taboe rond mannelijke infertiliteit
Geplaatst: 8 september 2010, 15:46
Mijn man en ik proberen nu al twee jaar zwanger te geraken. Vanaf het begin was duidelijk dat zijn zaadcelkwaliteit nooit voldoende zou zijn om op een 'natuurlijk' manier zwanger te worden.
o% snelle beweegers en heel weinig matige beweegers. ook de hoeveelheid blijft onder de 20milj.
Na IUI 's die natuurlijk geen enkele zin hadden, zijn we nu al bijna een jaar in de ICSI fase. Met mooie bevruchtingen van de vele eicellen, maar nog geen zwangerschap in zicht.
vanaf het begin is altijd de piste bewandeld om dit via de vrouw te behandelen. Ik begrijp tot op de dag van vandaag dan ook niet goed waarom ze niet meer moeite doen om de oorzaak van het niet zwanger geraken aan te pakken, de mannelijke infertiliteit dus.
Zo heb ik zelf na twee jaar initiatief genomen om naar de uroloog te gaan, waar dan ontdekt werd dat ene teelbal te laat is ingedaald en andere een spatader heeft. met weinig interesse gaf hij ons dan een voorschrift voor proxeed voedingssupplement( heel duur trouwens), binnen drie maand moeten we opnieuw een zaadstaal laten onderzoeken. Maar ik verwacht hiervan geen mirakel.
De uroloog nam uit zichzelf ook geen enkel initiatief om een operatie voor te stellen van die spatader, want blijkbaar verslechtert zo'n spatader met de tijd nog meer de zaadkwaliteit.
ook mijn gyne heeft nooit stappen in die richting, of mogelijkheden belicht.
Ook in fertiliteitscentrum stellen ze zich geen vragen over de oorzaak.
Ik begrijp niet waarom er altijd automatisch naar dezelfde piste wordt gegrepen.
Wij vrouwen moeten de volledige behandeling, alle hormonen met alle gevolgen en soms risico's van dien, ups en downs doorstaan zelfs als bij ons geen enkele oorzaak van infertiliteit of onregelmatigheid is vastgesteld.
Hoe komt het dat de wetenschap in zake mannelijke infertiliteit zo in zijn "kinderschoenen" staat dat daar bijna geen aandacht aan wordt geschonken? Of is mannelijke onvruchtbaarheid nog steeds een taboe?
Dat is meer mijn ervaring.
Zijn het wij vrouwen die niet zwanger kunnen worden, geen kind op de wereld kunnen zetten? Wij worden door de maatschappij bestempeld en niet onze mannen. Wij krijgen wel altijd de vervelende vragen en blikken. Wij moeten op ons werk al die afwezigheden verantwoorden.
o% snelle beweegers en heel weinig matige beweegers. ook de hoeveelheid blijft onder de 20milj.
Na IUI 's die natuurlijk geen enkele zin hadden, zijn we nu al bijna een jaar in de ICSI fase. Met mooie bevruchtingen van de vele eicellen, maar nog geen zwangerschap in zicht.
vanaf het begin is altijd de piste bewandeld om dit via de vrouw te behandelen. Ik begrijp tot op de dag van vandaag dan ook niet goed waarom ze niet meer moeite doen om de oorzaak van het niet zwanger geraken aan te pakken, de mannelijke infertiliteit dus.
Zo heb ik zelf na twee jaar initiatief genomen om naar de uroloog te gaan, waar dan ontdekt werd dat ene teelbal te laat is ingedaald en andere een spatader heeft. met weinig interesse gaf hij ons dan een voorschrift voor proxeed voedingssupplement( heel duur trouwens), binnen drie maand moeten we opnieuw een zaadstaal laten onderzoeken. Maar ik verwacht hiervan geen mirakel.
De uroloog nam uit zichzelf ook geen enkel initiatief om een operatie voor te stellen van die spatader, want blijkbaar verslechtert zo'n spatader met de tijd nog meer de zaadkwaliteit.
ook mijn gyne heeft nooit stappen in die richting, of mogelijkheden belicht.
Ook in fertiliteitscentrum stellen ze zich geen vragen over de oorzaak.
Ik begrijp niet waarom er altijd automatisch naar dezelfde piste wordt gegrepen.
Wij vrouwen moeten de volledige behandeling, alle hormonen met alle gevolgen en soms risico's van dien, ups en downs doorstaan zelfs als bij ons geen enkele oorzaak van infertiliteit of onregelmatigheid is vastgesteld.
Hoe komt het dat de wetenschap in zake mannelijke infertiliteit zo in zijn "kinderschoenen" staat dat daar bijna geen aandacht aan wordt geschonken? Of is mannelijke onvruchtbaarheid nog steeds een taboe?
Dat is meer mijn ervaring.
Zijn het wij vrouwen die niet zwanger kunnen worden, geen kind op de wereld kunnen zetten? Wij worden door de maatschappij bestempeld en niet onze mannen. Wij krijgen wel altijd de vervelende vragen en blikken. Wij moeten op ons werk al die afwezigheden verantwoorden.