smsje sturen of telefoneerden of op bezoek kwamen. Nu hebben we volgende week een uitstapje gepland en daar kijk ik nu ook echt naar uit. Ik kan dus zeggen dat ik tijdens de hele maand echt heel droevig ben geweest, zeker toen ik nu voor de 3de iui ging. Vandaag is het de laatste dag van februari en ik hoop dat het me vanaf morgen, in maart, beter gaat. Ik heb het wel echt nodig gehad om een uitstapje te plannen, want ik vond het een goed idee om na die rotperiode iets leuks achte de hand te hebben. Dikke knuffel!!!
@ Lotje: Ik leef echt met je mee, zo oneerlijk dat je dit is moeten overkomen.
@ alle anderen: Ik hoop dat jullie de miskraam inmiddels al hebben kunnen verwerken en dat het lot jullie inmiddels gunstig gezind is geweest.
Ik ben aan het begin van de maand emotioneel ingestort toen ik én wist dat de 2de iui mislukt was (had er nochtans zeer goed hoop op, was al enkele dagen overtijd) én ik zag de suikerbonen van een collega net op tafel staan. Ben voor de rest van de maand thuisgebleven (wou na 2 weken terug beginnen maar kreeg opnieuw een klop na verschillende zwangerschapsaankondigingen/geboortes), want al dat opgekropt verdriet zat zo diep/hoog. Heb mezelf eens goed uitgehuild, heb het boek 'Als je een prille zwangerschap verliest' gelezen en me terug ingelogd op deze site, was vroeger ook al een grote hulp voor me geweest en als je dit leest weet je dat je niet alleen bent. Ik heb ook veel steun gehad aan mensen die zelf een miskraam hebben gehad of vrienden die me regelmatig een smsje sturen of telefoneerden of op bezoek kwamen. Nu hebben we volgende week een uitstapje gepland en daar kijk ik nu ook echt naar uit. Ik kan dus zeggen dat ik tijdens de hele maand echt heel droevig ben geweest, zeker toen ik nu voor de 3de iui ging. Vandaag is het de laatste dag van februari en ik hoop dat het me vanaf morgen, in maart, beter gaat. Ik heb het wel echt nodig gehad om een uitstapje te plannen, want ik vond het een goed idee om na die rotperiode iets leuks achte de hand te hebben. Dikke knuffel!!!
@ Lotje: Ik leef echt met je mee, zo oneerlijk dat je dit is moeten overkomen.
@ alle anderen: Ik hoop dat jullie de miskraam inmiddels al hebben kunnen verwerken en dat het lot jullie inmiddels gunstig gezind is geweest.
-
Vlientje
- Berichten: 136
- Lid geworden op: 15 augustus 2012, 17:17
Hey Aria,
Ik herken het wel hoor. Ik sprak er ook met niemand over, buiten dan dat ik er eens na lang wachten iets over zei tegen mijn man. Ik zat dan ook in mijn cocon. Rond de uitgerekende datum van Joris ben ik eigenlijk wat ingestort. Op mijn werk heeft niemand daar iets van gemerkt, ik kon het nogal goed wegsteken. Maar thuis was het wel duidelijk. Ik ben dan naar een psychologe geweest (3 keer dacht ik) en het deed me wel deugd om nog eens mijn verhaal te doen. En zo ben ik er weer bovenop geraakt.
En ja, eind vorig jaar heeft er slechts 1 iemand iets over Joris gezegd op zijn sterretjesdag (was al de derde) en niemand over de sterretjesdag van Sara (en 't was nog maar 1 jaar hé). En dat deed pijn. Dus ja, slechts heel weinig mensen denken eraan of durven dan nog iets te zeggen. Laat staan dat ze nog weten voor wanneer ze uitgerekend waren. Bij Joris hadden er toch een aantal mensen op gedacht. Maar bij Sara niet... Ik was toen al opnieuw zwanger van Elise, maar 't is niet omdat er een ander kindje komt dat je je sterrekindjes vergeet hé.
Met Elise alles goed, ik besef maar al te goed wat voor wondertje we hebben en ik geniet enorm van haar. Ze is ook zo'n brave meid hé, ze slaapt goed, eet goed, lacht zo mooi, ze geeft veel interactie, ... .
Veel liefs en ook aan de andere mama's veel sterkte!
Eveline
Ik herken het wel hoor. Ik sprak er ook met niemand over, buiten dan dat ik er eens na lang wachten iets over zei tegen mijn man. Ik zat dan ook in mijn cocon. Rond de uitgerekende datum van Joris ben ik eigenlijk wat ingestort. Op mijn werk heeft niemand daar iets van gemerkt, ik kon het nogal goed wegsteken. Maar thuis was het wel duidelijk. Ik ben dan naar een psychologe geweest (3 keer dacht ik) en het deed me wel deugd om nog eens mijn verhaal te doen. En zo ben ik er weer bovenop geraakt.
En ja, eind vorig jaar heeft er slechts 1 iemand iets over Joris gezegd op zijn sterretjesdag (was al de derde) en niemand over de sterretjesdag van Sara (en 't was nog maar 1 jaar hé). En dat deed pijn. Dus ja, slechts heel weinig mensen denken eraan of durven dan nog iets te zeggen. Laat staan dat ze nog weten voor wanneer ze uitgerekend waren. Bij Joris hadden er toch een aantal mensen op gedacht. Maar bij Sara niet... Ik was toen al opnieuw zwanger van Elise, maar 't is niet omdat er een ander kindje komt dat je je sterrekindjes vergeet hé.
