geen zaadcellen, waarschijnlijk icsi met tese



Plaats reactie
Hamster
Berichten: 147
Lid geworden op: 18 september 2009, 22:01

Bericht door Hamster » 9 maart 2011, 19:22

tammie, bij een cryo mag je normaal meer embryo's terugplaatsen. de limiet op basis van je leeftijd gelden enkel voor een verse ivf.

Tammie
Berichten: 355
Lid geworden op: 3 november 2010, 11:54

Bericht door Tammie » 9 maart 2011, 21:40

hallo hamster,
aha, dan hoop ik dat de twee cryo's het allebei overleven hé! ik zal het normaal wel zo aanvragen.
bedankt!
groetjes!

laurier
Berichten: 37
Lid geworden op: 18 februari 2011, 15:04

Bericht door laurier » 18 maart 2011, 12:34

Hallo dames, hier weer een bericht van mijn kant.
Ik heb een poosje niet bericht omdat ik er niet de tijd, energie en behoefte aan had...

Hoi hamster,
heb jij al verder nieuws over hoe je tp is gegaan?
Jeetje 8 IUI's en 1 IVF pogingen, dat lijkt me best zwaar allemaal!
Mar ik vragen hoe jullie dat gedaan hebben met donorsperma?
Hebben jullie ook van 1 donor veel buisjes gedaan??

Hey Tammie,
is er bij jullie al meer nieuws?
Jullie gaan bijna weer starten als het goed is?

Hey Tinne31, hoe was jullie afspraak gegaan?
Is er al iets meer bekend over wat jullie nu verder gaan starten en wanneer?

Hier gaat alles redelijk goed, ups en downs he....
Ik vindt het vooral moeilijker hoe mijn ouders en net zwangere zus (12 week) ermee omgaan!
Mijn zus durft amper van haar zwangerschap te genieten om wat wij mee moeten maken en mijn moeder vraagt zich af of ze wel van haar 2e kleinkind straks kan en mag genieten, of dat wij er boos om zouden zijn oid.
En ze zou ons zo graag willen behoeden voor de medisch wereld, maar zei haar ook: dit is onze keus en wij zouden dit liever ook niet willen doen maar gewoon via de natuurlijke weg zwanger geworden zijn...
Mijn schoonouders, oom en tante & oma weten het ook sinds deze week....
Het was wel moeilijk ook weer het hele verhaal te vertellen, maar toen het gedaan was kwam de opluchting ook!
Mijn vriend heeft inmiddels bloed laten prikken en hopelijk krijgen we daar eind volgende week de uitslag van..
Het chromosomen onderzoek kan nog wel 4 maand duren voordat daar uitslag van is...

Even een vraag, hebben jullie wel eens de tekst gehoord: ach jullie zijn nog zo jong en hebben tijd zat..
Zo ja, wat antwoordden jullie daar dan op?
Ik vindt dit best moeilijk om te horen, we hebben vorig jaar namelijk al de keuze voor een klein wondertje gemaakt en dan duurt elke maand die we moeten wachten natuurlijk weer te lang...

Mijn moeder kwam zelfs met de tekst: je kan er maar beter van uitgaan dat je binnen nu en 5 jaar niet zwanger wordt en het langer duurt...
Hier wist ik even helemaal niets op te zeggen en stond met mijn mond vol tanden.................

Ik snap wel dat ze het allemaal niet negatief bedoelen en er voor ons willen zijn, maar pfff wat voelen deze teksten als steken in mn maag zeg.....

Hun zullen ook nooit begrijpen en voelen wat wij voelen (gelukkig maar)...
Maar ik wil niet dat het straks zover gaat komen dat ik ze zal gaan ontlopen..

Gelukkig schijnt de zon en komt de lente eraan, dit geeft ons ook weer frisse moed!!
Mijn tuintje staat er weer prachtig bij, er zijn weer wat zaadjes gepoot dus daar kunnen we weer naar uitkijken :D

Voor iedereen een fijn weekend en een dikke knuffel!!

Hamster
Berichten: 147
Lid geworden op: 18 september 2009, 22:01

Bericht door Hamster » 19 maart 2011, 9:25

hoi,

hier voorlopig nog steeds wachten op terugplaatsing. moet morgen voor bloedname en echo gaan, vermoedelijk einde van de week of volgend weekend. en vooral hopen dat de embryo's het overleven.

laurier, wij betalen het donorsperma per poging aan het ziekenhuis. na vijf iui's zijn we veranderd van donor uit noodzaak (donor was gestopt met doneren én er was ondertussen een geschiktere donor beschikbaar rekening houdend met bloedgroep en andere factoren).

veel succes allemaal!

