Stilaan radeloos...
Geplaatst: 29 januari 2013, 22:27
Hey iedereen,
Na een tijdje rondneuzen op de site, heb ik besloten om toch maar eens ons verhaal te vertellen..
Mijn man en ik zijn nu ongeveer 2,5 jaar aan het "proberen" om zwanger te worden..
Ik wist al na een 6-tal maanden, dat er iets niet goed zat, noem het een zesde zintuig, maar ik wist het gewoon..
Na heeeel lang aandringen, verwees onze huisarts ons door naar een gynaecoloog.
Conclusie : bij mij alles inorde, mijn man wilden ze nog niet testen omdat, en dat waren letterlijk de woorden van de gynaecoloog : " We nog niet lang genoeg hadden geprobeerd. ".
Dus, eigenwijs als ik was, heb ik dan maar online, een vruchtbaarheidstest besteld, voor het zaad van mijn man te testen.
Je had drie opties : of er kon een streepje verschijnen bij + 20 miljoen zaadcellen, eentje bij 5 miljoen zaadcellen, of er kon helemaal geen streepje verschijnen, en, ja, bij ons verscheen er dus geen streepje..
Damn, wat nu? Hebben we die test wel goed gedaan? Krijg ik dan toch gelijk, met mijn voorgevoel?
Gewapend met de test, opnieuw naar de HA, opnieuw, lang moeten aandringen, uiteindelijk doorverwezen naar een uroloog.
Die heeft dan mijn man zijn zaad getest, en daaruit bleek, dat het echt niet goed was..
Resultaat : +/- 1 miljoen zaadcellen, zeer slecht bewegelijkheid, en slechte vorm, niet goed dus,,
Voor de rest, teelballen inorde, dus dat kon de oorzaak niet zijn.
Daarna bloed laten prikken, en daaruit bleek dat mijn man zeer weinig testosteron aanmaakte.
Oplossing : om de 3 weken, krijgt mijn man Sustanon ingespoten, we zijn nu bijna een jaar en 2 ICSI pogingen verder, en het zaad is nog steeds niet goed..
In februari starten we met de derde en wrs laatste ICSI poging, aangezien de gynaecoloog ons heeft aangeraden om KID te overwegen..
Heel de situatie maakt ons soms zo radeloos.. In onze omgeving word iedereen maar zwanger, en het lijkt soms, of wij de enige zijn in onze omgeving met dit probleem, dit is natuurlijk niet zo, maar toch..
Ik word er soms zo gek van..
Pfff, dit is ons verhaal in een " notendop", aarzel niet om me te contacteren, ik heb er echt nood aan om met lotgenoten te praten!
Liefs,
Lienemien!
Na een tijdje rondneuzen op de site, heb ik besloten om toch maar eens ons verhaal te vertellen..
Mijn man en ik zijn nu ongeveer 2,5 jaar aan het "proberen" om zwanger te worden..
Ik wist al na een 6-tal maanden, dat er iets niet goed zat, noem het een zesde zintuig, maar ik wist het gewoon..
Na heeeel lang aandringen, verwees onze huisarts ons door naar een gynaecoloog.
Conclusie : bij mij alles inorde, mijn man wilden ze nog niet testen omdat, en dat waren letterlijk de woorden van de gynaecoloog : " We nog niet lang genoeg hadden geprobeerd. ".
Dus, eigenwijs als ik was, heb ik dan maar online, een vruchtbaarheidstest besteld, voor het zaad van mijn man te testen.
Je had drie opties : of er kon een streepje verschijnen bij + 20 miljoen zaadcellen, eentje bij 5 miljoen zaadcellen, of er kon helemaal geen streepje verschijnen, en, ja, bij ons verscheen er dus geen streepje..
Damn, wat nu? Hebben we die test wel goed gedaan? Krijg ik dan toch gelijk, met mijn voorgevoel?
Gewapend met de test, opnieuw naar de HA, opnieuw, lang moeten aandringen, uiteindelijk doorverwezen naar een uroloog.
Die heeft dan mijn man zijn zaad getest, en daaruit bleek, dat het echt niet goed was..
Resultaat : +/- 1 miljoen zaadcellen, zeer slecht bewegelijkheid, en slechte vorm, niet goed dus,,
Voor de rest, teelballen inorde, dus dat kon de oorzaak niet zijn.
Daarna bloed laten prikken, en daaruit bleek dat mijn man zeer weinig testosteron aanmaakte.
Oplossing : om de 3 weken, krijgt mijn man Sustanon ingespoten, we zijn nu bijna een jaar en 2 ICSI pogingen verder, en het zaad is nog steeds niet goed..
In februari starten we met de derde en wrs laatste ICSI poging, aangezien de gynaecoloog ons heeft aangeraden om KID te overwegen..
Heel de situatie maakt ons soms zo radeloos.. In onze omgeving word iedereen maar zwanger, en het lijkt soms, of wij de enige zijn in onze omgeving met dit probleem, dit is natuurlijk niet zo, maar toch..
Ik word er soms zo gek van..
Pfff, dit is ons verhaal in een " notendop", aarzel niet om me te contacteren, ik heb er echt nood aan om met lotgenoten te praten!
Liefs,
Lienemien!