Met Elise alles goed, ik besef maar al te goed wat voor wondertje we hebben en ik geniet enorm van haar. Ze is ook zo'n brave meid hé, ze slaapt goed, eet goed, lacht zo mooi, ze geeft veel interactie, ... .
Veel liefs en ook aan de andere mama's veel sterkte!
Eveline
-
iske
- Berichten: 34
- Lid geworden op: 15 maart 2010, 9:25
Hoi Aria
Inmiddels ligt de datum toch nu al een dikke maand achter me. Ik moet zeggen dat eens de maand van de uitgerekende datum voorbij was, ik ineens erg rustig werd. Heb het wel ontzettend moeilijk gehad in die maand, maar erna ging het me stukken beter. Moeilijke momenten blijven erna ook nog natuurlijk wanneer iemand vertelt dat die zwanger is of om kindjes te zien die in die periode geboren zijn. Maar dit is misschien bij anderen anders.
Dikke knuffel meid!
Inmiddels ligt de datum toch nu al een dikke maand achter me. Ik moet zeggen dat eens de maand van de uitgerekende datum voorbij was, ik ineens erg rustig werd. Heb het wel ontzettend moeilijk gehad in die maand, maar erna ging het me stukken beter. Moeilijke momenten blijven erna ook nog natuurlijk wanneer iemand vertelt dat die zwanger is of om kindjes te zien die in die periode geboren zijn. Maar dit is misschien bij anderen anders.
Dikke knuffel meid!
-
Aria
- Berichten: 702
- Lid geworden op: 2 januari 2014, 11:08
Hoi allemaal,
heel erg bedankt voor al jullie reacties! Ik wil jullie alvast ook allemaal 'n hele dikke knuffel geven en hoop dat jullie verdriet mag vervangen worden door immens geluk voor één of meerdere kindjes.
Morgen is het dus zover, maar eigenlijk gaat het momenteel vrij goed met me. Dat heeft veel te maken met 't feit dat ik voor de derde keer zwanger ben en ondertussen zo'n 9 weken ver ben. De vorige twee keren liep het mis in week 6 en alle onderzoeken zagen er prima uit tot nu toe, dus 't lijkt deze keer wel goed te gaan. Dat verzacht heel veel natuurlijk, hoewel ook deze zwangerschap met heel wat angstgevoels gepaard is gegaan/gaat. Proberen om positief te blijven en lke dag erbij is een overwinning.
Toch speelt morgen natuurlijk in m'n hoofd en ik heb 'n gedichtje geschreven naar aanleiding ervan en wou 't toch met jullie delen.
Veel liefs en moed aan jullie allen,
Aria
Dawn
Nine months ago, a tiny line
A little purple, a little pink,
Turned everything upside down,
And changed my life in little more than a blink.
The 10th of April 2014,
We would welcome our first little one,
A sense of pure happiness settled in my heart,
As it seemed an exciting new chapter had begun.
Little did we know,
There’s a thin line between life and death,
And in all His wisdom God knew,
This little one wouldn’t catch it’s first breath.
Where happines had lived,
A shadow took its place,
Not only life was lost on that day,
But also a sense of hope had been erased.
The 10th of April 2014
Will never again be an ordinary day,
But smiling through the tears,
I feel confident I can now say…
The memories will remain,
But the shadow of grief has gone,
Although my little one isn’t here today,
The dark of night has finally faded into dawn…
heel erg bedankt voor al jullie reacties! Ik wil jullie alvast ook allemaal 'n hele dikke knuffel geven en hoop dat jullie verdriet mag vervangen worden door immens geluk voor één of meerdere kindjes.
Morgen is het dus zover, maar eigenlijk gaat het momenteel vrij goed met me. Dat heeft veel te maken met 't feit dat ik voor de derde keer zwanger ben en ondertussen zo'n 9 weken ver ben. De vorige twee keren liep het mis in week 6 en alle onderzoeken zagen er prima uit tot nu toe, dus 't lijkt deze keer wel goed te gaan. Dat verzacht heel veel natuurlijk, hoewel ook deze zwangerschap met heel wat angstgevoels gepaard is gegaan/gaat. Proberen om positief te blijven en lke dag erbij is een overwinning.
Toch speelt morgen natuurlijk in m'n hoofd en ik heb 'n gedichtje geschreven naar aanleiding ervan en wou 't toch met jullie delen.
Veel liefs en moed aan jullie allen,
Aria
Dawn
Nine months ago, a tiny line
A little purple, a little pink,
Turned everything upside down,
And changed my life in little more than a blink.
The 10th of April 2014,
We would welcome our first little one,
A sense of pure happiness settled in my heart,
As it seemed an exciting new chapter had begun.
Little did we know,
There’s a thin line between life and death,
And in all His wisdom God knew,
This little one wouldn’t catch it’s first breath.
Where happines had lived,
A shadow took its place,
Not only life was lost on that day,
But also a sense of hope had been erased.
The 10th of April 2014
Will never again be an ordinary day,
But smiling through the tears,
I feel confident I can now say…
The memories will remain,
But the shadow of grief has gone,
Although my little one isn’t here today,
The dark of night has finally faded into dawn…
-
Summerfeeling
- Berichten: 359
- Lid geworden op: 13 juli 2013, 17:07
-
nogeenkeer
- Berichten: 1443
- Lid geworden op: 6 juli 2011, 11:49
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 18 gasten