Tammie
Berichten: 355
Lid geworden op: 3 november 2010, 11:54

Bericht door Tammie » 21 maart 2011, 11:08

hallo laurier,
wij moeten woensdag bij de prof, het wordt alweer spannend ... dan zal er waarschijnlijk een cryopoging volgen.
ja dat verhaal vertellen doet telkens pijn, maar is soms een opluchting achteraf. van ons weten het ook de dichtste familie en vrienden. wij zijn niet superjong meer, dus die vraag hebben wij nog niet veel gehad ;-) de uitspraak van je moeder vind ik wel 'cru' ...
maar inderdaad, de lente geeft weer wat meer moed, dat klopt en ik heb al es gelezen dat de lente een goed seizoen is om zwanger te worden ;-)
groetjes

Tinne31
Berichten: 202
Lid geworden op: 7 juli 2010, 22:24

Bericht door Tinne31 » 22 maart 2011, 23:40

Hey Laurier,

Zit middenin m'n laatste behandeling met eigen tesezaad, heb m'n regels vroeger gekregen dan verwacht, de nabespreking viel een maand na onze laatste mislukte poging dus ben weer gestart. Als de 4de poging mislukt wordt het sowieso donor. Morgen echo en ik schat einde deze week Pick-up.

Weet precies hoe je je voelt, wat ze ook zeggen het kan soms serieus verkeerd vallen. Maar om te zeggen dat je ervan uit moet gaan dat je binnen dit en 5 jaar niet zwanger geraakt vind ik wel erg pessimistisch gesteld. Nu die opmerking over jullie zijn nog zo jong, hebben we gelukkig niet gehad, we zijn dan ook beiden in de dertig. Beter dat je het nu al weet hoor meid, dan ben je zelf ook wat vruchtbaarder moest het komen tot ICSI of donorinseminatie en speelt je leeftijd in je voordeel. Ik heb het vooral moeilijk met de houding van mijn schoonma die doet nu precies of het probleem bij mij ligt omdat de ICSI maar nie wil lukken. Zo van tja tis afwachten he wat het wordt...of dan hoor ik haar aan de telefoon zeggen tegen m'n vriend zo van "ze moet maar goeie moed hebben" juist alsof m'n vriend het er nie moeilijk mee heeft en dat het nu opeens allemaal van een leien dakje gaat gaan omdat ze nu toevallig een jaar geleden 6 strootjes hebben gevonden. Ik weet het, tis allemaal goed bedoelt maar als je juist slecht nieuws gehoord hebt over de zoveelste mislukte ICSI dan heb ik zo iets van: daar ben ik vet mee, laat me gerust. Heb dan zo goesting om te zeggen van tja, de gyne heeft gezegd dat als het zaad iets beter van kwaliteit was dat ik allang zwanger zou zijn maar uit respect voor m'n vriend, hij voelt zich hier heel schuldig over, wrijf ik het er niet in. Vind het al erg genoeg voor hem. We vertellen nu enkel de details nog aan mijn ouders en enkele goede vrienden. De rest weet nog wel dat we starten enzo maar nie dat dit de laatste keer is bv. en dat we dan overschakelen naar donor, die stap houden we voor ons zelf.
Wanneer mag je naar Gent?
Groetjes
Tinne

laurier
Berichten: 37
Lid geworden op: 18 februari 2011, 15:04

Bericht door laurier » 23 maart 2011, 16:04

Lieve dames, vandaag gaat het even erg moeizaam hier dus zal geen lang zeur bericht maken.
Maar wil even kwijt dat ik zo vreselijk blij ben met jullie allemaal!!!!
Jullie begrijpen mijn verdriet en weten wat het is, soms is dat wel even fijn ook al gun je dit natuurlijk niemand....
Wanneer we naar Gent moeten weten we nog niet...
Als het goe dis krijgen we eind deze week de bloeduitslagen en horen we dan of we nog 3 maand moeten wachten totdat het chromosomen uitslag er is of niet...
Ik ben vreselijk bang dat mijn vriend terug wil krabbelen en als nog die 3 maand wil wachten voordat we bellen om naar Gent te kunnen....
Ik zei al tegen hem: we wouden juist niet zo lang wachten dus dan gaan we dat ook niet doen lijkt me...
Maar daar kreeg ik helaas verder geen antwoord op :-(
Ben zo bang dat hij niet meer de "spritit" heeft zoals hij dat had zoals we de afgelopen keer bi de gyn weg kwamen en TESE aan het uitgelegt was en hij gerustgesteld was.....
Ik zal gewoon weer moeten wachten, wachten en nog meer wachten....

Soms denk ik wel eens zo:

Waarom is het ons niet gegunt?
Waarom moeten wij een lang traject in dat misschien niet eens gaat lukken....
Waarom mochten wij niet natuurlijk zwanger worden van een prachtig wondertje?
Waarom moeten wij deze moeilijke tijd door?
Waarom komt dit op ons pad?
Waaom kan het niet voor iedereen natuurlijk raak worden....?
Waarom, waarom, waarom.......
Ik schiet er niets mee op dat ik zo denk dat weet ik, maar sommige dagen doet het zoon verdriet en heb ik het er erg moeilijk mee.....
En antwoorden op deze vragen krijg ik ook niet dat weet ik....
Maar soms weet ik het even niet meer een vraag ik me echt zeer diep van binnen af:

WAAROM???

Tammie
Berichten: 355
Lid geworden op: 3 november 2010, 11:54

Bericht door Tammie » 25 maart 2011, 11:01

hoi,
gaat het al wat beter laurier? ja die maanden wachten op die bloedonderzoeken, daar moet je me niet van spreken, dat duurt een eeuwigheid. Wachten kan lang duren hé. Al je 'waarom'vragen hebben wij hier ook al gesteld hoor, tis niet eerlijk, maar ja, wat kunnen we eraan doen hé ...
Probeer wat van het zonneke te genieten!
tammie

laurier
Berichten: 37
Lid geworden op: 18 februari 2011, 15:04

Bericht door laurier » 28 maart 2011, 10:10

Hoi hoi,
hoe gaat het met jullie?
Hebben jullie allemaal een goed weekend gehad?
Hoe staat het met alle behandelingen op dit moment?

Hier gaat het nog niet helemaal top, de dagen gaan wel meer en meer beter....
Afgelopen weekend was het prachtig weer, daar hebben we heerlijk van genoten!

De assistente van de gyn heeft net weer gebelt, ze zijn 3 onderzoeken met het bloed vergeten.....
:shock: :shock: :shock:

Nu moet mijn vriend dus weer heen om bloed te laten prikken en moeten we weer een week wachten......
Dan moet de gyn alle uitslagen nog bekijken, dan moeten we een afspraak maken voor een gesprek om de uitslagen te bespreken.....
Dan is het de vraag of we nog op de uitslag van het chromosomen onderzoek moeten wachten voordat we een afspraak maken voor gent.
En zo zijn we alweer een maand verder.... :cry:

Ik vraag me af wanneer er iets goeds op ons pad komt zeg.....
Ongelooflijk ook hoe ze dit kunnen "vergeten"
Het tast wel onze vertrouwen aan, dit heb ik net ook aangegeven.
Maar die vrouw zegt natuurlijk dat hun er niets aan kunnen doen.....
Als we bij de gyn een afspraak hebben zullen we dit zeker nog een keer benoemen, we vinden namelijk dat hun hier wel wat beter mee om mogen gaan....

Voor alsnog zit er alweer (nog steeds) niets anders op voor ons als wachten.......

Een fijne dag vandaag allemaal!
Liefs Laurier.

Tinne31
Berichten: 202
Lid geworden op: 7 juli 2010, 22:24

Bericht door Tinne31 » 31 maart 2011, 14:38

Hey Laurier,

Wij hebben gisteren slecht nieuws gehad, ons enige embryoke van icsi 4 had zich niet verder gedeeld en kon niet teruggeplaatst worden. We proberen nu zo goed en zo kwaad mogelijk het hoofdstuk van ICSI's af te sluiten voor zover dit nu al kan en volgende week gaan we bij de dokter voor de verdere procedure met donorsperma (KID). Na een jaar ICSI's met 1 innesteling komt er een einde aan, m'n vriend zegt; bekijk het positief je bent van die hormonenspuiten e.d. af maar zit lichamelijk en psychisch er volledig onderdoor. Laat dit verhaal je niet van de wijs brengen he meid want voor hetzelfde geld lukt het bij jullie wel met tesezaad. Het feit dat we al het mogelijke hebben gedaan geeft wel wat innerlijke rust maar nu op dit moment doet het vreselijk pijn. Zo van wat als m'n lichaam bij de eerste ICSI al het aantal eicellen van nu prijsgegeven had (had 8 rijpe eicellen maandag bij pick-up), wat als dan...WAAROM?
Weet dat als je eenmaal bij de androloog geweest bent voor de tese dan gaat het allemaal wat sneller maar eerst een half jaar bloedtesten/genetica, ik kan erover meespreken. Veel goede moed toegewenst
Liefs, Tinne

Tammie
Berichten: 355
Lid geworden op: 3 november 2010, 11:54

Bericht door Tammie » 1 april 2011, 11:48

hoi,
geduld moet je hier wel hebben in onze situatie, dit is zo, je kunt dit niet veranderen jammergenoeg. sterkte in de moeilijke wachttijden.
ik moet woensdag terug voor bloedafname en echo, ben benieuwd.
groetjes, tammie

laurier
Berichten: 37
Lid geworden op: 18 februari 2011, 15:04

Bericht door laurier » 8 april 2011, 10:49

Hallo!

Gister bij thuiskomst van mijn werk vondt ik een brief van 4 kantjes van mijn vriend op het aanrecht over dat hij twijvelde aan vanalles en wou stoppen met de medische zwangerschap....
De brief was absoluut niet leuk om te lezen en ik was ook helemaal overstuur daarna.....

Mijn zus is de hele dag bij mij geweest en heeft met me gespraat, me gesteunt en me afleiding gegeven door ons huisje wat aan te pakken!

Bij thuiskomst van mijn vriend bood hij als eerst zijn excusses aan dat hij dit zo had gedaan, heb hem op het hart gedrukt dat ik zo vreselijk blij ben dat hij zijn gevoelens met me deelt en het me niet uitmaakt dat hij ze in een brief zet ipv het zegt, maar hij het echt nooit meer moet doen dat hij me dan de hele dag alleen laat na zoon brief!!!
Hier had hij spijt van, twijvelde ook erg of hij het zo had moeten doen en zal het echt niet weer zo doen!!

We hebben lang en heel goed gepraat en het blijkt dat wij ons beide hetzelfde voelen, maar toch te weinig nog gepraat hebben.....
Mijn vriend wil ook zeker nog wel kinderen, maar het gaat hem nu te snel allemaal en hij weet niet wanneer hij er wel aan toe is.
Ik heb hem verteld dat ik het heel moeilijk vindt en het me erg verdrietig maakt dat ik moet wachten, maar dat ik liever heb dat ik moet wachten en dat we het samen doen en er samen in staan als dat het zo doorgegaan was en we straks uit elkaar gingen o.i.d.

We hebben besloten dat we de komende tijd eerst gaan proberen dat we 1 keer in de week even samen gaan zitten en gaan praten met elkaar, als er dan iets is kunnen we het dan rustig aan elkaar kwijt en het erover hebben......
En we hebben ook besloten dat we meer dingen samen gaan doen!!
En dan niet meer in het huishouden, maar echt leuke dingen met elkaar doen :-D

We zijn beide erg opgelucht dat we dit gesprek samen hebben gehad en de rust is hier weer weder gekeert....
We gaan eerst weer heerlijk van elkaar genieten en tijd aan elkaar besteden, al het slechte nieuws wat we de afgelopen maanden te horen hebben gekregen samen verwerken.
Afgelopen woensdag hebben we te horen gekregen dat alle bloed + urine waarden van mijn vriend wel goed waren. Dat was wel erg fijn een keer wat goed nieuws.......

Sinds vorige week loop ik bij een psycholoog omdat het me allemaal teveel wordt en ik niet weet hoe ik verder moet, het blijkt dat ik depressief ben....
Daar zal ik gewoon rustig aan gaan werken en als ik maar handvaten aangerijkt krijg waarmee ik verder kan dan zou ik al enorm geholpen zijn!

Groetjes Laurier.

Tinne31
Berichten: 202
Lid geworden op: 7 juli 2010, 22:24

Bericht door Tinne31 » 9 april 2011, 1:00

Hey,
Laurier als ik dat zo hoor herken ik er ons volledig in. Wij hebben nooit zoveel ruzie gemaakt als in die onzekere periode tussen eerste diagnose en consultaties in Leuven. M'n vriend werkte z'n frustraties/twijfels soms op mij uit met alle gevolgen van dien. Hij legde zich niet neer bij de slechte prognose van die eerste gyne die ons heeft doorgestuurd naar de androloog en achteraf gelukkig maar. Dit is gegroeid hoor want hij had ook zoiets van oei nu moet ik in mij laten snijden wil ik dit wel? En als ik het goed begrijp heeft uw man heel slechte ervaringen opgelopen in het verleden he, die van mij had een spatader als kind laten weghalen die is medisch ook nogal bang aangelegd...

Wij praatten er toen ook niet veel over maar had wel de indruk dat m'n vriend toen eerder iets voelde voor adoptie en daar direct naar wou overgaan. De stap donorschap werd overgeslagen. Wou dit ook wel maar kwam dan toch voorzichtig met het argument dat ik heel graag ooit eens een zwangerschap wou meemaken.

Dat je naar een psy gaat is goed vind ik, is jou manier om het te verwerken, ben er ook geweest en die vrouw bezag het heel objectief. Ze zei zo van soms heb je van die dagen dat je je zo slecht voelt dat je bij wijze van spreken niet meer kan dan stil onder een dekentje zitten maar laat dit toe, laat je lichaam gewoon toe van te crashen. En praten praten praten, en leuke dingen doen, klinkt cliché maar het is zo. Jullie komen er wel uit, is keigoe dat hij u gerustgesteld heeft en ooit wel kinderen wil. Jullie moeten toch nog wachten op de uitslagen van genetica he dus tijd brengt raad.

Dikke knuffel,
Tinne

Tammie
Berichten: 355
Lid geworden op: 3 november 2010, 11:54

Bericht door Tammie » 9 april 2011, 12:33

hallo,
laurier: proberen positief te blijven is soms moeilijk hé, ik ken dat ook, ik ga ook nog praten met psycholoog, ik zit ook rap 'in de put', zoals we zeggen. leuke dingen proberen te doen inderdaad en nu wat genieten van de zon, die geeft toch wat energie hé.
groetjes

laurier
Berichten: 37
Lid geworden op: 18 februari 2011, 15:04

Bericht door laurier » 11 april 2011, 12:25

Hallo,

bedankt voor al jullie berichtjes.
Ik reageer niet echt veel op jullie berichten sorry daarvoor....

Tinne31 wat naar om te lezen dat jullie laatste icsi poging met tese zaad niet gelukt is :-( Wat zijn jullie plannen nu verder? Kan me voorstellen zeg dat je er nu helemaal doorheen zit!!! Hele dikke knuffel!

Tammie hoe waren de bloedafnames bij jou gegaan?

Soms is het erg moeilijk om positief te blijven en geduld te hebben... Als het aan mij lag waren we al lang in Gent geweest voor de TESE en waren we daarna gelijk gestart met ICSI.....
Het is wel erg fijn dat mijn vriend nog steeds kinderen wil, maar soms grijpt het me naar de keel dat hij niet weet wanneer.......

Ik vindt 25 een mooie leeftijd voor kinderen....
Soms hoor ik mensen die zijn 35 a 40 en dan hebben ze net een kindje, niet om het een of ander maar ik vindt dat echt vreselijk oud...... Maar meer als me erbij neerleggen en maar gewoon wachten kan ik ook niet echt helaas... :(

Alle bloeduitslagen + urine uitslagen zijn binnen, dat was allemaal super goed gelukkig.
Het chromosoom onderzoek zal nog wel 2 a 3 maand duren....
Maar mijn vriend weet niet of hij dan wel al heen wil....
Die onzerheid en al dat wachten daar wordt ik niet goed van...
Straks is hij er over een paar jaar pas aan toe.... Weet niet of ik dat allemaal wel volhou om zo lang te wachten hoor...
En de angst dat hij over een paar jaar zegt dat hij toch maar geen kinderen wil is er ook bij mij...

Dat de zon schijnt dat werkt wel goed voor je energie dat klopt zeer zeker!!
Volgende week zal ik voor de 2e keer naar de psych toe gaan, ben benieuwd hoe het dan zal verlopen.
Ik kreeg de opdracht erover na te denken hoe ik mijn leven zie als ik 40 ben, eerlijk gezegt nu op dit moment zou ik het niet weten.....
De psych zei ook dat ik het er ook met mijn vriend over moest hebben hoe hij zichzelf en zijn leven dan ziet.
Hij weet het dan niet, hij zegt: het leven komt zoals het komt dat zie ik dan wel...
Dus daar kan ik ook niet veel mee....

Ik zag mezelf in die tijd altijd als vrouw die parttime werkt, kindertjes heeft en lekker gelukkig en ontspannen leeft, maar nu zou ik het echt even niet weten door al die onzekerheden ed....

Dit was wel weer een lang genoeg bericht, heel erg bedankt voor al jullie steun en antwoorden elke keer.
Ik heb daar echt super veel aan!!! :-D

Knuffel Laurier.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 12 gasten